PROJEKT REZOLUCJI w sprawie priorytetów UE w Radzie Praw Człowieka ONZ w 2015 r.
4.3.2015 - (2015/2572(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Charles Tannock w imieniu grupy ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0228/2015
B8‑0233/2015
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie priorytetów UE w Radzie Praw Człowieka ONZ w 2015 r.
Parlament Europejski,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka i konwencje ONZ w sprawie praw człowieka, a także protokoły fakultatywne do nich, w tym Konwencję o prawach dziecka i Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW),
– uwzględniając rezolucję nr 60/251 Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych powołującą Radę Praw Człowieka,
– uwzględniając europejską konwencję praw człowieka,
– uwzględniając ramy strategiczne i plan działania UE na rzecz praw człowieka i demokracji przyjęte dnia 25 czerwca 2012 r.,
– uwzględniając swe wcześniejsze rezolucje w sprawie Rady Praw Człowieka ONZ,
– uwzględniając swe wcześniejsze rezolucje w sprawie naruszania praw człowieka, w tym swe rezolucje na ten temat przyjęte w trybie pilnym,
– uwzględniając swą rezolucję z dnia … w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego praw człowieka i demokracji na świecie za rok 2013 oraz politykę Unii Europejskiej w tym zakresie[1],
– uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 9 lutego 2015 r. w sprawie priorytetów UE na fora ONZ dotyczące praw człowieka,
– uwzględniając art. 2, art. 3 ust. 5, art. 18, art. 21, art. 27 i art. 47 Traktatu o Unii Europejskiej,
– uwzględniając zbliżającą się 28. sesję Rady Praw Człowieka ONZ, która odbędzie się w dniach 2–27 marca 2015 r.,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że poszanowanie i wspieranie praw człowieka stanowi część dorobku prawnego Unii Europejskiej i jest jednym z głównych celów europejskiej polityki zagranicznej;
B. mając na uwadze, że prawa człowieka to nieodłączne prawa wszystkich istot ludzkich niezależnie od narodowości, rasy, płci, pochodzenia etnicznego, wyznania lub innego statusu, a także mając na uwadze, że poszanowanie tych praw zapisano w Powszechnej deklaracji praw człowieka, Międzynarodowym pakcie praw obywatelskich i politycznych oraz Międzynarodowym pakcie praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych, jak również w sformułowanych później międzynarodowych konwencjach, deklaracjach i rezolucjach dotyczących praw człowieka;
C. mając na uwadze, że prawa człowieka są niepodzielne i wzajemnie ze sobą powiązane, mając również na uwadze, że pozbawienie jednego z nich wywiera bezpośredni i negatywny wpływ na pozostałe;
D. mając na uwadze, że brak przestrzegania praw człowieka i praworządności oraz gwarantowanego prawem udziału demokratycznego prowadzą do niestabilności, państw upadłych, kryzysów humanitarnych oraz konfliktów zbrojnych;
E. mając na uwadze, że działania Unii w stosunkach z krajami trzecimi zostały określone w art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej, który potwierdza uniwersalność i niepodzielność praw człowieka oraz podstawowych wolności, a także gwarantuje poszanowanie godności człowieka, zasad równości i solidarności, jak również Karty Narodów Zjednoczonych oraz prawa międzynarodowego;
F. mając na uwadze, że wszystkie państwa są zobowiązane do szanowania podstawowych praw swojej ludności oraz mają obowiązek podejmowania konkretnych działań, aby ułatwić przestrzeganie tych praw na szczeblu krajowym, a także do współpracy na szczeblu międzynarodowym mającej na celu eliminowanie przeszkód na drodze przestrzegania praw człowieka we wszystkich dziedzinach;
