Projekt rezolucji - B8-0285/2014Projekt rezolucji
B8-0285/2014

PROJEKT REZOLUCJI w sprawie 25. rocznicy przyjęcia Konwencji ONZ o prawach dziecka

24.11.2014 - (2014/2919(RSP))

złożony w następstwie oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu

Anna Maria Corazza Bildt, Roberta Metsola, Monika Hohlmeier, Tadeusz Zwiefka, Cristian Dan Preda, Kinga Gál, Monica Macovei, Mariya Gabriel, Traian Ungureanu, Barbara Matera, Emil Radev, Elissavet Vozemberg, Michał Boni, Rosa Estaràs Ferragut, Carlos Coelho, Frank Engel, Antonio López-Istúriz White, Therese Comodini Cachia, Milan Zver, Heinz K. Becker, Jeroen Lenaers, Barbara Kudrycka, Csaba Sógor, Pál Csáky, Peter Jahr, Michaela Šojdrová, Lara Comi, Tomáš Zdechovský, Stanislav Polčák, Jiří Pospíšil w imieniu grupy PPE
Birgit Sippel, Caterina Chinnici, Anna Hedh, Tanja Fajon, Sylvie Guillaume, Elena Valenciano Martínez-Orozco, Agnes Jongerius, Monika Flašíková Beňová, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Kashetu Kyenge, Péter Niedermüller, Josef Weidenholzer, Hugues Bayet, Miriam Dalli, Sergio Gutiérrez Prieto, Miltiadis Kyrkos, Kati Piri, Christine Revault D’Allonnes Bonnefoy, Vilija Blinkevičiūtė, Pier Antonio Panzeri, Liisa Jaakonsaari, Marlene Mizzi, Nicola Caputo w imieniu grupy S&D
Charles Tannock, Mark Demesmaeker, Timothy Kirkhope, Jussi Halla‑aho, Helga Stevens, Ruža Tomašić, Jana Žitňanská w imieniu grupy ECR
Nathalie Griesbeck, Gérard Deprez, Dita Charanzová, Marielle de Sarnez, Catherine Bearder, Petr Ježek, Javier Nart, Juan Carlos Girauta Vidal, Filiz Hyusmenova, Frédérique Ries w imieniu grupy ALDE
Martina Anderson, Cornelia Ernst, Malin Björk, Marie-Christine Vergiat, Marina Albiol Guzmán, Kostas Chrysogonos, Dennis de Jong, Barbara Spinelli, Gabriele Zimmer, Dimitrios Papadimoulis, Lynn Boylan, Matt Carthy, Javier Couso Permuy, Fabio De Masi, Pablo Echenique, Luke Ming Flanagan, Eleonora Forenza, Emmanouil Glezos, Takis Hadjigeorgiou, Pablo Iglesias, Josu Juaristi Abaunz, Kateřina Konečná, Kostadinka Kuneva, Merja Kyllönen, Patrick Le Hyaric, Paloma López Bermejo, Sabine Lösing, Curzio Maltese, Marisa Matias, Martina Michels, Liadh Ní Riada, Younous Omarjee, Miloslav Ransdorf, Sofia Sakorafa, Lola Sánchez Caldentey, Lidia Senra Rodríguez, Neoklis Sylikiotis, Ángela Vallina w imieniu grupy GUE/NGL
Jean Lambert, Judith Sargentini, Bodil Ceballos w imieniu grupy Verts/ALE
Laura Ferrara, Rolandas Paksas, Valentinas Mazuronis w imieniu grupy EFDD


Procedura : 2014/2919(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B8-0285/2014
Teksty złożone :
B8-0285/2014
Debaty :
Teksty przyjęte :

B8‑0285/2014

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie 25. rocznicy przyjęcia Konwencji ONZ o prawach dziecka

(2014/2919(RSP))

Parlament Europejski,

–       uwzględniając Konwencję ONZ o prawach dziecka, przyjętą w Nowym Jorku dnia 20 listopada 1989 r.,

–       uwzględniając Konwencję ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, przyjętą w Nowym Jorku dnia 13 grudnia 2006 r.,

–       uwzględniając artykuł 3 Traktatu o Unii Europejskiej,

–       uwzględniając art. 24 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

–       uwzględniając program sztokholmski przyjęty w 2009 r. oraz związany z nim plan działania na okres 2010–2014,

–       uwzględniając komentarz ogólny nr 14 (2013) Komitetu Praw Dziecka ONZ w sprawie prawa dziecka do tego, by stawiać zawsze na pierwszym miejscu jego dobro,

