PROJEKT REZOLUCJI w sprawie prześladowania chrześcijan na świecie, w związku z zabójstwem kenijskich studentów przez ugrupowanie terrorystyczne Al-Szabab
27.4.2015 - (2015/2661(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Victor Boștinaru, Kashetu Kyenge, Elena Valenciano, Afzal Khan, Michela Giuffrida, Neena Gill, Josef Weidenholzer, Siôn Simon, Vilija Blinkevičiūtė, Demetris Papadakis, Alessia Maria Mosca, Andi Cristea, Nicola Caputo, Marlene Mizzi, Eider Gardiazabal Rubial, Momchil Nekov, Sorin Moisă, Tonino Picula, Julie Ward, Eric Andrieu, Doru-Claudian Frunzulică, Viorica Dăncilă, Victor Negrescu, Nikos Androulakis, Miriam Dalli w imieniu grupy S&D
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0382/2015
B8‑0388/2015
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie prześladowania chrześcijan na świecie, w związku z zabójstwem kenijskich studentów przez ugrupowanie terrorystyczne Al-Szabab
Parlament Europejski,
– uwzględniając poprzednie rezolucje w sprawie Kenii, zwłaszcza rezolucję z dnia 15 stycznia 2013 r. w sprawie strategii UE dla Rogu Afryki[1],
– uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federiki Mogherini z dnia 3 kwietnia 2015 r.,
– uwzględniając oświadczenia sekretarza generalnego ONZ Ban Ki-Moona,
– uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1373 (2001), 1566 (2004) i 1624 (2005), które zawierają główne elementy międzynarodowych ram prawnych służących zwalczaniu terroryzmu,
– uwzględniając globalną strategię zwalczania terroryzmu przyjętą przez ONZ w dniu 8 września 2006 r.,
– uwzględniając deklarację ONZ z 1981 r. w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji ze względu na wyznanie lub przekonania,
– uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów z 1981 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich z 1966 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając umowę o partnerstwie z Kotonu,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w dniu 2 kwietnia 2015 r. bojownicy z organizacji Al-Szabab wtargnęli na kampus uniwersytetu w Garissie w Kenii i zamordowali 148 studentów oraz ranili 79;
B. mając na uwadze, że celem ataku byli studenci niebędący muzułmanami;
C. mając na uwadze, że kenijski rząd poinformował, iż organizatorem ataku był wysoki rangą członek Al-Szabab Mohamed Kuno;
D. mając na uwadze, że w publicznym oświadczeniu organizacja Al-Szabab wzięła na siebie odpowiedzialność za atak i zadeklarowała, że znajduje się w stanie wojny z Kenią, a jej powołaniem jest działalność misyjna i rozpowszechnianie zwyrodniałej ideologii;
E. mając na uwadze, że w listopadzie 2014 r. studenci uniwersytetu w Garissie protestowali z powodu braku ochrony na kampusie, ale władze nie potraktowały ich poważnie;
F. mając na uwadze, że kenijskie władze posiadały informacje wywiadowcze o możliwości ataku na kampus, a mimo to siły szybkiego reagowania tego kraju nie były w stanie wydostać się z Nairobi wiele godzin po masakrze, ponieważ czekały na transport, i dotarły na miejsce później niż dziennikarze i politycy;
G. mając na uwadze, że na skutek tej opóźnionej reakcji zawieszono w wykonywaniu funkcji wysokich rangą urzędników i ogłoszono nabór 10 tys. nowych funkcjonariuszy policji;
H. mając na uwadze, że uzbrojeni napastnicy byli obywatelami Somalii i Kenii, co świadczy o tym, że Al- Szabab jest w stanie rekrutować bojowników wewnątrz kraju;
I. mając na uwadze, że w październiku 2011 r. Kenia wysłała swe oddziały do Somalii z zamiarem zlikwidowania zagrożenia jakie Al-Szabab stwarzał na granicy kraju;
J. mając na uwadze, że od tego czasu w Kenii miało miejsce kilka ataków ze skutkiem śmiertelnym;
K. mając na uwadze, że Etiopia, Dżibuti, Kenia i Uganda udzielają cennego wojskowego i politycznego wsparcia staraniom zmierzającym do osiągnięcia stabilności w regionie, w szczególności w postaci misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM), w ten sposób pracując na to, by, przy aktywnym wsparciu ze strony wspólnoty międzynarodowej, to sami Afrykanie mogli wziąć na siebie odpowiedzialność i przewodniczyć procesowi szukania skutecznych rozwiązań w zakresie bezpieczeństwa i stabilności w regionie; mając na uwadze, że Unia Afrykańska (UA) jest cennym partnerem, jeśli chodzi o zaprowadzenie pokoju i stabilności w regionie;
L. mając na uwadze, że UE jest największym darczyńcą AMISOM;
M. mając na uwadze, że szkoleniowa misja wojskowa UE (EUTM Somalia) wyszkoliła tysiące somalijskich żołnierzy w Ugandzie, którzy odegrali ważną rolę w odzyskaniu kontroli nad dużymi obszarami zajętymi przez Al-Szabab;
