PROJEKT REZOLUCJI w sprawie uznania państwowości Palestyny
10.12.2014 - (2014/2964(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Tamás Meszerics, Margrete Auken, Bodil Ceballos, Bart Staes, Alyn Smith, Igor Šoltes, Ernest Urtasun, Molly Scott Cato, Davor Škrlec, Karima Delli, Jill Evans, Jordi Sebastià, Josep-Maria Terricabras, Ernest Maragall, Keith Taylor, Pascal Durand, Bronis Ropė, Judith Sargentini, Eva Joly, Yannick Jadot, Klaus Buchner, Philippe Lamberts, Heidi Hautala w imieniu grupy Verts/ALE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0277/2014
B8‑0309/2014
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie uznania państwowości Palestyny
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie konfliktu izraelsko-palestyńskiego, w tym rezolucję z dnia 29 września 2011 r. w sprawie sytuacji w Palestynie[1] oraz rezolucję z dnia 22 listopada 2012 r. w sprawie sytuacji w Gazie[2],
– uwzględniając konkluzje Rady UE do Spraw Zagranicznych w sprawie Bliskiego Wschodu z dnia 17 listopada 2014 r.,
– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federiki Mogherini w sprawie sytuacji w Izraelu i Palestynie, w tym oświadczenia z dni 15, 17 i 18 listopada 2014 r.,
– uwzględniając przygotowany przez Europejską Służbę Działań Zewnętrznych dokument roboczy oparty na uwagach państw członkowskich w sprawie ewentualnych dalszych działań we Wschodniej Jerozolimie, który ujawniły środki przekazu w listopadzie 2014 r.,
– uwzględniając decyzję rządu szwedzkiego z dnia 30 października 2014 r. o uznaniu Państwa Palestyna oraz wcześniejsze uznanie Palestyny przez Cypr, Republikę Czeską, Węgry, Maltę, Polskę, Rumunię i Słowację,
– uwzględniając niewiążące rezolucje w sprawie uznania Państwa Palestyna przyjęte ostatnio przez Izbę Gmin Zjednoczonego Królestwa, Senat Irlandii, parlament Hiszpanii i Zgromadzenie Narodowe Francji,
– uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie konfliktu izraelsko-palestyńskiego, a zwłaszcza rezolucje nr 242, 446 i 1515,
– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 67/19 z dnia 29 listopada 2012 r.,
– uwzględniając konwencje praw człowieka ONZ, których stronami są Izrael i Palestyna,
– uwzględniając arabską inicjatywę pokojową przyjętą w marcu 2002 r. przez Radę Ligi Państw Arabskich,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że 135 spośród 193 państw będących członkami ONZ wyraziło dyplomatyczne uznanie Państwa Palestyna;
B. mając na uwadze, że UE wielokrotnie uznawała prawo Palestyny do samostanowienia – w tym poprzez uznanie państwowości – które „nie podlega wetu” zgodnie ze stwierdzeniem w konkluzjach Rady z marca 1999 r.;
C. mając na uwadze, że dnia 29 listopada 2012 r. Palestynie przyznano status nieczłonkowskiego państwa-obserwatora ONZ;
D. mając na uwadze, że negocjacje zmierzające do wszechstronnego rozstrzygnięcia konfliktu izraelsko-palestyńskiego zostały w kwietniu 2014 r. zawieszone na czas nieokreślony i nie ma wielkich szans na ich wznowienie w granicach określonych przez proces pokojowy z Oslo pod przewodnictwem USA;
E. mając na uwadze, że rząd izraelski przyspieszył zawłaszczanie ziemi i ekspansję osadnictwa na okupowanych terytoriach palestyńskich, dokonując przy tym największej od 30 lat grabieży ziemi, ogłoszonej pod koniec sierpnia 2014 r.;
F. mając na uwadze, że ciągła okupacja oraz związane z nią upokorzenia i naruszenia praw człowieka są źródłem głębokiej urazy i cierpień ciemiężonej ludności palestyńskiej;
G. mając na uwadze, że wydarzenia związane z meczetem al-Aksa, jakie miały miejsce w ostatnim czasie we Wschodniej Jerozolimie , stwarzają poważne ryzyko dalszych aktów przemocy na tle wyznaniowym oraz destabilizacji w regionie i uwypuklają podstawowe znaczenie utrzymania status quo w kwestii sprawowania pieczy nad świętymi miejscami;
H. mając na uwadze, że 100 izraelskich emerytowanych generałów i generałów rezerwy oraz emerytowanych wysokich rangą funkcjonariuszy służb bezpieczeństwa podpisało skierowane do premiera Izraela Benjamina Netanjahu wezwanie do przyjęcia regionalnego, dwupaństwowego dyplomatycznego uregulowania konfliktu izraelsko-palestyńskiego;
