PROJEKT REZOLUCJI w sprawie środków zwalczania terroryzmu
4.2.2015 - (2015/2530 (RSP))
Sophia in ‘t Veld, Javier Nart w imieniu grupy ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0122/2015
B8 0122/2015
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie środków zwalczania terroryzmu
(2015/2530 (RSP))
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 2, 3, 6, 7 i 21 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), a także art. 4, 16, 20, 67, 68, 70, 71, 72, 75, 82, 83, 84, 85, 86, 87 i 88 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),
– uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności jej art. 6, 7, 8, 10 ust. 1, art. 11, 12, 21, 47-50, 52 i 53,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 grudnia 2011 r. w sprawie unijnej polityki przeciwdziałania terroryzmowi: najważniejsze osiągnięcia i nadchodzące wyzwania [1],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 października 2013 r. w sprawie rzekomego transportu i nielegalnego przetrzymywania więźniów w krajach europejskich przez CIA[2],
– uwzględniając sprawozdanie Europolu z 2014 r. dotyczące sytuacji i tendencji w dziedzinie terroryzmu w UE (sprawozdanie TE-SAT),
– uwzględniając przeprowadzoną przez Europol ocenę zagrożenia przestępczością zorganizowaną w internecie (iOCTA) za 2014 r.,
– uwzględniając przeprowadzoną przez Europol ocenę zagrożenia poważną i zorganizowaną przestępczością w UE (SOCTA) za 2013 r.,
– uwzględniając opinię 01/2014 Grupy Roboczej Art. 29 w sprawie stosowania pojęć konieczności i proporcjonalności oraz ochrony danych w obszarze egzekwowania prawa,
– uwzględniając rezolucję w sprawie zagrożeń dla pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego spowodowanych przez akty terroryzmu (rezolucja 2178 (2014)), przyjętą przez Radę Bezpieczeństwa ONZ w dniu 24 września 2014 r.,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 lutego 2014 r. w sprawie stanu praw podstawowych w Unii Europejskiej (2012)[3],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 marca 2014 r. w sprawie realizowanych przez NSA amerykańskich programów nadzoru, organów nadzoru w różnych państwach członkowskich oraz ich wpływu na prawa podstawowe obywateli UE oraz na współpracę transatlantycką w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych[4],
– uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE z dnia 25 października 2012 r. ustanawiającą normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw oraz zastępującą decyzję ramową Rady 2001/220/WSiSW[5],
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 czerwca 2014 r. w sprawie sprawozdania końcowego z realizacji strategii bezpieczeństwa wewnętrznego UE w latach 2010-2014 (COM(2014)0365),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie odnowienia strategii bezpieczeństwa wewnętrznego Unii Europejskiej[6],
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że poszanowanie praw podstawowych i praworządności stanowi czynnik o zasadniczym znaczeniu dla powodzenia polityki zwalczania terroryzmu;
B. mając na uwadze, że niedawne tragiczne zdarzenia w Paryżu przypomniały, iż Unia Europejska stoi w obliczu stałego i rozwijającego się zagrożenia terroryzmem, którego w ciągu ostatniego dziesięciolecia doświadczyły różne państwa członkowskie, przy czym ataki te były wymierzone nie tylko w osoby, lecz także w wartości i swobody, na których opiera się Unia;
C. mając na uwadze, że bezpieczeństwo jest jednym z praw gwarantowanych na mocy Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i zasługuje na otwartą i przejrzystą debatę w celu osiągnięcia nadrzędnego celu zapewnienia wszystkim bezpieczeństwa oraz prawnej i publicznej akceptacji stosowanych w tym celu środków;
D. mając na uwadze, że zwalczanie terroryzmu i radykalizacji prowadzącej do przemocy powinno długoterminowo opierać się na przekrojowych rozwiązaniach na wszystkich poziomach opartych również na polityce spójnościowej, edukacji oraz ‒ szerzej ‒ polityce społeczno-gospodarczej;
E. mając na uwadze, że zagrożenie terroryzmem w UE ma wymiar zarówno wewnętrzny, jak i zewnętrzny;
F. mając na uwadze, że skala wyzwań, przed jakimi stoi Unia, wymaga reakcji, w której ramach należy zidentyfikować odpowiedni i stosowny poziom działań, nie wykluczając w razie potrzeby zmian w traktatach i pamiętając o potrzebie zapewnienia mechanizmów kontroli demokratycznej na wszystkich poziomach; mając na uwadze, że brak jasnej definicji koncepcji bezpieczeństwa narodowego regularnie prowadzi państwa członkowskie do ograniczania wymiany wiedzy specjalistycznej, dzielenia się informacjami i wzmacniania współpracy na poziomie europejskim, gdyż powołują się one na to, że kwestia bezpieczeństwa leży w ramach ich wyłącznych kompetencji;
G. mając na uwadze, że w przypadku wszystkich ataków, które miały miejsce w ciągu ostatnich 10 lat, sprawcy byli znani kilku służbom wywiadowczym, a czasami też bezpośrednio organom egzekwowania prawa, a także mając na uwadze, że niedostatki często można wyraźnie zidentyfikować dzięki dzieleniu się dostępnymi informacjami i komunikacji między władzami, zarówno na poziomie krajowym, jak i europejskim; mając na uwadze, że fragmentaryczność informacji związanych z zagrożeniami terrorystycznymi dostępnych na poziomie krajowym nie pozwala na wykorzystanie ich pełnego potencjału;
H. mając na uwadze to, że koncentracja służb wywiadowczych na gromadzeniu wszelkich dostępnych danych i tworzenie licznych baz danych gromadzących wyniki uzyskane w ramach programów masowego gromadzenia danych negatywnie wpłynęła na zdolności tych służb, jeśli chodzi o wywiad osobowy, narzędzie, którego niedostatki zostały wyraźnie wykazane przez doświadczenia związane z atakami terrorystycznymi w przeszłości;
I. mając na uwadze, że szybki rozwój ponadgranicznej przestępczości takiej jak terroryzm często wykazywał ograniczenia możliwości Europy w dziedzinie współpracy policyjnej i sądowej z powodu braku integracji we współpracy związanej z egzekwowaniem prawa i ograniczonego ujednolicenia ram sądowych koniecznych do ścigania sprawców;
J. mając na uwadze, że strategie zapobiegawcze mające na celu zwalczanie terroryzmu powinny opierać się na wszechstronnym podejściu zmierzającym bezpośrednio do przeciwdziałania przygotowywaniu ataków na terytorium UE, a także do integracji potrzeb zwalczania głównych przyczyn terroryzmu, np. związanych z przeciwdziałaniem radykalizacji prowadzącej do przemocy przez reagowanie na propagandę terrorystyczną, usuwanie luk w integracji społecznej i identyfikację czynników o krytycznym znaczeniu;
K. mając na uwadze, że środki zwalczania terroryzmu wprowadzone w UE od czasu ataków z 11 września nie zawsze były skutecznie wdrażane lub, ze względu na specyficzny kontekst ich przyjęcia, nie uwzględniały wystarczająco potrzeby gwarantowania wszystkich praw podstawowych oraz ograniczania ewentualnych ingerencji w te prawa wynikającego z przestrzegania zasad konieczności i proporcjonalności w odniesieniu do celów, jakie mają zostać osiągnięte; mając na uwadze, że w swoim wyroku w sprawach połączonych C-293/12 i C-594/12 Trybunał Sprawiedliwości uznał dyrektywę w sprawie zatrzymywania danych za nieważną;
L. mając na uwadze, że zgodnie ze wzorcowymi praktykami ustawodawczymi przedstawieniu nowych narzędzi walki z terroryzmem powinna towarzyszyć dogłębna ocena istniejących narzędzi i ich wdrożenia w celu identyfikacji luk w ich wdrożeniu oraz luk prawnych, którym należy zaradzić;
