PROJEKT REZOLUCJI w sprawie drugiej rocznicy zawalenia się budynku Rana Plaza oraz postępów w realizacji porozumienia na rzecz stałej poprawy praw pracowniczych i bezpieczeństwa w fabrykach w przemyśle konfekcyjno-dziewiarskim w Bangladeszu
27.4.2015 - (2015/2589(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Catherine Bearder, Filiz Hyusmenova, Ivan Jakovčić, Marielle de Sarnez, Beatriz Becerra Basterrechea, Frédérique Ries, Louis Michel, Jozo Radoš, Marietje Schaake, Ivo Vajgl, Gérard Deprez, Maite Pagazaurtundúa Ruiz, Petras Auštrevičius, Robert Rochefort, Hilde Vautmans, José Inácio Faria w imieniu grupy ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0363/2015
B8‑0376/2015
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie drugiej rocznicy zawalenia się budynku Rana Plaza oraz postępów w realizacji porozumienia na rzecz stałej poprawy praw pracowniczych i bezpieczeństwa w fabrykach w przemyśle konfekcyjno-dziewiarskim w Bangladeszu
Parlament Europejski,
– uwzględniając umowę o współpracy między Wspólnotą Europejską a Bangladeszem z 2001 r.,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Bangladeszu, w szczególności rezolucje z 14 stycznia 2014 r.[1], 21 listopada 2013 r.[2] i 14 marca 2013 r.[3],
– uwzględniając uaktualnione wytyczne OECD z 2011 r. dla przedsiębiorstw międzynarodowych,
– uwzględniając wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka,
– uwzględniając deklarację Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotyczącą podstawowych zasad i praw w pracy,
– uwzględniając inicjatywę Global Compact Organizacji Narodów Zjednoczonych, dotyczącą praw człowieka, standardów pracy, ochrony środowiska i zwalczania korupcji,
– uwzględniając porozumienie na rzecz stałej poprawy praw pracowniczych i bezpieczeństwa w fabrykach w przemyśle konfekcyjno-dziewiarskim w Bangladeszu,
– uwzględniając przyjętą w Johannesburgu deklarację ONZ w sprawie zrównoważonej konsumpcji i produkcji wspierającej rozwój społeczny i gospodarczy,
– uwzględniając wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka, w których wyznaczono rządom i przedsiębiorstwom ramy mające na celu ochronę i poszanowanie praw człowieka, a które Rada Praw Człowieka ONZ zatwierdziła w czerwcu 2011 r.,
– uwzględniając porozumienie na rzecz zrównoważoności służącej stałej poprawie praw pracowniczych i bezpieczeństwa w fabrykach w przemyśle konfekcyjno-dziewiarskim w Bangladeszu,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w dniu 24 kwietnia 2013 r. zginęły 1134 osoby, a setki kolejnych odniosły rany, kiedy zawalił się budynek Rana Plaza w Szabharze w Bangladeszu;
B. mając na uwadze, że co najmniej 112 osób zginęło w pożarze, który wybuchł w dniu 24 listopada 2012 r. w fabryce odzieży Tazreen, położonej w Ashulii na przedmieściach Dhaki w Bangladeszu, a w pożarze, który wybuchł we wrześniu 2012 r. w Karaczi w Pakistanie, życie straciło 289 osób;
C. mając na uwadze, że co najmniej sześć osób zginęło, a ponad 60 odniosło rany w wyniku niedawnego zawalenia się dachu w niedokończonej fabryce cementu w Bangladeszu;
D. mając na uwadze, że przemysł konfekcyjny w Bangladeszu w ciągu zaledwie kilku dekad rozrósł się do tego stopnia, że jest obecnie w tej branży drugi co do wielkości na świecie;
E. mając na uwadze, że Bangladesz należy do krajów najsłabiej rozwiniętych, w związku z czym zgodnie z inicjatywą „wszystko prócz broni” wszystkie towary z tego kraju korzystają z bezcłowego i bezkontyngentowego dostępu do rynku UE, gdzie trafia 55 % łącznego wywozu z Bangladeszu, w większości stanowiących odzież i tekstylia;
F. mając na uwadze, że ponad 5 000 osób będących uprzednio na utrzymaniu ofiar i osób ocalałych z katastrofy w budynku Rana Plaza otrzymało jak dotąd tylko 40 % należnych odszkodowań, a chociaż poczyniono już ustalenia dotyczące wypłacenia dalszych 30 % łącznych roszczeń, to wypłata ostatniej części odszkodowań nie jest możliwa, gdyż zebrano na ten cel o 9 mln USD mniej, niż wynosi niezbędna kwota;
G. mając na uwadze, że MOP popiera krajową inicjatywę rządu Bangladeszu polegającą na prowadzeniu inspekcji dotyczących stanu konstrukcji oraz bezpieczeństwa pożarowego i elektrycznego w około 1 800 fabryk sektora konfekcyjnego, z których wiele to zaadaptowane budynki handlowe lub mieszkalne;
H. mając na uwadze, że w ramach porozumienia w sprawie bezpieczeństwa pożarowego i bezpieczeństwa budynków w Bangladeszu oraz sojuszu na rzecz bezpieczeństwa pracowników w Bangladeszu przeprowadzono inspekcje w 1 687 fabrykach pracujących na zlecenie spółek będących stronami tego porozumienia i sojuszu;
I. mając na uwadze, że godne warunki pracy w globalnych łańcuchach dostaw będą ważnym punktem programu konferencji MOP, która odbędzie się w 2016 r.;
1. ubolewa, że na wypłatę odszkodowań dla poszkodowanych w wyniku katastrofy w budynku Rana Plaza zebrano o 9 mln USD mniej, niż wynoszą łączne potrzeby; apeluje do odpowiedzialnych międzynarodowych firm, rządu Bangladeszu i przedstawicieli banglijskiego przemysłu, by niezwłocznie podjęli działania mające zaradzić tej sytuacji;
2. zauważa, że obecnie negocjowana jest wypłata odszkodowań dla poszkodowanych w pożarze fabryki Tazreen, na takich samych warunkach, jak ustalone w odniesieniu do katastrofy w budynku Rana Plaza; wyraża głębokie ubolewanie z powodu opóźnień i apeluje o szybkie wypłacenie odszkodowań;
3. ubolewa, że osoby ocalałe i rodziny ofiar tragicznego pożaru w zakładach tekstylnych Ali Enterprises w Karaczi (Pakistan), w którym zginęło 260 osób, nadal oczekują odszkodowania od czołowej europejskiej sieci prowadzącej detaliczną sprzedaż konfekcji;
4. z zadowoleniem przyjmuje działania podejmowane na rzecz utworzenia systemu ubezpieczenia od trwałej utraty zdolności do pracy i wzywa Komisję, by w stosownych przypadkach wspierała te starania, zauważa jednak, że niezakończona kwestia wypłaty odszkodowań będzie przeszkodą w osiągnięciu postępów w tej dziedzinie;
5. apeluje do rządów państw UE oraz innych państw, by rozpoczęły refleksję nad możliwościami ulepszenia ram regulacyjnych w celu zapewnienia dostępu do środków naprawczych i odszkodowań opartego wyłącznie na potrzebach, a nie na potencjale grup organizujących kampanie wskazywania winnych i piętnowania ich;
6. z zadowoleniem przyjmuje inspekcje prowadzone obecnie w fabrykach w Bangladeszu oraz fakt, że w wielu zakładach już rozpoczęto prace remontowe; popiera cenną pracę MOP, która przyczynia się do realizacji tych działań;
7. z zadowoleniem przyjmuje podjęte przez rząd Bangladeszu istotne zobowiązania dotyczące ponownego utworzenia departamentu ds. inspekcji fabryk i zakładów oraz modernizację działu inspekcji przeprowadzoną w styczniu 2014 r.;
8. zwraca jednak uwagę na zarzuty dotyczące powszechnej korupcji wśród inspektorów bhp oraz właścicieli fabryk odzieżowych w wielu krajach Azji Południowej i apeluje o wzmożenie wysiłków w celu zwalczania takich praktyk;
9. wzywa rząd Bangladeszu, by zgodnie ze zobowiązaniami zapisanymi w porozumieniu na rzecz zrównoważoności przyjął bez dalszej zwłoki i w trybie wysoce priorytetowym przepisy wykonawcze i rozporządzenia do banglijskiego kodeksu pracy, prowadząc przy tym ścisłe konsultacje z trójstronną komisją doradczą i uwzględniając zalecenia MOP;
10. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę przewodnią Komisji dotyczącą odpowiedzialnego zarządzania w łańcuchu dostaw w sektorze konfekcyjnym; jest zdania, że UE może – i ma obowiązek – być światowym liderem w dziedzinie odpowiedzialności w łańcuchu dostaw;
11. uważa, że dostęp do informacji w sektorze konfekcyjnym to często najpoważniejsza przeszkoda w walce z łamaniem praw człowieka w światowym łańcuchu dostaw oraz że potrzebny jest obowiązkowy system podawania informacji o wszystkich podmiotach w łańcuchu wartości danego produktu, od miejsca produkcji do miejsca sprzedaży detalicznej;
12. uważa, że potrzebne są nowe przepisy UE nakładające na przedsiębiorstwa konfekcyjne z UE zlecające produkcję w państwach trzecich prawny obowiązek zachowania należytej staranności w dziedzinie praw człowieka, w tym wiążące środki mające zapewniać identyfikowalność i przejrzystość dzięki przepisom zobowiązującym przedsiębiorstwa chcące działać na rynku europejskim do dostarczania informacji o całym łańcuchu dostaw ich produktów, zgodnie z wytycznymi ONZ dotyczącymi biznesu i praw człowieka;
13. zwraca uwagę, że pracownicy i związki zawodowe mogą odgrywać ważną rolę, np. przez stały rozwój komitetów pracowniczych ds. bezpieczeństwa we wszystkich fabrykach, oraz podkreśla znaczenie dostępu związków zawodowych do fabryk w celu informowania pracowników o tym, jak mogą chronić swoje prawa i dbać o bezpieczeństwo, w tym o prawie do odmowy wykonania niebezpiecznej pracy;
14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej/ Wysokiej Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, Specjalnemu Przedstawicielowi UE ds. Praw Człowieka, rządom i parlamentom państw członkowskich, Radzie Praw Człowieka ONZ oraz rządowi i parlamentowi Bangladeszu.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0045.
- [2] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0516.
- [3] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0100.