PROJEKT REZOLUCJI w sprawie migracji i sytuacji uchodźców
7.9.2015 - (2015/2833(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Marina Albiol Guzmán, Cornelia Ernst, Martina Anderson, Malin Björk, Kostas Chrysogonos, Marie-Christine Vergiat, Barbara Spinelli, Lynn Boylan, Matt Carthy, Javier Couso Permuy, Stefan Eck, Tania González Peñas, Takis Hadjigeorgiou, Josu Juaristi Abaunz, Stelios Kouloglou, Merja Kyllönen, Patrick Le Hyaric, Paloma López Bermejo, Liadh Ní Riada, Marisa Matias, Martina Michels, Younous Omarjee, Pablo Iglesias, Sofia Sakorafa, Lola Sánchez Caldentey, Lidia Senra Rodríguez, Neoklis Sylikiotis, Miguel Urbán Crespo, Ángela Vallina, Eleonora Forenza w imieniu grupy GUE/NGL
B8‑0835/2015
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie migracji i sytuacji uchodźców
Parlament Europejski,
– uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej,
– uwzględniając Europejską konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając konwencję genewską z 1951 r. oraz dodatkowe protokoły do niej,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie ostatnich tragicznych wydarzeń na Morzu Śródziemnym oraz polityki UE w zakresie migracji i azylu[1],
– uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dnia 23 kwietnia 2015 r.,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie sytuacji w regionie Morza Śródziemnego oraz potrzeby opracowania całościowego podejścia UE do migracji[2],
– uwzględniając przemówienie przewodniczącego Parlamentu Europejskiego podczas jego wizyty na Lampedusie w dniach 2 i 3 października 2014 r., upamiętniającej rocznicę tragedii z dnia 3 października 2013 r.,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych z wizyt jej delegacji na Lampedusie w listopadzie 2011 r., w Jordanii w lutym 2013 r. w odniesieniu do uchodźców z Syrii oraz w Bułgarii w styczniu 2014 r. w odniesieniu do sytuacji osób ubiegających się o azyl i uchodźców, szczególnie z Syrii,
– uwzględniając debatę na sesji plenarnej w dniu 9 października 2013 r. poświęconą polityce migracyjnej UE w regionie Morza Śródziemnego, ze zwróceniem szczególnej uwagi na tragiczne wydarzenia u wybrzeży Lampedusy,
– uwzględniając debaty, które odbyły się od początku obecnej kadencji w Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych: w dniu 22 lipca 2014 r. na temat wdrażania komunikatu w sprawie prac grupy zadaniowej ds. Morza Śródziemnego; w dniu 4 września 2014 r. w sprawie działań koordynowanych przez Frontex w regionie Morza Śródziemnego i w sprawie Śródziemnomorskiej Grupy Zadaniowej; w dniu 24 września 2014 r. w sprawie piątego sprawozdania rocznego Komisji na temat imigracji i azylu (za 2013 r.) (COM(2014)0288) oraz w sprawie sprawozdania rocznego Europejskiego Urzędu Wsparcia w dziedzinie Azylu (EASO) na temat sytuacji w dziedzinie azylu w Unii Europejskiej (2013 r.),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 4 grudnia 2013 r. w sprawie prac Śródziemnomorskiej Grupy Zadaniowej (COM(2013)0869),
– uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dnia 20 grudnia 2013 r.,
– uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 22 maja 2014 r. na temat wdrażania komunikatu w sprawie prac Śródziemnomorskiej Grupy Zadaniowej (SWD(2014)0173),
– uwzględniając konkluzje przyjęte przez Radę Europejską na posiedzeniu w dniach 26 i 27 czerwca 2014 r., w których określiła ona strategiczne wytyczne dotyczące planowania ustawodawczego i operacyjnego na nadchodzące lata w dziedzinie wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości,
– uwzględniając polityczne wytyczne dla przyszłej Komisji przedstawione przez przewodniczącego J.C. Junckera na posiedzeniu plenarnym Parlamentu w dniu 15 lipca 2014 r.,
– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 11 września 2014 r. dotyczącą europejskiej polityki migracyjnej,
– uwzględniając zobowiązania podjęte przez komisarza ds. migracji, spraw wewnętrznych i obywatelstwa Dimitrisa Avramopoulosa podczas wysłuchania przed Komisją Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych w dniu 30 września 2014 r.,
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 10 października 2014 r. na temat podejmowania działań mających na celu lepsze zarządzanie przepływami migracyjnymi,
– uwzględniając sprawozdanie Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy z kwietnia 2012 r. zatytułowane „Śmierć na Morzu Śródziemnym”, kto jest odpowiedzialny?”,
– uwzględniając roczne sprawozdania specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. praw człowieka w odniesieniu do migrantów, w szczególności sprawozdanie z kwietnia 2013 r. odnoszące się do zarządzania granicami zewnętrznymi UE i jego wpływu na prawa człowieka przysługujące migrantom, a także sprawozdanie z kwietnia 2014 r. w sprawie wyzysku migrantów w pracy,
– uwzględniając prace prowadzone przez organizacje pozarządowe i organizacje społeczeństwa obywatelskiego w regionie Morza Śródziemnego, które stały się przykładem a ma dać przykład niezmilitaryzowanych, cywilnych operacji ratunkowych, w oparciu o prawa człowieka i solidarność,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że niestabilność w regionie i utrzymujące się konflikty generują kryzys humanitarny niemający bez precedensu w nowoczesnej historii, z ponad 60 milionami przesiedleńców w 2014 r.; przypomina, że w 2014 r. ok. 42 500 dziennie stawało się uchodźcami, osobami ubiegającymi się o azyl lub osobami wewnętrznie przesiedlonymi oraz że wspomniane przepływy mają miejsce głównie w krajach rozwijających się, zaś jedynie 13 % odnosi się do krajów rozwiniętych;
B. mając na uwadze, że większość państw członkowskich zmniejszyła swoje uczestnictwo w programach pomocy żywnościowej, co powoduje niedobory żywności w pierwszych krajach przyjmujących uchodźców, w szczególności w Jordanii i Libanie;
C. mając na uwadze, że konflikty w Syrii i Libii, gdzie państwa członkowskie zbroiły i finansowały różne podmioty, doprowadziły do dramatycznego wzrostu liczby uchodźców, co po raz kolejny wywołało konieczność wywiązywania się przez państwa członkowskie z międzynarodowych zobowiązań do przyjęcia uchodźców i ratowania ich na morzu;
D. mając na uwadze, że UE i jej państwa członkowskie przyczyniają się do utrzymywania się przestępczego i niebezpiecznego procederu przemytu osób poprzez stawianie murów i odgradzanie swoich granic zewnętrznych przed migrantami i uchodźcami bez zapewnienia możliwości bezpiecznego i legalnego dostępu do UE; mając w związku z tym na uwadze brak adekwatnej reakcji ze strony UE i jej państw członkowskich wobec śmierci migrantów na Morzu Śródziemnym i kryzysu związanego z uchodźcami w naszym sąsiedztwie,
E. mając na uwadze, że według danych Biura UNHCR w 2015 r. 2 778 kobiet, mężczyzn i dzieci uznano za zmarłe lub zaginione podczas próby przedostania się do Europy i schronienia w niej; Mając na uwadze, że UE, zamiast wprowadzenia proaktywnych działań poszukiwawczych i ratowniczych, zwiększyła budżet agencji Frontex; mając na uwadze, że w oświadczeniu z dnia 5 sierpnia 2015 r. Lekarze bez Granic wskazali poważne braki jeśli chodzi o akcje poszukiwania i ratowania;
F. mając na uwadze, że według danych Biura UNHCR do Grecji drogą morską i lądową trafiło 229 460 osób w okresie od stycznia do sierpnia 2015 r. a do Włoch trafiło drogą morską 115 500 osób w okresie od stycznia do lipca 2015 r.; uznając wysiłki podjęte przez Grecję, by poprawić sytuację uchodźców pomimo braku europejskiego wsparcia, w tym finansowania;
