Projekt rezolucji - B8-0044/2016Projekt rezolucji
B8-0044/2016

PROJEKT REZOLUCJI w sprawie rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 25 listopada 2015 r. zmieniającego załącznik III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 wprowadzającego ogólny system preferencji taryfowych

13.1.2016 - (C(2015)08213 – 2015/2995(DEA))

złożony zgodnie z art. 105 ust. 4 Regulaminu

Helmut Scholz, Kostas Chrysogonos, Stelios Kouloglou, Eleonora Forenza, Miguel Urbán Crespo, Tania González Peñas, Xabier Benito Ziluaga, Lola Sánchez Caldentey, Estefanía Torres Martínez w imieniu grupy GUE/NGL

Procedura : 2015/2995(DEA)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B8-0044/2016
Teksty złożone :
B8-0044/2016
Debaty :
Teksty przyjęte :

B8-0044/2016

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 25 listopada 2015 r. zmieniającego załącznik III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 wprowadzającego ogólny system preferencji taryfowych (C(2015)08213 – 2015/2995(DEA))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (C(2015)08213),

–  uwzględniając art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 z dnia 25 października 2012 r. wprowadzające ogólny system preferencji taryfowych i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 732/2008[1],

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 stycznia 2015 r. w sprawie Kirgistanu i ustawy o zakazie propagowania homoseksualizmu[2],

–  uwzględniając art. 105 ust. 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że art. 290 TFUE stanowi, że celem aktów delegowanych jest uzupełnienie lub zmiana niektórych, innych niż istotne, elementów aktu ustawodawczego;

B.  mając na uwadze, że art. 10 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 978/2012 uprawnia Komisję do przyjmowania aktów delegowanych w celu ustanowienia załącznika III do tego rozporządzenia lub wprowadzenia w nim zmian, aby przyznać wnioskującemu państwu prawo korzystania ze szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów przez dodanie tego państwa do wykazu krajów korzystających z systemu GSP+;

C.  mając na uwadze, że na ogólny system preferencji taryfowych (GSP) składa się rozwiązanie ogólne i dwa rozwiązania szczególne, w tym szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów (GSP+), w ramach których nie nakłada się ceł na przywóz z państw beneficjentów towarów ujętych w ponad 6 000 pozycji taryfowych;

D.  mając na uwadze, że art. 9 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 978/2012 określa warunki, jakie ubiegające się państwo musi spełniać, by móc korzystać z systemu GSP+, oraz mając na uwadze, że statusu kraju korzystającego z systemu GSP+ nie uzyskuje się automatycznie i że przyznanie go wymaga przeprowadzenia indywidualnej oceny każdego przypadku pod względem spełnienia wymaganych warunków; mając na uwadze, że kraj korzystający z systemu GSP może korzystać z preferencji taryfowych przewidzianych w ramach szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia, jeżeli kraj ten ratyfikował wszystkie konwencje wymienione w załączniku VIII do tego rozporządzenia („odpowiednie konwencje”), a w najnowszych dostępnych wnioskach organów monitorujących na mocy tych konwencji („właściwe organy monitorujące”) nie stwierdzono poważnego naruszenia wykonania którejkolwiek z tych konwencji;

E.  mając na uwadze, że zastrzeżeń nie uznaje się za niezgodne z przedmiotem i celem konwencji, pod warunkiem że kraj korzystający z systemu GSP:

–  podejmuje wiążące zobowiązanie do utrzymania ratyfikacji odpowiednich konwencji i zapewnienia ich skutecznego wykonania;

–  bez zastrzeżeń akceptuje wymogi w zakresie sprawozdawczości nałożone każdą konwencją i podejmuje wiążące zobowiązanie do akceptacji regularnego monitorowania i przeglądu wykonania konwencji w tym kraju zgodnie z postanowieniami odpowiednich konwencji;

F.  mając na uwadze, że w sprawozdaniu na sesję Międzynarodowej Konferencji Pracy w 2015 r. komitet ds. stosowania norm Międzynarodowej Organizacji Pracy wymienił Republikę Kirgiską wśród krajów, które wciąż nie przedłożyły właściwym organom instrumentów przyjętych przez Konferencję; mając na uwadze, że komitet zauważył również, iż dotychczas nie otrzymano od tego kraju żadnych informacji dotyczących większości uwag i bezpośrednich zapytań komitetu ekspertów za okres kończący się w 2014 r., na które zażądano odpowiedzi; mając na uwadze, że komitet postanowił wymienić te przypadki w odpowiednim ustępie sprawozdania ogólnego; mając ponadto na uwadze, że komitet wyraził ubolewanie, iż rząd Republiki Kirgiskiej nie wziął udziału w dyskusjach dotyczących tego kraju i wypełnienia obowiązków sprawozdawczych i innych obowiązków związanych z normami;

G.  mając na uwadze, że w sprawozdaniu z dnia 20 grudnia 2013 r. Komitet przeciwko Torturom stwierdził występowanie następujących istotnych braków:

–  trwające, powszechne stosowanie tortur i złe traktowanie osób pozbawionych wolności, w szczególności przebywających w aresztach policyjnych w celu wydobycia zeznań, oraz znaczny rozdźwięk między ramami prawnymi a ich stosowaniem w praktyce;