–       uwzględniając agendę UE na rzecz praw dziecka przyjętą w lutym 2011 r.,

–       uwzględniając Konsensus europejski w sprawie rozwoju,

–       uwzględniając deklarację i plan działania przyjęte na Forum Wysokiego Szczebla w sprawie Skuteczności Pomocy, które odbyło się w Pusanie w dniach 29 listopada – 1 grudnia 2011 r.,

–       uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Większy nacisk na kwestię dzieci w działaniach zewnętrznych UE” (COM(2008)0055),

–       uwzględniając wytyczne UE w sprawie promowania i ochrony praw dziecka,

–       uwzględniając wytyczne UE w sprawie dzieci w konfliktach zbrojnych,

–       uwzględniając plan działania ONZ zatytułowany „Świat przyjazny dzieciom”,

–       uwzględniając ramy strategiczne i plan działania UE na rzecz praw człowieka i demokracji,

–       uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/36/UE z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar, zastępującą decyzję ramową Rady 2002/629/WSiSW[1],

–       uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/93/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej, zastępującą decyzję ramową Rady 2004/68/WSiSW[2],

–       uwzględniając strategię UE na rzecz wyeliminowania handlu ludźmi na lata 2012–2016, szczególnie przepisy dotyczące finansowania pracy nad wytycznymi w zakresie systemów ochrony dzieci oraz wymiany dobrych praktyk,

–       uwzględniając zalecenie Komisji z dnia 20 lutego 2013 r. zatytułowane „Inwestowanie w dzieci: przerwanie cyklu marginalizacji” (C(2013)0778),

–       uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 września 2013 r. w sprawie problemu pozostawianych bez opieki małoletnich w UE[3],

–       uwzględniając przyjętą w 1979 r. Konwencję ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW) oraz pekińską platformę działania,

–       uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 lutego 2014 r. zawierającą zalecenia dla Komisji w sprawie zwalczania przemocy wobec kobiet[4] oraz rezolucję z dnia 6 lutego 2014 r. w sprawie komunikatu Komisji pt. „Położenie kresu okaleczaniu żeńskich narządów płciowych”[5],

–       uwzględniając konkluzje Rady z dnia 5 czerwca 2014 r. w sprawie zapobiegania wszelkim formom przemocy wobec kobiet i dziewcząt, w tym okaleczaniu żeńskich narządów płciowych, i zwalczania takiej przemocy,

–       uwzględniając konkluzje Rady z dnia 19 maja 2014 r. w sprawie podejścia do współpracy na rzecz rozwoju, które jest oparte na prawach i obejmuje wszystkie prawa człowieka,

–       uwzględniając art. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w którym potwierdza się, że „Unia zapewnia spójność swoich poszczególnych polityk i działań, uwzględniając wszystkie swoje cele”,

–       uwzględniając komunikat Komisji z dnia 2 czerwca 2014 r. zatytułowany „Godne życie dla wszystkich: od wizji do wspólnego działania” (COM(2014)0335),

–       uwzględniając komunikat Komisji z dnia 12 kwietnia 2005 r. zatytułowany „Spójność polityki na rzecz rozwoju” (COM(2005)0134), a także konkluzje z 3166. posiedzenia Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 14 maja 2012 r. zatytułowane „Zwiększanie wpływu unijnej polityki rozwoju – Program działań na rzecz zmian”,

–       uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.     mając na uwadze, że Konwencja ONZ o prawach dziecka i protokoły fakultatywne do niej stanowią normę w promowaniu i ochronie praw dziecka, ponieważ zawierają kompleksowy zbiór międzynarodowych norm prawnych z zakresu ochrony i dobrostanu dzieci;

B.     mając na uwadze, że wszystkie państwa członkowskie UE ratyfikowały Konwencję ONZ o prawach dziecka i są wyraźnie prawnie zobowiązane do promowania, ochrony i przestrzegania praw każdego dziecka w swoich jurysdykcjach;

C.     mając na uwadze, że promowanie praw dziecka jest wyraźnym celem polityki UE, a także mając na uwadze, że Karta praw podstawowych Unii Europejskiej wymaga, by we wszystkich działaniach unijnych uwzględniać przede wszystkim najlepszy interes dziecka;

D.     mając na uwadze, że w Konwencji ONZ o prawach dziecka i w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej zapisano poszanowanie prawa dziecka do bycia wysłuchanym i do tego, by jego opinie w sprawach, które go dotyczą, były uwzględniane stosownie do jego wieku i dojrzałości;

