PROJEKT REZOLUCJI w sprawie priorytetów UE w Radzie Praw Człowieka ONZ w 2015 r.
4.3.2015 - (2015/2572(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Ignazio Corrao, Fabio Massimo Castaldo, Laura Agea, Rolandas Paksas, Giulia Moi, Valentinas Mazuronis w imieniu grupy EFDD
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0228/2015
B8‑0231/2015
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie priorytetów UE w Radzie Praw Człowieka ONZ w 2015 r.
Parlament Europejski,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka i konwencje ONZ w sprawie praw człowieka, a także protokoły fakultatywne do nich, w tym Konwencję o prawach dziecka i Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW),
– uwzględniając rezolucję nr 60/251 Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych powołującą Radę Praw Człowieka,
– uwzględniając europejską konwencję praw człowieka, Europejską kartę społeczną i Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej,
– uwzględniając ramy strategiczne i plan działania UE na rzecz praw człowieka i demokracji przyjęte dnia 25 czerwca 2012 r.,
– uwzględniając swe wcześniejsze rezolucje w sprawie Rady Praw Człowieka ONZ,
– uwzględniając swe wcześniejsze rezolucje w sprawie naruszania praw człowieka, w tym swe rezolucje na ten temat przyjęte w trybie pilnym,
– uwzględniając swą rezolucję z dnia … w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego praw człowieka i demokracji na świecie za rok 2013 oraz politykę Unii Europejskiej w tym zakresie[1],
– uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 9 lutego 2015 r. w sprawie priorytetów UE na fora ONZ dotyczące praw człowieka,
– uwzględniając art. 2, art. 3 ust. 5, art. 18, art. 21, art. 27 i art. 47 Traktatu o Unii Europejskiej,
– uwzględniając zbliżającą się 28. sesję Rady Praw Człowieka ONZ, która odbędzie się w dniach 2–27 marca 2015 r.,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że poszanowanie, wspieranie i ochrona uniwersalności praw człowieka stanowią część etycznego i prawnego dorobku Unii Europejskiej, a także jeden z podstawowych elementów europejskiej jedności i integralności;
B. mając na uwadze, że prawa człowieka to nieodłączne prawa wszystkich istot ludzkich niezależnie od narodowości, rasy, płci, pochodzenia etnicznego, wyznania lub innego statusu, a także mając na uwadze, że poszanowanie tych praw zapisano w Powszechnej deklaracji praw człowieka, Międzynarodowym pakcie praw obywatelskich i politycznych oraz Międzynarodowym pakcie praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych, jak również w sformułowanych później międzynarodowych konwencjach, deklaracjach i rezolucjach dotyczących praw człowieka;
C. mając na uwadze, że wszystkie prawa człowieka, czy są to prawa cywilne, polityczne, gospodarcze, społeczne czy kulturalne, są niepodzielne i wzajemnie ze sobą powiązane, a także mając na uwadze, że pozbawienie jednego z nich wywiera bezpośredni i negatywny wpływ na pozostałe;
D. mając na uwadze, że brak przestrzegania praw człowieka oraz gwarantowanego prawem udziału demokratycznego prowadzą do niestabilności, państw upadłych, kryzysów humanitarnych oraz konfliktów zbrojnych;
E. mając na uwadze, że działania Unii w stosunkach z krajami trzecimi zostały określone w art. 21 Traktatu z Lizbony, który potwierdza uniwersalność i niepodzielność praw człowieka oraz podstawowych wolności oraz gwarantuje poszanowanie godności człowieka, zasad równości i solidarności, a także zasad Karty Narodów Zjednoczonych oraz prawa międzynarodowego;
F. mając na uwadze, że wszystkie państwa są zobowiązane do szanowania praw podstawowych swojej ludności oraz mają obowiązek podejmowania konkretnych działań, aby ułatwić przestrzeganie tych praw na szczeblu krajowym, a także do współpracy na szczeblu międzynarodowym mającej na celu eliminowanie przeszkód na drodze przestrzegania praw człowieka we wszystkich dziedzinach;
G. mając na uwadze, że regularne sesje Rady Praw Człowieka ONZ, powoływanie specjalnych sprawozdawców, mechanizm powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka oraz specjalni eksperci (Special Procedures) zajmujący się sytuacją konkretnych krajów lub konkretnymi tematami przyczyniają się do przestrzegania praw człowieka, demokracji i praworządności oraz wspierania ich;
