PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji humanitarnej w Sudanie Południowym
5.11.2014 - (2014/2922(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Mark Demesmaeker, Nirj Deva, Charles Tannock, Jan Zahradil w imieniu grupy ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0213/2014
B8‑0214/2014
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji humanitarnej w Sudanie Południowym
Parlament Europejski,
– uwzględniając poprzednie rezolucje w sprawie Sudanu i Sudanu Południowego, zwłaszcza rezolucję z dnia 16 stycznia 2014 r. w sprawie sytuacji w Sudanie Południowym[1],
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 20 października 2014 r. w sprawie konfliktów trwających w Sudanie,
– uwzględniając sprawozdanie nr 59 Biura ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej z dnia 23 października 2014 r. w sprawie kryzysu w Sudanie Południowym,
– uwzględniając sprawozdanie Biura ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej z dnia 15 lipca 2014 r. w sprawie kryzysu w Sudanie Południowym,
– uwzględniając komunikat prasowy wydany w dniu 4 stycznia 2014 r. w imieniu Unii Afrykańskiej przez przewodniczącego Komisji Unii Afrykańskiej dr. Nkosazanę Dlaminiego-Zumę,
– uwzględniając zmienioną umowę z Kotonu,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych,
– uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Republika Sudanu Południowego jest najbardziej niestabilnym państwem świata i jednym z najbiedniejszych i najmniej rozwiniętych krajów na świecie (mimo potencjalnego źródła bogactwa w postaci ropy), w którym 50% populacji żyje poniżej granicy ubóstwa, z najwyższym wskaźnikiem umieralności okołoporodowej matek na świecie i jednym z najwyższych wskaźników umieralności noworodków, analfabetyzmem w granicach 75% i gdzie tylko jedna trzecia populacji ma dostęp do czystej wody; mając na uwadze, że brak bezpieczeństwa żywnościowego stanowi każdego roku zagrożenie dla ponad miliona ludzi;
B. mając na uwadze, że od wybuchu wojny domowej w grudniu 2013 r. ponad 1,7 mln osób opuściło swe domy, w tym 450 000 z nich znalazło schronienie w krajach sąsiednich;
C. mając na uwadze, że Sudan Południowy stoi obecnie w obliczu najpoważniejszego światowego kryzysu bezpieczeństwa żywnościowego, który dotyka prawie 7 milionów osób, podczas gdy 3,9 miliona spośród nich cierpi na poważny niedostatek żywności, co może potencjalnie doprowadzić do klęski głodu w 2015 r.;
D. mając na uwadze, że według Organizacji Narodów Zjednoczonych w Sudanie Południowym panuje trzeci – najwyższy – stopień kryzysu humanitarnego, a w opracowywanym przez DG ds. Pomocy Humanitarnej i Ochrony Ludności światowym wykazie państw oceniającym stopień narażenia i podatności na kryzys zajmuje drugie miejsce, po Republice Środkowoafrykańskiej;
E. mając na uwadze, że szczególnie niepokojąca jest sytuacja dzieci; mając na uwadze, że w kraju, w którym prawie połowa ludności ma mniej niż 15 lat, są one najbardziej narażoną na zagrożenia grupą i są często traktowane jako potencjalni rekruci;
F. mając na uwadze, że główne potrzeby humanitarne to żywność, czysta woda, opieka zdrowotna, urządzenia sanitarne, dach nad głową oraz bezpieczeństwo;
G. mając na uwadze, że od początku kryzysu pomoc humanitarną dostarczono do 2,4 mln osób w Sudanie Południowym; mając na uwadze, że UE – jej państwa członkowskie i Komisja – dostarczyły jak dotąd pomoc wartą ponad 245 milionów EUR w 2014 r.;
H. mając na uwadze, że pomoc humanitarna jest dostarczana w szczególnie trudnych warunkach – pracownicy humanitarni spotykają się z wrogością i są atakowani, a odmowa wjazdu ze strony władz poważnie utrudnia dostęp do osób potrzebujących pomocy;
I. mając na uwadze, że oczekuje się, iż walki nasilą się w nadchodzącej porze suchej, co zmusi jeszcze więcej osób do opuszczenia domów;
1. wzywa społeczność międzynarodową do wywiązania się z zobowiązań finansowych na rzecz Sudanu Południowego i całego regionu i uruchomienia środków w celu natychmiastowego zareagowania na krytyczną sytuację humanitarną w Sudanie Południowym;
2. stanowczo potępia wznowienie działań wojennych w Sudanie Południowym, o które obwinia się Opozycyjny Ludowy Ruch Wyzwolenia Sudanu;
3. wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, że tocząca się wojna domowa i przemoc na tle etnicznym mają poważne skutki humanitarne, polityczne, gospodarcze, społeczne i dla bezpieczeństwa w kraju, który i tak jest niestabilny i osłabiony oraz że mogą one zdestabilizować sytuację w całej Afryce Wschodniej; jest szczególnie zaniepokojony etnicznym wymiarem konfliktu; podkreśla, że przejmowanie władzy z użyciem przemocy lub podziałów etnicznych jest sprzeczne z demokratyczną zasadą praworządności;
4. wzywa obie strony do stosowania porozumienia pokojowego podpisanego w Addis Abebie w maju 2014 r., które toruje drogę do trwałego zawieszenia broni, po którym nastąpi utworzenie rządu przejściowego mającego opracować nową konstytucję i zorganizować demokratyczne wybory;
5. z zadowoleniem przyjmuje starania Unii Afrykańskiej oraz Międzyrządowego Organu ds. Rozwoju (IGAD) na rzecz promowania pluralistycznego dialogu i mediacji; wzywa UE do dalszego wspierania IGAD zarówno pod względem merytorycznym, jak i finansowym oraz do dalszego udostępniania pracowników w ramach mechanizmu weryfikacji i monitorowania zawieszenia broni;
6. apeluje o stosowanie długofalowych rozwiązań opartych na procesach budowania państwowości, takich jak utworzenie służby publicznej, funkcjonującej administracji i infrastruktury, które, obok praworządności, dobrego zarządzania i przejrzystości, są atrybutami nowoczesnego państwa;
7. wzywa wszystkie kraje sąsiadujące z Sudanem Południowym i wszystkie siły w regionie do ścisłej współpracy w celu zwiększenia bezpieczeństwa w tym kraju i w regionie oraz znalezienia politycznego, pokojowego i trwałego rozwiązania obecnego konfliktu; podkreśla, że zwłaszcza współpraca z Sudanem oznaczałaby zacieśnienie stosunków; uważa, że rozwiązanie problemów takich jak te związane z podziałem zadłużenia i dochodami z ropy naftowej ma kluczowe znaczenie dla uniknięcia w przyszłości konfliktów zbrojnych;
8. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi Sudanu Południowego, komisarzowi Sudanu Południowego ds. praw człowieka, Narodowemu Zgromadzeniu Ustawodawczemu Sudanu Południowego, instytucjom Unii Afrykańskiej, Międzyrządowemu Organowi ds. Rozwoju, współprzewodniczącym Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE oraz sekretarzowi generalnemu ONZ.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0042.