E.     mając na uwadze, że prawa dziecka – a mianowicie zasada najlepszego interesu dziecka, prawo dziecka do życia, przetrwania i rozwoju, niedyskryminacja i poszanowanie prawa dziecka do wyrażania własnych opinii – dotyczą wszystkich obszarów polityki UE;

F.     mając na uwadze, że choć od przyjęcia Konwencji ONZ o prawach dziecka 25 lat temu poczyniono pewne postępy, to nadal w wielu częściach świata – w tym w państwach członkowskich UE – łamane są prawa dziecka w rezultacie aktów przemocy, znęcania się, wykorzystywania, a także w związku z ubóstwem, wykluczeniem społecznym i dyskryminacją ze względu na religię, niepełnosprawność, płeć, tożsamość seksualną, wiek, pochodzenie etniczne, status imigranta czy rezydenta;

G.     mając na uwadze, że w 2012 r. zmarło 6,6 mln dzieci poniżej 5. roku życia, głównie z przyczyn możliwych do uniknięcia, a co za tym idzie pozbawiono te dzieci ich podstawowego prawa do przetrwania i rozwoju; mając na uwadze, że 168 mln dzieci w wieku od 5 do 17 lat pracuje, co narusza ich prawo do ochrony przed wykorzystywaniem gospodarczym oraz prawo do nauki i zabawy; mając na uwadze, że 11% dziewcząt wychodzi za mąż przed ukończeniem 15. roku życia, co uniemożliwia im korzystanie z prawa do zdrowia, edukacji i ochrony; mając na uwadze, że w Afryce Subsaharyjskiej nadal na każde dziesięcioro rodzących się dzieci jedno umiera przed ukończeniem 5. roku życia;

H.     mając na uwadze, że edukacja – zwłaszcza bezpłatna edukacja podstawowa dla wszystkich dzieci – to prawo podstawowe, do którego poszanowania rządy zobowiązały się w ramach Konwencji ONZ o prawach dziecka z 1989 r.; mając na uwadze, że celem na 2015 r. jest zapewnienie wszystkim chłopcom i dziewczętom możliwości ukończenia pełnego cyklu nauki na poziomie podstawowym; mając na uwadze, że pomimo pewnych postępów poczynionych w krajach rozwijających się daleko jest do realizacji tego celu;

I.      mając na uwadze, że kryzysy humanitarne wciąż mają destrukcyjny wpływ na dzieci oraz że w 2014 r. kryzysy, głównie związane z konfliktami, wywarły bezpośredni wpływ na życie ponad 59 mln dzieci; mając na uwadze, że obecnie liczbę dzieci-żołnierzy na świecie szacuje się na 250 000, z czego 40% to dziewczęta;

J.      mając na uwadze, że w samym tylko 2012 r. prawie 95 000 dzieci i nastolatków do 20. roku życia padło ofiarą zabójstw, prawie 1 mld dzieci w wieku od 2 do 14 lat poddawano karom fizycznym, co trzeci nastolatek w wieku od 13 do 15 lat doświadczył nękania, a około 70 mln dziewcząt w wieku od 15 do 19 lat padło ofiarami różnych form przemocy fizycznej, a także mając na uwadze, że 120 mln dziewcząt na całym świecie przymuszono do stosunków seksualnych lub innych aktów seksualnych w którymś momencie życia;

K.     mając na uwadze, że dzieci stanowią połowę ludności w krajach rozwijających się oraz że około 100 mln dzieci żyje w UE;

L.     mając na uwadze, że zgodnie z ostatnim sprawozdaniem Funduszu Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci (UNICEF) w sprawie ubóstwa wśród dzieci w bogatych krajach od 2008 r. 2,6 mln dzieci znalazło się poniżej granicy ubóstwa w najzasobniejszych krajach na świecie, w związku z czym łączną liczbę dzieci żyjących w ubóstwie w krajach rozwiniętych szacuje się na 76,5 mln; mając na uwadze, że zgodnie z tym samym badaniem 7,5 mln osób młodych w UE sklasyfikowano w 2013 r. jako NEET (młodzież niekształcąca się, niepracująca ani nieszkoląca się);

M.    mając na uwadze, że przemoc wobec dzieci przybiera różne formy, obejmujące między innymi znęcanie się psychiczne, fizyczne, seksualne, emocjonalne i werbalne, zaniedbywanie i deprywację, i dochodzi do niej w różnych miejscach, także w domu, szkole, w ramach systemów opieki zdrowotnej i wymiaru sprawiedliwości, w miejscu pracy, w społecznościach i w internecie;