G. mając na uwadze, że regularne sesje Rady Praw Człowieka ONZ, powoływanie specjalnych sprawozdawców, mechanizm powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka oraz specjalni eksperci (UN Special Procedures) zajmujący się sytuacjami konkretnych krajów lub konkretnymi tematami przyczyniają się do wpierania praw człowieka, demokracji i praworządności oraz ich poszanowania;
H. mając na uwadze, że niestety niektórzy członkowie obecnego składu Rady Praw Człowieka ONZ należą do osób dopuszczających się najpoważniejszych naruszeń praw człowieka oraz znani są z braku współpracy ze specjalnymi ekspertami ONZ oraz z niestosowania się do wymogów sprawozdawczych w stosunku do organów traktatowych ONZ ds. praw człowieka;
Rada Praw Człowieka ONZ
1. przyjmuje do wiadomości porządek obrad 28. sesji Rady Praw Człowieka ONZ, która odbędzie się w czasie rozlicznych konfliktów, w tym przede wszystkim konfliktów mających miejsce w sąsiedztwie UE; w związku z tym wyraża rozczarowanie z powodu braku jakiegokolwiek odniesienia do sponsorowanego przez Rosję konfliktu na Ukrainie;
2. z zadowoleniem przyjmuje priorytety UE na nadchodzącą 28. sesję zwyczajną Rady Praw Człowieka ONZ, które przedstawiono w konkluzjach Rady z dnia 9 lutego 2015 r.; nalega, by UE podeszła do tematów zawartych w porządku obrad w sposób bezstronny oraz by zachęcała wszystkie państwa członkowskie ONZ do tego samego;
3. z zadowoleniem przyjmuje powołanie ambasadora Joachima Rückera na przewodniczącego Rady Praw Człowieka ONZ w roku 2015;
4. gratuluje Zeidowi Ra’ad Al Husseinowi powołania na Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka oraz ponownie zapewnia o zdecydowanym wsparciu dla podejmowanych przez niego wysiłków i dla jego mandatu;
5. z zadowoleniem przyjmuje roczne sprawozdanie Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka dla Zgromadzenia Ogólnego ONZ za okres grudzień 2013 – listopad 2014 i wyraża pełne wsparcie dla niezależności oraz integralności jego urzędu; podkreśla, że ważna jest obrona tej niezależności, aby zagwarantować Wysokiemu Komisarzowi dalsze skuteczne i bezstronne realizowanie jego zadań;
6. przypomina o swym zobowiązaniu do wspierania silnego wielostronnego systemu praw człowieka pod egidą ONZ, w tym Trzeciego Komitetu Zgromadzenia Ogólnego, Rady Praw Człowieka, Biura Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka oraz prac powiązanych wyspecjalizowanych agencji ONZ, a także prac specjalnych ekspertów ONZ;
7. uważa, że ciągłe nękanie i zatrzymywanie obrońców praw człowieka i przedstawicieli opozycji przez wielu członków Rady Praw Człowieka ONZ podważa wiarygodność tego organu; ponownie podkreśla, że członkowie Rady Praw Człowieka ONZ powinni być wybierani spośród państw, które czuwają nad poszanowaniem praw człowieka, praworządności i demokracji oraz które postanowiły przedłużyć mandaty wszystkich specjalnych ekspertów; wzywa do przyjęcia kryteriów skuteczności w dziedzinie praw człowieka, które powinny mieć zastosowanie do wszystkich państw kandydujących na członków Rady Praw Człowieka ONZ; apeluje do państw członkowskich, by wspierały przejrzyste, otwarte i oparte na zasadach konkurencji procedury wybory członków Rady;
