PROJEKT REZOLUCJI w poparciu dla procesu pokojowego w Kolumbii
13.1.2016 - (2015/3033(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Luis de Grandes Pascual, Francisco José Millán Mon, Davor Ivo Stier, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Cristian Dan Preda, Ramón Luis Valcárcel Siso w imieniu grupy PPE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0041/2016
B8-3033/2015
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w poparciu dla procesu pokojowego w Kolumbii
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje liczne rezolucje w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Kolumbii, w szczególności rezolucje z dnia 18 kwietnia 1996 r., 12 czerwca 1997 r., 12 marca i 14 maja 1998 r., 11 marca 1999 r. i 7 września 2000 r.,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie sytuacji w Kolumbii, w szczególności rezolucje z dnia 14 marca i 24 października 1996 r., 18 września 1997 r. i 14 stycznia 1999 r.,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 1 lutego 2001 r. w sprawie „Planu Kolumbia” i poparcia dla procesu pokojowego w Kolumbii oraz rezolucje z dnia 4 października 2001 r. i 14 marca 2002 r. w sprawie Kolumbii,
– uwzględniając szczególne więzi łączące UE z Kolumbią, w szczególności porozumienie handlowe między Kolumbią i Peru a UE i jej państwami członkowskimi, podpisane w Brukseli w dniu 26 lipca 2012 r.,
– uwzględniając wspólne komunikaty nr 60 w sprawie porozumienia o utworzeniu specjalnej jurysdykcji na rzecz pokoju, podpisanego w Hawanie w dniu 23 września 2015 r., i nr 64 z dnia 15 grudnia 2015 r. w sprawie porozumienia w sprawie ofiar konfliktu („Całościowy system na rzecz prawdy, sprawiedliwości, zadośćuczynienia i zapobiegania powtórzeniu konfliktu”), obejmującego specjalną jurysdykcję na rzecz pokoju, a także zobowiązanie dotyczące praw człowieka,
– uwzględniając ust. 44 przesłania Delegacji PE do Euro-Latynoamerykańskiego Zgromadzenia Parlamentarnego (Eurolat) na II szczyt CELAC-UE w Brukseli w sprawie zakończenia konfliktu wewnętrznego między rządem Kolumbii a Rewolucyjnymi Siłami Zbrojnymi Kolumbii (FARC),
– uwzględniając deklarację brukselską przyjętą na zakończenie II szczytu UE-CELAC w dniu 11 czerwca 2015 r.,
– uwzględniając oświadczenie Wysokiej Przedstawiciel Unii Europejskiej Federiki Mogherini z dnia 24 września 2015 r. dotyczące porozumienia w sprawie sprawiedliwości okresu przejściowego w Kolumbii oraz jej oświadczenie z dnia 1 października 2015 r. w sprawie mianowania Eamona Gilmore’a Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej ds. Procesu Pokojowego w Kolumbii,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że od 2013 r. UE i Kolumbia utrzymują ścisłą współpracę gospodarczą i handlową, po podpisaniu umowy handlowej między Kolumbią i Peru a UE i jej państwami członkowskimi, której ostatecznym celem jest nie tylko nadanie impulsu stosunkom gospodarczym między stronami, lecz także stworzenie sojuszy wykraczających poza zwykłą wymianę handlową, umacniających pokój, demokrację i dobrobyt obywateli;
B. mając na uwadze, że w ramach tej umowy na uwagę zasługuje zniesienie przez UE obowiązku wizowego dla obywateli Kolumbii, uzgodnione podczas II szczytu UE-CELAC w czerwcu 2015 r.;
