PROJEKT REZOLUCJI w sprawie programu prac Komisji na rok 2016
1.7.2015 - (2015/2729(RSP))
zgodnie z art. 37 ust. 3 Regulaminu i z porozumieniem ramowym w sprawie stosunków między Parlamentem Europejskim i Komisją Europejską
József Szájer w imieniu grupy PPE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0656/2015
B8‑0656/2015
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie programu prac Komisji na rok 2016
Parlament Europejski,
– uwzględniając komunikat Komisji pt. „Program prac Komisji na 2015 r. – Nowy początek” (COM(2014)0910) i załączniki 1–4 do niego,
– uwzględniając art. 37 ust. 3 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że priorytetom politycznym powinny odpowiadać dostępne zasoby finansowe;
B. mając na uwadze, że polityka i działania UE realizowane wspólnie z państwami członkowskimi w myśl zasad pomocniczości i proporcjonalności mogą i muszą mieć rzeczywisty wpływ na rozwinięcie u obywateli umiejętności przewidywania zmian i reagowania na nie w szybko zmieniającym się społeczeństwie;
C. mając na uwadze, że Europa musi być wierna modelowi społecznej gospodarki rynkowej gwarantującemu zrównoważony wzrost, aby pozostawić przyszłemu pokoleniu miejsca pracy, a nie długi do spłacenia;
CZĘŚĆ 1
1. podkreśla, że administracyjne ciężary ponoszone przez obywateli i przedsiębiorców da się zmniejszyć tylko wówczas, gdy zostanie zmniejszona liczba wniosków ustawodawczych, a w zamian prace skupią się na głównych priorytetach;
2. przypomina, że UE ma obowiązek stanowienia prawa wyłącznie w niezbędnych przypadkach i w niezbędnym zakresie, zgodnie z art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej dotyczącym stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności; w związku z tym jest głęboko przekonany, że należy skupić wysiłki na niewielu kluczowych priorytetach, oraz wzywa Komisję do niepodejmowania inicjatyw, które nie mają zasadniczego charakteru, aby działania UE zawsze skupiały się na głównych priorytetach przynoszących obywatelom bezpośrednie korzyści;
3. przypomina, że przywiązuje dużą wagę do „metody wspólnotowej”, przejrzystości procedury ustawodawczej, legitymacji demokratycznej oraz roli i odpowiedzialności parlamentów państw członkowskich;
4. popiera zmianę metody zmierzającą do nowego początku, żeby uniknąć marnotrawienia zasobów i przestarzałych lub nieodpowiednich wniosków ustawodawczych, które nie są już w stanie wyjść naprzeciw priorytetom i problemom obywateli UE;
5. w związku z tym wzywa do zmniejszenia obciążeń biurokratycznych o 25% oraz do powołania na cały cykl polityczny wspólnego dla wszystkich trzech instytucji, niezależnego zewnętrznego organu kontrolnego z udziałem niezależnych ekspertów, który nadzorowałby oceny skutków przygotowywane przez poszczególne instytucje, w celu zmierzenia obciążeń administracyjnych i kosztów wynikających z nowych wniosków, w tym obowiązkowych testów MŚP, przy czym oba te pomiary powinny służyć zmniejszeniu biurokracji na wszystkich szczeblach – europejskim, krajowym i regionalnym – i w odniesieniu do wszystkich podmiotów gospodarczych i obywateli w ich życiu codziennym, a tym samym sprzyjać tworzeniu miejsc pracy;
6. podkreśla potrzebę pełnego, szybkiego i skutecznego wdrożenia i stosowania obowiązujących przepisów w takich dziedzinach, jak jednolity rynek, prawo ochrony środowiska, zmieniona wspólna polityka rolna (WPR), wspólna polityka rybołówstwa (WPRyb), polityka spójności oraz sektor finansowy i bankowy; wzywa Komisję do lepszego monitorowania postępów państw członkowskich we wdrażaniu przepisów;
7. uważa, że jakikolwiek dalszy rozwój unii gospodarczej i walutowej musi się opierać na dotychczasowych przepisach, takich jak sześciopak, dwupak i przepisy dotyczące unii bankowej, oraz korzystać z doświadczeń uzyskanych na ich podstawie, by mogły ją wprowadzać w pełni i z zachowaniem spójności wszystkie państwa członkowskie, a także jest zdania, że należy dalej podnosić poczucie odpowiedzialności i poprawiać legitymację demokratyczną zarządzania gospodarczego i europejskiego semestru oraz że kontrola parlamentarna musi być wykonywana na poziomie, na którym podejmowane lub wdrażane są decyzje, a parlamenty krajowe powinny kontrolować działania rządów krajowych;