I. mając na uwadze, że ponad 1000 ważnych osobistości życia publicznego w Izraelu, w tym byli ministrowie, parlamentarzyści i artyści, wezwało niedawno europejskich parlamentarzystów do oficjalnego uznania Państwa Palestyna;
J. mając na uwadze, że rozpoczęty dnia 8 lipca 2014 r. atak wojska izraelskiego na Strefę Gazy spowodował w tej enklawie zniszczenia i ofiary o niespotykanym dotychczas zasięgu; mając na uwadze, że osiągnięte dnia 26 sierpnia 2014 r. porozumienie o zawieszeniu broni nie zostało wprowadzone w życie, zwłaszcza jeśli chodzi o zniesienie blokady;
K. mając na uwadze, że w kwietniu 2014 r. został utworzony palestyński rząd jedności z poparciem Hamasu i Fatah, który akceptuje zasady kwartetu bliskowschodniego, tj. odrzucenie przemocy, przestrzeganie podjętych wcześniej zobowiązań oraz uznanie Izraela, i który uzyskał poparcie USA i UE;
L. mając na uwadze, że prezydent Autonomii Palestyńskiej Mahmud Abbas ogłosił swój zamiar ustalenia za pośrednictwem ONZ harmonogramu zakończenia okupacji terytorium palestyńskiego w ciągu trzech lat; mając na uwadze, że Liga Arabska poparła ten plan działania i wezwała do zorganizowania międzynarodowej konferencji mającej na celu znalezienie ostatecznego rozstrzygnięcia kwestii na podstawie arabskiej inicjatywy pokojowej;
M. mając na uwadze, że w wyniku oceny współpracy UE z okupowanymi terytoriami palestyńskimi i poparcia dla narodu palestyńskiego, przeprowadzonej w imieniu Komisji w maju 2014 r., stwierdzono, że obecny model współpracy wyczerpał się z powodu braku równoległego działania politycznego ze strony UE w celu usunięcia przeszkód stwarzanych przez izraelską politykę okupacji i osadnictwa oraz polityczny podział Zachodniego Brzegu i Gazy;
N. mając na uwadze, że dotychczasowe doświadczenia państw członkowskich UE w pomyślnym rozstrzyganiu konfliktów, w szczególności doświadczenia z procesu pokojowego w Irlandii Północnej, mogłyby umożliwić Unii Europejskiej odegranie wiodącej roli w rozstrzygnięciu konfliktu izraelsko-palestyńskiego przez wykorzystanie rozwiązań politycznych i instytucjonalnych wypracowanych w ramach poprzednich konfliktów;
1. nakłania państwa członkowskie do bezwarunkowego uznania Państwa Palestyna w granicach z 1967 r.;
2. jest głęboko przekonany, że ogólnoeuropejskie uznanie Państwa Palestyna zwiększy szanse na pokój i zachęci do wysiłków, w tym ze strony izraelskiego społeczeństwa obywatelskiego, na rzecz zapewnienia osiągniętego w negocjacjach dwupaństwowego uregulowania konfliktu izraelsko-palestyńskiego;
3. z zadowoleniem przyjmuje niedawne uznanie państwowości palestyńskiej przez rząd Szwecji; przyjmuje z zadowoleniem późniejsze przyjęcie przez francuskie, hiszpańskie, irlandzkie i brytyjskie organy ustawodawcze przeważającą większością głosów rezolucji nakłaniających rządy tych państw do postąpienia w taki sam sposób;
4. jest głęboko zaniepokojony najnowszą eskalacją przemocy w Jerozolimie i jednoznacznie potępia wszelkie akty przemocy popełniane przez którąkolwiek ze stron przeciwko ludności cywilnej; uznaje prawo Izraelczyków i Palestyńczyków do bezpiecznego życia w uznanych granicach ich państw; apeluje o złagodzenie sytuacji, gdyż napięcie może rozprzestrzenić się na cały region; nalega, by dopilnować pociągnięcia do odpowiedzialności za wszystkie zbrodnie popełnione na ludności cywilnej;
5. podkreśla, że izraelska okupacja terytoriów palestyńskich bardziej zagraża bezpieczeństwu Izraela niż się do niego przyczynia oraz że brak postępów zmierzających ku uzyskanemu w negocjacjach dwupaństwowemu rozwiązaniu prowadzi do dalszej przemocy i rozlewu krwi;
6. stanowczo potępia nieustanną ekspansję izraelskich osiedli, która jest niezgodna z prawem międzynarodowym, podsyca urazę Palestyńczyków oraz zagraża wykonalności dwupaństwowego rozwiązania i zmniejsza na nie szanse; wzywa władze Izraela do natychmiastowego zaprzestania prowadzenia polityki osadnictwa i wycofania się z niej, włącznie z planami przymusowego przesiedlenia ludności beduińskiej;
7. potępia ataki Hamasu i innych bojówek na obywateli izraelskich, którym trzeba położyć kres;