C. mając na uwadze, że te bliskie relacje obejmują fora współpracy międzynarodowej w głównych sprawach ważnych dla obu stron, tzn. w dziedzinie walki o pokój i zwalczania terroryzmu, przy czym szczególne znaczenie ma fakt, że od podpisania porozumienia ramowego UE–Kolumbia z 2014 r. w sprawie udziału w prowadzonych przez UE operacjach zarządzania kryzysowego kolumbijskie siły zbrojne współpracują z europejskimi w międzynarodowych operacjach pokojowych pod auspicjami Organizacji Narodów Zjednoczonych;
D. mając na uwadze, że w dniu 26 sierpnia 2012 r. rozpoczęto w Hawanie (Kuba) rozmowy przy okrągłym stole między rządem Kolumbii a FARC, po podpisaniu dokumentu zatytułowanego „Porozumienie ogólne w sprawie zakończenia konfliktu oraz budowy stabilnego i trwałego pokoju”, realizując żywione przez naród Kolumbii pragnienie życia w pokoju i uznając w szczególności, że budowa pokoju jest sprawą całego narodu, że państwo ma obowiązek wspierania praw człowieka na całym swoim terytorium i że sprawiedliwy rozwój gospodarczy i społeczny jest gwarancją pokoju, stanowiąc jednocześnie konieczny warunek zrównoważonego wzrostu gospodarczego kraju sprzyjającego włączeniu społecznemu;
E. mając na uwadze, że na różnych etapach negocjacji prowadzonych w Hawanie ich uczestnicy doszli do porozumienia w sprawie odnowy kolumbijskich obszarów wiejskich i całościowej reformy rolnej, udziału społeczeństwa w życiu politycznym i otwarcia demokratycznego w celu budowania pokoju oraz rozwiązania problemu narkotyków;
F. mając na uwadze, że w dniu 23 września 2015 r. rząd Kolumbii i FARC ogłosiły zawarcie porozumienia w sprawie powołania specjalnej jurysdykcji na rzecz pokoju, mającej zadośćuczynić prawom ofiar i przyczynić się do stworzenia stabilnego i trwałego pokoju, i w tym celu strony zdecydowały o powołaniu całościowego systemu na rzecz prawdy, sprawiedliwości, zadośćuczynienia i zapobiegania powtórzeniu konfliktu, który obejmuje utworzenie komisji ds. ustalenia prawdy, współistnienia i zapobiegania powtórzeniu konfliktu oraz porozumienia w sprawie zadośćuczynienia ofiarom;
G. mając na uwadze, że dzięki zawarciu wspomnianego porozumienia w sprawie tzw. sprawiedliwości okresu przejściowego negocjatorzy wykonali zdecydowany krok w stronę osiągnięcia pokoju, który wydaje się też nieodwracalny, gdyż obie strony zobowiązały się do ustalenia maksymalnie sześciomiesięcznego terminu na osiągnięcie pokoju, upływającego w dniu 23 marca 2016 r.;
H. mając na uwadze, że utworzenie specjalnej jurysdykcji na rzecz pokoju stanowi odpowiedź na potrzebę ustanowienia specjalnego systemu sprawiedliwości, który byłby zgodny z prawem międzynarodowym, nakładałby sankcje na odpowiedzialnych za poważne przestępstwa i zapewniał ofiarom zadośćuczynienie, jednocześnie ułatwiając złożenie broni;
I. mając na uwadze, że rząd Kolumbii, jego izba ustawodawcza i naród kolumbijski mają suwerenne prawo do ustanowienia trybu funkcjonowania tej specjalnej jurysdykcji na rzecz pokoju, której zasadniczą funkcją będzie położenie kresu bezkarności, dochodzenie prawdy oraz osądzenie i ukaranie sprawców przestępstw popełnionych w trakcie konfliktu, w szczególności najcięższych i najbardziej reprezentatywnych, co zagwarantuje zapobieganie powtórzeniu konfliktu i przyczyni się ponadto do zadośćuczynienia ofiarom;
J. mając na uwadze, że urzeczywistnienie stabilnego i trwałego pokoju w Kolumbii dzięki zakończeniu konfliktu wewnętrznego trwającego od ponad 50 lat, który pociągnął za sobą miliony ofiar, jest przede wszystkim priorytetem dla Kolumbii, lecz także dla Unii Europejskiej i wspólnoty międzynarodowej, czego dowodzą liczne deklaracje wsparcia dla procesu pokojowego, złożone przez różne kraje i organizacje regionalne i międzynarodowe, w tym samą Unię Europejską;