N.     mając na uwadze, że w agendzie UE na rzecz praw dziecka przedstawiono jasne ramy działania UE, a także mając na uwadze, że jej wdrażanie umożliwiło znaczne postępy pod względem liczby priorytetowych obszarów działania i prawodawstwa, co obejmuje utworzenie numeru infolinii umożliwiającej zgłaszanie przypadków zaginięcia dzieci, promowanie wymiaru sprawiedliwości przyjaznego dziecku, usprawnienie gromadzenia danych oraz uwzględnianie praw dziecka w działaniach zewnętrznych;

O.     mając na uwadze, że każde dziecko to przede wszystkim dziecko, którego prawa muszą być szanowane bez dyskryminacji, niezależnie od jego samego lub jego rodziców pochodzenia etnicznego, narodowości, statusu społecznego i statusu migranta czy rezydenta;

P.     mając na uwadze, że dziewczęta i chłopcy mają po części podobne, a po części różne oczekiwania i formy socjalizacji, a także mając na uwadze, że dyskryminacja, jakiej doświadczają dziewczęta i chłopcy, różni się w zależności od wieku;

Q.     mając na uwadze, że choć poczyniono znaczne postępy, zwłaszcza w zakresie walki z handlem ludźmi i wykorzystywaniem seksualnym oraz jeśli chodzi o prawa ofiar, dzieci ubiegające się o azyl i dzieci pozbawione opieki, dużo więcej pozostało jeszcze do zrobienia, aby zapewnić pełne poszanowanie praw dzieci migrujących w całej UE; mając na uwadze, że wiele dzieci pozbawionych opieki znika i ucieka po przybyciu do UE i że są one szczególnie narażone na złe traktowanie;

R.     mając na uwadze, że w związku z międzynarodowym charakterem wyzyskiwania dzieci i ich seksualnego wykorzystywania dzięki internetowi – w tym rozpowszechniania materiałów o wykorzystywaniu seksualnym dzieci oraz fenomenu predatorów cybernetycznych – zachowania te wciąż stanowią poważny problem dla organów ścigania, przy czym przestępstwa te obejmują wymuszanie zachowań seksualnych, produkowanie materiałów o wykorzystywaniu dzieci i rozpowszechnianie ich w internecie, co stanowi szczególne wyzwanie podczas śledztwa, jako że innowacje technologiczne zapewniają sprawcom, w tym predatorom cybernetycznym, łatwiejszy i szybszy dostęp do materiałów;

S.     mając na uwadze, że dzieci szczególnie dotyka ubóstwo i cięcia w systemach zabezpieczenia społecznego i kluczowych świadczeniach społecznych, jak dodatki rodzinne, oraz mając na uwadze, że od 2007 r. w UE dokonuje się coraz więcej takich cięć;

T.     mając na uwadze, że ramy na rzecz globalnego rozwoju na okres po 2015 r. będą okazją do zainwestowania w prawa wszystkich dzieci w każdym miejscu na świecie – niezależnie od płci dziecka, jego pochodzenia etnicznego, rasy, sytuacji ekonomicznej i statusu osoby niepełnosprawnej lub innego statusu;

1.      jest zdania, że prawa dziecka są centralnym elementem polityki UE oraz że 25. rocznica przyjęcia Konwencji ONZ o prawach dziecka jest okazją do zapewnienia pełnego poszanowania tych praw w polityce i w praktyce oraz do podjęcia dodatkowych środków, aby zagwarantować poszanowanie praw każdego dziecka na całym świecie, zwłaszcza dzieci w najtrudniejszej sytuacji;

2.      przyjmuje z zadowoleniem zobowiązanie się UE w ramach programu sztokholmskiego do opracowania zintegrowanej strategii unijnej na rzecz skutecznego promowania i ochrony praw dziecka w różnych dziedzinach polityki wewnętrznej i zewnętrznej UE oraz wspierania wysiłków państw członkowskich w tym zakresie; wzywa Komisję, by zaproponowała ambitną i kompleksową strategię na rzecz praw dziecka i odnośny plan działania na najbliższych pięć lat, wykorzystując i uaktualniając agendę UE na rzecz praw człowieka;

3.      z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie się UE do dalszego rozwijania zintegrowanych wytycznych w zakresie ochrony dzieci w celu ograniczenia fragmentacji wynikającej z reagowania na konkretne problemy dotyczące ochrony dzieci, aby zapewnić faktyczną ochronę wszystkich dzieci w całej UE przed wszystkimi formami przemocy;