1. przekazuje kondolencje ofiarom niedawnych ataków terrorystycznych w Paryżu i ich rodzinom oraz ofiarom terroryzmu na całym świecie; pilnie wzywa państwa członkowskie do jak najszybszej transpozycji dyrektywy 2012/29/UE ustanawiającej normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw;
2. wzywa Komisję i Radę do poparcia odnowionej strategii zwalczania terroryzmu dostarczającej skutecznej odpowiedzi na istniejące zagrożenia i zapewniającej rzeczywiste bezpieczeństwo wszystkim, gwarantując jednocześnie przestrzeganie praw i swobód stanowiących podstawowe zasady projektu europejskiego;
3. podkreśla, że Unia Europejska, państwa członkowskie Unii i stowarzyszone z nią kraje powinny oprzeć swoje strategie przeciwdziałania terroryzmowi międzynarodowemu na zasadzie praworządności i zasadzie przestrzegania podstawowych praw; ponadto podkreśla, że zewnętrzne działania Unii Europejskiej w zakresie przeciwdziałania terroryzmowi powinny w pierwszym rzędzie skupiać się na prewencji, i podkreśla także konieczność promowania dialogu, tolerancji i zrozumienia różnych kultur, cywilizacji i religii;
4. podkreśla swoje wezwanie skierowane do komisji i Rady do przeprowadzenia kompleksowej oceny środków przeciwdziałania terroryzmowi i powiązanych stosowanych w UE, zwłaszcza jeśli chodzi o ich wdrożenie w prawie i praktyce państw członkowskich oraz stopień, w jakim państwa członkowskie współpracują z agencjami UE działającymi w tym obszarze, a zwłaszcza z agencjami Europol i Eurojust, i odpowiednią ocenę pozostających luk, z wykorzystaniem procedury przewidzianej w art. 70 TFUE, oraz do opublikowania tej oceny wraz z europejskim planem działań w zakresie bezpieczeństwa;
Odpowiedź na potrzeby związane ze służbami wywiadowczymi i dzieleniem się informacjami na poziomie UE
5. wzywa do utworzenia europejskiego organu odpowiedzialnego za dzielenie się informacjami, ich wymianę i aktywną komunikację pomiędzy krajowymi służbami wywiadowczymi, przy długoterminowym celu ustanowienia obowiązku dzielenia się informacjami między krajowymi służbami wywiadowczymi w zakresie informowania o zagrożeniach terrorystycznych;
6. zauważa, że należy zachować wyraźne rozróżnienie między egzekwowaniem prawa a gromadzeniem informacji wywiadowczych w celach zapewniania bezpieczeństwa; podkreśla, że powołaniu takiego organu powinno towarzyszyć utworzenie odpowiedniej podstawy traktatowej i ram prawnych obejmujących zabezpieczenia praw obywatelskich i mechanizmów kontroli demokratycznej;
7. wzywa państwa członkowskie do odpowiedniego wykorzystywania istniejących europejskich platform, baz danych i systemów ostrzegania takich jak System Informacyjny Schengen (SIS), system informacyjny Europolu (EIS), punkt kontaktowy Europolu TRAVELLERS i europejski system przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS);
8. podkreśla, że należy wprowadzić dalsze obowiązki dla państw członkowskich, w tym obowiązek dzielenia się informacjami związanymi z poważnymi przestępstwami i terroryzmem, za pomocą sprawozdań systemu SIS, co poprawiłoby skuteczność istniejących narzędzi;
9. zauważa, że przyjęcie w przyszłości narzędzi związanych z gromadzeniem, przetwarzaniem i przechowywaniem danych osobowych w celach egzekwowania prawa powinno opierać się na ogólnych ramach wyraźnie określonych dla takich celów;
10. wzywa komisję do przeglądu wniosku o ustanowienie ram prawnych dla gromadzenia danych dotyczących przelotu pasażera w całej UE, tak aby zapewnić zgodność z prawem pierwotnym UE i dostosować wniosek do aktualnego orzecznictwa; wzywa do jednoczesnego szybkiego przyjęcia pakietu dotyczącego ochrony danych, w tym przez przyjęcie ogólnego podejścia w Radzie, które byłoby spójne z normami minimalnymi ustanowionymi w dyrektywie 95/46/UE;
11. podkreśla, że wszelkie wdrażane w przyszłości instrumenty prawne zakładające gromadzenie danych osobowych powinny szanować zasady konieczności i proporcjonalności;
Zwiększenie zdolności w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego i egzekwowania prawa
12. dostrzega potrzebę wzmocnienia współpracy pomiędzy organami ścigania a Europolem; wyraża w związku z tym wolę współpracy z Radą w celu osiągnięcia porozumienia w sprawie odnowienia ram prawnych funkcjonowania Europolu;
13. wzywa Komisję do rozpatrzenia wniosku o ustanowienie europejskiego centrum walki z terroryzmem w ramach Europolu, będącego odpowiednikiem obecnego Europejskiego Centrum ds. Walki z Cyberprzestępczością (EC3);
14. zauważa kluczowe znaczenie tego, aby prawodawstwo krajowe zapewniało profesjonalizm służb policyjnych oraz zgodność działań policyjnych i nadzorczych z prawami podstawowymi gwarantowanymi na poziomie europejskim i krajowym; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji o uaktualnienie ram prawnych dla Europejskiego Kolegium Policyjnego (CEPOL);
15. podkreśla, że należy zachować dorobek Schengen i bronić go przed próbami wykorzystania obecnego zagrożenia dla bezpieczeństwa do celów politycznych i podważania zasady swobody przepływu osób;
16. wzywa państwa członkowskie, by w pełni wykorzystały wszystkie dostępne im narzędzia do zapewnienia bezpieczeństwa strefy Schengen i terytorium Unii, w tym poprzez kontrolę dokumentów podróży wszystkich osób – bez względu na ich obywatelstwo – na granicach zewnętrznych UE w celu ustalenia ich tożsamości oraz poprzez sprawdzanie w odnośnych bazach danych podczas każdej kontroli, zgodnie z elastyczną wykładnią obowiązującego kodeksu granicznego Schengen;
17. podkreśla, że kwestia zezwolenia rodziców w przypadku osób niepełnoletnich opuszczających terytorium ich państwa członkowskiego zamieszkania, obecnie stosowana w jednakowy sposób w całej UE, również powinna zostać poruszona w celu dokonania oceny, czy obowiązkowe zezwolenie jest konieczne na szczeblu UE;
18. ubolewa nad niechęcią Rady do poczynienia postępów w sprawie proponowanej kompleksowej strategii dotyczącej bezpieczeństwa cybernetycznego, która przedstawia wizję UE dotyczącą najlepszych sposobów zapobiegania atakom cybernetycznym i reagowania na nie;
Dostosowanie europejskich ram sądowniczych w celu zaradzenia poważnej przestępczości transgranicznej
19. podkreśla, że ramy sądownicze na szczeblu europejskim w dziedzinie skutecznego ścigania poważnych przestępstw transgranicznych, takich jak terroryzm, muszą być odpowiednio dostosowane i zmodernizowane; popiera w związku z tym skuteczny proces legislacyjny mający na celu niezwłoczne przedstawienie zreformowanego Eurojustu i tym samym zwiększenie wymiany informacji na temat ścigania i wyroków skazujących;
20. uważa, że należy zbadać kwestię obowiązkowego powiadamiania Eurojustu o sprawach karnych w dziedzinie terroryzmu oraz że należy wzmocnić synergię między Eurojustem a Europolem w odnośnych dziedzinach kompetencji;
21. podkreśla, że decyzję o wzmocnieniu Eurojustu należy przyjąć równolegle z wnioskiem w sprawie ustanowienia Prokuratury Europejskiej;
22. wzywa do poszerzenia mandatu Prokuratury Europejskiej, tak aby obejmował on niektóre kategorie poważnych przestępstw transgranicznych, takich jak terroryzm i przestępczość zorganizowana, co zapewni bardziej skuteczny wymiar sprawiedliwości w tych sprawach i lepsze zapobieganie w tej dziedzinie;
23. z zadowoleniem przyjmuje zbliżające się przyjęcie na szczeblu europejskim zaktualizowanych ram prawnych dotyczących walki z praniem pieniędzy jako decydujący krok na wszystkich poziomach w kierunku zapewnienia skuteczności tej walki, a tym samym rozwiązania problemu ważnego źródła finansowania organizacji terrorystycznych;
24. podkreśla potrzebę nasilenia kontroli i zwalczania finansowania terroryzmu, przestępczości zorganizowanej i handlu ludźmi, jako części kompleksowej strategii, która skutecznie przeciwdziała różnym źródłom finansowania, wspierającym organizacje terrorystyczne;
25. wzywa do przeglądu dyrektywy w sprawie broni palnej (dyrektywa 91/477/EWG zmieniona dyrektywą 2008/51/WE) w celu usprawnienia wymiany informacji w tej dziedzinie i lepszej koordynacji europejskiej reakcji na to zjawisko; uważa, że zwalczanie nielegalnego handlu bronią palną powinno być priorytetem UE w zakresie zwalczania poważnej i zorganizowanej przestępczości międzynarodowej;
Zwalczanie podstawowych przyczyn terroryzmu i radykalizacji prowadzącej do przemocy
26. podkreśla, że obecna debata na temat środków zwiększających bezpieczeństwo i nadzór, mających na celu zwalczanie terroryzmu, nie może być jedynym wyznacznikiem przyszłego europejskiego systemu reagowania; zwraca uwagę, że pierwszorzędne znaczenie ma tu potrzeba zapobiegania i przeciwdziałania radykalizacji postaw, która prowadzi do aktów przemocy, aby osiągnąć długoterminowy cel, jakim jest ochrona UE przed zagrożeniami terrorystycznymi;
27. wzywa Komisję do wspierania państw członkowskich przy rozwiązywaniu problemów związanych z czynnikami leżącymi u podstaw radykalizacji i ekstremizmu prowadzących do przemocy, a także w opracowywaniu strategii zapobiegania, które obejmie dziedziny edukacji, integracji społecznej, przeciwdziałania dyskryminacji, dialogu międzykulturowego i międzywyznaniowego;
28. wzywa do przyjęcia zalecenia Rady w sprawie krajowych strategii na rzecz zapobiegania radykalizacji postaw prowadzącej do aktów przemocy, które obejmowałyby szeroki zakres czynników leżących u podstaw radykalizacji postaw i formułowały zalecenia dla państw członkowskich w sprawie opracowywania programów rozwiązywania konfliktów, odbudowy i przeciwdziałania radykalizacji postaw;
29. wzywa do zwrócenia szczególnej uwagi na więzienia i warunki przetrzymywania osadzonych i do stosowania ukierunkowanych działań w celu zapobiegania radykalizacji postaw w tym środowisku;
30. popiera przyjęcie europejskiej strategii na rzecz przeciwdziałania propagandzie terrorystycznej, radykalnym społecznościom i rekrutacji w internecie, która oprze się na podjętych już działaniach i inicjatywach międzyrządowych i dobrowolnych w celu dalszej wymiany sprawdzonych wzorców postępowania i skutecznych metod stosowanych w tej dziedzinie, i przyczyni się do sformułowania alternatywnego przesłania skierowanego do osób, które zwykle stają się celem wysiłków rekrutacyjnych;
31. jest głęboko przekonany, że strategie zapobiegania należy skierować także na wsparcie dla przywódców społeczności, którzy upowszechniają odchodzenie od radykalizacji postaw, przy czym priorytet należy nadać strategiom politycznym nakierowanym na szczebel lokalny i wspólnotowy, w tym formułowaniu i kierowaniu alternatywnego przesłania oraz strategii komunikacyjnych przeznaczonych dla określonych grup odbiorców;
32. podkreśla, że dla skuteczności i wiarygodności strategia nakierowana na pierwotne przyczyny terroryzmu i radykalizacji prowadzącej do przemocy musi opierać się także na pozytywnym umacnianiu podstawowych wartości, na których opiera się Unia; w związku z tym wzywa do przyjęcia unijnego paktu na rzecz demokratycznych rządów oraz ustanowienia wiążącego i stopniowego instrumentu służącego skutecznemu przestrzeganiu w UE zasad demokracji i praw podstawowych;
33. wzywa Komisję do zaangażowania wszystkich zainteresowanych podmiotów działających w internecie w celu ustanowienia wspólnych standardów na szczeblu UE i ustalenia w dziedzinie bezpieczeństwa reakcji na terroryzm i cyberprzestępczość, przy jednoczesnym unikaniu wszelkiej fragmentaryzacji internetu;
34. zaleca utworzenie grupy sterującej, w skład której wejdą eksperci i przedstawiciele przedsiębiorstw i która będzie miała za zadanie opracować skoordynowaną reakcję polityczną w sprawie dostępu, usuwania treści i współpracy z policją i organami sądowymi, oraz zaleca, by następnie UE ustanawiała wspólne standardy dla przedsiębiorstw dotyczące wdrażania polityki dostępu, treści i ich usuwania w jednolity sposób;
35. zwraca uwagę, że strategia reagowania na internet musi zapewnić, że prawa człowieka i podstawowe wolności, takie jak prawo do prywatności, ochrony danych, rzetelnego procesu sądowego i środków odwoławczych, będą podlegały takiej samej ochronie w internecie i poza nim;
Przyjęcie strategii zewnętrznej UE dotyczącej walki z międzynarodowym terroryzmem
36. wzywa Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ) do przyjęcia unijnej strategii zewnętrznej na rzecz zwalczania międzynarodowego terroryzmu, żeby przeciwdziałać źródłom międzynarodowego terroryzmu i podnosić kwestię zwalczania terroryzmu we wspólnej polityce zagranicznej i bezpieczeństwa; wzywa ESDZ do utworzenia stanowiska „attaché ds. bezpieczeństwa” w delegaturach UE w krajach trzecich;
37. wzywa Komisję i ESDZ, by opracowały strategię współpracy z państwami trzecimi w dziedzinie walki z terroryzmem, zapewniając jednocześnie przestrzeganie międzynarodowych uregulowań dotyczących praw człowieka, w szczególności prawa do sprawiedliwego procesu;
38. wzywa ESDZ i państwa członkowskie do nadania priorytetowego znaczenia współpracy z krajami sąsiadującymi, zwłaszcza z Turcją, w dziedzinie zwalczania terroryzmu, kontroli granic i migracji, w tym wspólnej europejskiej polityki wizowej w stosunkach między państwami członkowskimi a Turcją;
39. zwraca uwagę na nowe zjawisko wojny hybrydowej, w tym skalę terroryzmu wspieranego przez państwo i nowe metody prowadzenia działań terrorystycznych, takie jak zamachy gospodarcze, informacyjne i cybernetyczne;
40. podkreśla znaczenie przeciwdziałania ubóstwu i nierównościom na całym świecie, jak również wsparcia dla pokojowego rozwiązywania kryzysów międzynarodowych i łagodzenia cierpień ludzi na całym świecie, oraz wzywa UE do niestosowania podwójnych standardów przy upowszechnianiu naszych wartości i celów w polityce zewnętrznej;
41. popiera stosowanie traktatu Ligi Państw Arabskich o wspólnej obronie i współpracy gospodarczej w celu zaradzenia zagrożeniom w całym regionie arabskim, które wynikają z upowszechnienia się ekstremistycznej mentalności dżihadystów poprzez Państwo Islamskie (IS), ugrupowanie Huti w Jemenie i inne grupy; wzywa do dalszego podejmowania wysiłków, by skłonić główne podmioty działające w świecie arabskim do zaprzestania wojen zastępczych w Libii, Syrii, Iraku i Jemenie, do wycofania wsparcia finansowego dla bojówek i poszukiwania w drodze negocjacji rozwiązania na rzecz pokoju i stabilności w regionie;
42. wzywa do zwiększenia wysiłków na rzecz stworzenia europejskiej zdolności obronnej i zwiększenia współpracy wojskowej z państwami sąsiadującymi i strategicznymi krajami trzecimi, w szczególności poprzez dostarczanie pomocy w dziedzinie szkoleń, udzielanie doradztwa technicznego w działaniach zbrojnych, wspieranie zdolności ofensywnych oraz bezpośrednie zaangażowanie wojskowe przy udziale sił lokalnych;
43. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie i parlamentom państw członkowskich.
- [1] Dz.U. C 168 E z 14.6.2013, s. 45.
- [2] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0418.
- [3] Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0173.
- [4] Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0230.
- [5] Dz.U. L 315 z 14.11.2012, s. 57.
- [6] Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0102.