8. wzywa do przyjęcia zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą kodeksu konwergencji, w którym wyznaczone zostaną kluczowe cele reform strukturalnych na okres pięciu lat, które wraz z roczną analizą wzrostu gospodarczego powinny być podstawą zaleceń dla poszczególnych krajów;
9. jest zdania, że przegląd polityki podatkowej należy postrzegać jako nieodłączny element reform strukturalnych państw członkowskich, a politykę podatkową i politykę konkurencji należy traktować jak dwa aspekty tego samego zagadnienia, co przyniesie korzyści wszystkim konsumentom i obywatelom w UE, przyczyniając się dalej do tworzenia miejsc pracy; popiera przeniesienie obciążeń podatkowych z pracy na inne zrównoważone przedmioty opodatkowania;
10. uważa kontrolę pomocy państwa sprawowaną przez UE za ważne narzędzie zwalczania praktyk podatkowych zakłócających funkcjonowanie jednolitego rynku;
11. z zadowoleniem przyjmuje indywidualną interpretację prawa podatkowego i podkreśla, że jeśli jest ona stosowana do uzasadnionych celów z myślą o ułatwieniu płacenia podatków w państwach członkowskich, w których istotnie prowadzona jest działalność gospodarcza i gdzie powstaje wartość dodana, to stanowi ona ważne narzędzie zapewniające podmiotom gospodarczym i przedsiębiorstwom pewność prawa, jednak podkreśla również, że nie można zaakceptować wykorzystywania indywidualnej interpretacji prawa podatkowego jako narzędzia negocjacji;
12. stanowczo popiera środki przeciwdziałania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od podatków, a także podkreśla potrzebę wydajniejszego wykorzystywania pieniędzy podatników oraz dalszych działań służących ochronie interesów finansowych Unii, co powinno być kluczowym priorytetem, by zapewnić legitymację wydatków UE; w związku z tym jest zdania, że w pracach Komisji należy położyć nacisk na środki zwalczania nadużyć finansowych;
13. z niecierpliwością oczekuje wyników pracy grupy roboczej wysokiego szczebla ds. zasobów własnych, które mają być przedstawione na konferencji międzyinstytucjonalnej w 2016 r.; podkreśla, że Komisja zobowiązała się, iż na podstawie tych wyników oceni, czy nowe zasoby własne są odpowiednie, oraz że ocenę tę należy przeprowadzić równolegle do przeglądu lub rewizji wieloletnich ram finansowych w 2016 r.; przypomina o swoim zaangażowaniu na rzecz zreformowania systemu zasobów własnych UE przed początkiem obowiązywania kolejnych wieloletnich ram finansowych, by system był prostszy, sprawiedliwszy i przejrzystszy;
14. podkreśla konieczność ostatecznego i jednoznacznego rozwiązania powracającego problemu rachunków niezapłaconych na koniec roku, gdyż problem ten podważa wiarygodność UE; oczekuje, że do końca 2016 r. wielkość takich rachunków zostanie zredukowana do zrównoważonego poziomu dzięki wdrożeniu planu płatności 2015–2016; wzywa Komisję do ścisłego monitorowania wdrażania tego planu płatności oraz do bezzwłocznego przedstawienia wniosków w sprawie budżetów zmieniających, jeśli w 2016 r. poziom zatwierdzonych płatności okaże się niewystarczający;
15. przypomina Komisji o jej zobowiązaniu do zajęcia się rosnącą presją na zewnętrznych granicach UE, w tym przez zdecydowane środki przeciwdziałające nieuregulowanej migracji oraz handlowi ludźmi i przemytowi, oraz zaznacza, że lepsze zarządzanie migracją oznacza lepsze powiązanie między polityką migracji UE a jej polityką zewnętrzną;
16. popiera przegląd porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa oraz propozycję wspólnego z Komisją i Radą planowania w celu poprawy wydajności procedury ustawodawczej;
17. przypomina, że najpóźniej do końca 2016 r. Komisja ma przedstawić przegląd funkcjonowania wieloletnich ram finansowych (WRF) na lata 2014-2020 wraz z wnioskiem ustawodawczym w sprawie zmiany rozporządzenia o WRF; podkreśla, że obowiązkowy ustawodawczy przegląd WRF to jedno z głównych żądań przedstawionych przez Parlament w czasie negocjacji dotyczących WRF; w związku z tym przywiązuje najwyższą wagę do tego procesu i deklaruje gotowość do konstruktywnej pracy w celu znalezienia rozwiązania szeregu niezamkniętych kwestii, w tym kwestii finansowania funduszu gwarancyjnego w ramach Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych;
CZĘŚĆ 2
Nowy impuls dla zatrudnienia, wzrostu i inwestycji
18. apeluje do Komisji o sfinalizowanie pakietu dotyczącego mobilności pracowników, o podjęcie działań służących wspieraniu integracji i szans na zatrudnienie pracowników europejskich oraz o zajęcie się problemami osób długotrwale bezrobotnych; odrzuca wszelkie inicjatywy sprzeczne z zasadą pomocniczości, np. europejskie systemy zasiłków dla bezrobotnych, wiążące wskaźniki społeczne dla państw członkowskich i europejską minimalną płacę lub dochód;
19. z zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji, by powiązać nowy impuls dla miejsc pracy ze wzrostem i inwestycjami; przypomina, że we wszelkich nowych wnioskach ustawodawczych należy zagwarantować właściwą równowagę między elastycznością a bezpieczeństwem pracodawców i pracowników;
20. domaga się konkretnych działań służących wyeliminowaniu utrzymującej się dyskryminacji na rynku pracy, zwłaszcza jeśli chodzi o starszych pracowników, kobiety, pracowników niepełnosprawnych i ludzi młodych;
21. wzywa Komisję do skonsolidowania i poprawy jakości, skuteczności i dostępności systemów edukacji i szkoleń w UE; jest zdania, że szczególną uwagę należy zwrócić na uczenie się przez całe życie, dualne systemy kształcenia, uznawanie dyplomów i wsparcie środków służących obniżaniu wskaźników wczesnego porzucania nauki, by zapewnić, że uczniowie będą zdobywać podstawowe umiejętności określone w programie międzynarodowej oceny umiejętności uczniów (PISA) OECD;
22. zwraca się do Komisji, by w ramach strategii „Europa 2020” na rzecz zatrudnienia i inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu nie ustawała w wysiłkach służących tworzeniu miejsc pracy przez wdrażanie koncepcji gospodarki o obiegu zamkniętym oraz tworzenie synergii w sektorze morskim jako całości (błękitny wzrost);
23. apeluje do Komisji o przedstawienie wieloletnich planów zarządzania, należących do najważniejszych narzędzi wdrażania zreformowanej WPRyb, z myślą o zrównoważonej eksploatacji zasobów połowowych, a także o przygotowanie w trybie zwykłej procedury ustawodawczej ram prawnych dotyczących środków technicznych, które miały być przedstawione już w 2015 r.;
24. podkreśla, że cel jednolitego europejskiego ekologicznego oznakowania produktów rybołówstwa i akwakultury, przewidzianego w ramach wspólnej organizacji rynku, musi być wypełniony w formie sprawozdania i wniosku Komisji;
25. przypomina, że Komisja zobowiązała się wykorzystywać wszelkie dostępne narzędzia, w tym budżet UE, to stymulowania tworzenia miejsc pracy i wzrostu dzięki inteligentnym inwestycjom prowadzonym na zasadach ścisłego partnerstwa z państwami członkowskimi, parlamentami państw członkowskich, regionami i miastami w celu doprowadzenia do lepszego wdrażania istniejącej polityki oraz do poprawy skuteczności działań w terenie, zwłaszcza z wykorzystaniem europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych; podkreśla, że nowy okres programowania polityki spójności, mający solidne oparcie w europejskim semestrze i procesie zarządzania gospodarczego, jest nadal głównym źródłem takich inwestycji publicznych;
26. z zadowoleniem przyjmuje zaangażowanie Komisji na rzecz „lepszego stanowienia prawa” oraz proponowaną kontrolę sprawności i ocenę WPR mającą służyć ograniczeniu biurokracji i usunięciu obciążeń regulacyjnych; wzywa do przedstawienia wniosku ułatwiającego wdrożenie reformy w celu zagwarantowania utrzymania na absolutnie minimalnym poziomie obciążeń administracyjnych nakładanych na rolników i organy państw członkowskich oraz w celu zachowania fundamentalnej roli WPR w zapewnianiu bezpieczeństwa żywnościowego;
27. apeluje o wydajne korzystanie z budżetu UE przez skoncentrowanie się na lepszym wdrażaniu istniejących mechanizmów kontroli, ich ocenie, środkach ograniczających obciążenia biurokratyczne we wszystkich możliwych przypadkach oraz metodach zapewniania wysokich wyników i wartości dodanej w korzystaniu z pieniędzy podatników, a ponadto podkreśla, że wyniki należy uznawać za kwestię istotniejszą od maksymalizacji wykorzystania środków budżetowych;
28. popiera starania Komisji podejmowane podczas wszystkich trwających dwu- i wielostronnych negocjacji handlowych, zmierzające do osiągnięcia pozytywnego wyniku w postaci zawarcia w 2016 r. kompleksowych umów handlowych korzystnych dla wszystkich stron, co znacznie poprawiłoby perspektywy handlowe UE i możliwości przedsiębiorstw z UE na całym świecie; uważa jednak, że zrównoważone starania UE są niezbędne, by wyciągnąć korzyści z procesu zapoczątkowanego w 2013 r. przez pakiet z Bali, uzgodniony jako element wielostronnych negocjacji prowadzonych w ramach rundy dauhańskiej, które powinny utorować drogę do światowej stabilności gospodarczej;
29. uważa, że usunięcie barier utrudniających handel i inwestycje na całym świecie pozostaje jednym z kluczowych elementów strategii handlowej UE; zauważa w związku z tym, że w sprawozdaniu Komisji z 2014 r. dotyczącym barier utrudniających handel i inwestycje wskazano istotne i nieuzasadnione bariery w stosunkach handlowych UE z najważniejszymi państwami trzecimi; dlatego też ponawia apel do Komisji o realizację tego programu i o zwalczanie nieuzasadnionych środków protekcjonistycznych;
Połączony jednolity rynek cyfrowy
30. podkreśla, że nowy wniosek Komisji zastępujący wniosek w sprawie wspólnych europejskich przepisów dotyczących sprzedaży – zapowiedzianych w komunikacie w sprawie jednolitego rynku cyfrowego – musi bazować na stanowisku Parlamentu z pierwszego czytania;
31. zwraca się do Komisji, by w przeglądzie dyrektywy w sprawie audiowizualnych usług medialnych uwzględniła dokonujące się zbliżanie technologii, przedstawiając odpowiednie zalecenia służące dostosowaniu ram regulacyjnych i przygotowaniu ich na wyzwania przyszłości;
32. liczy na ambitny przegląd dyrektywy w sprawie usługi powszechnej, aktualizujący prawa użytkowników końcowych;
Stabilna unia energetyczna z perspektywiczną polityką w kwestii zmiany klimatu
33. domaga się terminowego przeprowadzenia przeglądu rozporządzenia o bezpieczeństwie dostaw gazu oraz decyzji ustanawiającej mechanizm wymiany informacji o międzyrządowych porozumieniach w dziedzinie energii;
34. wzywa Komisję, by wystąpiła z serią inicjatyw ustawodawczych i nieustawodawczych w celu opracowania ambitnych ram dotyczących klimatu i energii do 2030 r. jako wkładu UE w zawarcie światowego porozumienia w sprawie klimatu na paryskim posiedzeniu stron ramowej konwencji ONZ w sprawie zmiany klimatu;
35. wzywa Komisję do pełnego zaangażowania Parlamentu we wspólne dążenia do przeciwdziałania światowemu ociepleniu, w sposób zapewniający uwzględnienie działań na rzecz klimatu we wszystkich dziedzinach polityki UE dzięki dostosowaniu ich do realiów zmiany klimatu, a także zwraca się o przedstawienie w drodze zwykłej procedury ustawodawczej wniosków ustawodawczych dotyczących wdrożenia pakietu klimatyczno-energetycznego na okres do 2030 r.;
36. apeluje o całościową, strukturalną reformę unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (ETS) na okres po 2020 r., co powinno obejmować namacalne i ujednolicone środki dotyczące ucieczki emisji, by ochronić przemysł UE przez zapewnienie, że podmioty osiągające najlepsze wyniki nie będą ponosić pośrednich ani bezpośrednich kosztów wynikających z ETS, i przez uwzględnienie zmienności poziomów produkcji;
37. wzywa do przedstawienia wniosku ustawodawczego dotyczącego rozdziału celów emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. w sektorach nieobjętych ETS, a także do przeprowadzenia przeglądu ram prawnych dotyczących efektywności energetycznej, w tym charakterystyki energetycznej budynków, dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej i innych związanych z zarządzaniem aspektów ram na okres do 2030 r., a ponadto do przeprowadzenia przeglądu dyrektywy w sprawie odnawialnych źródeł energii, by utworzyć unijny system wsparcia dla odnawialnych źródeł energii w celu zaradzenia obecnej sytuacji, którą cechuje wielość krajowych systemów wsparcia, co okazało się kosztowne i niewydajne z punktu widzenia wewnętrznego rynku energii;
38. domaga się uczciwego i wydajnego systemu kształtowania cen, sprzyjającego zrównoważonemu transportowi dzięki przeglądowi dyrektywy w sprawie eurowiniety oraz ram wspierających europejską usługę opłaty elektronicznej, a także opracowania centralnego planu wprowadzenia połączonych systemów inteligentnego transportu;
39. domaga się przeglądu dyrektywy w sprawie promowania ekologicznie czystych i energooszczędnych pojazdów transportu drogowego oraz przeglądu zasad dostępu do rynku transportu drogowego z myślą o zwiększeniu efektywności energetycznej;
40. z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie pakietu dotyczącego jakości powietrza oraz trwające wdrażanie rozporządzenia REACH;
41. apeluje o uważniejsze i bardziej wyważone podejście do środków dotyczących ekoprojektu, które w przeszłości spowodowały wśród obywateli wzrost sceptycyzmu co do regulacji na szczeblu europejskim, i wyraża opinię, że podejście to powinno opierać się na potencjale oszczędności energii i dostosowaniu takich środków do warunków rynkowych, bez ingerowania w przyzwyczajenia obywateli; zdecydowanie popiera zrozumiałe oznakowanie energetyczne, mające dać konsumentom możliwość wyboru, i nalega, by przedstawiono nowy wniosek w sprawie pakietu dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym;
42. podkreśla potrzebę pilnego przeglądu dyrektywy w sprawie tkanek i komórek ludzkich, aby zapewnić jej zgodność z Kartą praw podstawowych, zwłaszcza w odniesieniu do zasady nieodpłatnego dawstwa; wyraża pogląd, że to samo tyczy się rozporządzenia w sprawie terapii zaawansowanych, które także musi być bardziej dostosowane do potrzeb MŚP; podkreśla, że Komisja musi przedłożyć wniosek dotyczący bardziej powszechnego podejścia do oceny technologii medycznych w odniesieniu do produktów leczniczych, który nie będzie nakładał dodatkowego obciążenia administracyjnego, a będzie odciążał przedsiębiorstwa i organy państw członkowskich, wymagając od nich przeprowadzenia takiej oceny tylko raz na szczeblu UE, a nie w 28 państwach członkowskich; oczekuje terminowego przyjęcia prawa wtórnego, o którym mowa w dyrektywie w sprawie wyrobów tytoniowych; podkreśla, że Komisja powinna uczynić z walki przeciwko oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe priorytet i apeluje o konkretne wnioski ustawodawcze – które uzupełnią dotychczasowe wnioski w dziedzinie weterynarii – służące rozwiązaniu tych poważnych problemów; apeluje o skupienie większej uwagi na leczeniu ludzi, na przykład w formie uregulowań dotyczących antybiotyków stosowanych w leczeniu ludzi, podobnych do zaproponowanych już uregulowań dotyczących antybiotyków stosowanych w leczeniu zwierząt;
43. wzywa Komisję, aby – w związku z poważnymi, długotrwałymi i zakłócającymi konkurencję problemami w zakresie wykonania rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności – dokonała przeglądu tego rozporządzenia pod kątem jego podstaw naukowych oraz aby ewentualnie usunęła z niego koncepcję profili składników odżywczych bądź uchyliła całe rozporządzenie; uważa, że cele tego rozporządzenia, takie jak zapewnienie, by informacje dotyczące żywności były prawdziwe oraz by podawane były konkretne wskazania dotyczące zawartości tłuszczu, cukru i soli, zostały w międzyczasie osiągnięte dzięki rozporządzeniu (UE) nr 1169/2011 w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności;
44. oczekuje ostatecznego przyjęcia wniosków ustawodawczych w sprawie zdrowia zwierząt, zdrowia roślin, kontroli urzędowych, nowej żywności, klonowania, weterynaryjnych produktów leczniczych oraz pasz leczniczych;
Pogłębiony i bardziej sprawiedliwy rynek wewnętrzny oparty na wzmocnionej bazie przemysłowej
45. domaga się dogłębnej analizy rynków, w tym obecnych trendów, w celu upewnienia się, czy i w jakiej formie należy zająć się kwestią usług oraz czy stosowanie i ponowna interpretacja obowiązującego prawa (w tym dyrektywy usługowej i dyrektywy w sprawie koncesji) są rzeczywiście proporcjonalne;
46. domaga się przeglądu dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego, wniosku w sprawie wysokiej jakości sekurytyzacji, a także wniosku w sprawie naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji infrastruktury rynku finansowego;
Rozsądna i wyważona umowa o wolnym handlu ze Stanami Zjednoczonymi
47. podkreśla geopolityczne i strategiczne znaczenie transatlantyckiego partnerstwa handlowo-inwestycyjnego, które jest najistotniejszym i najnowszym projektem UE i USA i które, jeśli zostanie pomyślnie zawarte, będzie – poza wymiarem handlowym – skutkowało ożywieniem pełnego partnerstwa transatlantyckiego, dzięki czemu będzie mogło stać się punktem odniesienia dla instytucjonalizacji silniejszego partnerstwa na świecie poprzez ustanowienie globalnych zasad handlowych na rzecz przyszłego, ponownego uruchomienia skutecznego, wielostronnego procesu liberalizacji; wspiera w tym kontekście wysiłki unijnych negocjatorów na rzecz zawarcia obustronnie korzystnej umowy, która w znacznym zakresie ograniczy bariery taryfowe i pozataryfowe, jednocześnie w pełni szanując unijne normy społeczne, a także normy w zakresie bezpieczeństwa konsumentów i ochrony środowiska;
Obszar sprawiedliwości i przestrzegania praw podstawowych, którego podstawą jest wzajemne zaufanie
48. podkreśla, że Komisja musi przedłożyć wniosek w sprawie wspólnych minimalnych standardów dotyczących postępowania cywilnego oraz w sprawie przeglądu rozporządzenia Bruksela II, ze szczególnym naciskiem na transgraniczne sprawy dotyczące władzy rodzicielskiej;
49. odnotowuje w związku z tym znaczną liczbę petycji, w których zarzuca się naruszenie rozporządzenia Bruksela II; wzywa zatem Komisję do zapobiegania za pośrednictwem systemu mediacji uprowadzaniu dzieci oraz do promowania konkretnych szkoleń dla mediatorów i sędziów zajmujących się międzynarodowymi postępowaniami dotyczącymi dzieci; zachęca państwa członkowskie do scentralizowania spraw dotyczących uprowadzeń dzieci w wyspecjalizowanych sądach;
50. domaga się przyjęcia europejskiego aktu w sprawie dostępności;
51. podkreśla, że Komisja powinna zapewnić pełne wdrożenie przepisów UE z zachowaniem terminu transpozycji; wzywa Komisję do przedsięwzięcia odpowiednich środków wobec tych państw członkowskich, które nie wdrożyły odpowiednio dyrektywy w sprawie niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych; wzywa Komisję do podjęcia dalszych działań legislacyjnych w odniesieniu do niegodziwego traktowania dzieci w internecie w celach seksualnych;
52. nalega, by Komisja nadal zapewniała właściwe wdrażanie przepisów UE w obszarze sprawiedliwości oraz by podejmowała bardziej systematyczne działania w zakresie współpracy sądowniczej w sprawach cywilnych i karnych oraz w dalszym ciągu rozwijała europejską przestrzeń sprawiedliwości;
53. apeluje do Komisji o rozwiązanie problemu zarówno utrzymującego się zróżnicowania wynagrodzenia ze względu na płeć, jak i rosnącego zróżnicowania emerytur ze względu na płeć, które w 2014 r. osiągnęło unijną średnią w wysokości 39%;
54. oczekuje, że Komisja uczyni rok 2017 rokiem walki na rzecz wyeliminowania przemocy wobec kobiet oraz że zwiększy swe wysiłki, by przeciwdziałać handlowi ludźmi i zwalczać go, a także chronić ofiary takiego handlu; wzywa w związku z tym Komisję do wszczęcia procedury przystąpienia UE do Konwencji Rady Europy w sprawie zapobiegania i zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (konwencji stambulskiej);
55. podkreśla potrzebę dalszych działań w kwestii równowagi płci w odniesieniu do zobowiązania w ramach procesu podejmowania decyzji gospodarczych; zachęca Komisję, by zajęła się czynnikami, które zniechęcają kobiety do podejmowania działalności gospodarczej, a także by propagowała dostęp do finansowania, szkolenia i usług wspierających przedsiębiorczość kobiet oraz by zachęcała i wspomagała Radę w celu przyjęcia wspólnego stanowiska w sprawie wniosku dotyczącego tak zwanej dyrektywy w sprawie kobiet w zarządach;
W kierunku nowej polityki migracyjnej
56. podkreśla swój apel do Komisji o przedłożenie nowego wniosku ustawodawczego w sprawie pakietu dotyczącego inteligentnych granic niezwłocznie po zakończeniu projektu pilotażowego, aby przyspieszyć, ułatwić i wzmocnić procedury kontroli granicznej dotyczące obcokrajowców podróżujących do UE; podkreśla, że UE musi dążyć do bardziej nowoczesnego i skutecznego zarządzania granicami poprzez wykorzystanie najnowszej technologii, przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiedniej ochrony obywateli;
57. podkreśla potrzebę dalszego wzmacniania działań na szczeblu europejskim dotyczących ostatnich tragicznych wydarzeń w regionie Morza Śródziemnego, w tym bardziej rygorystycznych środków, by uniknąć ofiar na morzu, wspierać osoby ubiegające się o ochronę międzynarodową, zapewnić ochronę granic UE, zwalczać handlarzy ludźmi i usprawnić współpracę z państwami trzecimi;
Silniejsza pozycja na arenie międzynarodowej
