PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Egipcie

12.1.2015 - 2014/3017 (NLE)

złożony w następstwie oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu

Ignazio Corrao, Fabio Massimo Castaldo, Dario Tamburrano w imieniu grupy EFDD

B8‑0023/2015

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Egipcie

2014/3017 (NLE)

Parlament Europejski,

–       uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Egiptu, w szczególności rezolucję z dnia 17 lipca 2014 r. w sprawie wolności słowa i zgromadzeń w Egipcie[1] oraz rezolucję z dnia 6 lutego 2014 r. w sprawie sytuacji w Egipcie[2],

–       uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 października 2013 r. zatytułowaną „Europejska polityka sąsiedztwa: dążenie do wzmocnienia partnerstwa. Stanowisko Parlamentu Europejskiego w sprawie sprawozdań za rok 2012[3],

–       uwzględniając układ o stowarzyszeniu między UE a Egiptem z 2001 r., który wszedł w życie w 2004 r. i został umocniony planem działania z 2007 r., a także sprawozdanie Komisji z dnia 20 marca 2013 r. w sprawie postępów w jego wdrażaniu,

–       uwzględniając konstytucję Egiptu przyjętą w drodze referendum w dniach 14-15 stycznia 2014 r.,

–       uwzględniając egipską ustawę nr 107 z dnia 24 listopada 2013 r. regulującą prawo do zgromadzeń publicznych, pochodów i pokojowych demonstracji,

–       uwzględniając egipski dekret prezydencki nr 136 z dnia 27 października 2014 r. w sprawie zaostrzenia kar za akty wandalizmu wymierzone przeciwko budynkom publicznym i rządowym,

–       uwzględniając program wspierania dążeń do demokracji ogłoszony przez egipski rząd tymczasowy,

–       uwzględniając przemówienia egipskiego prezydenta Abdela Fattaha al-Sisiego z dnia 1 stycznia 2015 r. dotyczące ekstremizmu islamskiego oraz z dnia 6 stycznia 2015 r. dotyczące potrzeby pokojowych i konstruktywnych stosunków między muzułmanami i chrześcijanami w Egipcie,

–       uwzględniając oświadczenia Sekretarza Generalnego ONZ Bana Ki-moona z dnia 25 października 2014 r. dotyczące ataków terrorystycznych w Synaju,

–       uwzględniając przemówienie lokalnej koordynator ONZ i lokalnej przedstawiciel UNDP w Egipcie Anity Nirody z dnia 9 grudnia 2014 r. dotyczące wysiłków Egiptu na rzecz modernizacji oraz zwiększania przejrzystości walki z korupcją i odpowiedzialności, a także zwiększenia przejrzystości instytucji działających na rzecz walki z korupcją i odpowiedzialności,

–       uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

–       uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych, którego stroną jest Egipt,

–       uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.     mając na uwadze, że rząd egipski odegrał kluczową rolę w negocjacjach dotyczących rozejmu, a następnie bezterminowego zawieszenia broni między Izraelem a Palestyną po trwającym siedem tygodni konflikcie, w którym śmierć poniosło około 2 200 Palestyńczyków i 70 Izraelczyków w lipcu i sierpniu 2014 r.;

B.     mając na uwadze, że przedstawiciel Egiptu przy ONZ Amr Abu al-Atta przedstawił rezolucję, przyjętą na 60. sesji plenarnej Narodów Zjednoczonych w listopadzie 2014 r., dotyczącą sytuacji Palestyny i podkreślającą niedawne problemy we Wschodniej Jerozolimie;

C.     mając na uwadze, że dnia 5 stycznia 2015 r. Egipt utworzył „komórkę kryzysową” badającą sprawę dwudziestu obywateli (wszyscy oni są chrześcijanami), którzy zostali porwani w dwóch oddzielnych incydentach w Libii;

D.     mając na uwadze, że latem 2014 r. oficerowie operacyjni i wywiadu ISIS przeniknęli na półwysep Synaj i przejęli pieczę nad działaniami miejscowych dżihadystów z grupy Ansar al-Maqdas Beit, otwierając w ten sposób niebezpieczny nowy front wymierzony przeciwko Egiptowi i Izraelowi; mając na uwadze, że egipska armia zapowiedziała zamiar rozszerzenia o dwa kilometry strefy buforowej na Półwyspie Synaj wzdłuż granicy z Gazą;

E.     mając na uwadze, że dnia 24 października 2014 r. 28 egipskich żołnierzy zginęło, a kolejnych 30 zostało rannych w wyniku wybuchu samochodu-pułapki w punkcie kontroli bezpieczeństwa Karm al-Qawadis w Sheikh Zuweid w północnym Synaju;

 

F.     mając na uwadze, że w swoim oświadczeniu wygłoszonym przy okazji udziału w koptyjskiej mszy bożonarodzeniowej w dniu 6 stycznia 2015 r. prezydent Egiptu Abdel Fattah al-Sisi wezwał do „rewolucji religijnej”, zwracając się do przywódców muzułmańskich o pomoc w walce z ekstremizmem;

G.     mając na uwadze, że UE jest związana z Egiptem umową o stowarzyszeniu, która weszła w życie dnia 1 czerwca 2004 r. i dotyczy w głównej mierze współpracy na rzecz demokratycznych i społecznych reform, modernizacji gospodarki oraz kwestii migracji i handlu;

H.     mając na uwadze, że Egipt wciąż przechodzi okres zawirowań politycznych, co powoduje poważne naruszenia prawa do sprawiedliwego procesu sądowego, wolności słowa i zrzeszania się, wolności religii oraz równouprawnienia kobiet i mężczyzn;

I.      mając na uwadze, że dnia 23 czerwca 2014 r. trzej dziennikarze Al-Dżaziry zostali oskarżeni o „fałszowanie wiadomości” i o przynależność do komórki terrorystycznej lub o pomaganie jej oraz skazani na kary od 7 do 10 lat więzienia; mając na uwadze, że w grudniu 2014 r., ponownie rozpatrując sprawę trzech uwięzionych dziennikarzy Al-Dżazira, egipski sąd przyznał, że wystąpiły poważne błędy w pierwszych wyrokach, ale nie zwolnił dziennikarzy z bezpodstawnego uwięzienia;

 

J.      mając na uwadze, że w październiku 2014 r. prezydent al-Sissi wydał dekret z mocą ustawy nr 136 z 2014 r., na mocy którego wszystkie „obiekty publiczne i newralgiczne” będą podlegały jurysdykcji wojskowej przez najbliższe dwa lata;

 

K.     mając na uwadze, że prokuratorzy cywilni posługują się październikowym dekretem z mocą wsteczną, przedkładając jurysdykcji wojskowej sprawy osób cywilnych, w przypadku których trwa już dochodzenie lub proces toczy się w sądach cywilnych;

L.     mając na uwadze, że egipskie sądy wojskowe działają w ten sposób z upoważnienia ministerstwa obrony, a nie cywilnych władz sądowych, a sędziowie służą oficerom wojska;

M.    mając na uwadze, że dzieci mogą również być sądzone przez sądy wojskowe;

 

N.     mając na uwadze, że Afrykańska Komisja Praw Człowieka i Ludów, interpretując Afrykańską kartę praw człowieka i ludów, której stroną jest Egipt, uznała, iż sądy wojskowe w żadnych okolicznościach nie powinny mieć właściwości do sądzenia cywilów;

O.     mając na uwadze, że w wyniku ataku terrorystycznego w sierpniu 2013 r. na posterunek policji w dzielnicy Kerdasa, w którym zginęło jedenastu policjantów i dwóch cywilów, egipski sąd karny wydał w dniu 2 grudnia 2014 r. tymczasowe masowe wyroki śmierci na 188 oskarżonych;

P.     mając na uwadze, że przed tą sprawą sędzia prowincji Minia wydał 1 212 wyroków śmierci w marcu i kwietniu 2014 r. w dwóch procesach dotyczących innych ataków na posterunki policji w 2013 r., w których zginęło co najmniej dwóch policjantów;

Q.     mając na uwadze, że w 2013 r. badania przeprowadzone przez rząd wykazały, że 99,3% egipskich kobiet jest nękanych w jakimś okresie życia, oraz mając na uwadze, że egipskich mężczyzn wciąż rzadko ściga się za gwałt molestowanie seksualne;

R.     mając na uwadze, że chociaż egipskie prawo wyraźnie nie zabrania homoseksualizmu, państwo prześladuje i skazuje na kary więzienia osoby LGBT na podstawie zarzutów, takich jak „rozwiązłość” i „czyny bezwstydne w miejscu publicznym”;

S.     mając na uwadze, że rząd zdominowany przez Braci Muzułmanów prezydenta Morsiego przed odsunięciem go od władzy w lipcu 2013 r. lekceważąco odnosił się do ochrony praw, czego przejawem był wzrost przypadków ścigania dziennikarzy, nadużyć policji i przemocy na tle wyznaniowym;

1.      uznaje strategiczną rolę Egiptu w zapobieganiu przenikania komórek terrorystycznych ISIS na półwysep Synaj, w odkrywaniu komórek rekrutacyjnych ISIS w pozostałej części kraju oraz w umacnianiu stabilności w regionie Morza Śródziemnego;

2.      docenia owocne wysiłki Egiptu w przyczynianiu się do zaprzestania walk między Izraelem a Palestyną latem 2014 r.;

3.      z zadowoleniem przyjmuje reformy instytucjonalne w Egipcie oraz wysiłki tego kraju na rzecz modernizacji i zwiększenia przejrzystości instytucji działających na rzecz walki z korupcją i odpowiedzialności instytucji;

4.      z zaniepokojeniem zauważa, że również po obaleniu prezydenta Morsiego bardzo wielu przeciwników politycznych, pokojowych demonstrantów, dziennikarzy, blogerów, działaczy związkowych oraz działaczy społeczeństwa obywatelskiego i mniejszości było więzionych bez sprawiedliwego procesu;

5.      przypomina właściwym władzom egipskim, prezydentowi al-Sissiemu i rządowi tymczasowemu, że uzasadniona walka z terroryzmem nie powinna przeszkadzać im w wypełnianiu krajowych i międzynarodowych zobowiązań w zakresie ochrony praw człowieka;

6.      wzywa wszystkie podmioty polityczne do zapewniania sprawnego i pokojowego przejścia do demokratycznych wyborów przewidzianych na koniec marca 2015 r.;

7.      wyraża zaniepokojenie ograniczeniem wolności słowa i zrzeszania się oraz coraz częstszym wykorzystywaniem sądów wojskowych do sądzenia cywilów po przyjęciu ustawy nr 136;

 

8.      wzywa UE i jej państwa członkowskie do opracowania i wdrożenia kompleksowej i ukierunkowanej strategii na rzecz zaangażowania wszystkich egipskich partii i podmiotów politycznych w prawdziwy i pluralistyczny dialog na rzecz umocnienia procesu demokratycznego i powstrzymania spirali przemocy ze wszystkich stron;

9.      wyraża solidarność z obywatelami Egiptu i przekazuje kondolencje rodzinom wszystkich ofiar terroryzmu i nadmiernego stosowania siły przez egipskie władze;

 

10.    zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, parlamentom i rządom państw członkowskich oraz parlamentowi i rządowi Egiptu.

• [1]  Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0007.
• [2]  Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0100.
• [3]  Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0446.