8. potwierdza wsparcie dla mechanizmu powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka i docenia pracę wykonywaną w ramach tego mechanizmu, a także wzywa państwa członkowskie, by aktywnie przygotowywały swe powszechne okresowe przeglądy, w tym przy zaangażowaniu ze strony społeczeństwa obywatelskiego, by angażowały się w interaktywny dialog w trakcie sesji poświęconych temu przeglądowi, a także aby wdrażały zalecenia z tego przeglądu i podejmowały konkretne działania, aby poprawić i utrzymać realizację swych zobowiązań w dziedzinie praw człowieka;
9. wzywa UE i jej państwa członkowskie, aby nadal podejmowały dalsze działania w związku z zaleceniami w ramach powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka we wszystkich debatach nt. polityki UE z zainteresowanymi krajami, aby wspierać je w realizacji tych zaleceń;
10. potwierdza wsparcie dla specjalnych ekspertów oraz niezależnego statusu osób upoważnionych, które umożliwi im w pełni niezawisłe wykonywanie swych funkcji, wzywa wszystkie państwa do współpracy z tymi ekspertami;
11. wyraża zaniepokojenie, że obszar współdziałania między społeczeństwem obywatelskim a Radą Praw Człowieka ONZ kurczy się, a organizacje pozarządowe mają mniej możliwości zabierania głosu podczas jej posiedzeń; apeluje do UE i Rady Praw Człowieka ONZ, aby dopilnowały, by przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego mogli możliwie najpełniej uczestniczyć w 28. sesji tej Rady, a także w procesie powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka i innych mechanizmach ONZ dotyczących praw człowieka, bez obaw, że po powrocie do kraju ojczystego czekają ich represje;
12. ostrzega przed niezamierzonymi konsekwencjami nieustannego rozszerzania wykazu praw człowieka i umieszczania w nim kwestii kontrowersyjnych z ideologicznego lub politycznego punktu widzenia, ponieważ mogłoby to ostatecznie prowadzić do osłabienia ogólnego wsparcia dla samej idei powszechności i niepodzielności praw człowieka;
Prawa cywilne i polityczne
13. potwierdza, że wolność słowa, która jest podstawą każdego wolnego i demokratycznego społeczeństwa, to podstawowe prawo każdego człowieka; zdecydowanie potępia zabójstwo 12 osób we Francji w styczniu 2015 r., w tym rysowników z tygodnika Charlie Hebdo, a także 4 osób w supermarkecie z żywnością koszerną, jak również zabójstwo reżysera filmowego i strażnika synagogi w Kopenhadze przez terrorystów dokonujących zamachu na wolność słowa i wyznania;
14. potępia wykorzystywanie religii przez grupy ekstremistów i dżihadystów we wszystkich krajach, a w szczególności w Syrii, Iraku, Libii, Mjanmie/Birmie, Nigerii oraz Afryce Centralnej, które uciekają się do zamachów z bronią w ręku i zamachów bombowych, zamachów samobójczych, porwań, a także innych brutalnych aktów; jest zdania, że walka z terroryzmem wymaga działań eliminujących najgłębsze przyczyny tego zjawiska, wśród których są marginalizacja społeczna i polityczna, a także rażący brak równości; wzywa do podejmowania dalej idących działań na rzecz ochrony ludności należącej do mniejszości religijnych;
15. wyraża obawę z powodu wszelkich ograniczeń wolności zgromadzeń i zrzeszania się, w tym zakazu tworzenia organizacji społeczeństwa obywatelskiego, agresywnego stosowania prawa karnego dotyczącego zniesławienia i innych restrykcyjnych przepisów, przesadnych wymogów w zakresie rejestracji i sprawozdawczości oraz zbyt rygorystycznych przepisów dotyczących finansowania zagranicznego, potwierdza również, że wolność zgromadzeń i zrzeszania się to podstawowe elementy praw człowieka;