58. apeluje o przegląd europejskiej polityki sąsiedztwa, w ramach którego należy rozważyć następujące kwestie:
a) wyraźne rozróżnienie między rozszerzeniem a polityką sąsiedztwa;
b) zróżnicowanie i podejście „więcej za więcej”;
c) zaangażowanie poza krajami sąsiedztwa;
d) wsparcie na rzecz demokracji, reformy wymiaru sprawiedliwości, praworządności i tworzenia potencjału instytucjonalnego;
e) zróżnicowana oferta: sektory priorytetowe;
f) wymiar bezpieczeństwa;
g) wspieranie integracji regionalnej;
59. podkreśla znaczenie wzmocnienia wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO) z prawdziwym wewnętrznym rynkiem bezpieczeństwa i obrony, pogłębioną współpracą w branży europejskiego przemysłu obronnego, konkurencyjną europejską bazą technologiczno-przemysłową sektora obronnego oraz bardziej kolektywnym podejściem do badań i rozwoju w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony oraz udzielania zamówień publicznych; podkreśla konieczność przedłożenia przez Komisję wniosku w sprawie ustanowienia unijnego reżimu gwarancji podaży, niezbędnego do rozwoju, podtrzymania i przeniesienia krytycznego potencjału obrony, a także będącego wyrazem solidarności i zaufania państw członkowskich; w pełni wspiera wdrożenie działań przygotowawczych w zakresie powiązanych z WPBiO badań w dziedzinie obrony oraz projektu pilotażowego proponowanego przez Parlament;
60. zwraca się do Komisji, by zapewniła właściwą realizację Planu działania UE dotyczącego praw człowieka i demokracji na lata 2015–2019 zatytułowanego „Prawa człowieka jako centralny element działań UE”;
61. apeluje o większy nacisk na dialog międzyreligijny mający na celu analizę i zrozumienie trendów religijnych, aby propagować tolerancję i aktywne zaangażowanie w ramach polityki zewnętrznej UE przeciwko przemocy i ekstremizmowi radykalizacji postaw;
62. podkreśla znaczenie zapewnienia, by wsparcie demokracji, praworządność i poszanowanie powszechności i niepodzielności praw człowieka i podstawowych wolności były aktywnie promowane przez wszystkie delegatury UE, z jednoczesnym uwzględnieniem krajowych strategii dotyczących praw człowieka;
63. podkreśla, że w odniesieniu do pakietu lotniczego, strategia na rzecz konkurencyjności oraz przegląd rozporządzenia w sprawie Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego ((WE) nr 216/2008) są kluczowymi priorytetami.
64. podkreśla, że rozporządzenie w sprawie walki z nielegalnymi, nieraportowanymi i nieuregulowanymi połowami (połowy NNN) odniosło sukces i należy je w dalszym ciągu wdrażać w 2016 r.; apeluje do Komisji o zapewnienie spójności wszystkich strategii politycznych UE, w tym WPRyb i polityki handlowej;
65. zauważa, że nielegalne przepływy finansowe z krajów rozwijających się sięgają 1 bln USD rocznie, tj. prawie dziesięciokrotnej wartości całej oficjalnej pomocy rozwojowej; uważa, że pomoc rozwojowa musi zatem skupiać się na wysiłkach na rzecz promowania dobrych rządów, zapewnienia praworządności, walki z korupcją i zwiększenia przejrzystości oraz odpowiedzialności wszystkich podmiotów, w tym rządów krajów rozwijających się i sektora prywatnego; w związku z tym zwraca się do Komisji, by opracowała kompleksową strategię i plan działania służące rozwiązaniu tego problemu w krajach rozwijających się;
66. zwraca się do Komisji, by przeprowadziła pierwszą ocenę zestawu narzędzi w ramach współpracy na rzecz rozwoju opartego na prawach człowieka, w tym jego wdrożenia, podjętych konkretnych działań w tym zakresie oraz wpływu zastosowania podejścia opartego na prawach człowieka; przypomina, że podejście to ma na celu integrację wszystkich zasad dotyczących praw człowieka z działaniami operacyjnymi UE na rzecz rozwoju, obejmującymi ustalenia zarówno na szczeblu dowództwa, jak i w terenie dotyczące synchronizacji praw człowieka i działań w zakresie współpracy na rzecz rozwoju oraz wykorzystania dialogów dotyczących praw człowieka i warunkowości jako środka nacisku, pozytywnego lub negatywnego (motywującego lub zniechęcającego), by wspierać zgodność z zasadami i standardami w zakresie praw człowieka poprzez zapewnienie udzielania pomocy na rzecz takiej spójności;
