Projekt rezolucji - B8-0539/2015Projekt rezolucji
B8-0539/2015

PROJEKT REZOLUCJI w sprawie rocznego sprawozdania Komitetu Nadzoru OLAF za rok 2014

3.6.2015 - (2015/2699(RSP))

złożony w następstwie pytań wymagających odpowiedzi ustnej B8‑0553/2015, B8‑0554/2015 i B8‑0555/2015
zgodnie z art. 128 ust. 5 Regulaminu

Petri Sarvamaa, Ingeborg Gräßle w imieniu grupy PPE
Bart Staes w imieniu grupy Verts/ALE

Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0539/2015

Procedura : 2015/2699(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B8-0539/2015
Teksty złożone :
B8-0539/2015
Teksty przyjęte :

B8‑0539/2015

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie rocznego sprawozdania Komitetu Nadzoru OLAF za rok 2014

(2015/2699(RSP))

Parlament Europejski,

–       uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999[1],

–       uwzględniając swoją decyzję z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2013, sekcja 3 – Komisja i agencje wykonawcze[2],

–       uwzględniając swoją decyzję z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2012, sekcja 3 – Komisja i agencje wykonawcze[3],

–       uwzględniając swoją rezolucję z dnia 3 lipca 2013 r. w sprawie sprawozdania rocznego za rok 2011 dotyczącego ochrony interesów finansowych Unii Europejskiej – Zwalczanie nadużyć finansowych[4],

–       uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 marca 2015 r. w sprawie sprawozdania rocznego za rok 2013 dotyczącego ochrony interesów finansowych Unii Europejskiej – zwalczanie nadużyć finansowych[5],

 

–       uwzględniając roczne sprawozdanie z działalności Komitetu Nadzoru OLAF (zwanego dalej „KN”) za rok 2014,

–       uwzględniając opinię KN nr 4/2014 zatytułowaną „Kontrola czasu trwania dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych”,

–       uwzględniając odpowiedź OLAF na opinię KN nr 4/2014,

–       uwzględniając opinię KN nr 5/2014 zatytułowaną „Sprawozdawczość zewnętrzna OLAF na temat czasu trwania dochodzeń”,

–       uwzględniając odpowiedź OLAF na opinię KN nr 5/2014,

–       uwzględniając sprawozdanie KN nr 1/2014 zatytułowane „Zagwarantowanie niezależności OLAF w prowadzeniu dochodzeń”,

–       uwzględniając sprawozdanie KN nr 2/2014 zatytułowane „Wykonanie przez OLAF zaleceń Komitetu Nadzoru”,

–       uwzględniając sprawozdanie KN nr 3/2014 zatytułowane „Wszczynanie postępowań w OLAF w 2012 r.”,

–       uwzględniając odpowiedź OLAF na sprawozdanie KN nr 3/2014,

–       uwzględniając komunikat KN w sprawie dokonanej przez Komitet Nadzoru analizy projektu priorytetów polityki dochodzeniowej OLAF na rok 2015,

–       uwzględniając sprawozdanie roczne z działalności KN za 2013 r.,

–       uwzględniając opinię KN nr 2/2013 zatytułowaną „Ustanowienie wewnętrznej procedury rozpatrywania skarg w OLAF”,

–       uwzględniając opinię KN nr 1/2014 zatytułowaną „Priorytety polityki dochodzeniowej OLAF”,

–       uwzględniając opinię KN nr 2/2014 zatytułowaną „Wybór spraw w OLAF”,

–       uwzględniając uwagi KN w sprawie procedur dochodzeniowych w OLAF,

–       uwzględniając zalecenia KN z 2012 r.,

–       uwzględniając dokument KN zatytułowany „Misja, kompetencje i cele Komitetu Nadzoru Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych – strategia średnioterminowa (2014–2015)”,

–       uwzględniając ustalenia robocze KN z OLAF,

–       uwzględniając pytania skierowane do Komisji i Rady dotyczące rocznego sprawozdania Komitetu Nadzoru OLAF za rok 2014 (O-000060/2015 – B8‑0553/2015, O-000061/2015 – B8-0554/2015 and O-000066/2015 – B8‑0555/2015),

–       uwzględniając art. 128 ust. 5 i art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.     mając na uwadze, że w swoim rocznym sprawozdaniu z działalności za rok 2014 Komitet Nadzoru OLAF (KN) stwierdził, że w czasie reorganizacji OLAF (1 lutego 2012 r.) jedną decyzją dyrektora generalnego OLAF (DG OLAF) tego samego dnia wszczęto 423 spraw; mając na uwadze, że na podstawie analizy KN stwierdził, iż (i) w odniesieniu do żadnej ze spraw poddanych analizie przez KN OLAF nie przeprowadził właściwej oceny napływających informacji, (ii) w przypadku znacznej większości spraw nie było żadnej wzmianki o jakimkolwiek działaniu oceniającym oraz (iii) DG OLAF wszczął wszystkie wspomniane sprawy bez uprzedniego ustalenia, czy istnieją wystarczające podejrzenia, iż doszło do oszustwa, korupcji lub innej nielegalnej działalności mającej wpływ na interesy finansowe Unii – co stoi w sprzeczności z obowiązującym wówczas wymogiem prawnym warunkującym wszczęcie dochodzenia OLAF;