N. mając na uwadze, że od 2011 r. UE podjęła szereg inicjatyw na rzecz wspierania bezpieczeństwa i pokoju w regionie Rogu Afryki i wyznaczyła Specjalnego Przedstawiciela UE w Rogu Afryki;
O. mając na uwadze, że działania w zakresie zwalczania terroryzmu podejmowane przez kenijskie władze, takie jak operacja „Usalama Watch” i operacje prowadzone przez antyterrorystyczną jednostkę policji spowodowały marginalizację i stygmatyzację muzułmańskiej społeczności w Kenii;
1. ubolewa z powodu ofiar śmiertelnych ataku na uniwersytet w Garissie oraz przesyła szczere kondolencje rodzinom ofiar;
2. stoi ramię w ramię z narodem kenijskim w jego determinacji na rzecz walki z wszelkimi formami terroryzmu w kraju i obrony praw człowieka, a zwłaszcza prawa do edukacji;
3. wzywa kenijski rząd do wzięcia odpowiedzialności i rozwiązania problemu przemocy stosowanej przez Al-Szabab, a także zajęcia się przyczynami leżącymi u jej źródeł; ubolewa nad opóźnioną reakcją sił policji i z zadowoleniem przyjmuje nałożone w związku z tym przez kenijskie władze kary;
4. wzywa kenijskie władze do zapewnienia, aby unikano podziałów między wyznaniami, a także stawiania w jednym rzędzie społeczności muzułmańskiej i Al-Szabab, oraz do podjęcia wszelkich działań gwarantujących zachowanie jedności kraju z pożytkiem dla jego rozwoju społecznego i wzrostu gospodarczego oraz stabilności, a także z uwagi na godność ludzką i prawa człowieka przysługujące jego ludności;
5. zachęca kenijski rząd, przywódców opozycji i przywódców religijnych do zajęcia się problemem zadawnionych pretensji o marginalizację, podziałów regionalnych wewnątrz kraju i instytucjonalnej dyskryminacji i do dopilnowania, aby operacje zwalczające terroryzm były skierowane tylko przeciw sprawcom, a nie szerszym grupom etnicznym lub społecznościom wyznaniowym;
6. przypomina, że wolność wyznania to prawo podstawowe i stanowczo potępia wszelkie formy przemocy lub dyskryminacji na podstawie wyznania;
7. apeluje o przeprowadzenie gruntownego śledztwa po atakach, aby wykryć sprawców i postawić ich przed sądem;
8. podkreśla, że problem rozwijającej się spirali przemocy ze strony Al-Szabab należy rozwiązywać wspólnie z krajami ościennymi; zwraca się do UE o dostarczenie wszelkiej niezbędnej pomocy finansowej, logistycznej i fachowej w tej kwestii, w tym o możliwość wykorzystania Instrumentu na rzecz Pokoju w Afryce i unijnych narzędzi zarządzania kryzysowego;
9. z zadowoleniem przyjmuje gotowość rządu somalijskiego do podjęcia rozmów z członkami Al-Szabab, którzy złożyli broń; podkreśla, że poważne rozmowy mogą się rozpocząć jedynie wówczas, gdy Al-Szabab zadeklaruje, że chce wziąć udział w znalezieniu rozwiązania dla sytuacji w Somalii; podkreśla znaczenie niedawnych sukcesów wojskowych somalijskiej armii i sił Unii Afrykańskiej, które wyjęły miasta i drogi spod kontroli Al-Szabab; odnotowuje śmierć przywódcy Al-Szabab Ahmeda Godanego;
10. zwraca się do UE o podtrzymanie wsparcia dla AMISOM i dalszego finansowania EUTM Somalia, a także o zapewnienie odpowiednich zasobów finansowych i ludzkich w celu wsparcia działalności Specjalnego Przedstawiciela UE w Rogu Afryki i bezpośredniego dostępu do struktur WPBiO i polityki rozwojowej oraz humanitarnej;
11. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy Rady Pokoju i Bezpieczeństwa Unii Afrykańskiej i wzywa Unię Afrykańską do jak najszybszego podjęcia wspólnie ze wszystkimi zaangażowanymi krajami konkretnych działań na rzecz koordynacji walki z grupami terrorystycznymi w regionie Sahelu;
12. wzywa UE do szeroko zakrojonej i skoordynowanej globalnej reakcji w celu zwalczania radykalizmu i finansowania terroryzmu na świecie; przypomina, że terroryzm jest globalnym zagrożeniem, które wymaga globalnej reakcji; ubolewa nad brakiem międzynarodowego zainteresowania atakami, które dotyczą nas wszystkich;
13. wzywa UE do monitorowania regionalnego projektu w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, który ma na celu zwiększenie zdolności jednostek wywiadu finansowego i innych organów ścigania, a także nawiązanie bliższych kontaktów między odpowiednimi organami w regionie;
14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, parlamentom i rządom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi Kenii, rządom i parlamentom wszystkich krajów Rogu Afryki i Unii Afrykańskiej.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0006.