67. ubolewa nad faktem, że edukacja, która służy ochronie dzieci w sytuacjach wyjątkowych i kryzysowych, w tym w przypadku klęsk żywiołowych, pozostaje najbardziej niedofinansowanym sektorem, mimo że spośród szacunkowej liczby 101 mln dzieci w wieku szkolnym, które nie uczęszczają do szkoły, prawie 60 mln żyje w 33 krajach obecnie dotkniętych konfliktami zbrojnymi; w związku z tym domaga się zajęcia się kwestią większej spójności polityki UE oraz zlikwidowania luk między pomocą humanitarną i rozwojową, łącząc pomoc doraźną, odbudowę i rozwój;
68. zwraca uwagę, że w krajach rozwijających się MŚP są głównym źródłem zatrudnienia i dobrobytu, generując ok. 90% miejsc pracy; popiera środki na rzecz zlikwidowania w krajach rozwijających się nadmiernych obciążeń regulacyjnych dla MŚP, promowania w tym kontekście ducha przedsiębiorczości i innowacyjności oraz dalszego zwiększania dostępu do mikrokredytów i mikrofinansowania;
69. popiera włączenie niepełnosprawności do współpracy na rzecz rozwoju, zgodnie z Konwencją o prawach osób niepełnosprawnych Organizacji Narodów Zjednoczonych, biorąc pod uwagę fakt, że w krajach rozwijających się żyje nieproporcjonalna liczba osób niepełnosprawnych, z których wiele jest marginalizowanych, żyje w skrajnym ubóstwie i jest niezdolnych do korzystania w pełnym zakresie z praw człowieka; podkreśla, że Europejski Rok na rzecz Rozwoju to pokoleniowa szansa, by wesprzeć prawa i potrzeby wszystkich ludzi, w tym najbardziej poszkodowanych i zmarginalizowanych, a zwłaszcza osób niepełnosprawnych, w tym dzieci, młodzieży i kobiet;
Unia demokratycznych zmian
70. wzywa Komisję do dostosowania wszystkich niezakończonych procedur sprzed uchwalenia traktatu lizbońskiego (w ramach procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą) do postanowień traktatu lizbońskiego w odniesieniu do aktów delegowanych i wykonawczych;
71. ponownie zwraca się do Komisji o przedłożenie, na podstawie art. 298 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, wniosku dotyczącego rozporządzenia w sprawie europejskiego prawa o postępowaniu administracyjnym;
72. apeluje do Komisji o ocenę niskiego odsetka udanych europejskich inicjatyw obywatelskich, który negatywnie wpływa na akceptację tego instrumentu ponadnarodowej demokracji uczestniczącej przez obywateli, oraz o zapewnienie, by decyzje dotyczące dopuszczalności europejskich inicjatyw obywatelskich odpowiadały kompetencjom prawnym UE; oczekuje, że Komisja – zgodnie ze swoim zobowiązaniem – podejmie odpowiednie działania następcze w odniesieniu do każdej udanej europejskiej inicjatywy obywatelskiej oraz że bardziej ogólnie wyeliminuje wady i ograniczenia tego instrumentu poprzez niezwłoczny przegląd rozporządzenia w sprawie europejskiej inicjatywy obywatelskiej w celu przekształcenia go w wiarygodne narzędzie ustalania programu;
73. apeluje do Komisji o przeprowadzenie dokładniejszej analizy rzekomych naruszeń prawa UE, o których donoszą składający petycje, wzmacniając jednocześnie wspólne uprawnienia kontrolne Parlamentu i Komisji w odniesieniu do transponowania i wdrażania przez państwa członkowskie prawa UE, a także o ścisłą i terminową współpracę w zakresie odnośnych dochodzeń oraz, jeżeli zostanie to uznane za konieczne, o wszczęcie – we współpracy z Parlamentem i przy zachowaniu pełnej przejrzystości – postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego; uważa ponadto, że porozumienie międzyinstytucjonalne powinno nakładać na organy publiczne obowiązek udzielania Parlamentowi w ciągu trzech miesięcy pełnej i odpowiedzialnej odpowiedzi na jego dochodzenia dotyczące petycji składanych przez obywateli UE;
74. zwraca się do Komisji, by w związku z programem sprawności i wydajności regulacyjnej (REFIT) przedstawiła ambitny wykaz aktów ustawodawczych i wniosków, których przeglądu należy dokonać lub które należy uchylić, jeżeli nie przynoszą one już wartości dodanej i nie wydają się odpowiednie;
75. zauważa, że zobowiązanie polityczne Wysokiego Przedstawiciela Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Wiceprzewodniczącego Komisji do ścisłej współpracy z Parlamentem, a zwłaszcza z Komisją Spraw Zagranicznych (np. przed posiedzeniami Rady do Spraw Zagranicznych i po tych posiedzeniach) jest wcielane w życie;
76. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji.