PROJEKT REZOLUCJI w sprawie zatrudnienia i społecznych aspektów strategii „Europa 2020”
19.11.2014 - (2014/2779(RSP))
złożony zgodnie z art. 128 ust. 5 Regulaminu
Marita Ulvskog w imieniu Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych
B8‑0252/2014
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zatrudnienia i społecznych aspektów strategii „Europa 2020”
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 2 i 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 19 marca 2014 r. pt. „Podsumowanie realizacji strategii »Europa 2020« na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu” (COM(2014)0130/2),
– uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z posiedzenia w dniach 20–21 marca 2014 r.,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 czerwca 2010 r. w sprawie strategii UE 2020[1],
– uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 13 listopada 2013 r. zatytułowane „Jednolity rynek na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia: analiza poczynionych postępów i utrzymujących się przeszkód w państwach członkowskich – wkład do rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2014 r.” (COM(2013)0785),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 listopada 2011 r. w sprawie europejskiej platformy współpracy w zakresie walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym[2],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 lipca 2014 r. w sprawie zatrudnienia młodzieży[3],
– uwzględniając skierowane do Rady i Komisji pytania na temat zatrudnienia i społecznych aspektów strategii „Europa 2020” (O-000076 – B8–0035/2014) i (O–00077/2014 – B8–0036/2014),
– uwzględniając projekt rezolucji Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,
– uwzględniając art. 128 ust. 5 i art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w zintegrowanym podejściu strategii „Europa 2020” podkreśla się, iż cel inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu nie może zostać zrealizowany bez osiągnięcia wszystkich pięciu celów głównych strategii;
B. mając na uwadze, że mimo zintegrowanego charakteru strategii „Europa 2020” społeczne skutki działań na rzecz konsolidacji budżetowej i konieczność utrzymania odpowiedniego poziomu inwestycji społecznych jako czynnika wspierającego rozwój i wzrost nie zostały w wystarczającym stopniu wzięte pod uwagę w innych obszarach polityki;
C. mając na uwadze, że UE nie zrealizowała jeszcze głównych celów strategii „Europa 2020” w zakresie zatrudnienia i ograniczania ubóstwa;
D. mając na uwadze, że od czasu, gdy wprowadzono strategię „Europa 2020” w 2010 r. poziom bezrobocia w niektórych państwach członkowskich stale rósł, a wskaźnik bezrobocia dla UE-28 osiągnął niepokojący poziom 10,1% w 2014 r. przy 24,6 mln bezrobotnych w Unii i stale podwyższającej się liczbie pracujących biednych; mając na uwadze, że wspomniane wskaźniki przedstawiają się jeszcze bardziej dramatycznie w regionach najbardziej oddalonych, gdzie średni poziom bezrobocia wynosi 24%, zaś średni poziom bezrobocia ludzi młodych – 51%[4]
E. mając na uwadze, że liczba osób zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym wzrosła o 10 mln od 2008 r., osiągając poziom 122,6 mln, czyli problem dotyka już co czwartej osoby; mając na uwadze, że różnice pomiędzy państwami członkowskimi pogłębiają się; mając na uwadze, że średni wskaźnik zagrożenia ubóstwem w UE wynosi 24,8%, przy czym odnośna wielkość w przypadku dzieci (do 18. roku życia) wynosi 28%; mając również na uwadze, że wielkości te wzrosły od czasu wprowadzenia strategii „Europa 2020” w 2010 r.;
F. mając na uwadze, że wśród osób niepełnosprawnych wskaźnik ubóstwa jest o 70% wyższy niż średnia, częściowo z powodu ograniczonego dostępu do zatrudnienia;
