PROJEKT REZOLUCJI w sprawie setnej rocznicy ludobójstwa Ormian
13.4.2015 - (2015/2590(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Charles Tannock, Ryszard Antoni Legutko, Ryszard Czarnecki, Kazimierz Michał Ujazdowski, Marek Jurek, Angel Dzhambazki, Mark Demesmaeker, Bas Belder, Kosma Złotowski, Sajjad Karim w imieniu grupy ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0342/2015
B8‑0348/2015
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie setnej rocznicy ludobójstwa Ormian
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 czerwca 1987 r. w sprawie politycznego rozwiązania kwestii ormiańskiej[1],
– uwzględniając Konwencję ONZ w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 2 kwietnia 2009 r. w sprawie świadomości europejskiej i totalitaryzmu[2],
– uwzględniając roczne sprawozdanie dotyczące praw człowieka i demokracji na świecie za rok 2013 oraz polityki UE w tym zakresie,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 września 2005 r. w sprawie otwarcia negocjacji z Turcją[3],
– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Parlamentarnego Euronest z dnia 17 marca 2015 r. w sprawie setnej rocznicy ludobójstwa Ormian,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że jednym z głównych motywów integracji europejskiej jest dążenie do zapobiegania powtórzeniu się wojen i zbrodni przeciwko ludzkości w Europie;
B. mając na uwadze, że w 2015 r. przypada setna rocznica ludobójstwa Ormian popełnionego w Imperium Osmańskim, wskutek którego wysiedlono blisko 2 miliony Ormian, z których 1,5 miliona poniosło śmierć;
C. mając na uwadze, że ofiarami tej polityki eksterminacyjnej byli oprócz Ormian zamieszkujących Imperium Osmańskie Pontowie zamieszkujący Imperium Osmańskie, Grecy, Asyryjczycy, Jazydzi oraz członkowie innych mniejszości etnicznych i religijnych;
D. mając na uwadze, że Parlament Europejski uznał w swojej rezolucji z dnia 18 czerwca 1987 r., że masakra Ormian, do której doszło w latach 1915–1923, stanowi ludobójstwo w rozumieniu Konwencji w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa;
E. mając na uwadze, że wiele innych krajów uznało i potępiło ludobójstwo Ormian, w tym Belgia, Kanada, Cypr, Francja, Niemcy, Grecja, Włochy, Litwa, Holandia, Polska, Słowacja i Szwecja; mając na uwadze, że Turcja do tej pory odmawiała uznania tego ludobójstwa;
F. mając na uwadze, że ludobójstwo Ormian nabiera jeszcze większego znaczenia w kontekście obchodów setnej rocznicy I wojny światowej;
1. przyłącza się – w duchu europejskiego braterstwa, solidarności i sprawiedliwości – do upamiętnienia setnej roczny ludobójstwa Ormian;
2. podkreśla, że negowanie ludobójstwa i innych zbrodni przeciwko ludzkości, a także akty rasizmu, ksenofobii lub nienawiści na tle religijnym stanowią jawne naruszenie praw człowieka oraz podstawowych wolności i jako takie zasługują na potępienie;
3. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że ludobójstwo Ormian uznaje coraz więcej państw członkowskich UE, parlamentów narodowych i krajów trzecich; zachęca państwa członkowskie UE, by uznały ten fakt i przyczyniały się wraz z instytucjami UE do jego uznania przez członków wspólnoty międzynarodowej; ponawia swój apel do Turcji, by uznała ludobójstwo Ormian;
4. podkreśla, że należy podjąć niezbędne środki prawne, aby zapobiec negowaniu ludobójstwa Ormian;
5. proponuje ustanowienie europejskiego dnia pamięci o ludobójstwie, aby wciąż na nowo przypominać o prawie wszystkich ludów i narodów na świecie do pokoju i godności;
6. składa hołd niewinnym ofiarom wszelkich aktów ludobójstwa i zbrodni przeciwko ludzkości;
7. nawołuje Turcję do poszanowania i wywiązania się w pełni z prawnych zobowiązań, które podjęła w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego oraz, w szczególności, do przeprowadzenia w dobrej wierze zintegrowanego inwentarza dóbr dziedzictwa kulturowego Ormian i innych społeczności, zniszczonego lub zrujnowanego w ubiegłym wieku;
8. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich UE, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, specjalnemu przedstawicielowi UE ds. praw człowieka, prezydentowi i parlamentowi Armenii oraz prezydentowi i parlamentowi Turcji.