PROJEKT REZOLUCJI w sprawie zabójstwa kenijskich studentów przez grupę terrorystyczną Al-Szabab
27.4.2015 - (2015/2661(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Enrique Calvet Chambon, Petras Auštrevičius, Beatriz Becerra Basterrechea, Izaskun Bilbao Barandica, Dita Charanzová, Gérard Deprez, Marielle de Sarnez, Martina Dlabajová, José Inácio Faria, Alexander Graf Lambsdorff, Nathalie Griesbeck, Antanas Guoga, Ivan Jakovčić, Petr Ježek, Louis Michel, Javier Nart, Urmas Paet, Maite Pagazaurtundúa Ruiz, Jozo Radoš, Frédérique Ries, Robert Rochefort, Marietje Schaake, Pavel Telička, Yana Toom, Ramon Tremosa i Balcells, Johannes Cornelis van Baalen, Ivo Vajgl, Hilde Vautmans w imieniu grupy ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0382/2015
B8‑0387/2015
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zabójstwa kenijskich studentów przez grupę terrorystyczną Al-Szabab
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Kenii,
– uwzględniając drugą zmienioną Umowę o partnerstwie między członkami Grupy Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r. (umowa z Kotonu), a w szczególności jej art. 8, 11 i 26,
– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federiki Mogherini z dnia 23 listopada 2014 r. w sprawie masakry dokonanej na 28 cywilnych podróżnikach oraz z dnia 3 kwietnia 2015 r. w sprawie masakry na uniwersytecie w Garissie,
– uwzględniając oświadczenie prasowe Rady Pokoju i Bezpieczeństwa Unii Afrykańskiej w sprawie ataku terrorystycznego, do którego doszło w Garissie w Kenii, wydane na jej 497. posiedzeniu, które odbyło się w dniu 9 kwietnia 2015 r.,
– uwzględniając nalot sił powietrznych Kenii na obozy szkoleniowe Al-Szabab w Somalii w odpowiedzi na rozlew krwi na uniwersytecie w Garissie;
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka,
– uwzględniając deklarację ONZ z 1981 r. w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji ze względu na wyznanie lub przekonania,
– uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów,
– uwzględniając wytyczne UE dotyczące międzynarodowego prawa humanitarnego,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że działania terrorystyczne dżihadystów nasiliły się, celując w ostatnim czasie w niewinną ludność cywilną, i cechują się braniem zakładników, bombardowaniami i paleniem całych wiosek i miast oraz przeprowadzaniem samobójczych ataków na rynkach i w innych zaludnionych miejscach, zagrażając społeczności międzynarodowej na całym świecie;
B. mając na uwadze, że ostatni atak terrorystyczny w Garissie (Kenia) był ukierunkowany na młodzież, edukację, i w związku z tym przyszłość kraju; mając na uwadze, że młodzież reprezentuje obietnicę i pokój i jest przyszłym gwarantem rozwoju kraju; mając na uwadze, że kształcenie ma podstawowe znaczenie w walce z odwołującym się do przemocy ekstremizmem i fundamentalizmem;
C. mając na uwadze, że ochrona praw dzieci i młodzieży oraz wzmocnienie umiejętności, edukacji i innowacji są niezbędne w celu zwiększenia ich możliwości gospodarczych, społecznych i kulturalnych oraz w celu przyczynienia się do rozwoju kraju;
D. mając na uwadze, że ugrupowanie Al-Szabab systematycznie celuje w studentów, szkoły i inne placówki oświatowe: m.in. w grudniu 2009 r. terrorysta-samobójca zabił 19 osób na ceremonii ukończenia studiów medycznych w Mogadiszu, a w października 2011 r. ugrupowanie terrorystyczne przyznało się do zamachu bombowego, w którym zginęło 70 osób, w tym studenci oczekujący na wyniki egzaminów w Ministerstwie Edukacji, również w Mogadiszu;
E. mając na uwadze, że Kenia stoi w obliczu coraz ostrzejszych ataków na ludność cywilną od października 2011 r., kiedy kenijskie wojska wkroczyły do południowej części Somalii, by wziąć udział w skoordynowanej z siłami Somalii operacji wojskowej w regionie kontrolowanym przez Al-Szabab po tym, jak to ugrupowanie terrorystyczne wzięło czterech jeńców – trzech z Europy i jednego z Ameryki Południowej (Marie Dedieu z Francji, Judith Tebutt z Wielkiej Brytanii, Mercedes Garcia z Hiszpanii oraz Pilar Bauza z Argentyny);
F. mając na uwadze, że od listopada 2011 r. kenijskie wojska stanowią część oddziałów AMISOM (misji Unii Afrykańskiej w Somalii), utworzonych przez Radę Pokoju i Bezpieczeństwa Unii Afrykańskiej w dniu 19 stycznia 2007 r. i zatwierdzonych przez Radę Bezpieczeństwa ONZ w dniu 20 lutego 2007 r. (rezolucja 1744 (2007) 13), która ostatnio dała zielone światło Unii Afrykańskiej do kontynuowania misji do dnia 30 listopada 2015 r. (rezolucja 2182 (2014));
G. mając na uwadze, że jednym z głównych pomocników w walce z ugrupowaniem terrorystycznym Al-Szabab stało się etiopskie wojsko i, w mniejszym stopniu, armia ugandyjska;