–  uporczywe nieprzestrzeganie zasady prowadzenia szybkich, bezstronnych i pełnych dochodzeń w sprawie licznych zarzutów tortur oraz nieściganie sprawców;

–  nieprzyznawanie wszystkim osobom pozbawionym wolności, zwłaszcza tymczasowo aresztowanym, wszelkich podstawowych gwarancji prawnych, czego przykładem jest sprawa obrońcy praw człowieka Azimjana Askarowa, pochodzenia uzbeckiego, wobec którego wniesiono zarzuty karne w związku ze śmiercią policjanta na południu Kirgistanu w czerwcu 2010 r.;

–  zatrzymanym często odmawia się dostępu do wybranego przez nich, niezależnego adwokata, funkcjonariusze policji siłą wydobywają zeznania przed formalnym zatrzymaniem lub aresztowaniem i w praktyce adwokaci muszą uzyskać od śledczych specjalne zezwolenie na dostęp do swoich klientów;

–  doniesienia o tym, że korupcja w sądownictwie w znacznej mierze przyczynia się do tworzenia klimatu bezkarności;

–  opieranie się systemu sądownictwa karnego w dużym stopniu na wymuszonych zeznaniach;

–  doniesienia o zastraszaniu obrońców praw człowieka, dziennikarzy i adwokatów oraz o represjach i groźbach wobec nich;

–  doniesienia o przypadkach śmierci w areszcie lub bezpośrednio po zwolnieniu;

H.  mając na uwadze, że w sprawozdaniu z dnia 19 kwietnia 2013 r. Komitet ds. Likwidacji Dyskryminacji Rasowej określił następujące istotne braki:

–  powtarzające się konflikty etniczne i starcia między większością ludności a niektórymi grupami etnicznymi;

–  doniesienia o uprzedzeniach ze względu na pochodzenie etniczne podczas prowadzonego dochodzenia, ścigania i procesu osób – w większości pochodzenia uzbeckiego – oskarżonych i skazanych w związku z wydarzeniami z czerwca 2010 r. oraz o stronniczości przy nakładaniu na nich sankcji;

–  od wydarzeń w czerwcu 2010 r. w wielu szkołach w Osz i Dżalalabadzie zmieniono język nauczania z języków mniejszości na język kirgiski, a niektóre ze szkół pozbawiono finansowania państwowego umożliwiającego prowadzenie zajęć w językach mniejszości;

–  zniknięcie niektórych mediów w języku uzbeckim ogranicza prawo osób należących do mniejszości uzbeckiej do rozpowszechniania i otrzymywania informacji w swoim języku;

I.  mając na uwadze, że w odniesieniu do Konwencji o prawach dziecka Komitet Praw Dziecka w sprawozdaniu z dnia 7 lipca 2014 r. stwierdził występowanie następujących istotnych braków:

–  przypadki torturowania i złego traktowania dzieci przez przedstawicieli organów ścigania w ośrodkach przetrzymywania i placówkach zamkniętych, w tym przetrzymywanie w izolacji nawet przez siedem dni;

–  rosnąca liczba przypadków seksualnego wykorzystywania i molestowania dzieci; praktyka ukrywania takich problemów; nieprawidłowe prowadzenie spraw przez organy ścigania; niemożność składania skarg przez dzieci bezpośrednio do władz;

–  utrzymująca się powszechna praktyka porywania nieletnich dziewcząt w celu ich poślubienia, przy czym często przypadki takie nie są zgłaszane przez ofiary z powodu potępienia społecznego i presji społecznej;

–  pracujące dzieci, zwłaszcza dzieci przebywające w placówkach opiekuńczych, często są wykorzystywane fizycznie, psychicznie i seksualnie;

J.  mając na uwadze, że parlament Republiki Kirgiskiej zignorował rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 15 stycznia 2015 r. w sprawie ustawy o zakazie propagowania homoseksualizmu i kontynuował procedurę w celu przyjęcia drugiego czytania; mając na uwadze, że projekt tego aktu prawnego narusza ważną zasadę mówiącą, iż orientacja seksualna i tożsamość płciowa to sprawy wchodzące w zakres indywidualnego prawa do prywatności, zagwarantowanego w międzynarodowym prawie dotyczącym praw człowieka, zgodnie z którym równość i niedyskryminacja mają podlegać ochronie oraz ma być zagwarantowana wolność słowa;

1.  zauważa, że organy monitorujące odpowiednie konwencje wykryły istotne braki w związku z szeregiem konwencji istotnych dla GSP+ oraz uważa, że wspomniane braki stanowią poważne naruszenie skutecznego wykonania odpowiednich konwencji wymienionych w załączniku VIII do rozporządzenia w sprawie GSP;

2.  wyraża sprzeciw wobec rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr C(2015)08213 z dnia 25 listopada 2015 r. zmieniającego załącznik III do rozporządzenia (UE) nr 978/2012 wprowadzającego ogólny system preferencji taryfowych (C(2013)9133);

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji i do powiadomienia jej, że rozporządzenie delegowane nie może wejść w życie;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.