G. mając na uwadze, że aby osiągnąć docelową stopę zatrudnienia na poziomie 75% w 2020 r., 16 mln obywateli musi jeszcze znaleźć pracę;
H. mając na uwadze, że zgodnie z najnowszymi prognozami Komisji stopa bezrobocia w UE ma w 2015 r. spaść (jednak bardzo nieznacznie) do 10,4%;
I. mając na uwadze, że wysoka stopa bezrobocia w UE wiąże się z jej kurczącą się bazą przemysłową i produkcyjną;
J. mając na uwadze, że konieczne jest kontynuowanie reform, aby spełniać wymogi obywateli w zakresie zatrudnienia i w sferze socjalnej;
K. mając na uwadze, że rozbieżności między państwami członkowskimi i regionami w poziomach zatrudnienia wzrastają, co prowadzi do polaryzacji między centrum a peryferiami UE, która w konsekwencji grozi powstaniem w dalszej perspektywie rosnących zaburzeń równowagi społecznej;
L. mając na uwadze, że art. 174 TFUE stanowi, że UE rozwija i prowadzi działania służące wzmocnieniu jej spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej, w tym regionów, które cierpią na skutek poważnych i trwałych niekorzystnych warunków przyrodniczych lub demograficznych;
M. mając na uwadze, że aby przezwyciężyć kryzys, niektóre państwa członkowskie musiały dokonać znacznych cięć wydatków publicznych, a w tym samym czasie wzrosło zapotrzebowanie na ochronę socjalną w związku ze wzrostem poziomu bezrobocia; mając na uwadze, że krajowe budżety na ochronę socjalną stały się jeszcze bardziej napięte w wyniku obniżenia składek na skutek redukcji zatrudnienia na szeroką skalę lub obniżenia płac, co z kolei realnie zagraża europejskiemu modelowi społecznemu;
N. mając na uwadze, że regiony, które cierpią na skutek poważnych niekorzystnych warunków przyrodniczych lub demograficznych, często mają niższy poziom zatrudnienia i większe trudności z dostępem do usług publicznych, takich jak oświata lub służba zdrowia;
O. mając na uwadze, że bezrobocie ludzi młodych jest nadal przyczyną rosnącego zaniepokojenia, jako że osiągnęło już ono dramatyczny poziom 23,3% (średnia UE w 2013 r.), ponadto ponad 40% ludzi młodych zatrudnionych jest na umowy tymczasowe, a prawie 25% pracuje na niepełny etat;
P. mając na uwadze, że bezrobocie w ogóle i bezrobocie wśród młodzieży wiąże się także z brakiem skutecznych środków pobudzania inwestycji publicznych w dziedzinie innowacji, badań naukowych i rozwoju, kwalifikacji i umiejętności zawodowych, które napędzają wzrost gospodarczy i przynoszą oszczędności;
Q. mając na uwadze, że w lutym 2013 r. Komisja przyjęła pakiet dotyczący inwestycji społecznych;
R. mając na uwadze, że w ramach strategii „Europa 2020” do 13 państw członkowskich skierowano specjalne zalecenia dotyczące wspierania zatrudnienia kobiet;
S. mając na uwadze, że wzrost poziomu zatrudnienia kobiet w niektórych państwach członkowskich wynika głównie z podwyższenia się liczby kobiet pracujących w niepełnym wymiarze godzin; mając na uwadze, że z punktu widzenia ekwiwalentu pełnego czasu pracy w UE wykorzystuje się jedynie 53,5% siły roboczej kobiet; mając na uwadze, że odsetek kobiet zatrudnionych na niepełny etat wyniósł w 2012 r. 32,9% w porównaniu z 8,4% w przypadku mężczyzn;
T. mając na uwadze, że Europejski Fundusz Społeczny wspiera wysiłki na rzecz realizacji celów strategii „Europa 2020” poprzez działania polegające na zwalczaniu bezrobocia ze szczególnym naciskiem na młodzież; mając na uwadze, że pakiet inwestycji w wysokości 300 mld EUR obiecany przez Jeana-Claude'a Junckera powinien zostać wykorzystany na realizację celów strategii „Europa 2020”; mając na uwadze, że należy poświęcić szczególną uwagę zmniejszeniu ubóstwa i tworzeniu wysokiej jakości zatrudnienia;
U. mając na uwadze, że Rada Europejska w konkluzjach z 27 czerwca 2014 r. podkreśliła, że obecna stopa bezrobocia w UE jest niedopuszczalnie wysoka, i w związku z tym zawarła porozumienie dotyczące strategicznego programu, w którym duży nacisk położono na zatrudnienie, wzrost gospodarczy i konkurencyjność;
V. mając na uwadze, że choć UE dąży do osiągnięcia celu obniżenia odsetka uczniów przedwcześnie kończących naukę w szkole, w poszczególnych państwach członkowskich obserwuje się nadal duże rozbieżności w wysokości wskaźników przedwczesnego kończenia nauki; mając na uwadze, że obniżenie wskaźnika przedwczesnego kończenia nauki przyczyni się do podwyższenia szans młodych ludzi na zatrudnienie;
W. mając na uwadze, że nierówności w dochodach wzrastają i w 2012 r. 20% najlepiej wynagradzanych osób zarabiało 5,1 razy więcej niż 20% najgorzej wynagradzanych, co jest kolejnym dowodem na rosnące rozbieżności społeczne między państwami członkowskimi i wewnątrz nich; mając na uwadze, że coraz większe nierówności mogą zdestabilizować społeczeństwa w Europie, zatem powinno się walczyć z nimi poprzez przyjmowanie środków pobudzających wzrost w dziedzinie zatrudnienia i dostępu społeczeństwa do wiedzy, a także poprzez tworzenie wysokiej jakości zatrudnienia;
X. mając na uwadze, że należy zwracać szczególną uwagę na uwzględnianie aspektu płci oraz strategie nakierowane na kobiety, aby osiągnąć główne cele strategii „Europa 2020” w zakresie zatrudnienia oraz zmniejszania bezrobocia, a także zredukować utrzymujące się rozbieżności w sytuacji kobiet i mężczyzn w zakresie bezrobocia i ubóstwa;
Y. mając na uwadze, że wyzwania demograficzne i starzenie się ludności będą wciąż wpływały na zdolność państw członkowskich do realizacji celów strategii „Europa 2020”;
Z. mając na uwadze, że Komisja wskazuje na obecność zakłóceń równowagi makroekonomicznej i rozbieżności w sytuacji na rynku pracy w różnych państwach członkowskich, zwłaszcza jeśli chodzi o bezrobocie wśród młodzieży;
Aa. mając na uwadze, że rosnący wzrost gospodarczy sam w sobie nie gwarantuje lepszej jakości zatrudnienia, zmniejszenia ubóstwa lub zniwelowania nierówności społecznych, ale wymaga odpowiednich decyzji politycznych, aby takie cele zrealizować;
Ba. mając na uwadze, że choć polityka społeczna, zatrudnienia, budżetowa i gospodarcza zazębiają się ze sobą, Komitet Ochrony Socjalnej, Komitet Zatrudnienia, Komitet Polityki Gospodarczej oraz Komitet Ekonomiczno-Finansowy nadal zajmują się tymi kwestiami oddzielnie, co uniemożliwia zintegrowane kształtowanie polityki;
1. ubolewa, że aktualnie prowadzona polityka koncentruje się wyłącznie na wzroście gospodarczym, nie uwzględniając zapotrzebowania na sprzyjające włączeniu, oparte na respektowaniu praw i trwałe podejście; podkreśla, że korzyści ze wzrostu, jeśli ma on mieć charakter trwały, powinny trafiać do całego społeczeństwa;
2. ubolewa, że przyjęte dotychczas w ramach cykli europejskiego semestru analizy wzrostu gospodarczego i zalecenia dla poszczególnych krajów nie uwzględniały w wystarczającym stopniu celów strategii „Europa 2020” dotyczących zatrudnienia, edukacji i ograniczenia ubóstwa; ubolewa, że nie uwzględnia się znaczenia systemów zabezpieczenia społecznego jako kluczowych instrumentów stabilizacji gospodarki i społeczeństwa oraz w ograniczaniu ubóstwa; apeluje w związku z tym o bardziej zdecydowane wysiłki na rzecz kierowania i koordynowania polityki krajowej i UE, tak aby wzmacniać jednolity rynek z myślą o usuwaniu przeszkód w jego funkcjonowaniu i wykorzystywaniu jego potencjału do tworzenia inteligentnego, stabilnego i sprzyjającego włączeniu wzrostu i miejsc pracy; wzywa Komisję do dopilnowania, aby wysuwane w przyszłości zalecenia dla poszczególnych krajów nadawały priorytetowy charakter realizacji celów strategii „Europa 2020”;