1. z dużą satysfakcją przyjmuje porozumienie zawarte między rządem Kolumbii a Rewolucyjnymi Siłami Zbrojnymi Kolumbii (FARC) w dniu 23 września 2015 r. w sprawie utworzenia specjalnej jurysdykcji na rzecz pokoju, które w zadowalający sposób rozwiązuje główną i niezwykle problematyczną kwestię poruszaną w trakcie negocjacji, i z zadowoleniem przyjmuje wspólną decyzję o wyznaczeniu terminu sześciu miesięcy na podpisanie ostatecznego porozumienia pokojowego, do dnia 23 marca 2016 r.;
2. uważa, że zarówno niedawne zawarcie porozumienia w sprawie utworzenia specjalnej jurysdykcji na rzecz pokoju, jak i potwierdzenie innych porozumień osiągniętych wcześniej w sprawie całościowej reformy rolnej, udziału w życiu politycznym i otwarcia demokratycznego na rzecz budowy pokoju oraz w sprawie rozwiązania problemu narkotykowego stanowią decydujące kroki w kierunku osiągnięcia ostatecznego porozumienia pokojowego, popieranego przez społeczeństwo kolumbijskie i umożliwiającego osiągnięcie stabilnego i trwałego pokoju, który położy kres ponad półwiecznemu wewnętrznemu konfliktowi zbrojnemu i uwzględni w szczególności prawa ofiar konfliktu oraz pełne, prawdziwe i sprawiedliwe zadośćuczynienie za poniesione szkody fizyczne, psychiczne i materialne;
3. apeluje do Armii Wyzwolenia Narodowego (ELN), aby bez dalszych wymówek i zwłoki wyraźnie i zdecydowanie zaangażowała się w budowanie pokoju w Kolumbii, rozpoczynając proces negocjacji z rządem Kolumbii, który doprowadziłby do pokojowej integracji społecznej i politycznej tego ugrupowania;
4. wyraża pragnienie, aby prowadzone obecnie negocjacje pokojowe z FARC zakończyły się możliwie szybko, a w każdym razie w terminie sześciu miesięcy ustalonym dnia 23 września w Hawanie, tak aby dzień 23 marca 2016 r. wyznaczył definitywny koniec konfliktu i prawdziwy przełom we współczesnej historii Kolumbii;
5. wyraża uznanie dla ogromnego wysiłku politycznego, realizmu i wytrwałości, jakimi wykazał się zarówno rząd Kolumbii, jak i FARC, by zbliżyć antagonistyczne stanowiska i stopniowo utworzyć przestrzeń kompromisu umożliwiającą postępy w negocjacjach na rzecz stabilnego i trwałego pokoju, tak upragnionego przez wszystkich Kolumbijczyków, a także dającą gwarancję, że konflikt ten nie powtórzy się w przyszłości;
6. podkreśla ponownie, że przemoc nie jest uprawnioną metodą walki politycznej, i zwraca się do tych, którzy dotychczas sądzili inaczej, o akceptację demokracji wraz ze wszystkimi jej konsekwencjami i wymogami, z których najważniejszym jest ostateczne i trwałe porzucenie broni, jak również obrona idei i aspiracji w sposób zgodny z zasadami demokracji i praworządności;
7. wyraża też uznanie dla ważnej roli, jaką odegrały dotąd Kuba i Norwegia jako państwa będące gwarantami procesu pokojowego oraz Chile i Wenezuela jako państwa towarzyszące temu procesowi, przy czym szczególne wyrazy wdzięczności składa papieżowi Franciszkowi za moralne przywództwo i starania o przyczynienie się do urzeczywistnienia wyczekiwanego pokoju w Kolumbii;
8. z zadowoleniem przyjmuje decyzję Wysokiej Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa i Wiceprzewodniczącej Komisji Federiki Mogherini z dnia 1 października 2015 r. w sprawie mianowania Eamona Gilmore’a, byłego wicepremiera oraz byłego ministra spraw zagranicznych i handlu Republiki Irlandii, na stanowisko Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej ds. Procesu Pokojowego w Kolumbii;
