Projekt rezolucji - B8-0059/2016Projekt rezolucji
B8-0059/2016

PROJEKT REZOLUCJI w sprawie klauzuli wzajemnej obrony (art. 42 ust. 7 TUE)

14.1.2016 - (2015/3034(RSP))

złożony w następstwie oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu

Geoffrey Van Orden, Charles Tannock, Angel Dzhambazki, Zdzisław Krasnodębski, Kazimierz Michał Ujazdowski, Anna Elżbieta Fotyga w imieniu grupy ECR

Procedura : 2015/3034(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B8-0059/2016
Teksty złożone :
B8-0059/2016
Debaty :
Teksty przyjęte :

B8-0059/2016

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie klauzuli wzajemnej obrony (art. 42 ust. 7 TUE)

(2015/3034(RSP))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje na temat wewnętrznego i zewnętrznego zagrożenia terroryzmem i ekstremizmem w państwach członkowskich oraz środków walki z takim zagrożeniem,

–  uwzględniając Kartę Narodów Zjednoczonych, w szczególności postanowienia jej rozdziału VII i art. 51,

–  uwzględniając art. 4 i 5 Traktatu Północnoatlantyckiego,

–  uwzględniając art. 42 ust. 7 Traktatu o Unii Europejskiej,

–  uwzględniając oświadczenie wygłoszone przez prezydenta Republiki Francuskiej w dniu 16 listopada 2015 r. w reakcji na zamachy terrorystyczne, które miały miejsce w Paryżu w dniu 13 listopada 2015 r.,

–  uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 17 listopada 2015 r.,

–  uwzględniając konkluzje z posiedzenia Rady i państw członkowskich zebranych w ramach Rady w Sprawie Walki z Terroryzmem w dniu 20 listopada 2015 r.,

–  uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej,

–  uwzględniając strategię bezpieczeństwa wewnętrznego UE przyjętą przez Radę w dniu 25 lutego 2010 r.,

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 15 stycznia 2014 r. zatytułowany „Zapobieganie radykalizacji prowadzącej do terroryzmu i brutalnego ekstremizmu: Wzmocnienie działań UE” (COM(2013)0941),

–  uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że w dniu 13 listopada 2015 r. w Paryżu miały miejsce zamachy, w których z rąk terrorystów przyznających się do powiązań z tzw. grupą Państwa Islamskiego zginęło 130 osób; mając na uwadze, że w styczniu 2015 r. w Paryżu uzbrojeni w broń palną osobnicy zamordowali w szeregu zamachów 17 osób, m.in. w tygodniku Charlie Hebdo i w żydowskim supermarkecie;

B.  mając na uwadze, że podczas posiedzenia Rady do Spraw Zagranicznych w dniu 17 listopada 2015 r. rząd francuski powołał się na niestosowaną dotychczas w Unii Europejskiej klauzulę wzajemnej obrony na mocy art. 42 ust. 7 Traktatu o Unii Europejskiej, zwracając się do państw członkowskich o udzielenie wsparcia w operacjach francuskich przeciw Państwu Islamskiemu w Syrii i Iraku, a także w innych misjach bezpieczeństwa będących następstwem zamachów w Paryżu;

C.  mając na uwadze, że art. 42 ust. 7 zobowiązuje państwa członkowskie do udzielenia pomocy i wsparcia innemu państwu członkowskiemu, które stało się ofiarą napaści zbrojnej na jego terytorium;

D.  mając na uwadze, że podczas posiedzenia Rady w dniu 17 listopada ministrowie obrony ze wszystkich 27 krajów jednogłośnie zaoferowali Francji poparcie w formie dwustronnej współpracy, pomocy i wsparcia;

E.  mając na uwadze, że art. 42 ust. 7 stanowi, że zobowiązania i współpraca państw członkowskich w zakresie bezpieczeństwa i obrony pozostają zgodne ze zobowiązaniami zaciągniętymi w ramach Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, która dla państw będących jej członkami pozostaje podstawą ich zbiorowej obrony i forum dla jej wykonywania;

1.  wyraża solidarność z ludnością Francji w jej walce z terroryzmem i bezwarunkowo potępia zamachy listopadowe w Paryżu oraz wcześniejsze zamachy w styczniu 2015 r.;

2.  kieruje wyrazy współczucia do rodzin i przyjaciół wszystkich osób, które poniosły w zamachach paryskich śmierć i odniosły obrażenia;

3.  zwraca uwagę na kuriozalną decyzję prezydenta Francji Françoisa Hollande'a o powołaniu się na art. 42 ust. 7 Traktatu o Unii Europejskiej, nie zaś na art. 4 lub art. 5 Traktatu Północnoatlantyckiego; zauważa ponadto, że art. 222 Traktatu o Unii Europejskiej sformułowano specjalnie z myślą o zamachach terrorystycznych;

4.  jest zdania, że NATO pozostaje fundamentem bezpieczeństwa i stabilności Europy;

5.  wzywa wszystkie kraje Europy, by nadal oferowały wszelkie możliwe wsparcie w walce z terroryzmem, a także przyjęły rygorystyczne podejście do tej kwestii zarówno na swoim terytorium, jak i za granicą;

6.  pochwala bliską współpracę pomiędzy państwami członkowskimi polegającą na wymianie danych wywiadowczych i innej wzajemnej pomocy, której celem jest zapobieganie przyszłym zamachom;

7.  daje wyraz głębokiemu zaniepokojeniu faktem, że osoby grające główne role w zamachach paryskich wydają się być obywatelami krajów Unii Europejskiej, w związku z czym wzywa państwa członkowskie do podjęcia dalszych działań na rzecz walki z radykalizacją, szczególnie wśród ludzi młodych, a także do kontrolowania przerzutu broni, materiałów wybuchowych oraz przemieszczania się osób podejrzanych o działalność terrorystyczną;

8.  wzywa państwa członkowskie do koordynacji wzajemnej współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony w ramach Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, która dla państw będących jej członkami pozostaje podstawą ich zbiorowej obrony i forum dla jej wykonywania;

9.  wzywa wszystkie państwa członkowskie do wzmocnienia współpracy z NATO i w jej obrębie, aby ożywić ten sojusz jako podstawowy instrument ich bezpieczeństwa międzynarodowego i zaangażowania w dziedzinie obrony;

10.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji przewodniczącemu Rady Europejskiej, przewodniczącemu Komisji Europejskiej, wiceprzewodniczącemu Komisji/wysokiemu przedstawicielowi Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz sekretarzowi generalnemu ONZ.