3. docenia prace toczące się w ramach konferencji „Wzrost – co poza nim?”, których przykładem jest aktywność włoskiej prezydencji, oraz uważa, że powinny one stanowić wkład w przegląd strategii „Europa 2020”; wskazuje na swe stanowisko wyrażone w rezolucji z dnia 8 czerwca 2011 r. zatytułowanej „Wyjść poza PKB – Pomiar postępu w zmieniającym się świecie”[5];
4. apeluje o włączenie obowiązkowej zasady uczenia się opartego na analizie porównawczej ze strategii „Europa 2020” do polityki państw członkowskich UE, zwłaszcza jeśli chodzi o europejski rynek pracy; oznaczałoby to wdrożenie skutecznego monitorowania i rejestrowania najlepszych w Europie wzorców i metod, z naciskiem na ograniczanie stopy bezrobocia, zwłaszcza wśród młodzieży; umożliwiłoby to porównywanie i klasyfikowanie odnośnych przykładów krajowych, korzystanie z których pozwoliłoby wszystkim państwom członkowskim osiąganie konkretnych skutków politycznych;
5. apeluje do państw członkowskich o stosowanie bardziej ambitnego i konkretnego podejścia w przekładaniu celów UE na cele krajowe; w szczególności domaga się, by cele w dziedzinie zatrudnienia, redukcji ubóstwa oraz edukacji przedstawiano w rozbiciu na wiek i płeć, co ułatwiłoby dokonywanie porównań;
6. uważa realizację celów z zakresu ponownego uprzemysłowienia za mającą kapitalne znaczenie dla konkurencyjności UE oraz że ponowne uruchomienie prawdziwej europejskiej polityki przemysłowej mogłoby wspierać wzrost i sprzyjać tworzeniu nowych, wysokiej jakości miejsc pracy;
7. wzywa do stworzenia dualnego system kształcenia, który miałby być stosowany na szczeblu krajowym lub regionalnym w sposób elastyczny, a także do stworzenia skutecznej służby zatrudnienia działającej w bliskiej współpracy z siecią europejską; domaga się ponadto stosowania na rynku pracy rzeczywistych koncepcji i pomiarów z zakresu uczenia się przez całe życie w celu podwyższania poziomu kwalifikacji pracowników w starszym wieku;
8. przypomina o roli partnerów społecznych jeśli chodzi o politykę rynku pracy i podkreśla, że konsultacje z nimi powinny być integralną częścią tego procesu; dlatego też wzywa Radę, Komisję i państwa członkowskie do aktywniejszego angażowania partnerów społecznych, co pozwoli zapewnić pomyślne wdrażanie strategii „Europa 2020”;
9. apeluje, aby platforma partnerów społecznych łączyła interesy pracodawców i pracowników;
10. wzywa Komisję i państwa członkowskie do dopilnowania, aby każdy wzrost stopy zatrudnienia był wynikiem wzrostu liczby wysokiej jakości miejsc pracy w gospodarce europejskiej;
11. ubolewa nad faktem, że wzrost stopy zatrudnienia był częściowo wynikiem wzrostu liczby niestabilnych form zatrudnienia, takich jak umowy zero godzin, samozatrudnienie pozorowane i wymuszanie pracy w niepełnym wymiarze godzin; jest zaniepokojony faktem, że takie formy zatrudnienia nie zapewniają pracownikom godnego życia i odpowiednich praw pracowniczych;
12. podkreśla, że jakość zatrudnienia ma znaczenie dla wprowadzenia większej liczby osób na rynek pracy i umożliwienie im pozostania na nim przez dłuższy czas, dlatego też jest podstawowym czynnikiem osiągnięcia celu zatrudnienia strategii „Europa 2020”’ uważa zatem, że wskaźniki zatrudnienia powinny koncentrować się nie tylko na liczbie osób, które znalazły pracę, ale także uwzględniać jej jakość, aby zapewnić jaśniejszy obraz sytuacji na krajowych rynkach pracy;
13. uważa, że wszystkie państwa członkowskie powinny składać krajowe sprawozdania z poczynionych w ciągu roku postępów na drodze ku realizacji celów strategii „Europa 2020”; wzywa ponadto Komisję do przygotowania rocznego sprawozdania z postępów w sprawie wdrożenia strategii „Europa 2020” i wszystkich celów głównych;