H. mając na uwadze, że niestety niektórzy członkowie obecnego składu Rady Praw Człowieka ONZ należą do osób dopuszczających się najpoważniejszych naruszeń praw człowieka oraz znani są z braku współpracy ze specjalnymi ekspertami ONZ oraz z niestosowania się do wymogów sprawozdawczych w stosunku do organów traktatowych ONZ ds. praw człowieka;
Rada Praw Człowieka ONZ
1. z zadowoleniem przyjmuje priorytety UE na nadchodzącą 28. sesję zwyczajną Rady Praw Człowieka ONZ, które przedstawiono w konkluzjach Rady z dnia 9 lutego 2015 r.;
2. z zadowoleniem przyjmuje powołanie ambasadora Joachima Rückera na przewodniczącego Rady Praw Człowieka ONZ w roku 2015;
3. gratuluje Zeidowi Ra’ad Al Husseinowi powołania na Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka oraz ponownie zapewnia o zdecydowanym wsparciu dla podejmowanych przez niego wysiłków i dla jego mandatu;
4. z zadowoleniem przyjmuje udział wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Frederiki Mogherini w posiedzeniu wysokiego szczebla Rady Praw Człowieka ONZ, jako że jest to dowód głębokiego zaangażowania UE w wielostronny system praw człowieka;
5. z zadowoleniem przyjmuje roczne sprawozdanie Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka dla Zgromadzenia Ogólnego ONZ za okres grudzień 2013 – listopad 2014 i wyraża pełne wsparcie dla niezależności oraz integralności jego urzędu; podkreśla, że ważna jest obrona tej niezależności, aby zagwarantować Wysokiemu Komisarzowi dalsze skuteczne i bezstronne realizowanie jego zadań; ponownie podkreśla potrzebę właściwego finansowania urzędu Wysokiego Komisarza;
6. przypomina o zobowiązaniu Parlamentu Europejskiego i jego Podkomisji Praw Człowieka do wspierania silnego wielostronnego systemu praw człowieka pod egidą ONZ, w tym Trzeciego Komitetu Zgromadzenia Ogólnego, Rady Praw Człowieka, Biura Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka oraz prac powiązanych wyspecjalizowanych agencji ONZ, takich jak Międzynarodowa Organizacja Pracy, a także prac specjalnych ekspertów ONZ;
7. zachęca Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ), aby – szczególnie za pośrednictwem delegatur UE w Nowym Jorku i Genewie – zwiększyła spójność działań UE poprzez terminowe i merytoryczne konsultacje mające na celu jednogłośne przedstawianie stanowiska UE; potwierdza znaczenie włączenia prac prowadzonych w Nowym Jorku i Genewie w ramach Zgromadzenia Ogólnego ONZ, Trzeciego Komitetu i Rady Praw Człowieka ONZ do odpowiednich działań wewnętrznych i zewnętrznych UE w celu zapewnienia spójności;
8. potwierdza wsparcie dla mechanizmu powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka i docenia pracę wykonywaną w ramach tego mechanizmu, a także wzywa państwa członkowskie, by aktywnie przygotowywały swe powszechne okresowe przeglądy, w tym przy zaangażowaniu ze strony społeczeństwa obywatelskiego, by angażowały się w interaktywny dialog w trakcie sesji poświęconych temu przegladowi, a także aby wdrażały zalecenia z tego przeglądu i podejmowały konkretne działania, aby poprawić i utrzymać realizację swych zobowiązań w dziedzinie praw człowieka;
9. wzywa UE i jej państwa członkowskie, aby nadal podejmowały dalsze działania w związku z zaleceniami w ramach powszechnego okresowego przegląduwe wszystkich debatach nt. polityki UE z zainteresowanymi krajami, aby wspierać kraje w realizacji tych zaleceń;
10. potwierdza wsparcie dla specjalnych ekspertów oraz niezależnego statusu osób upoważnionych, które umożliwi im w pełni niezawisłe wykonywanie swych funkcji, wzywa wszystkie państwa do współpracy z tymi ekspertami;
11. uważa, że ważne jest wysyłanie delegacji parlamentarnych na posiedzenia Rady Praw Człowieka ONZ oraz inne odnośne posiedzenia Zgromadzenia Ogólnego ONZ;
12. ubolewa nad faktem, że obszar współdziałania między społeczeństwem obywatelskim a Radą Praw Człowieka kurczy się, a organizacje pozarządowe mają mniej możliwości zabierania głosu podczas jej posiedzeń; apeluje do UE i Rady Praw Człowieka ONZ, aby dopilnowały, by przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego mogli możliwie najpełniej uczestniczyć w 28. sesji tej Rady, a także w procesie powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka i innych mechanizmach ONZ dotyczących praw człowieka, bez obaw, że po powrocie do kraju ojczystego czekają ich represje;