4.      zwraca się do Komisji, aby monitorowała wdrażanie swojego zalecenia zatytułowanego „Inwestowanie w dzieci: przerwanie cyklu marginalizacji” w państwach członkowskich oraz przedłożyła sprawozdanie na ten temat, a także aby zapewniła dostęp do usług wysokiej jakości oraz udział dzieci; wzywa państwa członkowskie, w których wskaźniki ubóstwa dzieci są powyżej średniej, do określenia celów krajowych i do priorytetowego potraktowania inwestycji mających na celu ograniczenie ubóstwa i wykluczenia społecznego wśród dzieci i osób młodych;

5.      apeluje do UE i jej państw członkowskich o priorytetowe potraktowanie milenijnych celów rozwoju w polityce wewnętrznej i w relacjach z państwami trzecimi; podkreśla, że te cele, zwłaszcza eliminacja ubóstwa, dostęp do edukacji dla wszystkich oraz równość płci, można osiągnąć jedynie poprzez rozwijanie ogólnodostępnych usług publicznych;

6.      zwraca się do Komisji i państw członkowskich o położenie wyraźnego nacisku na kwestię dzieci i młodzieży w europejskim semestrze, rocznej analizie wzrostu gospodarczego i w zmienionej strategii „Europa 2020” w celu lepszego wdrożenia zalecenia Komisji zatytułowanego „Inwestowanie w dzieci: przerwanie cyklu marginalizacji”;

7.      zwraca się do Komisji, aby zapewniła lepszą koordynację prac swoich poszczególnych służb z myślą o skutecznym uwzględnianiu praw dziecka we wszystkich unijnych wnioskach ustawodawczych, strategiach politycznych i decyzjach finansowych oraz o monitorowaniu ich całkowitej zgodności z dorobkiem prawnym UE dotyczącym dzieci oraz z zobowiązaniami podjętymi w ramach Konwencji ONZ o prawach dziecka; apeluje do Komisji o dopilnowanie, by mandat i zasoby koordynatora ds. praw dziecka odpowiednio odzwierciedlały zobowiązanie UE do systematycznego i faktycznego uwzględniania praw dziecka;

8.      zwraca się do Komisji o skorzystanie z okazji, jaką oferuje śródokresowy przegląd wieloletnich ram finansowych, i dopilnowanie, by z funduszy unijnych skorzystały dzieci w najtrudniejszej i najbardziej niekorzystnej sytuacji;

9.      apeluje do państw członkowskich i Komisji, aby priorytetowo traktowały kwestie dotyczące dzieci przy programowaniu i wdrażaniu strategii regionalnych i strategii w zakresie spójności, takich jak europejska strategia w sprawie niepełnosprawności, unijne ramy dotyczące krajowych strategii integracji Romów oraz unijna polityka równości i niedyskryminacji; przypomina o znaczeniu ochrony i propagowania równego dostępu dzieci romskich do wszystkich praw;

10.    podkreśla, że wszystkie strategie polityczne dotyczące praw dziecka muszą uwzględniać kwestię równości płci, i apeluje o podjęcie konkretnych środków na rzecz wzmocnienia praw dziewcząt, w tym prawa do nauki i zdrowia;

11.    zwraca się do państw członkowskich o dopilnowanie, by zasada najlepszego interesu dziecka była przestrzegana we wszystkich przepisach prawnych, w decyzjach podejmowanych przez przedstawicieli rządów na wszystkich szczeblach i we wszystkich decyzjach sądowych, a także zachęca państwa członkowskie do dzielenia się najlepszymi praktykami w celu zapewnienia lepszego stosowania zasady najlepszego interesu dziecka w całej UE;

12.    wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia koniecznych działań w celu dopilnowania, by wszystkie dzieci miały faktyczny dostęp do wymiaru sprawiedliwości dostosowanego do ich konkretnych potrzeb i praw, gdy występują w charakterze podejrzanych, sprawców, ofiar, czy stron w postępowaniach;

13.    apeluje do Komisji o dokonanie oceny wpływu polityki więziennictwa i systemu sądownictwa karnego na dzieci; wskazuje, że w całej UE sytuacje, w których dzieci mieszkają z rodzicami w ośrodkach detencyjnych, mają bezpośredni wpływ na prawa dziecka; podkreśla, że co roku w UE oddziela się od uwięzionego rodzica szacunkowo 800 000 dzieci, co w różny sposób wpływa na prawa dziecka;