16. wzywa wszystkie rządy, by ułatwiały działalność organizacji społeczeństwa obywatelskiego oraz obrońców praw człowieka, a także umożliwiały im prowadzenie działalności bez strachu, represji lub bycia zastraszanymi, aby współpracowały z Radą Praw Człowieka ONZ w zakresie mechanizmu powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka oraz aby dokładały starań, by kraje odpowiedzialne za akty odwetu w stosunku do działaczy praw człowieka zostały z nich rozliczone, w szczególności z krwawych aktów odwetu, jak ten, który w marcu 2014 r. doprowadził do śmierci działacza praw człowieka Cao Shunli w Chinach za to, że próbował on wsiąść do samolotu, by udać się na posiedzenie Rady Praw Człowieka ONZ w Genewie we wrześniu 2013 r.;
17. ponownie podkreśla wagę walki z torturami oraz innymi formami złego traktowania, a także faktu, że UE zobowiązała się do priorytetowego traktowania tej kwestii, w tym również w odniesieniu do dzieci, a także do ułatwiania pracy specjalnemu sprawozdawcy ONZ; wzywa ESDZ, Komisję i państwa członkowskie do zademonstrowania zobowiązania do wykorzenienia tortur i udzielenia wsparcia ofiarom;
18. wyraża poparcie dla ostatniego sprawozdania specjalnego sprawozdawcy Rady Praw Człowieka ONZ, a także dla konkluzji dotyczących współczesnych form rasizmu, dyskryminacji rasowej, ksenofobii oraz powiązanego z tymi kwestiami braku tolerancji; wzywa UE i jej państwa członkowskie do realizacji zaleceń sprawozdawcy w swej polityce wewnętrznej, by walczyć z rozprzestrzenianiem się rasizmu, nienawiści na tle etnicznym i wynikającej z ksenofobii, a także podburzaniem do niej w internecie oraz sieciach mediów społecznościowych poprzez podjęcie niezbędnych środków, przy pełnym poszanowaniu innych praw podstawowych;
19. uznaje, że szybki rozwój technologii informacyjnych i komunikacyjnych zmienił warunki korzystania z wolności wypowiedzi na świecie, z czego wynikają zarówno duże zalety, jak i poważne obawy; w tym kontekście z zadowoleniem odnosi się do przyjęcia przez Radę w maju 2014 r. wytycznych UE w sprawie wolności słowa w internecie i poza nim, a także potępia wszelkie ograniczenia łączności cyfrowej, w tym ograniczenia uderzające w podmioty społeczeństwa obywatelskiego; ponownie podkreśla potrzebę zwrócenia szczególnej uwagi na prawa dziennikarzy i blogerów;
Prawa społeczne i gospodarcze
20. zwraca uwagę na fakt, że celem programu działań ONZ na rzecz milenijnych celów rozwoju w okresie po 2015 r. jest wykorzenienie ubóstwa do 2030 r. za pomocą całościowego podejścia do kwestii gospodarczych, społecznych i środowiskowych; z zadowoleniem odnosi się do sprawozdania podsumowującego sekretarza generalnego ONZ w przededniu specjalnego szczytu ONZ poświęconego programowi dotyczącemu celów zrównoważonego rozwoju w okresie po 2015 r.; wspiera wezwanie sekretarza generalnego ONZ, by w działaniach na rzecz eliminacji ubóstwa stosować podejście ukierunkowane na potrzeby i prawa ludności;
21. uważa, iż ważne jest zajęcie się ogromną nierównością w walce z ubóstwem w ogóle, a w szczególności ułatwianie dostępu do żywności, wody, kształcenia, opieki zdrowotnej oraz odpowiednich warunków mieszkaniowych; podkreśla w tym kontekście pogłębiający się problem masowego wykupu ziemi, którym należy się zająć;
22. jest zdania, że korupcja, uchylanie się od opodatkowania, niewłaściwe gospodarowanie dobrami publicznymi, jak również brak odpowiedzialności społecznej przyczyniają się do łamania praw obywatelskich, ponieważ prowadzą do odpływu środków na inwestycje w niezbędne usługi publiczne, a tym samym pogłębiają cykl ubóstwa; przypomina, że Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych nakłada na rządy obowiązek przestrzegania praw człowieka poprzez udostępnianie odpowiednich zasobów; w związku z tym podkreśla, że należy zwrócić szczególną uwagę na ochronę obrońców praw człowieka działających na rzecz wspierania praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych;
23. ponownie wzywa UE i jej państwa członkowskie do poparcia powołania specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. przestępstw finansowych, korupcji i praw człowieka;
Biznes a prawa człowieka
24. wspiera upowszechnianie i wdrażanie wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka w UE i poza nią; wzywa wszystkie zainteresowane strony, by odegrały aktywną rolę w 11. sesji grupy roboczej ONZ ds. praw człowieka i transnarodowych korporacji i innych przedsiębiorstw oraz by wspierały starania o dostosowanie swoich strategii politycznych do wytycznych OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych i do wytycznych ONZ w sprawie biznesu i praw człowieka; ponownie zwraca się do Komisji, aby do końca 2015 r. złożyła sprawozdanie w sprawie realizacji wytycznych ONZ w sprawie biznesu i praw człowieka przez państwa członkowskie UE;
25. zachęca delegatury UE na świecie do współpracy z przedsiębiorstwami unijnymi w zakresie propagowania poszanowania praw człowieka oraz o dokładanie starań, aby aspekty biznesu i praw człowieka znalazły się wśród głównych elementów lokalnych zaproszeń do składania wniosków o środki z Europejskiego Instrumentu na rzecz Wspierania Demokracji i Praw Człowieka;
26. jest zdania, że działalność gospodarcza i prawa człowieka mogą się wzajemnie wzmacniać dzięki tworzeniu nowych możliwości prowadzenia działalności gospodarczej w regionach, w których najbardziej potrzebne są zrównoważone i odpowiedzialne inwestycje, a także dzięki przyczynianiu się do ogólnego poszanowania praw człowieka w krajach rozwijających się;
Prawa kobiet
27. obserwuje, że pomimo postępów w realizowaniu równouprawnienia kobiet i mężczyzn oraz upodmiotowienia kobiet, te ostatnie są nadal ofiarami przemocy seksualnej oraz masowych gwałtów na terenach ogarniętych konfliktami zbrojnymi, a liczba kobiet umierających każdego dnia w wyniku przemocy domowej napawa przerażeniem; wzywa wszystkie rządy do podjęcia konkretnych działań na rzecz walki z wszelkimi formami przemocy wobec kobiet i wzywa ponownie państwa członkowskie UE do ratyfikacji Konwencji Rady Europy w sprawie zapobiegania i zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej;
28. podkreśla, że okaleczanie narządów płciowych kobiet stanowi formę tortury; zwraca uwagę, że konieczne jest prowadzenie przez UE dalszej stałej współpracy z krajami trzecimi w zakresie wykorzenienia tej praktyki; przypomina państwom członkowskim, których prawodawstwo krajowe kryminalizuje ten proceder, że muszą one stosować to prawodawstwo w przypadku wykrycia, iż ich obywatelki zostały poddane tej formie tortury;
29. z zadowoleniem przyjmuje uznanie przez MTK takich przestępstw na tle płciowym jak gwałt, napaść i upokorzenie na tle seksualnym , a także zalecenie, by przestępstwa te uznawano za zbrodnie wojenne;
Prawa dzieci
30. wyraża zaniepokojenie faktem, że choć od czasu przyjęcia w 1989 r. Konwencji o prawach dziecka poczyniono postępy w tej kwestii, przynajmniej 58 mln dzieci, głównie dziewcząt, dzieci z rodzin ubogich, dzieci upośledzonych i dzieci z terytoriów ogarniętych konfliktem, nie uczęszcza do szkoły, wiele dzieci nadal cierpi na choroby, których można łatwo uniknąć, a jeszcze inne muszą pracować;
31. wzywa wszystkie państwa, by zobowiązały się do eliminacji najgorszych form pracy dzieci określonych w art. 3 konwencji MOP nr 182, a mianowicie niewolnictwa dzieci, handlu nimi, prostytucji dzieci, a także wykonywania przez nie niebezpiecznej pracy, która wywiera wpływ na ich zdrowie fizyczne i psychiczne;
32. przypomina, że jednym z głównych obowiązków państwa jest zapewnienie wszystkim dzieciom kształcenia poprzez tworzenie odpowiednich instytucji, a także zajmowanie się strukturalnymi przyczynami występowania poważnych przeszkód w oferowaniu powszechnego kształcenia na poziomie podstawowym;
33. domaga się odpowiedniego poziomu finansowania ze strony UE na rzecz programów demobilizacji i reintegracji dzieci biorących udział w konfliktach zbrojnych i byłych dzieci-żołnierzy; przypomina o swym zdecydowanym poparciu dla kampanii „Dzieci, nie żołnierze”, które wyraził podczas przesłuchania na ten sam temat w Podkomisji Praw Człowieka w dniu 3 grudnia 2014 r.; z zadowoleniem przyjmuje roczne sprawozdania przedstawione przez specjalnego przedstawiciela ONZ ds. dzieci i konfliktów zbrojnych oraz specjalnego przedstawiciela ONZ ds. przemocy wobec dzieci, a także sprawozdanie specjalnego sprawozdawcy ds. handlu dziećmi, prostytucji i pornografii z udziałem dzieci;
Walka z bezkarnością i Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK)
34. ponownie wyraża pełne poparcie dla prac MTK, którego rolą jest położenie kresu bezkarności sprawców najpoważniejszych zbrodni będących przedmiotem zainteresowania wspólnoty międzynarodowej oraz zagwarantowanie sprawiedliwości ofiarom zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości i ludobójstwa; pozostaje czujny wobec wszelkich prób podważenia jego prawomocności lub niezawisłości; wzywa UE i jej państwa członkowskie do współpracy z Trybunałem oraz do udzielenia mu silnego wsparcia dyplomatycznego i politycznego, w tym na forum ONZ; wzywa UE, jej państwa członkowskie oraz specjalnych przedstawicieli UE do aktywnego wspierania misji MTK, egzekwowania jego decyzji oraz walki z bezkarnością osób odpowiedzialnych za zbrodnie zdefiniowane w statucie rzymskim;
Ludy tubylcze
35. wzywa ESDZ, Komisję i państwa członkowskie, by wsparły przegląd mandatu mechanizmu eksperckiego w kwestii praw ludów tubylczych zgodnie z dokumentem końcowym Światowej Konferencji w sprawie Ludów Tubylczych (rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ 69/2) w celu nadzorowania, oceny i usprawnienia wdrażania Deklaracji praw ludów tubylczych; nalega na państwa członkowskie, aby domagały się, by wszyscy specjalni eksperci zwracali szczególną uwagę na kwestie dotyczące tubylczych kobiet i dziewcząt oraz regularnie składali Radzie Praw Człowieka ONZ sprawozdania z tych kwestii; wzywa ESDZ i państwa członkowskie do aktywnego wspierania rozwoju obejmującego całą ONZ planu działania na rzecz ludów tubylczych, o co zwróciło się Zgromadzenie Generalne ONZ w rezolucji z września 2014 r., szczególnie jeżeli chodzi o organizowanie regularnych konsultacji z ludami tubylczymi w ramach tego procesu;
Międzynarodowe wydarzenia kulturalne i sportowe a prawa człowieka
36. potępia coraz częściej stosowaną przez państwa autorytarne praktykę polegającą na organizacji największych wydarzeń sportowych lub kulturalnych w celu zwiększenia swej prawomocności międzynarodowej przy jednoczesnym dalszym nakładaniu ograniczeń na krajowych przeciwników politycznych; apeluje do UE i jej państw członkowskich o aktywne podnoszenie tej kwestii, także na szczeblu Rady Praw Człowieka ONZ, oraz o nawiązanie dialogu z krajowymi zrzeszeniami sportowymi, podmiotami korporacyjnymi i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego na temat warunków ich uczestnictwa w takich wydarzeniach, w tym w odniesieniu do pierwszych Igrzysk Europejskich, które odbędą się w Baku w 2015 r. oraz mistrzostw świata w piłce nożnej organizowanych przez FIFA, które odbędą się w Rosji w 2018 r.;
Uwzględnianie praw człowieka w działaniach UE
37. wzywa UE do wspierania powszechności i niepodzielności praw człowieka zgodnie z art. 21 Traktatu z Lizbony oraz postanowieniami ogólnymi dotyczącymi działań zewnętrznych Unii;
38. apeluje do UE, jej państw członkowskich, a także do Komisji i ESDZ o uwzględnianie praw człowieka we wszystkich dziedzinach swej polityki zagranicznej dotyczących krajów trzecich;
Priorytety UE w kwestiach dotyczących poszczególnych krajów
Ukraina
39. wyraża poważne zaniepokojenie sytuacją w separatystycznych regionach na południowym wschodzie; potępia łamanie praw człowieka na szeroką skalę, do jakiego dochodzi w sytuacjach konfliktów, a także konsekwencji niedawnych walk pod względem praw człowieka; wyraża pełne poparcie dla misji obserwacyjnej ONZ ds. praw człowieka na Ukrainie; jest nadal zaniepokojony dyskryminacją i powszechnym łamaniem praw człowieka lokalnej ludności na Krymie, zwłaszcza Tatarów krymskich; wzywa państwa członkowskie do wsparcia wszelkich możliwych wysiłków ze strony ONZ w kierunku walki z bezkarnością oraz do prowadzenia bezstronnych dochodzeń w związku z krwawymi wydarzeniami oraz łamaniem praw człowieka związanymi z demonstracjami na Majdanie, a także z nielegalnym zaanektowaniem Krymu, jak również ze sponsorowanym przez Rosję konfliktem w regionach na południowym wschodzie;
Irak i Syria
40. jest poważnie zaniepokojony krwawymi konfliktami szerzącymi się w Iraku i Syrii; jednoznacznie potępia zbrodnie wojenne popełnione przez Baszara al-Asada i IS/Daisz, a także zbrodnie popełnione przez inne grupy zaangażowane w konflikt; potępia ponadto próby ze strony IS/Daisz popularyzowania swej ekstremistycznej ideologii i przemocy w innych krajach regionu i poza regionem; domaga się, aby wszystkie państwa ONZ wyraźnie opowiedziały się przeciwko przemocy, a w szczególności poparły prawa mniejszości; jest zdania, że aby wyeliminować cierpienie i masowy exodus chrześcijan i innych rdzennych ludów z tego regionu, potrzeba jasnego i jednoznacznego oświadczenia ze strony regionalnych przywódców politycznych i religijnych o wsparciu ich stałej obecności w tym regionie, a także ich pełnych i równych praw jako obywateli w ich krajach;
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (KRLD)
41. z zadowoleniem przyjmuje planowane przedłużenie mandatu specjalnego sprawozdawcy ds. sytuacji praw człowieka w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej; z zadowoleniem odnosi się również do rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ zachęcającej Radę Bezpieczeństwa ONZ do podjęcia właściwych kroków mających na celu zapewnienie rozliczalności społecznej, między innymi poprzez uwzględnienie skierowania sytuacji w KRLD do MTK;
Iran
42. pozytywnie odnosi się do rezolucji Rady Praw Człowieka ONZ z marca 2014 r. w sprawie sytuacji praw człowieka w Islamskiej Republice Iranu, a także do rozszerzenia mandatu specjalnego sprawozdawcy ONZ, wzywa Iran do zezwolenia mu na wjazd do kraju, co będzie postrzegane jako podstawowy sygnał gotowości tego kraju do podjęcia kroków w kierunku nawiązania dialogu na temat praw człowieka; ponownie potępia stosowanie w Iranie kary śmierci, w tym w stosunku do nieletnich, którą często wymierza się w drodze procesu sądowego niezgodnego z przyjętymi na szczeblu międzynarodowym standardami minimum dotyczącymi rzetelnego i sprawiedliwego procesu sądowego; wyraża zaniepokojenie wysoką liczbą wykonywanych egzekucji; wspiera wspólne oświadczenie wydane w sierpniu 2014 przez specjalnych ekspertów ONZ, w którym potępili oni falę aresztowań i wyroków skazujących podmioty społeczeństwa obywatelskiego w Iranie; apeluje do UE i Rady Praw Człowieka ONZ o dalsze baczne przyglądanie się sytuacji w zakresie praw człowieka i dopilnowanie, by prawa człowieka pozostały głównym priorytetem we wszelkich kontaktach z rządem irańskim;
Mjanma/Birma
43. popiera raport specjalnego sprawozdawcy ONZ na 69. posiedzenie Zgromadzenia Ogólnego ONZ na temat sytuacji praw człowieka w Mjanmie/Birmie, w którym uznano dotychczasowe postępy, a także wyszczególniono kwestie nadal budzące zaniepokojenie; wzywa rząd Mjanmy/Birmy do włączania praw człowieka w ramy instytucjonalne i prawne kraju oraz uwzględniania ich we wszystkich dziedzinach polityki, domaga się szanowania przez ten kraj wolności słowa i zgromadzeń, aby ludzie mogli swobodnie wyrażać swe poglądu na temat polityki rządu bez strachu, bycia zastraszanymi, czy napastowanymi;
Białoruś
44. wraża głębokie zaniepokojenie dalszym łamaniem praw człowieka na Białorusi, w tym napastowaniem obrońców praw człowieka, prześladowaniem niezależnych dziennikarzy, cenzurą łączności internetowej, a także restrykcyjnymi przepisami prawnymi dotyczącymi organizacji pozarządowych; domaga się przedłużenia mandatu specjalnego sprawozdawcy ONZ, a także wzywa rząd Białorusi do zapewnienia pełnego dostępu specjalnym ekspertom ONZ, w tym specjalnemu sprawozdawcy;
Mali
45. z zadowoleniem przyjmuje prace niezależnego eksperta ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Mali i wzywa Radę Praw Człowieka ONZ do przedłużenia jego mandatu; z zadowoleniem przyjmuje postępy poczynione przez rząd Mali w przywracaniu władzy sądowej w niektórych częściach kraju, a także w śledztwach w sprawie tortur i zabójstwa 21 żołnierzy elitarnych formacji w 2012 r., jak również utworzenie komisji ds. prawdy, sprawiedliwości i pojednania; wyraża obawy z powodu dalszego pogarszania się bezpieczeństwa oraz nieustannej rekrutacji i wykorzystywania dzieci-żołnierzy; zwraca się do rządu Mali o przeprowadzenie śledztwa i postawienie przed sądem wszystkich przedstawicieli walczących frakcji odpowiedzialnych za akty przemocy wojennej popełnione podczas konfliktu zbrojnego w okresie 2012–2013, a także o dołożenie starań, by jakiekolwiek przyszłe porozumienie pokojowe wzywało do odpowiedzialności, wzmocnienia komisji prawdy oraz weryfikacji pracowników służb bezpieczeństwa;
Sudan Południowy
46. zwraca się do Unii Afrykańskiej o upublicznienie sprawozdania komisji dochodzeniowej w sprawie przypadków naruszania praw człowieka przez wszystkie strony w Sudanie Południowym, co stanowiłoby element promowania sprawiedliwości względem przypadków naruszania praw człowieka od początku konfliktu;
***
47. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, specjalnemu przedstawicielowi UE ds. praw człowieka, rządom i parlamentom państw członkowskich, Radzie Bezpieczeństwa ONZ, sekretarzowi generalnemu ONZ, przewodniczącemu 69. Zgromadzenia Ogólnego ONZ, przewodniczącemu Rady Praw Człowieka ONZ oraz Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Praw Człowieka.
- [1] Teksty przyjęte, P8_TA(2015)...