Prawa cywilne i polityczne
13. potwierdza, że wolność słowa, która jest podstawą każdego wolnego i demokratycznego społeczeństwa, to podstawowe prawo każdego człowieka; zdecydowanie potępia zabójstwo 12 osób we Francji w styczniu 2015 r., w tym rysowników z tygodnika Charlie Hebdo, a także 4 osób w supermarkecie z żywnością koszerną, jak również zabójstwo reżysera filmowego i strażnika synagogi w Kopenhadze przez terrorystów dokonujących zamachu na wolność słowa i wyznania;
14. potępia wykorzystywanie religii przez grupy ekstremistów i dżihadystów we wszystkich krajach, a w szczególności w Syrii, Iraku, Libii, Birmie, Nigerii oraz Afryce Centralnej, które uciekają się do zamachów z bronią w ręku i zamachów bombowych, zamachów samobójczych, porwań, a także innych brutalnych aktów terroryzujących ludność; jest zdania, że walka z terroryzmem wymaga działań eliminujących najgłębsze przyczyny tego zjawiska, wśród których są marginalizacja społeczna i polityczna, a także brak równości; wzywa do podejmowania dalej idących działań na rzecz ochrony ludności należącej do mniejszości religijnych;
15. wyraża obawę z powodu wszelkich ograniczeń wolności zgromadzeń i zrzeszania się, w tym zakazu tworzenia organizacji społeczeństwa obywatelskiego, agresywnego stosowania prawa karnego dotyczącego zniesławienia i innych restrykcyjnych przepisów, przesadnych wymogów w zakresie rejestracji i sprawozdawczości oraz zbyt rygorystycznych przepisów dotyczących finansowania zagranicznego, potwierdza również, że wolność zgromadzeń i zrzeszania się to podstawowe elementy praw człowieka;
16. wzywa wszystkie rządy, by propagowały i wspierały organizacje społeczeństwa obywatelskiego oraz obrońców praw człowieka, a także umożliwiały im prowadzenie działalności bez strachu, represji lub bycia zastraszanymi, aby współpracowały z Radą Praw Człowieka ONZ w zakresie mechanizmu powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka oraz aby dokładały starań, by kraje odpowiedzialne za akty odwetu w stosunku do działaczy praw człowieka zostały z nich rozliczone, w szczególności z krwawych aktów odwetu, jak ten, który w marcu 2014 r. doprowadził do śmierci działacza praw człowieka Cao Shunli w Chinach za to, że próbował on wsiąść do samolotu, by udać się na posiedzenie Rady Praw Człowieka ONZ w Genewie we wrześniu 2013 r.;
17. jeszcze raz stanowczo potępia stosowanie kary śmierci oraz zdecydowanie popiera moratorium na tę karę jako rozwiązanie zmierzające do jej zniesienia;
18. ponownie podkreśla wagę walki z torturami oraz innymi formami złego traktowania, a także faktu, że UE zobowiązała się do priorytetowego traktowania tej kwestii, w tym również w odniesieniu do dzieci, a także do ułatwiania pracy specjalnemu sprawozdawcy ONZ; wzywa ESDZ, Komisję i państwa członkowskie UE do zademonstrowania wspólnego zobowiązania do wykorzenienia tortur i udzielania wparcia ofiarom, zwłaszcza poprzez dalsze wnoszenie lub – w stosownych wypadkach – rozpoczęcie wnoszenia wkładu do dobrowolnego funduszu ONZ na rzecz ofiar tortur i specjalnego funduszu utworzonego na mocy protokołu dodatkowego do Konwencji przeciwko torturom;
19. wyraża zaniepokojenie z powodu trwającej i zakrojonej na szeroką skalę dyskryminacji migrantów, w tym osób ubiegających się o azyl i uchodźców, a także z powodu łamania praw tych osób; wzywa UE i jej państwa członkowskie do wspierania pracy specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. praw człowieka migrantów, a także do realizacji wysuniętych przez niego zaleceń; wzywa rządy do przestrzegania praw człowieka oraz niezbywalnej godności migrantów, do położenia kresu niesłusznym aresztowaniom i zatrzymaniom oraz – aby uniknąć nadmiernej liczby zatrzymań nielegalnych migrantów – do dokonania przeglądu okresów zatrzymania w stosownych przypadkach, a także do stosowania rozwiązań alternatywnych w stosunku do zatrzymania; wzywa rządy, by w każdym przypadku przestrzegały zasady non-refoulement, a także do pełnego przestrzegania swych międzynarodowych zobowiązań prawnych dotyczących wydalania migrantów; wzywa państwa, które jeszcze tego nie uczyniły, do wprowadzenia systemów i procedur umożliwiających zagwarantowanie pełnego wywiązywania się ze swych zobowiązań wynikających z międzynarodowego prawa praw człowieka w ramach wszystkich programów oraz instytucji w dziedzinie migracji;