8. podkreśla, że poszanowanie międzynarodowych praw człowieka przez wszystkie strony i niezależnie od okoliczności stanowi konieczny warunek wstępny dla osiągnięcia sprawiedliwego i trwałego pokoju; podkreśla w szczególności wynikającą z prawa międzynarodowego odpowiedzialność Izraela jako okupanta za przestrzeganie międzynarodowego prawa humanitarnego i praw człowieka;
9. wzywa UE do wypełnienia jej powinności jako wpływowego gracza oraz do wystąpienia z dopracowaną i wszechstronną inicjatywą pokojową dla regionu, w szczególności opartą na arabskiej inicjatywy pokojowej; wzywa również UE do wypracowania nowatorskiego podejścia do obecnej unijnej polityki zaangażowania wobec kluczowych podmiotów w regionie, które dostarczy jej środków do realizacji ambitnego programu pokojowego;
10. wzywa instytucje UE i jej państwa członkowskie do podjęcia kroków na rzecz uchronienia wykonalności rozwiązania dwupaństwowego oraz na rzecz stworzenia pozytywnej dynamiki zmierzającej ku prawdziwym negocjacjom pokojowym; w tym względzie wzywa UE do zareagowania na nieustanną ekspansję izraelskich osiedli poprzez:
a) wzmocnienie dyplomacji publicznej UE,
b) ponowne oszacowanie pomocy w ramach współpracy na rzecz Izraela zgodnie z polityką „mniej za mniej”,
c) ścisłe wykluczenie stosowania umów między UE a Izraelem do okupowanych terytoriów palestyńskich,
d) wzmocnienie doradztwa pod adresem obywateli i przedsiębiorstw UE dotyczącego osiedli i osadnictwa oraz podejmowanie działań przeciw przedsiębiorstwom współwinnym aktów przemocy popełnianych na terenach osiedli,
e) podjęcie konkretnych działań wobec osadników włącznie z przyjęciem polityki nieutrzymywania kontaktów i wprowadzeniem zakazu wydawania wiz,
f) wykluczenie dostępu produktów z osiedli do rynku wewnętrznego UE,
g) przyjęcie nowego podejścia do stosunków między UE a Izraelem w świetle art. 2 układu o stowarzyszeniu;
11. wzywa UE do dalszego wspierania państwowości Palestyny za pośrednictwem programów na rzecz budowania państwowości i poprzez udzielenie poparcia wnioskom Palestyny o członkostwo w organizacjach międzynarodowych, w tym wniosku skierowanego do Międzynarodowego Trybunału Karnego, oraz do zwiększenia wsparcia udzielanego społeczeństwu obywatelskiemu;
12. postanawia wystąpić z inicjatywą „Parlamentarzyści dla pokoju” zmierzającą do zbliżenia między europejskimi, izraelskimi i palestyńskimi parlamentarzystami, aby przyczynić się do postępów w realizacji programu na rzecz pokoju i wspomóc starania dyplomatyczne UE;
13. wzywa wszystkie strony do faktycznego wprowadzenia w życie porozumienia o zawieszeniu broni z sierpnia 2014 r.; w szczególności wzywa władze Izraela do natychmiastowego, bezwarunkowego i całkowitego zniesienia bezprawnej blokady Strefy Gazy;
14. z zadowoleniem przyjmuje zachęcające kroki w kierunku pojednania między Palestyńczykami i utworzenia rządu technokratycznego, osiągnięte przed izraelską ofensywą zbrojną w sierpniu 2014 r.; apeluje do wszystkich sił palestyńskich o wznowienie wysiłków w kierunku pojednania; potępia próby podważenia tego potencjalnie historycznego procesu i wzywa władze Izraela do uwolnienia wszystkich osób aresztowanych od 12 czerwca 2014 r. lub do przedstawienia zatrzymanym zarzutów popełnienia przestępstwa;
15. postanawia sporządzić sprawozdanie w sprawie handlu bronią i innym wyposażeniem służącym zapewnieniu bezpieczeństwa między państwami członkowskimi a Izraelem/Palestyną oraz w sprawie zgodności takiego handlu ze wspólnym stanowiskiem UE; wzywa do wprowadzenia przez ONZ kompleksowego embarga na dostawy broni dla wszystkich stron w regionie, aby zapobiec dalszemu naruszaniu międzynarodowego prawa humanitarnego i praw człowieka;
16. postanawia wysłać do Gazy/Palestyny i do Izraela delegację ad hoc, która oceni sytuację na miejscu i szanse trwałego rozwiązania konfliktu;
17. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu ONZ, wysłannikowi kwartetu bliskowschodniego, rządowi Izraela, Knesetowi, prezydentowi Narodowej Władzy Palestyńskiej, Palestyńskiej Radzie Legislacyjnej i organom Euro-śródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego.
- [1] Dz.U. C 56E z 26.2.2013, s. 104.
- [2] Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0454.