G. mając na uwadze, że dnia 5 września 2015 r. Niemcy i Austria przyznały dostęp tysiącom uchodźców, którym węgierski rząd uniemożliwił wsiadanie do pociągów w Budapeszcie; mając na uwadze, że należy ubolewać, że te same rządy ogłosiły przywrócenie wyrywkowych kontroli granicznych pomimo sytuacji humanitarnej;
H. mając na uwadze, że w całej Europie pojawiło się wiele inicjatyw obywateli i samorządów lokalnych na rzecz wspierania uchodźców, a także wzywa się do odmiennej polityki w zakresie migracji i azylu;
I. mając na uwadze, że według danych Frontexu w 2015 r. krajami pochodzenia największej liczby ubiegających się o azyl są Syria, Afganistan, Erytrea, i Irak;
J. mając na uwadze, że zgodnie z konwencją genewską z 1951 r. można ubiegać się o azyl w innym państwie niezależnie od kraju pochodzenia, o ile istnieje uzasadniona obawa prześladowań z powodu rasy, religii, narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej lub z powodu przekonań politycznych;
K. mając na uwadze, że podczas ostatniego posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 25 i 26 czerwca w Brukseli przywódcom nie udało się uzgodnić wystarczających liczb na rzecz mechanizmów dobrowolnego przesiedlenia lub relokacji osób ubiegających się o azyl;
L. mając na uwadze, że zamiast obecnego doraźnego procesu podejmowania decyzji konieczne jest opracowanie bardziej długofalowego podejścia do aktywnych i niemilitarnych operacji poszukiwawczych i ratowniczych niezależnych od kontroli granicznych;
M. mając na uwadze, że obecna sytuacja w Grecji, we Włoszech i na Węgrzech podkreśla pilną potrzebę zawieszenia rozporządzenia dublińskiego oraz opracowania alternatyw;
1. oddaje hołd mężczyznom, kobietom i dzieciom, którzy w ubiegłych latach stracili życie, próbując przedostać się do bezpiecznego miejsca w Europie, oraz przekazuje rodzinom ofiar najgłębsze wyrazy współczucia, solidarności i wsparcia; wzywa UE i państwa członkowskie do uczynienia wszystkiego co w ich mocy, aby zidentyfikować ciała, znaleźć zaginionych i poinformować ich rodziny;
2. potępia brak solidarności i odpowiedzialności między państwami członkowskimi UE oraz nieludzkie i poniżające traktowanie, z jakim mierzą się migranci i uchodźcy w całej Europie, w tym akty przemocy popełniane przez organy ścigania; wzywa zatem do radykalnej i natychmiastowej zmiany polityki migracyjnej i azylowej;
3. wyraża pełną solidarność z dużą liczbą uchodźców i migrantów uciekających od niekończących się konfliktów, poważnych naruszeń praw człowieka, zgubnych skutków zmiany klimatu, ubóstwa i surowych represji; przypomina, że UE i jej państwa członkowskie są odpowiedzialne za wojnę, chaos, nędzę gospodarczą, głód i śmierć, od których uciekają uchodźcy i imigranci, zwłaszcza z powodu globalnej neoliberalnej polityki gospodarczej, ich kolonialnej przeszłości i obecnej polityki neokolonialnej;
4. wyraża uznanie dla licznych inicjatyw obywateli i władz lokalnych w całej Europie polegających na zapewnianiu uchodźcom wsparcia wobec braku wsparcia i przywództwa unijnego i rządowego; uznaje, że inicjatywy te wykazują, że liczni obywatele chcą żyć w Europie solidarności, w której przyjmuje się uchodźców i imigrantów; z zadowoleniem przyjmuje zwłaszcza ustanowienie sieci „miast dla uchodźców” w Hiszpanii, i zachęca władze lokalne do pójścia za tym przykładem;
5. uznaje potrzebę wsparcia ze strony ONZ; wzywa zatem ONZ do odgrywania ważnej roli w reagowaniu na kryzys dotyczący uchodźców, w tym poprzez wydawanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa w sprawie umożliwiania osobom ubiegającym się o azyl szybkiego i bezpiecznego dostępu do terytorium europejskiego;
6. wzywa wszystkie państwa członkowskie i wszystkie instytucje europejskie do podjęcia natychmiastowych działań w odpowiedzi na kryzysową sytuację w regionie Morza Śródziemnego, kierując się solidarnością i opierając się na sprawiedliwym podziale odpowiedzialności zgodnie z art. 80 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a także do przyjęcia całościowego podejścia, które obejmuje bezpieczną i zgodną z prawem migrację oraz pełne poszanowanie podstawowych praw i wartości; jeżeli w Radzie nie zostanie osiągnięte porozumienie co do przyjęcia takiego wspólnego stanowiska, wzywa Komisję i Radę do ustanowienia koalicji państw członkowskich w celu dążenia do bardziej postępowej i ludzkiej unijnej polityki azylowej i polityki dotyczącej uchodźców, a także wzywa do przyznania w tym obszarze znacznego finansowania w ramach wzmocnionej współpracy;
7. wzywa UE i jej państwa członkowskie do zorganizowania, w trybie pilnym, nowej stałej cywilnej operacji poszukiwawczo-ratunkowej na Morzu Śródziemnym, opracowanej w ścisłej współpracy z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, z uwzględnieniem wartościowych doświadczeń w akcjach poszukiwawczo-ratunkowych, takich jak te prowadzone przez organizacje Migrant Offshore Aid Station (MOAS) i Lekarze bez Granic (MSF);
8. ubolewa z powodu tego, że Radzie Europejskiej nie udało się ustanowić wiarygodnego ogólnounijnego i wiążącego mechanizmu solidarności, który obejmowałby obowiązkowy system przesiedleń oraz nadzwyczajne relokacje między państwami członkowskimi, a jednocześnie uwzględniałby prawo migrantów i uchodźców do wyboru miejsca, w którym będą żyć; wzywa Komisję do zaproponowania w ramach tego stałego systemu przesiedleń pewnej liczby miejsc przesiedlenia, odpowiednich do tego, by spełnić obecne potrzeby państw pierwszego wjazdu ustalone w oparciu o dane dotyczące ilości osób, które do tej pory w 2015 r. przybyły drogą morską i lądową;
9. wzywa do natychmiastowego zawieszenia rozporządzenia Dublin, które nie zapewnia skutecznego dostępu do azylu;
10. zwraca się do Komisji i państw członkowskich o natychmiastowe uruchomienie dyrektywy w sprawie tymczasowej ochrony (dyrektywa 2001/55/WE) w świetle obecnego masowego napływu uchodźców;
11. podkreśla potrzebę większego wykorzystania bezpiecznych i legalnych kanałów migracji oraz zwiększenia liczby wydawanych w ramach kodeksu wizowego wiz humanitarnych, wzywając państwa członkowskie do korzystania w większym stopniu z wiz humanitarnych lub do zawieszenia wymogu wizowego w odniesieniu do osób przybywających ze strefy konfliktu;
12. podkreśla, że oprócz solidnego programu przesiedleń państwa członkowskie powinny zgodzić się na zapewnienie innych legalnych dróg, takich jak wspomaganie łączenia rodzin, prywatne systemy sponsorowania oraz elastyczne rozwiązania wizowe, w tym wizy dla studentów i pracowników oraz wizy ze względów zdrowotnych;
13. potępia decyzję Rady, by skupić wszystkie efektywne wysiłki, w tym działania wojskowe, na walce, która chociaż nie jest daremna, jest jednak złudna, gdyż przemytnicy wykorzystują sytuację, w której nie ma legalnych kanałów migracji dla imigrantów i uchodźców; potępia plan niszczenia statków wzdłuż wybrzeża Libii i innych państw Afryki Północnej i wzywa UE oraz jej państwa członkowskie do zakończenia operacji EUNAVFOR MED;
14. wzywa państwa członkowskie do utworzenia, w trybie pilnym, odpowiednich struktur przyjmowania migrantów i osób ubiegających się o azyl, a także do uznania osób uciekających z regionów objętych obecnie konfliktami, za uchodźców prima facie;
15. ubolewa w związku z tym, że wiele osób uciekających przed sytuacją, w której w państwach niestabilnych i upadłych odmawia się im praw człowieka nie otrzyma statusu uchodźcy i pozostanie nielegalnymi migrantami, pomimo ich uzasadnionych obaw związanych z prześladowaniami;
16. potępia przyspieszenie i egzekwowanie planowanych powrotów z ośrodków pierwszej rejestracji migrantów (tzw. „hotspots”) na podstawie listy „bezpiecznych krajów”; wyraża zaniepokojenie, iż ta praktyka może zaszkodzić poszczególnym wnioskom o udzielenie azylu składanym przez obywateli i mieszkańców tych państw trzecich; podkreśla, że podejście oparte na pojęciu bezpiecznych krajów szkodzi prawom człowieka osób należących do grup znajdujących się w szczególnie trudnej sytuacji, jak kobiety będące ofiarami prześladowań na tle płciowym, czy osoby LGBTI; potępia w szczególności oświadczenie przewodniczącego Junckera, iż wszystkie państwa kandydujące do członkostwa w UE – w tym Turcja i państwa bałkańskie – powinny być uznawane za bezpieczne kraje;
17. potępia stanowisko Komisji, według którego egzekwowanie pobierania odcisków palców poprzez stosowanie środków przymusu i przetrzymywania można uznać, jeśli są proporcjonalne, za najlepsze praktyki; wzywa Komisję do dostarczenia informacji o tym, jak w ramach takich praktyk zapewnia się poszanowanie godności ludzkiej oraz potępia egzekwowanie przez państwa członkowskie tej przestępczej praktyki;
18. potępia przetrzymywanie migrantów i wzywa do zamknięcia ośrodków detencyjnych; popiera podejmowane przez niektóre państwa członkowskie działania zmierzające w tym kierunku;
19. wzywa do zawieszenia wszelkich umów o readmisji z państwami, które nie przestrzegają podstawowych praw człowieka;
20. wzywa państwa członkowskie do przestrzegania międzynarodowej zasady non-refoulement za pośrednictwem czynów, a nie tylko deklaracji; przypomina, że wydalanie zbiorowe jest zabronione;
21. wzywa Komisję i państwa członkowskie do bezzwłocznego zawieszenia współpracy z państwami trzecimi, których polityka ma na celu uniemożliwienie migrantom i uchodźcom dotarcia do bezpiecznego miejsca w Europie oraz do wzmocnienia kontroli granic; zwraca się o wstrzymanie negocjacji w sprawie wszelkich umów z państwami trzecimi, które nie gwarantują ochrony uchodźców i poszanowania praw podstawowych, jak Erytrea, Sudan, Somalia, Etiopia i Egipt, oraz z państwami, z których uchodźcy uciekają, a także zwraca się o zawieszenie procesu chartumskiego i procesu z Rabatu; w związku ze sprawozdaniami ONZ i organizacji pozarządowych na temat łamania praw człowieka w Egipcie i Erytrei wzywa do zawieszenia wszelkiej pomocy finansowej dla tych reżimów;
22. odrzuca wnioski państw członkowskich w sprawie tworzenia europejskich ośrodków dla osób ubiegających się o azyl i ośrodków detencyjnych w krajach trzecich oraz w sprawie angażowania państw północnoafrykańskich oraz Turcji w europejskie misje poszukiwawczo-ratunkowe w celu przechwytywania uchodźców i odwożenia ich do wybrzeży Afryki lub Turcji; zwraca się w związku z tym do Komisji o dostarczenie Parlamentowi oceny zgodności tych wniosków z prawem międzynarodowym, zwłaszcza z konwencją genewską, a także oceny wszelkich innych praktycznych i prawnych przeszkód w ich realizacji;
23. przypomina, że azyl jest jednym z podstawowych praw człowieka, gwarantowanym prawem międzynarodowym i zobowiązaniami wiążącymi dla wszystkich państw członkowskich; podkreśla zatem, że państwa członkowskie powinny w większej mierze korzystać z procedur, jakie mają do dyspozycji, w celu rozpatrywania pilnych wniosków o ochronę, dzięki szerszemu stosowaniu obowiązujących ram prawnych, w tym procedury składania wniosków o azyl w konsulatach państw członkowskich w państwach trzecich i rozpatrywania ich w chwili dotarcia wnioskującego do Europy; przypomina, że wskaźnik pozytywnego rozpatrywania wniosków o azyl jest bardzo zróżnicowany w państwach członkowskich; w tym kontekście wyraża zaniepokojenie polityką zatrzymywania i polityką powrotową prowadzoną przez niektóre państwa członkowskie w odniesieniu do osób ubiegających się o azyl, których wniosek został odrzucony;
24. w świetle dramatycznego wpływu wcześniejszych interwencji zbrojnych pod względem gwałtownego wzrostu liczby uchodźców wzywa UE i jej państwa członkowskie do powstrzymania się od udziału w konfliktach w państwach trzecich lub dostarczania broni i wsparcia uczestnikom tych konfliktów, a także do przyjęcia propagowania pokoju i odrzucania zbrojnej interwencji za podstawę swojej polityki zagranicznej; wzywa w szczególności UE i jej państwa członkowskie do wystrzegania się prowadzenia jakichkolwiek interwencji zbrojnych w Syrii i Libii;
25. przypomina, że w ramach milenijnych celów rozwoju państwa członkowskie zobowiązały się do finansowania pomocy rozwojowej w wysokości do 0,7% PKB; ubolewa nad faktem, że prawie wszystkie państwa członkowskie odeszły od tego zobowiązania; potępia fakt, że niektóre państwa członkowskie zmniejszyły swój udział; w tym kontekście zwraca się o wzmożenie unijnego wsparcia na rzecz organizacji społeczeństwa obywatelskiego oraz władz lokalnych na wszystkich szczeblach;
26. potępia ksenofobiczne w wydźwięku słowa i postawy przywódców niektórych państw europejskich, a także sposób, w jaki siły skrajnej prawicy wykorzystują obecną kryzysową sytuację do rozpowszechniania ich przepełnionego przemocą przesłania; potępia również fakt, że niektórzy przywódcy państw członkowskich nadal utrzymują brak jasności i przyjmują wobec uchodźców, osób ubiegających się o azyl i osób migrujących z przyczyn ekonomicznych stwarzające podziały postawy; potępia w szczególności wszystkie środki przyjmowane przez obecny rząd Węgier, które naruszają prawo międzynarodowe w dziedzinie azylu, w tym zmiany przepisów krajowych w dziedzinie azylu, budowę nowego muru i brutalne wyprowadzenie uchodźców z pociągu, a także ostatnie oświadczenie premiera Viktora Orbána;
27. popiera znaczne zwiększenie środków Fundusz Azylu, Migracji i Integracji na 2016 r.; wzywa do tego, by kwoty dostępne w ramach tego funduszu zostały przyznane przede wszystkim na potrzeby związane z azylem i integracją, zwłaszcza w obszarze kształcenia, zatrudnienia, opieki zdrowotnej i mieszkalnictwa, tak aby propagować równy udział w życiu społecznym;
28. wzywa Radę i państwa członkowskie do wdrożenia zapowiedzianych już przez Komisję inicjatyw służących zwiększeniu solidarności i podziału odpowiedzialności między państwami członkowskimi, w tym nowej propozycji stworzenia stałego mechanizmu relokacji, przy czym dalszy wzrost liczby miejsc relokacji jest pierwszym krokiem we właściwym kierunku, pamiętając o tym, że Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, będąca właściwą komisją do tych spraw, opracowuje obecnie sprawozdanie, które będzie odzwierciedlać średnio- i długofalowe założenia polityki migracyjnej Parlamentu;
29. wzywa do pilnego zwołania europejskiego szczytu w celu rozważenia radykalnej zmiany, jaka jest konieczna w odniesieniu do polityki azylowej i imigracyjnej;
30. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.
- [1] Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0176.
- [2] Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0105.