14. z zadowoleniem odnosi się do wykorzystania po raz pierwszy w tegorocznym cyklu tablicy wyników zawierającej kluczowe wskaźniki zatrudnienia i wskaźniki społeczne; wzywa do włączenia do niej dodatkowych wskaźników, takich jak poziom ubóstwa dzieci, dostęp do opieki zdrowotnej i bezdomność; zwraca się z prośbą o przeprowadzenie dodatkowej analizy cech grup ludności państw członkowskich pogrążonych w ubóstwie, aby lepiej ukierunkować działania polityczne; wzywa państwa członkowskie i UE do wykorzystywania tablicy jako mechanizmu wczesnego ostrzegania z myślą o opracowywaniu odpowiednich strategii politycznych;
15. apeluje o zrównoważenie w strategii priorytetów finansowych i gospodarczych priorytetami socjalnymi, aby zagwarantować odpowiednie warunki działania polityki społecznej; podkreśla, że w procedurze europejskiego semestru zatrudnienie oraz kwestie społeczne powinno się uwzględniać na równi z kwestiami makroekonomicznymi; wzywa ponadto do organizowania wspólnych posiedzeń Rady EPSCO i Ecofin, aby ujednolicić stanowiska;
16. uważa, że cel jakim jest tworzenie wysokiej jakości zatrudnienia i wysokiej jakości miejsc pracy, a także zasobooszczędność muszą stać się bardziej widoczne i efektywne w inicjatywach przewodnich strategii „Europa 2020”, zwłaszcza takich jak „Europa efektywnie korzystająca z zasobów”, „Unia innowacji”, „Europejska agenda cyfrowa”, „Polityka przemysłowa”, w tym przez uwzględnienie wymiernych wskaźników zatrudnienia w powiązanych tablicach wyników;
17. uważa ponadto, że ważne jest aby kluczowe wskaźniki zatrudnienia i wskaźniki społeczne włączane do tablicy w przyszłości w sposób systematyczny uwzględniały rozróżnienie na mężczyzn i kobiety;
18. wzywa Radę Europejską do niezwłocznego zakończenia reformy unii gospodarczej i walutowej (UGW), zwłaszcza przez uprzednią koordynację ważnych planów przyszłej reformy gospodarczej, ocenę ich skutków społecznych, a także mechanizmy solidarności; apeluje, aby taka koordynacja była wspierana przez wszechstronną ocenę ex ante i ex post skutków społecznych i w aspekcie płci;
19. przypomina, że według Eurofund koszt młodzieży NEET (utracone dochody, utracone wpływy podatkowe i rosnące wydatki na świadczenia społeczne) w UE wzrósł z 153 mld w 2011 r. do 162 mld w 2012 r. oraz że według Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) potrzeba w sumie 21 mld EUR, aby pomóc rozwiązać problem bezrobocia młodych w strefie euro; uważa w związku z tym, że należy zwiększyć fundusze UE, aby osiągnąć cel strategii „Europa 2020”, jakim jest stopa zatrudnienia w wysokości 75%; podkreśla, że koncentracja wydatków na wstępie nie oznacza świeżego kapitału i pociąga za sobą ryzyko koncentracji funduszy na początku działalności, gdy ich wykorzystanie jest niskie, i ich braku w okresie wyższego tempa działalności, co sprawia, że praca beneficjentów projektu w terenie staje się trudniejsza i mniej przewidywalna; ponadto uważa za konieczne przygotowanie przez Komisję wszechstronnych i dokładnych wytycznych dla państw członkowskich i ich służb zatrudnienia dotyczących kwalifikowalności ich programów do Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych;
20. uważa, że państwa członkowskie muszą lepiej reagować na potrzeby rynku pracy, zwłaszcza poprzez utworzenie silnych powiązań między światem edukacji a rynkiem pracy,
21. wzywa Komisję do ścisłego powiązania Europejskiego Funduszu Społecznego i innych europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych z priorytetami politycznymi strategii „Europa 2020” w celu wzmocnienia ich roli jako finansowych filarów strategii;
22. podkreśla, że wdrożenie gwarancji dla młodzieży należy monitorować w ramach procesu europejskiego semestru, tak aby uczynić państwa członkowskie odpowiedzialnymi za zobowiązania podjęte w zaleceniu dotyczącym gwarancji dla młodzieży;
23. zachęca państwa członkowskie, aby z myślą o realizacji celu w postaci 75% stopy zatrudnienia podnosiły wśród ludzi młodych umiejętności przywódcze i zarządcze oraz umiejętności w zakresie przedsiębiorczości w celu umożliwienia nowym branżom i nowo zakładanym firmom korzystanie z nowych rynków oraz wykorzystania ich potencjału wzrostu z myślą o tym, by młodzi ludzie z pracowników stawali się pracodawcami;
24. z zadowoleniem przyjmuje przyjęcie przez niektóre państwa członkowskie programów Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych; podkreśla, że kwota 6 mld EUR nie wystarczy, aby rozwiązać problem bezrobocia młodzieży w UE; w związku z tym wzywa Komisję do rozwiązania kwestii finansowania po okresie 2014–2015;
25. z zadowoleniem przyjmuje zapowiedziany przez przewodniczącego Komisji Jeana-Claude'a Junckera szeroko zakrojony program inwestycji służący walce z bezrobociem; podkreśla zapotrzebowanie na większe inwestycje (w infrastrukturę, badania naukowe i rozwój, zielone miejsca pracy, innowacje i realizację wewnętrznego rynku cyfrowego), których celem jest utrzymanie i tworzenie miejsc pracy zgodnych z inwestycjami strategii „Europa 2020” oraz skoncentrowanie się nie tylko na nakładach, ale także na rezultatach prowadzonej polityki; podkreśla, że aby osiągnąć długofalowe korzyści takie inwestycje mogłyby być ukierunkowane na tworzenie infrastruktury wysokiej jakości kształcenia pozaformalnego i nieformalnego, a także eliminację barier, aby w jeszcze większym stopniu wyrównać dostęp do kształcenia; zachęca do połączenia tych inwestycji z konkretnymi celami w zakresie zatrudnienia i ubóstwa, zważywszy że inwestycje w obszarach takich jak wysokiej jakości usługi publiczne są także ważne dla realizacji celu jakim jest społeczeństwo integracyjne;
26. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zwrócenia szczególnej uwagi na regiony najbardziej oddalone, których naturalne niekorzystne uwarunkowania, takie jak oddalenie, rozproszenie geograficzne, niestabilna gospodarka i ograniczenia naturalne, prowadzą do jeszcze większych nierówności w dostępie do zatrudnienia, stażów i szkoleń dla ich mieszkańców; w związku z tym podkreśla, że regiony te potrzebują specjalnych udoskonalonych mechanizmów wdrażania programów inwestycyjnych, aby zrealizować cele strategii „Europa 2020” oraz uwolnić ich potencjał w zakresie rozwoju gospodarczego i społecznego;
27. wzywa państwa członkowskie do skupienia się na sektorach o wysokim potencjale wzrostu i tworzenia miejsc pracy, takich jak sektor ekologiczny, sektor usług zdrowotnych i ICT;
28. w kontekście nowego programu inwestycji poświęconego walce z bezrobociem zaleca skupienie się na zwalczaniu bezrobocia młodzieży, które jest dziś jednym z najpoważniejszych problemów UE; w tym celu należy przeznaczyć nowe fundusze na program „Erasmus” dla młodych przedsiębiorców, aby skuteczniej wesprzeć przedsiębiorczość i mobilność młodzieży, co jest skutecznym sposobem zwalczania bezrobocia, ubóstwa i wykluczenia społecznego wśród młodzieży;
29. wzywa Radę, Komisję i państwa członkowskie do włączenia aspektu płci do ram strategii „Europa 2020”, aby mierzyć postępy w redukowaniu różnic w zatrudnieniu ze względu na płeć i aby spowodować, że środki polityczne rocznej analizy wzrostu gospodarczego zostaną uwzględnione w zaleceniach dla poszczególnych krajów;
30. ponownie wzywa do wdrożenia w ramach europejskiego semestru pakietu dotyczącego inwestycji społecznych, w tym: komunikatu pt. „Inwestycje społeczne na rzecz wzrostu i spójności”; zalecenia pt. „Inwestowanie w dzieci: przerwanie cyklu marginalizacji”; dokumentów roboczych w sprawie trendów demograficznych i społecznych, aktywnej integracji osób wykluczonych z rynku pracy, usług socjalnych świadczonych w interesie ogólnym, opieki długoterminowej w starzejących się społeczeństwach, zwalczania bezdomności w Unii Europejskiej, inwestowania w zdrowie i inwestycji społecznych w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego;
31. zwraca uwagę, że harmonogram i procedury europejskiego semestru przybrały z biegiem czasu formę, w której nie przewiduje się żadnej formalnej roli dla Parlamentu w samym cyklu, a zatem Parlament nie ma wystarczającego czasu na refleksję przed wiosennym szczytem Rady Europejskiej;
32. apeluje do państw członkowskich, aby wyeliminowały niepotrzebne obciążenia administracyjne i biurokratyczne osób prowadzących działalność na własny rachunek, mikroprzedsiębiorstw i MŚP oraz aby ułatwiły zakładanie nowych przedsiębiorstw;
33. zwraca uwagę na potrzebę przeniesienia obciążeń podatkowych z pracy i przejścia na inne formy zrównoważonego opodatkowania w celu promowania wzrostu i tworzenia miejsc pracy;
34. wzywa państwa członkowskie i Komisję do wspierania i usprawnienia mechanizmów mobilności pracowników, zwłaszcza EURES i publicznych służb zatrudnienia w celu podniesienia poziomu zatrudnienia ogółem oraz zatrudnienia młodzieży;
35. stwierdza, że cele strategii „Europa 2020” wciąż nie zostały osiągnięte i uważa, że aby je osiągnąć należy podjąć bardziej zdecydowane środki, aby nadrobić ten brak; wzywa zatem Komisję, aby w ramach przeglądu śródokresowego uruchomiła procedurę konsultacji publicznych w celu dokonania przeglądu europejskiego semestru z myślą o poprawie jego skuteczności i prawomocności, zważywszy że procedura semestru powinna towarzyszyć realizacji strategii „Europa 2020”;
36. ubolewa, że we wstępnej dyskusji na temat oceny strategii „Europa 2020”, która odbyła się w dniach 20–21 marca 2014 r., Rada Europejska nie omówiła jednego z głównych celów tej strategii, jakim jest ograniczenie ubóstwa;
37. zwraca się do Komisji Europejskiej o opracowanie strategii, która wspierać będzie państwa członkowskie w walce z bezdomnością za pomocą zintegrowanych strategii politycznych i odpowiednich inwestycji społecznych;
38. podkreśla, że obserwowane w UE pogłębianie się nierówności, które udokumentowano w krajach składających sprawozdania w ramach semestru, stanowi poważne ryzyko dla demokracji; wskazuje na ostrzeżenia MFW i MOP, że dalsze pogłębianie się nierówności w UE może zdestabilizować nasze społeczeństwa; ponownie wzywa do wyznaczenia ambitniejszych celów oraz bardziej precyzyjnych i obiektywnych form pomiaru z myślą o ograniczaniu nierówności, ubóstwa i wyłączenia społecznego, zarówno w państwach członkowskich, jak i pomiędzy nimi, szczególnie w świetle rosnących rozbieżności społecznych w niektórych państwach członkowskich;
39. wzywa państwa członkowskie do pilnego podjęcia działań w celu odwrócenia trendu w postaci wzrostu wskaźnika zagrożenia ubóstwem i wykluczeniem społecznym, aby zrealizować główny cel strategii „Europa 2020” polegający na wydźwignięciu co najmniej 20 mln osób z ryzyka ubóstwa i wykluczenia społecznego;
40. wzywa państwa członkowskie, by zagwarantowały dostęp do rynku pracy i odpowiednią ochronę socjalną najsłabszym członkom społeczeństwa;
41. wzywa Komisję do podjęcia nowych konkretnych działań w dziedzinie edukacji i polityki innowacji, aby umocnić związek między wzrostem a zwalczaniem nierówności;
42. apeluje o dodanie celu cząstkowego w postaci ograniczenia ubóstwa dzieci podczas średniookresowego przeglądu strategii „Europa 2020”;
43. apeluje w związku z tym, by do pomiaru stopy ubóstwa w państwach członkowskich stosowano obiektywne wskaźniki „ubóstwa” w celu szybszego identyfikowania osób zagrożonych wykluczeniem;
44. przypomina jednak, że wskaźnik ubóstwa nie jest bezpośrednim dowodem wykluczenia społecznego i apeluje w związku z tym o poprawę pomiarów osobistego odczuwania wykluczenia społecznego, aby lepiej zrozumieć powody wykluczenia społecznego oraz które grupy są nim szczególnie dotknięte;
45. stwierdza, że państwa członkowskie są odpowiedzialne za realizowanie celów strategii „Europa 2020” w zgodzie z zasadą pomocniczości, a UE wspiera je w ich działaniach; uważa, że proces ten ma potencjał, aby przez wzajemne oceny i dzielenie się godnymi naśladowania praktykami wspierać państwa członkowskie w realizacji niezbędnych reform strukturalnych, podnoszeniu elastyczności rynku pracy oraz stwarzaniu przedsiębiorstwom warunków do tworzenia miejsc pracy; podkreśla jednak znaczenie przeprowadzania przez państwa członkowskie działań w odpowiednim czasie, jako że brak działań ma poważne konsekwencje dla całej UE; apeluje o zaangażowanie parlamentów państw członkowskich, władz lokalnych i regionalnych w projektowanie i wdrażanie krajowych programów reform, także przez wielopoziomowe zasady zarządzania;
46. ubolewa, że wieloletnie ramy finansowe przyjęte na lata 2014–2020, z kwotą budżetu w wysokości 960 mld EUR, to pierwszy w historii przypadek redukcji netto budżetu UE; uważa, że WRF nie są wystarczające, aby wspomóc realizację celów społecznych i w zakresie zatrudnienia określonych w strategii „Europa 2020”; uważa zatem średniookresowy przegląd WRF za mający kapitalne znaczenie dla skanalizowania strategicznych wydatków UE w kierunku ożywienia gospodarczego sprzyjającego zatrudnieniu;
47. przypomina o roli Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych w monitorowaniu skutecznego wydatkowania funduszy z Europejskiego Funduszu Społecznego, zwłaszcza 20% przeznaczonych na włączenie społeczne, oraz tego, na ile skutecznie państwa członkowskie wykorzystują to źródło inwestycji do realizacji celów strategii „Europa 2020”;
48. podkreśla zapotrzebowanie na dokładniejsze monitorowanie celów w zakresie zatrudnienia, edukacji i ograniczenia ubóstwa oraz na przygotowywane na czas i porównywalne statystyki; apeluje zatem o ujawnianie na bieżąco danych dotyczących bezrobocia i wskaźników zagrożenia ubóstwem lub wykluczeniem społecznym na poziomie NUTS 3, aby umożliwić ocenę rzeczywistej sytuacji na krajowych rynkach pracy;
49. wzywa Komisję do ustanowienia specjalnego celu w zakresie zatrudnienia młodzieży lub specjalnych zintegrowanych wytycznych dotyczących zatrudnienia młodzieży przy okazji średniookresowego przeglądu strategii „Europa 2020”;
50. apeluje, aby oprócz konsultacji z partnerami społecznymi elementem systemowym strategii „Europa 2020” na wszystkich etapach procesu stały się konstruktywne konsultacje ze społeczeństwem obywatelskim; wzywa Komisję do przygotowania wytycznych dla tej procedury;
51. podkreśla, że prawdziwe konsultacje z zainteresowanymi stronami w społeczeństwie obywatelskim nie tylko zwiększą demokratyczną legitymację procesu i szansę na akceptację reform przez obywateli oraz sukces w jej wdrażaniu, ale mogłyby także wzmocnić bazę dowodową, która posłuży do oceny reform; uważa, że w tym celu doroczny kongres platformy współpracy w zakresie walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym powinien być ściślej powiązany z europejskim semestrem;
52. wzywa Komisję, aby uwzględniła wynik trwających konsultacji publicznych przed opublikowaniem konkretnych propozycji dotyczących średniookresowego przeglądu strategii; nalega również, by przed podjęciem ostatecznych decyzji konsultowano je z Parlamentem;
53. apeluje o więcej ambicji, aby zrealizować cele w zakresie zmiany klimatu i równowagi energetycznej, gdyż są one nierozłącznie związane z inteligentnym, trwałym wzrostem sprzyjającym włączeniu społecznemu;
54. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie, parlamentom narodowym i Radzie Europejskiej.