B.     mając na uwadze, że KN w komunikacie skierowanym do instytucji UE wskazał, iż pomimo wyraźnego obowiązku określonego w art. 17 ust. 5 rozporządzenia nr 883/2013 DG OLAF nie zgłosił KN w 2014 r., których zaleceń nie wdrożono;

C.     mając na uwadze, że w pierwszej połowie mandatu KN wydał OLAF 50 zaleceń, z których tylko 8 zostało w pełni wdrożonych, 6 zostało wdrożonych częściowo, jedno jest w toku, a 20 nie zostało wdrożonych, oraz mając na uwadze, że w 15 przypadkach KN nie był w stanie zweryfikować wdrożenia z powodu braku wystarczających istotnych informacji;

D.     mając na uwadze, że KN – w komunikacie w sprawie projektu priorytetów polityki dochodzeniowej OLAF na 2015 r. – zauważył, że OLAF nie uwzględnił trzech zaleceń sformułowanych w opinii KN nr 1/2014: (i) DG OLAF nie wydał wytycznych w sprawie stosowania zasad selekcji wynikających z rozporządzenia nr 883/2013 (efektywne wykorzystanie zasobów, proporcjonalność, pomocniczość/wartość dodana) i zamiast dokonać przeglądu wskaźników finansowych w celu ich dostosowania do praktyki dotyczącej programów wydatkowania, całkowicie je zlikwidował; (ii) w projekcie priorytetów polityki dochodzeniowej na 2015 r. uwzględniono kilka dokumentów pochodzących od zainteresowanych stron, ale nie przeprowadzono z tymi stronami żadnego dialogu na temat wskaźników finansowych i ewentualnych dalszych działań dotyczących spraw, w których wystąpiło wystarczające podejrzenie oszustwa, lecz które zostały oddalone na podstawie priorytetów polityki dochodzeniowej lub kryteriów selekcji; (iii) DG OLAF nie przekazał KN oceny stosowania poprzednich priorytetów polityki dochodzeniowej ani podsumowania informacji zwrotnych otrzymanych od zainteresowanych stron, mimo że wcześniej się do tego zobowiązał;

E.     mając na uwadze, że KN wielokrotnie wskazywał, iż z powodu braku dostępu do niezbędnych informacji nie jest w stanie nadzorować niezależności OLAF, prowadzenia przez OLAF dochodzeń, stosowania gwarancji proceduralnych i czasu trwania dochodzeń;

F.     mając na uwadze, że KN stwierdził, iż głównym problemem dotyczącym skuteczności jego roli nadzorczej nie jest niewystarczające realizowanie ustaleń roboczych, lecz fundamentalna różnica poglądów między KN a DG OLAF na temat postrzegania roli KN;

G.     mając na uwadze, że we wspomnianych wyżej rezolucjach w sprawie sprawozdań rocznych za 2011 i 2013 r. dotyczących ochrony interesów finansowych Unii Europejskiej – zwalczania nadużyć finansowych Parlament zaapelował o zwiększenie zdolności KN do wypełniania jego funkcji;

H.     mając na uwadze, że KN kilkakrotnie wzywał instytucje UE albo do umocnienia jego uprawnień, zwłaszcza poprzez zapewnienie mu pełnego dostępu do dokumentacji spraw OLAF, albo do podjęcia innych działań w celu zapewnienia rozliczalności OLAF;

I.      mając na uwadze, że w marcu 2014 r. DG OLAF zobowiązał się do zgłaszania KN raz w roku liczby otrzymanych skarg, czasu trwania ich rozpatrywania oraz informacji o tym, czy zaklasyfikowano je jako uzasadnione czy nie; mając jednak na uwadze, że KN donosi, iż nie otrzymał żadnej takiej informacji;

J.      mając na uwadze, że rozporządzenie nr 883/2013 wzmocniło rolę KN w zakresie monitorowania czasu trwania dochodzeń OLAF; mając jednak na uwadze, że pomimo formalnego przestrzegania przez OLAF zobowiązania do regularnego zgłaszania KN dochodzeń trwających dłużej niż 12 miesięcy, KN stwierdził w opinii nr 4/2014 zatytułowanej „Kontrola czasu trwania dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych”, że informacje mu dostarczone są niewystarczające, aby mógł on właściwie i skutecznie monitorować czas trwania dochodzeń OLAF;

K.     mając na uwadze, że w opinii nr 5/2014 zatytułowanej „Sprawozdawczość zewnętrzna OLAF na temat czasu trwania dochodzeń” KN stwierdził, iż zgłaszanie przez OLAF czasu trwania dochodzeń nie pozwoliło na uzyskanie wszechstronnego obrazu jego wyników w zakresie dochodzeń; mając na uwadze, że choć w sprawozdaniu rocznym OLAF stwierdził, iż „dochodzenia są zamykane po upływie krótszego czasu”, to KN zauważył, że poprawa wyników dochodzeń OLAF wynika z wprowadzenia nowych metod obliczania;

L.     mając na uwadze, że w sprawozdaniu nr 1/2014 zatytułowanym „Zagwarantowanie niezależności OLAF w prowadzeniu dochodzeń” KN zaapelował o sprecyzowanie roli OLAF we wdrażaniu polityki Komisji w dziedzinie zwalczania oszustw w sektorze papierosowym;

M.    mając na uwadze, że przez dwa lata z rzędu KN w rocznym sprawozdaniu z działalności wyrażał obawy dotyczące braku przejrzystości w zakresie udziału OLAF w organizowanych przez Komisję posiedzeniach forum wymiany informacji (tzw. Clearing House) oraz dotyczące powiązanych zagrożeń dotyczących niezależności dochodzeń OLAF;

N.     mając na uwadze, że KN zwrócił uwagę instytucji UE na konieczność wypełnienia wymogów rozporządzenia nr 883/2013 w zakresie niezależnego funkcjonowania sekretariatu KN;

O.     mając na uwadze, że KN zidentyfikował cztery podstawowe warunki zapewniające niezależne funkcjonowanie sekretariatu: (i) rekrutacja, ocena i awansowanie kierownika sekretariatu na podstawie decyzji KN; (ii) przekwalifikowanie stanowiska kierownika sekretariatu na menadżera wysokiego szczebla; (iii) rekrutacja, ocena i awansowanie pracowników sekretariatu przez jego kierownika; (iv) subdelegowanie wykonania budżetu sekretariatu jego kierownikowi;

P.     mając na uwadze, że Parlament zapoznał się z odpowiedziami OLAF na sprawozdania i opinie KN, które zostały przedstawione Parlamentowi;

1.      zdecydowanie podkreśla, że OLAF jest odpowiedzialny za spełnienie wymogów prawnych dotyczących wszczęcia dochodzenia; przypomina, że spośród 423 spraw wszczętych tego samego dnia jedynie 8,4% spraw, które zamknięto, skutkowało wydaniem zaleceń; wzywa KN do regularnego monitorowania zgodności z wymogami prawnymi;

2.      odnosi się do wspomnianej wyżej rezolucji z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2013 i wzywa OLAF do podania bez zbędnej zwłoki uzasadnienia dla spraw, w odniesieniu do których nie wdrożył zaleceń KN;

3.      uznaje za godny ubolewania fakt, że KN nie był w stanie stwierdzić, czy właściwie zidentyfikowano priorytety polityki dochodzeniowej oraz czy ich realizacja miała pozytywne czy negatywne skutki dla zwalczania oszustw i korupcji;

4.      ubolewa nad faktem, że KN nie był w stanie w pełni wypełnić swojego mandatu; odnosi się do wspomnianych wyżej rezolucji w sprawie sprawozdań rocznych za 2011 i 2013 r. dotyczących ochrony interesów finansowych Unii Europejskiej – zwalczania nadużyć finansowych i zwraca się do Komisji o podjęcie działań w celu poprawy zdolności KN do nadzorowania niezależności OLAF, prowadzenia przez niego dochodzeń, stosowania gwarancji proceduralnych i czasu trwania dochodzeń, jednak bez stwarzania zagrożenia dla niezależności OLAF;

5.      wzywa Komisję do ułatwienia negocjacji między OLAF a KN poprzez sporządzenie planu działania do dnia 31 grudnia 2015 r. w celu zmiany ustaleń roboczych, tak aby stworzyć warunki pracy, w których KN będzie mógł wypełnić swój mandat; jest zdania, że zmienione ustalenia robocze powinny objaśnić rolę KN wszystkim zainteresowanym stronom; zauważa, że sekretariat organu nadzorczego podlega kontroli (administracyjnej) organu nadzorowanego;

6.      wzywa DG OLAF do wypełnienia zobowiązania do zgłaszania KN, ile otrzymano skarg, ile czasu trwało ich rozpatrywanie i czy zaklasyfikowano je jako uzasadnione, czy nie;

7.      wzywa OLAF do wypełnienia wymogów prawnych, tak aby KN mógł realizować jedną ze swoich kluczowych funkcji, tj. nadzorować czas trwania dochodzeń OLAF;

8.      z zadowoleniem przyjmuje jednak fakt, że OLAF i KN rozpoczęły współpracę nad poprawą jakości informacji, które OLAF przedstawia KN, oraz nad wzbogaceniem treści sprawozdań w sprawie dochodzeń trwających ponad 12 miesięcy;

9.      zauważa, że na koniec 2014 r. spośród 134 dochodzeń 13 (10%) przydzielono wydziałowi ds. tytoniu i towarów podrobionych, a 44 (33%) wydziałom ds. funduszy rolniczych i strukturalnych, które odpowiadały za 86% zagrożonych interesów finansowych (1,9 mld EUR); zaleca zatem, by OLAF ponownie rozważył zasady rozdziału swoich zasobów;

10.    wyraża obawy co do przejrzystości udziału OLAF w organizowanych przez Komisję posiedzeniach forum wymiany informacji (tzw. Clearing House);

11.    zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.