9. powtarza, że jest gotów udzielić wszelkiej możliwej pomocy we wspieraniu stosowania ostatecznego porozumienia pokojowego, i ponawia w związku z tym swój apel do państw członkowskich Unii Europejskiej o utworzenie funduszu powierniczego wspierającego pokonfliktowy etap procesu pokojowego oraz o wnoszenie do niego wkładów finansowych;
10. z zadowoleniem odnotowuje wyłączenie zbrodni przeciwko ludzkości, ludobójstwa i zbrodni wojennych z wszelkiego rodzaju amnestii i możliwości ułaskawienia, zgodnie z międzynarodowym prawem karnym i humanitarnym oraz z międzynarodowymi instrumentami i przepisami mającymi zastosowanie w dziedzinie praw człowieka;
11. uważa, że kary nakładane na sprawców przestępstw muszą przyczyniać się do osiągnięcia celu, jakim jest zadośćuczynienie ofiarom i pojednanie politycznego;
12. z zadowoleniem przyjmuje osiągnięte przez strony porozumienie o utworzeniu – po podpisaniu ostatecznego porozumienia pokojowego – komisji ds. ustalenia prawdy, współistnienia i zapobiegania powtórzeniu konfliktu jako niezależnego i bezstronnego mechanizmu o charakterze pozasądowym, służącego wspólnemu opracowaniu prawdziwej narracji historycznej dotyczącej wydarzeń, które miały miejsce, gdyż tylko na podstawie uczciwego opisu przeszłości i przyjęciu całej odpowiedzialności można budować zgodną przyszłość i zadośćuczynić prawom wszystkich ofiar;
13. wyraża zdecydowane poparcie dla prowadzonych dyskusji zmierzających do ostatecznego porozumienia w sprawie zawieszenia broni i całkowitego zaprzestania wrogich działań do dnia 23 marca 2016 r.;
14. wyraża uznanie dla starań kolumbijskiego rządu i instytucji tego kraju o zapewnienie pełnej i stałej gwarancji przestrzegania praw człowieka w kolumbijskim systemie politycznym w całym kraju; apeluje do kolumbijskich instytucji, aby podążały ścieżką poszanowania praw człowieka, wiedząc, że w tej dziedzinie Kolumbia nadal stoi przed wielkimi wyzwaniami, takimi jak eliminacja subkultury przemocy, która w ciągu 50 lat konfliktu mogła niejednokrotnie doprowadzić do powstania pozaprawnych reakcji oraz zwyczajów i zachowań niezgodnych z zasadami państwa prawa i poszanowaniem praw człowieka; w tym kontekście żąda ochrony obrońców praw człowieka w Kolumbii i apeluje do organizacji obywatelskich o jak najlepszą i najbardziej lojalną współpracę na rzecz odbudowy zgodnego współistnienia w Kolumbii;
15. pozytywnie ocenia niedawne oświadczenie kolumbijskich sił zbrojnych w sprawie przeprowadzenia przeglądu kolumbijskiej doktryny wojskowej w celu jej dostosowania i przygotowania kolumbijskich sił zbrojnych do skutecznego i sprawnego reagowania na nowe wyzwania, jakie pojawią się w pokonfliktowej fazie procesu pokojowego, oraz do odgrywania roli gwaranta pokoju; ocenia ponadto, że ogłoszenie niedawno przez FARC, iż zamierza zawiesić szkolenia wojskowe, by poświęcić się w przyszłości kształceniu politycznemu i kulturowemu w procesie mającym położyć kres konfliktowi zbrojnemu, stanowi kolejny krok naprzód, równie zachęcający i właściwie skierowany;
16. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rotacyjnej prezydencji UE, Wysokiej Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, Euro-Latynoamerykańskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu oraz rządowi i Kongresowi Republiki Kolumbii.