PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Burundi
9.12.2015 - (2015/2973(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Charles Tannock, Mark Demesmaeker, Raffaele Fitto, Notis Marias w imieniu grupy ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-1348/2015
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Burundi, w szczególności z dnia 18 września 2014 r.[1], 12 lutego 2015 r.[2] i 9 lipca 2015 r.[3],
– uwzględniając umowę z Kotonu,
– uwzględniając oświadczenie w sprawie sytuacji w Burundi wydane przez rzecznika Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych w dniu 5 listopada 2015 r.,
– uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie sytuacji w Burundi,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że począwszy od kwietnia tego roku, kiedy to prezydent Pierre Nkurunziza podjął kontrowersyjną próbę ubiegania się o kolejną kadencję, zabitych zostało co najmniej 240 osób, a ponad 210 tys. uciekło z kraju;
B. mając na uwadze, że sytuacja w Burundi znacznie się pogorszyła w ostatnich tygodniach, siły bezpieczeństwa w dalszym ciągu naruszają prawa człowieka obywateli Burundi, a w kraju panuje ogólna atmosfera bezkarności;
C. mając na uwadze, że specjalni sprawozdawcy ONZ oświadczyli w dniu 13 listopada 2015 r., że sytuacja w Burundi w dalszym ciągu ulega pogorszeniu i codziennie zgłaszane są przypadki poważnych naruszeń praw człowieka, w tym egzekucji pozasądowych, samowolnych aresztowań i zatrzymań, tortur, ataków na niezależne media, zastraszania i zabijania obrońców praw człowieka oraz nieuzasadnionych ograniczeń wolności pokojowego zgromadzania się i wypowiedzi, co dopełnia obrazu sytuacji, w której ponad 200 tys. osób zostało przesiedlonych przemocą;
D. mając na uwadze, że w rezolucji nr 2248 Rady Bezpieczeństwa ONZ, która została przyjęta jednogłośnie w dniu 12 listopada 2015 r., wzywa się rząd Burundi do poszanowania, ochrony i zagwarantowania każdemu obywatelowi wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności oraz do współdziałania w ramach procesu prowadzonej przez Wspólnotę Wschodnioafrykańską i popieranej przez UA mediacji, która umożliwiłaby natychmiastowe nawiązanie włączającego i rzeczywistego dialogu między obywatelami Burundi obejmującego wszystkie odpowiednie i pokojowo działające zainteresowane strony, zarówno te znajdujące się w Burundi, jak i poza granicami kraju, w celu wypracowania zgodnego i ogólnonarodowego rozwiązania obecnego kryzysu;
E. mając na uwadze, że zastępca sekretarza generalnego ONZ Jan Eliasson, przewodnicząca UA Nkosazana Dlamini-Zuma oraz wysoka przedstawiciel UE/wiceprzewodnicząca Komisji Federica Mogherini zadeklarowali we wspólnym oświadczeniu z dnia 12 listopada 2015 r. ścisłą współpracę oraz zmobilizowanie wszystkich dostępnych im środków i instrumentów w celu zapobieżenia dalszemu pogarszaniu się sytuacji w Burundi, a ponadto potwierdzili konieczność pilnego zwołania posiedzenia rządu Burundi i przedstawicieli opozycji w Addis Abebie lub w Kampali, któremu to posiedzeniu miałby przewodniczyć prezydent Ugandy Museveni;
F. mając na uwadze, że rząd Burundi zawiesił działalność dziesięciu grup społeczeństwa obywatelskiego, które stały na czele protestów przeciwko próbie ubiegania się przez prezydenta Nkurunzizę o trzecią kadencję, i które są kierowane przez obrońców praw człowieka obecnie przebywających na wygnaniu po zamrożeniu ich rachunków bankowych;
G. mając na uwadze, że pojawiają się przypadki nawoływania do nienawiści na tle etnicznym, co przywodzi na myśl okrucieństwa, których dopuszczano się w Rwandzie;
H. mając na uwadze, że poszanowanie praw człowieka, demokratycznych zasad i praworządności stanowi zasadniczy element stosunków między UE a Burundi, które podlegają umowie z Kotonu, oraz mając na uwadze, że UE wystosowała zaproszenie do podjęcia konsultacji na podstawie art. 96 umowy z Kotonu;
I. mając na uwadze, że UE i Stany Zjednoczone objęły sankcjami niektórych urzędników rządu Burundi, którzy zagrażają pokojowi i bezpieczeństwu w tym kraju, podważają procesy demokratyczne lub są odpowiedzialni za naruszanie praw człowieka i zarzucane akty okrucieństwa lub za współudział w tych działaniach; mając na uwadze, że Rada Bezpieczeństwa ONZ w rezolucji nr 2248 (2015) wyraziła swój zamiar rozważenia dodatkowych środków skierowanych wobec wszystkich podmiotów w Burundi, których działania i oświadczenia przyczyniają się do utrwalania przemocy oraz utrudniają proces dochodzenia do pokojowego rozwiązania;
J. mając na uwadze, że należy się przygotować na coraz gorsze warunki w zakresie zdrowia i schronienia panujące wśród znajdujących się w Tanzanii uchodźców z Burundi, którzy przebywają w przepełnionych obozach, ponieważ w Tanzanii rozpoczęła się pora deszczowa, co skutkuje wzrostem liczby uchodźców zakażonych malarią i chorobami jelitowymi przenoszonymi przez wodę, a sytuacja ta może się tylko pogarszać w miarę zalewania kolejnych obszarów i uszkadzania namiotów oraz toalet przez ulewne deszcze;
1. wyraża głębokie zaniepokojenie coraz większą liczbą przypadków naruszania praw człowieka i stosowania przemocy w Burundi, pogłębiającymi się podziałami i brakiem dialogu między zainteresowanymi stronami w Burundi, a także groźbą kryzysu regionalnego;
2. wzywa wszystkie strony w Burundi do zatrzymania spirali przemocy;
3. wzywa rząd Burundi do pełnego współdziałania w ramach procesu mediacji prowadzonego przez Wspólnotę Wschodnioafrykańską z myślą o wypracowaniu trwałego rozwiązania politycznego w drodze wiarygodnego i włączającego dialogu między obywatelami Burundi, które byłoby oparte o zasady porozumienia z Aruszy, a także do zapewnienia pokojowych i bezpiecznych warunków w celu zachęcenia uchodźców do powrotu;
4. z zadowoleniem przyjmuje podjętą przez Radę Pokoju i Bezpieczeństwa Unii Afrykańskiej decyzję o wszczęciu szczegółowego postępowania w sprawie przypadków naruszania praw człowieka i innych nadużyć w stosunku do cywilów w Burundi oraz o wysłaniu kolejnych obserwatorów praw człowieka i ekspertów wojskowych;
5. przypomina, że Burundi jest państwem-stroną Międzynarodowego Trybunału Karnego i ciążą na nim zobowiązania w zakresie walki z bezkarnością zbrodni objętych właściwością Trybunału, a ponadto wzywa prokuratora Trybunału – w związku ze sprawowaną przez Trybunał jurysdykcją wobec osób dopuszczających się aktów masowej przemocy lub do nich podżegających – do uważnego monitorowania sytuacji w Burundi;
6. wzywa Komisję i państwa członkowskie do częściowego zawieszenia i przekierowania udzielanej przez nie pomocy rozwojowej dla Burundi;
7. przypomina Komisji i państwom członkowskim, że środki pomocowe przeznaczone dla uchodźców z Burundi przebywających w sąsiednich krajach muszą być uruchamiane szybciej w celu zapobiegania przypadkom występowania chorób;
8. wzywa wiceprzewodniczącą Komisji/wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federicę Mogherini do podjęcia interwencji w celu natychmiastowego uwolnienia Richarda Spirosa Hagabimana, pracującego w Burundi funkcjonariusza policji greckiego pochodzenia, który został nielegalnie uwięziony i poddany torturom, ponieważ jako policjant w dniu 28 lipca 2015 r. odmówił strzelania do tłumu;
9. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, państwom członkowskim, rządowi Burundi i rządom krajów Regionu Wielkich Jezior, rządom Wspólnoty Wschodnioafrykańskiej, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federice Mogherini, Unii Afrykańskiej, sekretarzowi generalnemu ONZ, współprzewodniczącym Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE oraz Parlamentowi Panafrykańskiemu.
- [1] Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0023.
- [2] Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0040.
- [3] Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0275.