14.    jest zdania, że dzieci łatwo jest wprowadzić w błąd, jeśli chodzi o dostęp do towarów i usług; apeluje do społeczności przedsiębiorców i zainteresowanych stron o zaprzestanie agresywnej i wprowadzającej w błąd reklamy, zarówno online, jak i offline, m.in. poprzez wdrożenie istniejących kodeksów postępowania i podobnych inicjatyw; jest zdania, że skierowane do dzieci reklamy żywności o wysokiej zawartości tłuszczu, soli czy cukru należy opracowywać odpowiedzialnie, pamiętając o coraz częstszej wśród dzieci otyłości i cukrzycy;

15.    uważa, że należy odpowiednio chronić dane osobowe dzieci w internecie oraz informować dzieci w przystępny i zrozumiały dla nich sposób o zagrożeniach i konsekwencjach wykorzystywania w internecie ich danych osobowych; podkreśla, że tworzenie profili dzieci w internecie powinno być zabronione; uważa, że wszystkie dzieci powinny mieć prawo do zdrowego i bezpiecznego otoczenia oraz możliwość zabawy;

16.    wzywa państwa członkowskie do wdrożenia dyrektywy 2011/36/UE w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi, ponieważ większość ofiar tego procederu to dziewczęta i chłopcy padający również ofiarą pracy dzieci, wykorzystywania seksualnego i innych nadużyć; apeluje też do państw członkowskich i UE o zacieśnienie współpracy policyjnej i sądowniczej w celu zapobiegania takim przestępstwom i ich ścigania; wzywa państwa członkowskie do podjęcia środków służących zwalczaniu nielegalnego transferu dzieci, do współpracy z państwami trzecimi w celu rozwiązania problemu przemytu dzieci i handlu nimi oraz do karania sprawców za pomocą odpowiednich sankcji;

17.    uważa, że należy podjąć kroki w celu zwalczania cyberprzemocy, a dzieci, nauczyciele oraz organizacje dzieci i młodzieży muszą aktywnie uczestniczyć w uświadamianiu obywatelom tej kwestii;

18.    wzywa UE i państwa członkowskie do inwestowania w usługi publiczne dla dzieci, w tym w opiekę, edukację i zdrowie;

19.    wzywa państwa członkowskie do wdrożenia dyrektywy 2011/93/UE w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej oraz do zwiększenia zdolności prawnej, możliwości technicznych i zasobów finansowych organów ścigania w celu zacieśnienia współpracy, m.in. z Europolem, aby skuteczniej rozpracowywać i rozbijać siatki osób dopuszczających się przestępstw seksualnych na dzieciach i jednocześnie stawiać na pierwszym miejscu prawa i bezpieczeństwo dzieci, które padły ofiarą tych przestępstw;

20.    apeluje o skuteczne podejście oparte na partnerstwie oraz o wymianę informacji między organami ścigania, organami sądowymi, sektorem ICT, dostawcami usług internetowych, sektorem bankowym i organizacjami pozarządowymi, w tym organizacjami dzieci i młodzieży, w celu zapewnienia praw i ochrony dzieci w internecie i uznania ich w prawie za osoby wymagające szczególnego traktowania; wzywa Komisję o wystąpienie do państw członkowskich z apelem o podjęcie działań służących walce z wszelkimi formami nękania i przemocy w internecie;

21.    uważa, że szczególnego traktowania wymagają zwłaszcza dzieci pozbawione opieki; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wykonania rezolucji Parlamentu z dnia 12 września 2013 r. w sprawie problemu pozostawianych bez opieki małoletnich w UE; apeluje do państw członkowskich o wdrożenie całego pakietu wspólnego europejskiego systemu azylowego w celu poprawy sytuacji pozostawianych bez opieki małoletnich w UE; wzywa państwa członkowskie, aby podjęły działania na rzecz położenia kresu zatrzymaniom małoletnich migrantów w całej UE; z zadowoleniem przyjmuje wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-648/11 MA, BT, DA przeciwko Secretary of State for the Home Department, w którym stwierdzono, że państwem członkowskim odpowiedzialnym za rozpatrzenie wniosku o udzielenie azylu wniesionego w więcej niż jednym państwie członkowskim jest to państwo, w którym małoletni przebywa po złożeniu tam wniosku; przypomina, że osoba małoletnia pozbawiona opieki jest przede wszystkim dzieckiem, które może być w niebezpieczeństwie, i że ochrona dzieci, a nie polityka imigracyjna, musi być przewodnią zasadą państw członkowskich i UE w postępowaniu z małoletnimi pozbawionymi opieki, co zapewni poszanowanie podstawowej zasady nadrzędnego interesu dziecka;

22.    wzywa wszystkie państwa członkowskie do wdrożenia norm określonych w Konwencji ONZ o prawach dziecka w odniesieniu do dzieci pozbawionych opieki rodzicielskiej oraz w wytycznych ONZ w sprawie opieki zastępczej dla dzieci; apeluje do Komisji, aby wykorzystywała fundusze strukturalne UE do wspierania przejścia od usług instytucjonalnych do usług przeznaczonych dla danej społeczności; wzywa Komisję, w świetle licznych spraw, w których zarzucano organom państwowym niektórych państw członkowskich przeprowadzanie przymusowej adopcji bez zgody rodziców, do przedstawienia konkretnych środków zapewniających, że praktykom adopcyjnym stosowanym w państwach członkowskich będzie przyświecać zasada nadrzędnego interesu dziecka;

23.    apeluje do wszystkich państw członkowskich o ułatwianie łączenia rodzin w sposób przychylny, humanitarny i w szybkim trybie zgodnie z art. 10 Konwencji ONZ o prawach dziecka;

24.    podkreśla, że potrzebne jest bardziej skoordynowane podejście do kwestii odnalezienia zaginionych dzieci w UE; wzywa państwa członkowskie do zacieśnienia współpracy policyjnej i sądowej w sprawach transgranicznych dotyczących zaginionych dzieci oraz do stworzenia linii telefonicznych mających ułatwiać poszukiwanie zaginionych dzieci i udzielać wsparcia dzieciom, które padły ofiarą niegodziwego traktowania; apeluje do państw członkowskich, aby ułatwiły sprawne przystąpienie Maroka, Singapuru, Federacji Rosyjskiej, Albanii, Andory, Seszeli, Gabonu i Armenii do Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (konwencja haska z 1980 r.);

25.    apeluje do Komisji, aby przy okazji przeglądu rozporządzenia (WE) nr 2201/2003 dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej wzięła poważnie pod uwagę nadrzędny interes dziecka z uwagi na luki we wdrażaniu i egzekwowaniu tego rozporządzenia w państwach członkowskich w zakresie praw rodzicielskich i prawa pieczy nad dzieckiem;

26.    potępia wszystkie formy przemocy wobec dzieci, nadużycia fizyczne, seksualne i werbalne, przymusowe małżeństwa, pracę dzieci, prostytucję, handel, tortury, zabójstwa honorowe, okaleczanie żeńskich narządów płciowych, wykorzystywanie dzieci jako żołnierzy i żywe tarcze, deprywację, zaniedbywanie i nieprawidłowe odżywianie; jest zdania, że tradycji, kultury i religii nie wolno nigdy wykorzystywać jako usprawiedliwienia dla przemocy wobec dzieci; apeluje do państw członkowskich do wywiązywania się z obowiązków i zwalczania wszelkich form przemocy wobec dzieci, w tym poprzez formalne zakazanie i sankcjonowanie kar cielesnych na dzieciach; wzywa państwa członkowskie do pogłębienia współpracy i dialogu z państwami trzecimi, uświadamiania praw dziecka i propagowania ich przestrzegania na całym świecie;

27.    potępia wykorzystywanie dzieci w działaniach zbrojnych i terrorystycznych oraz do celów o takim charakterze; przypomina o znaczeniu udzielania wsparcia psychologicznego i pomocy wszystkim dzieciom, które były świadkiem przemocy lub padły ofiarą działań wojennych; z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę UE „Dzieci pokoju” i podkreśla znaczenie zapewnienia dostępu do edukacji wszystkim dzieciom, które ucierpiały w wyniku konfliktu; apeluje do wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa o wsparcie kampanii ONZ „Dzieci, nie żołnierze” mającej na celu położenie kresu – do roku 2016 – rekrutacji dzieci i wykorzystywaniu ich jako żołnierzy przez krajowe siły bezpieczeństwa;

28.    apeluje do wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel o priorytetowe traktowanie praw dziecka we wszystkich działaniach zewnętrznych UE w celu ich skutecznego uwzględniania m.in. w rozmowach na temat praw człowieka, umowach handlowych, procesie akcesyjnym i w europejskiej polityce sąsiedztwa, a także w stosunkach z grupą państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP), zwłaszcza krajami objętymi konfliktem; wzywa wiceprzewodniczącą Komisji / wysoką przedstawiciel do przedkładania Parlamentowi co roku sprawozdania na temat wyników osiągniętych w zakresie działań zewnętrznych UE skupiających się na dzieciach;

29.    apeluje do Komisji o uwzględnianie praw dziecka we współpracy na rzecz rozwoju i w pomocy humanitarnej w celu zapewnienia odpowiedniego finansowania i zwiększenia poziomu ochrony dzieci dotkniętych sytuacjami nadzwyczajnymi lub katastrofami spowodowanymi przez człowieka czy klęskami żywiołowymi, dzieci zmuszonych do migracji na terenie własnego kraju i dzieci-uchodźców; podkreśla znaczenie łączenia pomocy doraźnej, odbudowy i rozwoju, przede wszystkim w przypadku przedłużających się kryzysów, a także wykorzystywania innowacji i nowych technologii w strategiach politycznych i programach UE z myślą o lepszym propagowaniu praw dziecka w kwestiach związanych z rozwojem i w sytuacjach nadzwyczajnych;

30.    z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Pokojową Nagrodę Nobla za rok 2014 przyznano wspólnie Kailashowi Satyarthiemu i Malali Yousafzai za ich poświęcenie obronie praw dziecka, w szczególności prawa wszystkich dzieci do nauki; pozytywnie ocenia publiczne poparcie przez sieć laureatów Nagrody im. Sacharowa inicjatyw na rzecz uczulania ludzi na przypadki przemocy wobec dzieci; uważa, że inicjatywy te jednoznacznie potwierdzają ważną rolę społeczeństwa obywatelskiego i organizacji międzynarodowych we wspieraniu, w propagowaniu i ochronie praw zapisanych w Konwencji ONZ o prawach dziecka;

31.    podkreśla, jak ważną rolę w propagowaniu praw dziecka odgrywają partnerzy społeczni i władze lokalne, a także wzywa Komitet Regionów i Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny do podjęcia działania i sporządzenia opinii, dzięki czemu instytucje te włączą się w pełni w propagowanie praw dziecka w strategiach politycznych UE;

32.    apeluje do instytucji UE, państw członkowskich, władz lokalnych, partnerów społecznych i społeczeństwa obywatelskiego o połączenie sił i współpracę na wszystkich szczeblach na rzecz poprawy sytuacji dzieci w UE i na całym świecie; pozytywnie ocenia i popiera Manifest praw dziecka, opracowany wspólnie przez UNICEF i 14 organizacji propagujących prawa dziecka, a także zachęca do tego, aby więcej posłów do Parlamentu Europejskiego i parlamentarzystów krajowych podpisało manifest i zostało „obrońcami praw dziecka”;

33.    wyraża chęć utworzenia w Parlamencie Europejskim – w oparciu o Manifest praw dziecka –intergrupy ds. praw i dobrostanu dzieci, będącej stałym organem odpowiedzialnym za propagowanie praw dziecka we wszystkich dziedzinach polityki i działaniach Parlamentu Europejskiego zarówno w wymiarze wewnętrznym, jak i zewnętrznym; popiera w związku z tym inicjatywę wyznaczenia w każdej komisji parlamentarnej „punktów kontaktowych” ds. praw dziecka w celu dopilnowania, by prawa dziecka były uwzględniane w każdej dziedzinie polityki i w każdym przyjmowanym tekście ustawodawczym;

34.    za ważne uważa zwiększenie udziału dzieci w działaniach parlamentarnych PE zgodnie z praktykami ustanowionymi przez Unię Międzyparlamentarną i UNICEF; apeluje do Komisji, państw członkowskich i władz lokalnych, aby zbadały sposoby na zwiększenie zaangażowania dzieci i nastolatków w proces decyzyjny; zachęca do wykorzystywania nowych technologii i innowacji do konsultacji z dziećmi i młodzieżą oraz do zwiększenia udziału dzieci w tym procesie;

35.    apeluje do państw członkowskich o niezwłoczne ratyfikowanie wszystkich protokołów fakultatywnych do Konwencji ONZ o prawach dziecka;

36.    wzywa Komisję i wiceprzewodniczącą Komisji / wysoką przedstawiciel do zbadania sposobów i możliwości przystąpienia przez UE jednostronnie do Konwencji ONZ o prawach dziecka;

37.    zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, Komitetowi Regionów, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu, sekretarzowi generalnemu ONZ, przewodniczącemu Komitetu Praw Dziecka ONZ oraz dyrektorowi generalnemu UNICEF.