20. wyraża poparcie dla ostatniego sprawozdania specjalnego sprawozdawcy Rady Praw Człowieka ONZ, a także dla konkluzji dotyczących współczesnych form rasizmu, dyskryminacji rasowej, ksenofobii oraz powiązanego z tymi kwestiami braku tolerancji; wzywa UE i jej państwa członkowskie do realizacji zaleceń specjalnego sprawozdawcy w swej polityce wewnętrznej, by walczyć z rozprzestrzenianiem się rasizmu, nienawiści na tle etnicznym i wynikającej z ksenofobii, a także podburzaniem do niej w internecie oraz sieciach mediów społecznościowych poprzez podjęcie niezbędnych środków legislacyjnych, przy pełnym poszanowaniu innych praw podstawowych, takich jak wolność słowa i wolność myśli;
21. uznaje, że szybki rozwój technologii informacyjnych i komunikacyjnych zmienił warunki korzystania z wolności wypowiedzi na świecie, z czego wynikają zarówno duże zalety, jak i poważne obawy; w tym kontekście z zadowoleniem odnosi się do przyjęcia przez Radę w maju 2014 r. wytycznych UE w sprawie wolności słowa w internecie i poza nim, a także potępia wszelkie ograniczenia łączności cyfrowej, w tym ograniczenia uderzające w podmioty społeczeństwa obywatelskiego; ponownie podkreśla potrzebę zwrócenia szczególnej uwagi na prawa dziennikarzy i blogerów;
22. zachęca Radę Praw Człowieka ONZ do kontynuowania debaty na temat prawa do prywatności oraz do powołania w tym celu specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. prawa do prywatności, szczególnie w kontekście łączności cyfrowej;
Prawa społeczne i gospodarcze
23. zwraca uwagę na fakt, że celem programu działań ONZ na rzecz rozwoju w okresie po 2015 r. dotyczącego milenijnych celów rozwoju jest wykorzenienie ubóstwa do 2030 r. za pomocą całościowego podejścia do kwestii gospodarczych, społecznych i środowiskowych; z zadowoleniem odnosi się do sprawozdania podsumowującego sekretarza generalnego ONZ w przededniu specjalnego szczytu ONZ poświęconego programowi dotyczącemu celów zrównoważonego rozwoju w okresie po 2015 r.; wspiera wezwanie sekretarza generalnego ONZ, by w działaniach na rzecz eliminacji ubóstwa stosować podejście ukierunkowane na potrzeby i prawa ludności;
24. uważa, iż ważne jest zajęcie się ogromną i pogłębiającą się nierównością, aby zwalczyć ubóstwo w ogóle, a w szczególności wspierać prawa społeczno-gospodarcze poprzez ułatwianie dostępu do żywności, wody, kształcenia, opieki zdrowotnej oraz odpowiednich warunków mieszkaniowych; podkreśla w tym kontekście pogłębiający się problem masowego wykupu ziemi, którym należy się zająć;
25. jest zdania, że korupcja, uchylanie się od opodatkowania, niewłaściwe gospodarowanie dobrami publicznymi, jak również brak odpowiedzialności społecznej przyczyniają się do łamania praw obywatelskich, ponieważ prowadzą do odpływu środków na inwestycje w niezbędne usługi publiczne, takie jak kształcenie, podstawowe świadczenia zdrowotne i inną infrastrukturę społeczną, a tym samym pogłębiają ubóstwo ludności; przypomina, że Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych nakłada na rządy obowiązek przestrzegania praw człowieka poprzez udostępnianie odpowiednich zasobów; w związku z tym podkreśla, że należy zwrócić szczególną uwagę na ochronę obrońców praw człowieka działających na rzecz wspierania praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych;
26. ponownie wzywa UE i jej państwa członkowskie do poparcia powołania specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. przestępstw finansowych, korupcji i praw człowieka;
Biznes a prawa człowieka
27. zdecydowanie wspiera skuteczne i wszechstronne upowszechnianie i wdrażanie wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka w UE i poza nią; wzywa wszystkie zainteresowane strony, by odegrały aktywną rolę w 11. sesji grupy roboczej ONZ ds. praw człowieka i transnarodowych korporacji i innych przedsiębiorstw oraz by wspierały starania o dostosowanie swoich strategii politycznych do wytycznych OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych i do wytycznych ONZ w sprawie biznesu i praw człowieka; ponownie zwraca się do Komisji, aby do końca 2015 r. złożyła sprawozdanie w sprawie realizacji wytycznych ONZ w sprawie biznesu i praw człowieka przez państwa członkowskie UE;
28. zwraca się do Komisji i ESDZ o zachęcenie delegatur UE na świecie do współpracy z przedsiębiorstwami unijnymi w zakresie propagowania poszanowania praw człowieka oraz o dokładanie starań, aby aspekty biznesu i praw człowieka znalazły się wśród głównych elementów lokalnych zaproszeń do składania wniosków o środki z Europejskiego Instrumentu na rzecz Wspierania Demokracji i Praw Człowieka; wzywa UE i państwa członkowskie do zaangażowania się w nową debatę na temat prawnie wiążącego międzynarodowego instrumentu dotyczącego biznesu i praw człowieka w ramach systemu ONZ;
Prawa kobiet
29. potwierdza wsparcie dla przyjętej w 1995 r. deklaracji pekińskiej i pekińskiej platformy działania; z zadowoleniem odnosi się do kompleksowego przeglądu deklaracji pekińskiej z okazji 20. rocznicy Czwartej Światowej Konferencji w sprawie Kobiet oraz 15. rocznicy przyjęcia rezolucji ONZ w sprawie przemocy wobec kobiet; jest zdania, że przegląd ten jest doskonałą okazją do identyfikacji i oceny postępu oraz ograniczeń w celu eliminowania różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzna oraz dalszego propagowania równouprawnienia za pomocą konkretnych środków;
30. obserwuje, że pomimo dotychczasowych postępów w realizowaniu równouprawnienia i upodmiotowienia kobiet, są one nadal ofiarami przemocy seksualnej oraz masowych gwałtów na terenach ogarniętych konfliktami zbrojnymi, a liczba kobiet umierających każdego dnia w wyniku przemocy domowej napawa przerażeniem; wzywa wszystkie rządy do podjęcia konkretnych działań na rzecz walki z wszelkimi formami przemocy wobec kobiet i wzywa ponownie UE i wszystkie państwa członkowskie do ratyfikacji Konwencji Rady Europy w sprawie zapobiegania i zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej;
31. zwraca uwagę, że uwzględnianie aspektu płci, obejmujące reorganizację, doskonalenie, rozwój i ocenę strategii politycznych, aby zagwarantować włączenie do nich promowania równości szans – na wszystkich poziomach i wszystkich etapach – przez wszystkie podmioty zwyczajowo zaangażowane w kształtowanie polityki, jest ważnym narzędziem osiągania równouprawnienia płci;
Prawa dzieci
32. wyraża zaniepokojenie faktem, że choć od czasu przyjęcia w 1989 r. Konwencji o prawach dziecka poczyniono postępy w tej kwestii, przynajmniej 58 mln dzieci, głównie dziewcząt, dzieci z rodzin ubogich, dzieci upośledzonych i dzieci z terytoriów ogarniętych konfliktem, nie uczęszcza do szkoły, wiele dzieci nadal cierpi na choroby, których można łatwo uniknąć, a jeszcze inne muszą pracować;
33. wzywa wszystkie państwa, by zobowiązały się do eliminacji najgorszych form pracy dzieci określonych w art. 3 konwencji MOP nr 182, a mianowicie niewolnictwa dzieci, handlu nimi, prostytucji dzieci, a także wykonywania przez nie niebezpiecznej pracy, która wywiera wpływ na ich zdrowie fizyczne i psychiczne;
34. przypomina, że jednym z głównych obowiązków państwa jest zapewnienie wszystkim dzieciom kształcenia poprzez poprawę możliwości, tworzenie odpowiednich instytucji, a także zajmowanie się strukturalnymi przyczynami występowania poważnych przeszkód w oferowaniu powszechnego kształcenia na poziomie podstawowym, w tym przedwczesnego przerywania nauki, które jest główną przeszkodą w tym rodzaju kształcenia;
35. domaga się odpowiedniego poziomu finansowania ze strony UE na rzecz programów demobilizacji i reintegracji dzieci biorących udział w konfliktach zbrojnych i byłych dzieci-żołnierzy; przypomina o swym zdecydowanym poparciu dla kampanii „Dzieci, nie żołnierze”, które wyraził podczas przesłuchania na ten sam temat w Podkomisji Praw Człowieka w dniu 3 grudnia 2014 r.; z zadowoleniem przyjmuje roczne sprawozdania przedstawione przez specjalnego przedstawiciela ONZ ds. dzieci i konfliktów zbrojnych oraz specjalnego przedstawiciela ONZ ds. przemocy wobec dzieci, a także sprawozdanie specjalnego sprawozdawcy ds. handlu dziećmi, prostytucji i pornografii z udziałem dzieci;
Zmiana klimatu a prawa człowieka
36. podkreśla, że zmiana klimatu wywiera ogromny wpływ na grupy i osoby znajdujące się w trudnej sytuacji, w szczególności w krajach o niskich dochodach, a także w państwach nadbrzeżnych oraz państwach na nisko położonych wyspach, które nie posiadają zasobów gospodarczych pozwalających im na przystosowanie się do poważnych zmian środowiskowych;
37. z zadowoleniem odnosi się do uznania przez Radę Praw Człowieka ONZ faktu, że zmiany środowiskowe wywierają niekorzystny wpływ na możliwości utrzymania się ludności, a także stanowią przeszkodę w realizacji podstawowych, uznanych na szczeblu międzynarodowym praw człowieka; nalega zatem na państwa członkowskie, aby podczas mającej się odbyć w 2015 r. w Paryżu Konferencji w sprawie Zmiany Klimatu w trybie pilnym przyjęły ambitne środki na rzecz łagodzenia zmiany klimatu i przystosowywania się do niej;
Walka z bezkarnością i Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK)
38. ponownie wyraża pełne poparcie dla prac MTK, którego rolą jest położenie kresu bezkarności sprawców najpoważniejszych zbrodni będących przedmiotem zainteresowania wspólnoty międzynarodowej oraz zagwarantowanie sprawiedliwości ofiarom zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości i ludobójstwa; pozostaje czujny wobec wszelkich prób podważenia jego prawomocności lub niezawisłości; wzywa UE i jej państwa członkowskie do współpracy z Trybunałem oraz do udzielania mu silnego wsparcia dyplomatycznego, politycznego i finansowego w tym na forum ONZ; wzywa UE, jej państwa członkowskie oraz specjalnych przedstawicieli UE do aktywnego wspierania misji MTK, egzekwowania jego decyzji oraz walki z bezkarnością osób odpowiedzialnych za zbrodnie zdefiniowane w statucie rzymskim;
Ludy tubylcze
39. wzywa ESDZ, Komisję i państwa członkowskie, by wsparły przegląd mandatu mechanizmu eksperckiego w kwestii praw ludów tubylczych zgodnie z dokumentem końcowym Światowej Konferencji w sprawie Ludów Tubylczych (rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ 69/2) w celu nadzorowania, oceny i usprawnienia wdrażania Deklaracji praw ludów tubylczych; nalega na państwa członkowskie, aby domagały się, by wszyscy specjalni eksperci zwracali szczególną uwagę na kwestie dotyczące tubylczych kobiet i dziewcząt oraz regularnie składali Radzie Praw Człowieka ONZ sprawozdania z tych kwestii; wzywa ESDZ i państwa członkowskie do aktywnego wspierania rozwoju obejmującego całą ONZ planu działania na rzecz ludów tubylczych, o co zwróciło się Zgromadzenie Generalne ONZ w rezolucji z września 2014 r., szczególnie jeżeli chodzi o organizowanie regularnych konsultacji z ludami tubylczymi w ramach tego procesu;
Międzynarodowe wydarzenia kulturalne i sportowe a prawa człowieka
40. potępia coraz częściej stosowaną przez państwa autorytarne praktykę polegającą na organizacji największych wydarzeń sportowych lub kulturalnych w celu zwiększenia swej prawomocności międzynarodowej przy jednoczesnym dalszym nakładaniu ograniczeń na krajowych przeciwników politycznych; apeluje do UE i jej państw członkowskich o aktywne podnoszenie tej kwestii, także na szczeblu Rady Praw Człowieka ONZ, oraz o nawiązanie dialogu z krajowymi zrzeszeniami sportowymi, podmiotami korporacyjnymi i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego na temat warunków ich uczestnictwa w takich wydarzeniach, w tym w odniesieniu do pierwszych Igrzysk Europejskich w Baku w 2015 r. oraz mistrzostw świata w piłce nożnej organizowanych przez FIFA w Rosji w 2018 r.;
Uwzględnianie praw człowieka w innych obszarach polityki UE
41. wzywa UE do wspierania powszechności i niepodzielności praw człowieka, w tym praw cywilnych i politycznych, gospodarczych i społeczno-kulturalnych, zgodnie z art. 21 Traktatu z Lizbony oraz postanowieniami ogólnymi dotyczącymi działań zewnętrznych Unii określonymi w Traktacie o Unii Europejskiej;
42. apeluje do UE, jej państw członkowskich, a także do Komisji i ESDZ do uwzględniania praw człowieka we wszystkich dziedzinach swej polityki zagranicznej dotyczących krajów trzecich; podkreśla, że unijna polityka praw człowieka musi gwarantować spójność polityki wewnętrznej i zagranicznej, zgodnie z obowiązkami wynikającymi z Traktatu o Unii Europejskiej, oraz unikać podwójnej moralności w kwestii poszanowania praw człowieka;
43. domaga się, by UE przyjęła podejście oparte na respektowaniu praw, a także by włączała poszanowanie praw człowieka do współpracy w dziedzinie handlu, inwestycji oraz rozwoju, jak również do wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony;
Priorytety UE w kwestiach dotyczących poszczególnych krajów
Ukraina
44. wyraża poważne zaniepokojenie dalszą eskalacją przemocy oraz nasileniem się konfliktów zbrojnych w separatystycznych regionach na południowym wschodzie; potępia łamanie praw człowieka na szeroką skalę, jakiego dopuszczają się wszystkie strony konfliktu, i wyraża pełne poparcie dla misji obserwacyjnej ONZ ds. praw człowieka i specjalnej misji obserwacyjnej OBWE na Ukrainie; jest nadal zaniepokojony dyskryminacją i powszechnym łamaniem praw człowieka lokalnej ludności na Ukrainie;
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (KRLD)
45. z zadowoleniem przyjmuje planowane przedłużenie mandatu specjalnego sprawozdawcy ds. sytuacji praw człowieka w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej; z zadowoleniem odnosi się również do rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ zachęcającej Radę Bezpieczeństwa ONZ do podjęcia właściwych kroków mających na celu zapewnienie rozliczalności społecznej, między innymi poprzez uwzględnienie skierowania sytuacji w KRLD do MTK;
Iran
46. pozytywnie odnosi się do rezolucji Rady Praw Człowieka ONZ z marca 2014 r. w sprawie sytuacji praw człowieka w Islamskiej Republice Iranu, a także do rozszerzenia mandatu specjalnego sprawozdawcy ONZ, wzywa Iran do zezwolenia mu na wjazd do kraju, co będzie postrzegane jako podstawowy sygnał gotowości tego kraju do podjęcia kroków w kierunku nawiązania dialogu na temat praw człowieka; ponownie potępia stosowanie kary śmierci w Iranie, a także wysoki odsetek wykonywanych egzekucji; wspiera wspólne oświadczenie wydane w sierpniu 2014 przez specjalnych ekspertów ONZ, w którym potępili oni falę aresztowań i wyroków skazujących podmioty społeczeństwa obywatelskiego w Iranie; apeluje do UE i Rady Praw Człowieka ONZ o dalsze baczne przyglądanie się sytuacji w zakresie praw człowieka i dopilnowanie, by prawa człowieka pozostały głównym priorytetem we wszelkich kontaktach z rządem irańskim;
Mjanma/Birma
47. popiera raport specjalnego sprawozdawcy ONZ na 69. posiedzenie Zgromadzenia Ogólnego ONZ na temat sytuacji praw człowieka w Mjanmie/Birmie, w którym uznano dotychczasowe postępy, a także wyszczególniono kwestie nadal budzące zaniepokojenie; wzywa rząd Mjanmy/Birmy do włączania praw człowieka w ramy instytucjonalne i prawne kraju oraz uwzględniania ich we wszystkich dziedzinach polityki, domaga się szanowania przez ten kraj wolności słowa i zgromadzeń, aby ludzie mogli swobodnie wyrażać swe poglądu na temat polityki rządu bez strachu, bycia zastraszanymi, czy napastowanymi;
Białoruś
48. wyraża głębokie zaniepokojenie nieustannym łamaniem praw człowieka na Białorusi; potępia trzy egzekucje wykonane w 2014 r., napastowanie obrońców praw człowieka, prześladowanie niezależnych dziennikarzy, cenzurę łączności internetowej, a także restrykcyjne przepisy prawne dotyczące organizacji pozarządowych; domaga się przedłużenia mandatu specjalnego sprawozdawcy ONZ, a także wzywa rząd Białorusi do zapewnienia pełnego dostępu specjalnym ekspertom ONZ, w tym specjalnemu sprawozdawcy;
Bahrajn
49. wyraża nieustanne obawy w związku z niepokojami społecznymi w Bahrajnie, a także sytuacją obrońców praw człowieka i działaczy opozycji politycznej w tym kraju; wzywa wszystkie zainteresowane strony w Bahrajnie do podjęcia konstruktywnych i integracyjnych rozmów mających na celu rzeczywiste pojednanie i szanowanie praw człowieka wszystkich społeczności bahrańskich; domaga się natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia wszystkich więźniów sumienia, dziennikarzy, obrońców praw człowieka i uczestników pokojowych demonstracji, wyraża również poparcie dla wspólnego oświadczenia specjalnych ekspertów ONZ z dnia 4 lutego 2015 r. na temat zaaresztowania wysokiego rangą polityka opozycji, a także rozbicia kolejnych demonstracji; wzywa państwa członkowskie UE oraz innych członków Rady Praw Człowieka ONZ, aby nadal uważnie śledziły sytuację w dziedzinie praw człowieka w Brahrajnie, skupiając się na wdrażaniu zobowiązań poczynionych przez ten kraj w procesie powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka oraz zaleceń bahrańskiej Niezależnej Komisji Dochodzeniowej, przychylnie przyjętych przez króla Brahrajnu;
Egipt
50. z zadowoleniem odnosi się do procedury powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka w Egipcie, która odbyła się w listopadzie 2014 r., i z niecierpliwością oczekuje przyjęcia jej ustaleń podczas nadchodzącej sesji Rady Praw Człowieka ONZ; domaga się, aby Egipt niezwłocznie i bezwarunkowo uwolnił wszystkie osoby zatrzymane za pokojowe korzystanie z wolności słowa, zgromadzeń i zrzeszania się; domaga się również, by rząd Egiptu wprowadził prawodawstwo zgodne z międzynarodowymi normami, a także zagwarantował prawo do zrzeszania się zapisane w konstytucji Egiptu, jak również prawo do otrzymywania i wykorzystywania funduszy, a także aby uchylił ustawę w sprawie protestów z listopada 2013 r. oraz wprowadził nowe prawodawstwo gwarantujące wolność zgromadzeń; nalega, by rząd Egiptu przeprowadził dochodzenie prowadzące do ujawnienia tożsamości osób odpowiedzialnych za zlecenie i przeprowadzenie nielegalnych zabójstw, jakie miały miejsce w procesie dławienia głównie pokojowych demonstracji od 3 lipca 2013 r., w tym rozpędzeń pod meczetem Rabi’a al-Adawijja i na placu An-Nahda 14 sierpnia 2013 r., w których śmierć poniosła ogromna liczba protestujących;
Mali
51. z zadowoleniem przyjmuje działalność niezależnego eksperta ONZ ds. sytuacji praw człowieka w Mali oraz wzywa Radę Praw Człowieka ONZ do wydłużenia jego mandatu; z zadowoleniem przyjmuje postępy poczynione przez rząd Mali w przywracaniu władzy sądowej w niektórych częściach kraju, a także w śledztwach w sprawie tortur i zabójstwa 21 żołnierzy elitarnych formacji w 2012 r., jak również utworzenie komisji ds. prawdy, sprawiedliwości i pojednania; nadal wyraża obawy z powodu pogarszania się bezpieczeństwa oraz nieustannej rekrutacji i wykorzystywania dzieci-żołnierzy, zwraca się do rządu Mali o przeprowadzenie śledztwa i postawienie przed sądem wszystkich przedstawicieli walczących frakcji odpowiedzialnych za akty przemocy wojennej popełnione podczas konfliktu zbrojnego w okresie 2012–2013, a także o dołożenie starań, by jakiekolwiek przyszłe porozumienie pokojowe wzywało do odpowiedzialności, wzmocnienia komisji prawdy oraz weryfikacji pracowników służb bezpieczeństwa;
Sudan Południowy
52. zwraca się do Unii Afrykańskiej o upublicznienie sprawozdania komisji dochodzeniowej w sprawie przypadków naruszania praw człowieka przez wszystkie strony w Sudanie Południowym, co stanowiłoby element promowania sprawiedliwości względem przypadków naruszania praw człowieka od początku konfliktu;
Sri Lanka
53. przyjmuje do wiadomości zobowiązania nowo wybranego rządu Sri Lanki oraz wzywa go do podjęcia konkretnych działań na rzecz odpowiedzialności, w tym do przeprowadzenia poważnych śledztw i procesów sądowych, a także do podjęcia działań prowadzących do rozwiązania poważniejszego problemu bezkarności i łamania praw człowieka, jak również do pełnej współpracy z Biurem Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka i w ramach prowadzonego przez niego międzynarodowego śledztwa dotyczącego Sri Lanki;
Meksyk
54. wzywa rząd Meksyku, by poczynił postępy w śledztwie w sprawie zniknięcia 43 studentów pedagogiki w mieście Iguala w Meksyku, by przyczynił się do postawienia przed sądem sprawców tych zbrodni, a także wzmógł walkę z korupcją, bezkarnością i przestępczością zorganizowaną, apeluje również, by rząd tego kraju blisko współpracował ze specjalnymi ekspertami ONZ oraz organami traktatowymi w kontekście Rady Praw Człowieka ONZ oraz z regionalnymi mechanizmami praw człowieka, które zajmują się tą sprawą, aby zapewnić im niezbędne środki do kontynuowania monitoringu;
55. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, specjalnemu przedstawicielowi UE ds. praw człowieka, rządom i parlamentom państw członkowskich, Radzie Bezpieczeństwa ONZ, sekretarzowi generalnemu ONZ, przewodniczącemu 69. Zgromadzenia Ogólnego ONZ, przewodniczącemu Rady Praw Człowieka ONZ oraz Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Praw Człowieka.
- [1] Teksty przyjęte, P8_TA(2015)...