H. mając na uwadze, że ugrupowanie terrorystyczne Al-Szabab, zgodnie z założeniami Al-Kaidy, regularnie zrzuca bomby i zabija głównie ludność cywilną w Somalii, a także w krajach sąsiadujących, tak jak miało to miejsce w Kampali w Ugandzie w lipcu 2010 r., i jak bywa o wiele częściej w Kenii, gdzie wyłącznie działania zakrojone na dużą skalę zyskały uwagę społeczności międzynarodowej, ale mniejsze ataki stały się permanentną normą;
I. mając na uwadze, że Al-Szabab przyznało się do szeregu napaści w lipcu 2014 r., które nastąpiły w miejscowościach Hindi, Gamba, Lamu i na rzece Tana na kenijskim wybrzeżu, i w których zginęło ponad sto osób, a także do dwóch zamachów pod koniec 2014 r. w regionie Mandela, gdzie zginęły 64 osoby;
J. mając na uwadze, że afrykańskie siły szybkiego reagowania (ASF) nie są jeszcze operacyjne, oraz mając na uwadze, że UE wyraziła gotowość do wspierania afrykańskich zdolności utrzymania pokoju w ramach swojej strategii bezpieczeństwa dla Afryki;
K. mając na uwadze, że zgodnie z art. 11 umowy o partnerstwie AKP-UE „działania w dziedzinie budowania pokoju, zapobiegania konfliktom i rozwiązywania ich będą w szczególności obejmowały wspieranie zrównoważonych możliwości politycznych, gospodarczych, społecznych i kulturowych między wszystkimi częściami społeczeństwa, wzmacnianie praworządności demokratycznej i skuteczności rządzenia, ustanawianie skutecznych mechanizmów pokojowego godzenia interesów grup, [...], likwidowanie różnic między poszczególnymi częściami społeczeństwa, a także wspieranie aktywnego i zorganizowanego społeczeństwa obywatelskiego”;
1. zdecydowanie potępia rozmyślnie zaplanowany zamach Al-Szabab przeprowadzony w dniu 2 kwietnia 2015 r. w Garissie, kosztujący życie 147 niewinnych młodych studentów uniwersytetu i powodujący obrażenia u kolejnych 79 osób; zdecydowanie potępia wszystkie przypadki łamania praw człowieka, zwłaszcza w przypadku, gdy ofiary giną na tle wyznania, przekonań i pochodzenia etnicznego;
2. ponownie potępia ataki przeprowadzone przez ugrupowanie Al-Szabab w lecie 2014 r. w kilku miejscowościach na kenijskim wybrzeżu, w tym w Mpeketoni, gdzie dokonano egzekucji 50 osób; zdecydowanie potępia zamach na centrum handlowe Westgate w Nairobi w dniu 24 września 2013 r., po którym odnaleziono 67 ciał ofiar;
3. składa kondolencje rodzinom ofiar oraz narodowi i rządowi Republiki Kenii; wspiera obywateli Kenii w obliczu tych nikczemnych aktów agresji;
4. przyznaje, że prawdziwa odpowiedź na te czyny musi polegać na skoordynowanych działaniach z innymi krajami afrykańskimi i wzywa wiceprzewodniczącą Komisji/ wysoką przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Radę do zajęcia się kwestią bezpieczeństwa i zagrożeń terrorystycznych w tym regionie we współpracy z Unią Afrykańską w celu wsparcia wysiłków zmierzających do zwalczenia Al-Szabab w ramach misji AMISOM;
5. wzywa UE do wdrożenia programu szkoleniowej misji wojskowej w Kenii i zapewnienia nowoczesnego sprzętu, współpracując z kenijskimi siłami wojskowymi i policyjnymi oraz szkoląc je w celu zwalczania terroryzmu i zapobiegania ekspansji Al-Szabab;
6. wzywa rząd Kenii do dołożenia wszelkich starań w celu osiągnięcia zgodności z zasadą praworządności, prawami człowieka, zasadami demokratycznymi i podstawowymi wolnościami oraz wzywa UE do wspierania swojego międzynarodowego partnera w tej kwestii, a także zgromadzenia wkładu finansowego w celu wzmocnienia istniejących programów zarządzania i wdrażania współpracy wojskowej dla potrzeb zapewnienia bezpieczeństwa narodowego oraz zagwarantowania pokoju i stabilności w tym kraju oraz w całym regionie;
7. wzywa kenijskie służby bezpieczeństwa do zapewnienia zgodnych z prawem działań, aby przeciwdziałać zagrożeniom terrorystycznym; wzywa rząd Kenii do zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony obozów dla uchodźców na terytorium kraju;
8. wzywa UE do opracowania unijnej strategii dla Kenii, kładąc wyraźny nacisk na kwestie pokoju i bezpieczeństwa, które są niezbędne dla rozwoju i dobrobytu w tym kraju;
9. wzywa Unię Europejską do udzielenia zdecydowanego wsparcia realizacji kontynentalnych i regionalnych mechanizmów zarządzania konfliktami, głównie na rzecz afrykańskich sił szybkiego reagowania (ASF);
10. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi Kenii, instytucjom Unii Afrykańskiej, Międzyrządowemu Organowi ds. Rozwoju (IGAD), sekretarzowi generalnemu ONZ, Zgromadzeniu Ogólnemu ONZ oraz współprzewodniczącym Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE.