PROJEKT REZOLUCJI w sprawie walki z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych w internecie
4.3.2015 - (2015/2564(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Birgit Sippel, Miriam Dalli, Silvia Costa, Viorica Dăncilă w imieniu grupy S&D
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0217/2015
B8‑0218/2015
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie walki z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych w internecie
Parlament Europejski,
– uwzględniając Konwencję ONZ o prawach dziecka z dnia 20 listopada 1989 r. wraz z jej protokołami,
– uwzględniając art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej,
– uwzględniając art. 24 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,
– uwzględniając Konwencję Rady Europy o cyberprzestępczości z dnia 23 listopada 2001 r.,
– uwzględniając Konwencję Rady Europy o ochronie dzieci przed seksualnym wykorzystywaniem i niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych z dnia 25 października 2007 r.,
– uwzględniając wytyczne UE w sprawie promowania i ochrony praw dziecka,
– uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej, zastępującą decyzję ramową Rady 2004/68/WSiSW,
– uwzględniając uwagę ogólną nr 14 (2013) Komitetu Praw Dziecka ONZ w sprawie prawa dziecka do tego, aby stawiać zawsze na pierwszym miejscu jego dobro,
– uwzględniając agendę UE na rzecz praw dziecka, przyjętą w lutym 2011 r.,
– uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Większy nacisk na kwestię dzieci w działaniach zewnętrznych UE” (COM(2008)0055),
– uwzględniając strategię UE na rzecz wyeliminowania handlu ludźmi na lata 2012–2016, a szczególnie przepisy dotyczące finansowania pracy nad wytycznymi w zakresie systemów ochrony dzieci oraz wymiany dobrych praktyk,
– uwzględniając debatę plenarną z dnia 12 lutego 2015 r. na temat walki z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych w internecie,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że niegodziwe traktowanie w celach seksualnych i wykorzystywanie seksualne dzieci, w tym materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych, stanowią poważne pogwałcenie praw podstawowych, w szczególności prawa dzieci do ochrony i opieki niezbędnych dla ich dobra, jak określono w Konwencji ONZ o prawach dziecka z 1989 r. i w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej;
B. mając na uwadze, że poważne przestępstwa, takie jak wykorzystywanie seksualne dzieci i materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych, wymagają kompleksowego podejścia obejmującego ściganie przestępstw i sprawców, ochronę pokrzywdzonych dzieci i zapobieganie powyższym zjawiskom;
C. mając na uwadze, że podejmując jakiekolwiek działania służące zwalczaniu tych przestępstw, należy przede wszystkim uwzględnić najlepszy interes dziecka, zgodnie z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej oraz Konwencją ONZ o prawach dziecka;
D. mając na uwadze, że internet może stawiać dzieci przed szczególnym ryzykiem, ponieważ mogą uzyskać dostęp lub być narażone na materiały związane z wykorzystywaniem seksualnym dzieci lub na wymianę materiałów dotyczących przemocy, zastraszania, nękania lub nagabywania;
E. mając na uwadze, że problematykę ochrony nieletnich w świecie cyfrowym należy podejmować na szczeblu regulacyjnym, stosując skuteczniejsze środki poprzez współpracę organów ścigania z branżą, zgodnie z zasadą rzetelnego procesu sądowego, i na płaszczyźnie edukacyjnej i szkoleniowej poprzez edukowanie dzieci, rodziców i nauczycieli, tak aby chronić nieletnich w internecie, oraz poprzez uczenie ich bezpiecznego korzystania z internetu;
F. mając na uwadze, że ze względu na międzynarodowy charakter niegodziwego traktowania w celach seksualnych oraz wykorzystywania seksualnego dzieci w internecie, które dotyczy setek krajów i angażuje setki systemów sądowniczych, ten problem w oczywisty sposób wymaga międzynarodowego rozwiązania;
G. mając na uwadze, że na poziomie krajowym i międzynarodowym nadal brakuje danych na temat liczby popełnionych przestępstw, co oznacza, że ocena polityczna niekoniecznie odzwierciedla faktyczną skalę problemu;
H. mając na uwadze, że wykorzystywanie dzieci i ich seksualne wykorzystywanie dzięki internetowi – w tym rozpowszechnianie materiałów o wykorzystywaniu seksualnym dzieci oraz zjawisko cybernapastników w internecie – wciąż stanowi poważny problem dla organów ścigania, przy czym zakres tych przestępstw rozciąga się od wymuszania zachowań seksualnych i nagabywania po produkowanie materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci i transmitowanie ich na żywo w internecie, co stanowi szczególne wyzwanie dochodzeniowe, jako że innowacje technologiczne zapewniają sprawcom łatwiejszy i szybszy dostęp do materiałów;
I. mając na uwadze, że coraz więcej przestępców korzysta z „darknetu”, w którym tworzą anonimowe społeczności z użyciem tajnych forów, serwisów, platform społecznościowych i usług przechowywania materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci;
J. mając na uwadze, że środki przyjmowane dotychczas przez państwa członkowskie w celu zapobieżenia nielegalnym treściom internetowym nie są wystarczająco skuteczne;
K. mając na uwadze, że dyrektywa 2011/92/WE w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej miała zostać przetransponowana przez państwa członkowskie do dnia 18 grudnia 2013 r., a do tej pory wdrożyła ją w całości mniej niż połowa państw członkowskich;
1. zdecydowanie podkreśla, że ochrona i zapewnienie bezpiecznego środowiska dla dzieci i ich rozwoju jest jednym z podstawowych zadań Unii Europejskiej i jej państw członkowskich;
2. uważa, że należy odpowiednio chronić dane osobowe dzieci w internecie oraz informować dzieci w przystępny i zrozumiały dla nich sposób o zagrożeniach i konsekwencjach wykorzystywania w internecie ich danych osobowych; ponownie podkreśla potrzebę szybkiego zakończenia reformy europejskich przepisów o ochronie danych również pod tym kątem;
3. podkreśla potrzebę kompleksowej i skoordynowanej europejskiej strategii w celu zapewnienia spójności w opracowaniu polityki i wynikających z niej działań poprzez uwzględnienie walki z przestępczością, praw podstawowych, ochrony prywatności i danych, bezpieczeństwa cybernetycznego, ochrony konsumentów i handlu elektronicznego;
4. uważa, że trzeba podjąć dalsze działania mające na celu zwalczanie nagabywania przez internet oraz że Komisja – wraz z rządami krajowymi, społeczeństwem obywatelskim, firmami zarządzającymi mediami społecznościowymi, nauczycielami, szkolnymi pielęgniarkami, pracownikami socjalnymi, osobami ustawowo odpowiedzialnymi za ochronę dzieci, pediatrami oraz organizacjami zrzeszającymi dzieci i młodzież – powinna podjąć aktywne starania na rzecz uświadamiania obywatelom tej problematyki poprzez określenie stosownych wytycznych, w tym poprzez wymianę najlepszych praktyk, ustanowienie społecznych platform współpracy i legalnej wymiany informacji, tak aby określić potencjalne ryzyko i zagrożenia dla dzieci;
5. podkreśla potrzebę międzynarodowej współpracy z partnerami strategicznymi UE oraz organami ścigania na całym świecie, aby zwalczać materiały związane z wykorzystywaniem seksualnym dzieci; podkreśla potrzebę poprawy współpracy międzynarodowej i ponadnarodowych dochodzeń w tej dziedzinie poprzez umowy o wzajemnej pomocy prawnej i umowy o współpracy oraz poprzez ułatwianie między organami ścigania legalnej międzynarodowej wymiany danych dotyczących sprawców tych przestępstw – także w ramach Europolu;
6. w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje wspólną inicjatywę UE i 55 krajów z całego świata, skupionych w światowym sojuszu przeciwko niegodziwemu traktowaniu dzieci w internecie w celach seksualnych, mającą na celu uratowanie większej liczby ofiar, zapewnienie skuteczniejszego ścigania oraz ogólne zmniejszenie liczby dostępnych w internecie materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych; zachęca Komisję do bardziej regularnego składania sprawozdań z postępów poczynionych w ramach tego sojuszu;
7. wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmocnienia współpracy między organami ścigania w państwach członkowskich i pomiędzy nimi, w tym poprzez Europol i Europejskie Centrum ds. Walki z Cyberprzestępczością (EC3), tak aby skuteczniej rozpracowywać, rozbijać i ścigać siatki osób dopuszczających się przestępstw seksualnych na dzieciach i jednocześnie stawiać na pierwszym miejscu prawa i bezpieczeństwo dzieci, które padły ofiarą tych przestępstw;
8. uważa, że zasadnicze znaczenie ma stosowanie poprawnej terminologii w przypadku przestępstw wobec dzieci, co obejmuje też opis obrazów niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych, i stosowanie odpowiedniego terminu „materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych” zamiast „pornografia dziecięca”;
9. wzywa Komisję i państwa członkowskie do promowania i wzmocnienia środków przeznaczonych na identyfikację ofiar i usługi na rzecz ofiar oraz wzywa do niezwłocznego ustanowienia odnośnych platform;
10. przypomina, że państwa członkowskie powinny podejmować niezbędne działania, aby zapewnić, że osoby, które obawiają się, iż mogą popełnić przestępstwa związane z niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych i wykorzystywaniem seksualnym, mogą w odpowiednich przypadkach mieć dostęp do skutecznych programów lub środków interwencyjnych służących do oceny ryzyka popełnienia tych przestępstw i zapobiegania ich popełnieniu;
11. zachęca państwa członkowskie do zapewnienia odpowiednich środków krajowym punktom kontaktowym, aby umożliwić im zgłaszanie nielegalnych i szkodliwych treści i zachowań w internecie;
12. wzywa państwa członkowskie do wyposażenia swoich organów ścigania w niezbędne środki finansowe, zasoby ludzkie, uprawnienia dochodzeniowe i możliwości techniczne, dzięki którym będą one mogły odpowiednio rozpracowywać i ścigać przestępców, co obejmuje też odpowiednie szkolenia w celu budowania kompetencji organów sądownictwa i policji;
13. z zaniepokojeniem odnotowuje obecne tendencje i rozwój komercyjnego seksualnego wykorzystywania dzieci w internecie, w tym nowe modele biznesowe komercyjnej dystrybucji i nowe rodzaje transakcji dotyczących materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych, zwłaszcza poprzez „darknet”, a w szczególności zjawisko płatnej transmisji na żywo takich nadużyć;
14. wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby utrzymywały dalszy kontakt z przedstawicielami alternatywnych systemów płatności w celu określenia sposobów lepszej współpracy z organami ścigania, w tym szkoleń na rzecz skuteczniejszej identyfikacji procesów płatniczych związanych z komercyjną dystrybucją materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci;
15. apeluje o skuteczne partnerstwo oraz system legalnej wymiany informacji między organami ścigania, organami sądowymi, branżą ICT, dostawcami usług internetowych, sektorem bankowym i organizacjami pozarządowymi, w tym organizacjami dzieci i młodzieży, w celu zapewnienia praw i ochrony dzieci w internecie oraz rozpracowywania i ścigania przestępstw; wzywa Komisję do wystąpienia do państw członkowskich z apelem o podjęcie działań służących walce z wszelkimi formami napastowania i nękania w internecie;
16. podkreśla, że wszelkie środki ograniczające prawa podstawowe w internecie powinny być konieczne i proporcjonalne, zgodnie z prawem UE i państw członkowskich; przypomina, że nielegalne treści w internecie powinny być bezzwłocznie usuwane zgodnie z odpowiednią procedurą prawną; podkreśla rolę branży ICT i dostawców usług internetowych w zapewnianiu szybkiego i skutecznego usuwania nielegalnych treści w internecie na żądanie właściwego organu ścigania;
17. zdecydowanie wzywa państwa członkowskie, które nie dokonały jeszcze pełnej transpozycji dyrektywy 2011/92/UE, aby uczyniły to bez dalszej zwłoki; w związku z tym wzywa Komisję do ścisłego monitorowania pełnego i skutecznego wdrożenia tej dyrektywy oraz do przedstawienia Parlamentowi – a zwłaszcza jego właściwej komisji – wyciągniętych wniosków w stosownym terminie;
18. zobowiązuje swoją Komisję Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, aby w dalszym stopniu monitorowała wdrażanie dyrektywy 2011/92/UE i przeprowadziła dogłębną analizę bieżących ram polityki walki z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych w internecie w formie sprawozdania z wykonania dyrektywy, a także aby w ciągu jednego roku złożyła sprawozdanie na posiedzeniu plenarnym;
19. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie i parlamentom państw członkowskich.