PROJEKT REZOLUCJI w sprawie systematycznego masowego mordowania mniejszości religijnych przez ISIS
27.1.2016 - (2016/2529(RSP))
złożony zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Javier Nart, Petras Auštrevičius, Dita Charanzová, Gérard Deprez, Filiz Hyusmenova, Ivan Jakovčić, Petr Ježek, Ilhan Kyuchyuk, Norica Nicolai, Urmas Paet, Jozo Radoš, Marietje Schaake, Jasenko Selimovic, Pavel Telička, Ivo Vajgl, Johannes Cornelis van Baalen, Hilde Vautmans w imieniu grupy ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0149/2016
B8-0157/2016
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie systematycznego masowego mordowania mniejszości religijnych przez ISIS
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Iraku, Syrii, Libii i Egiptu, zwłaszcza rezolucje z dnia 10 października 2013 r. w sprawie niedawnych przypadków stosowania przemocy wobec chrześcijan i prześladowania ich, zwłaszcza w Maaluli (Syria) i Peszawarze (Pakistan) [1]oraz w sprawie pastora Saeeda Abediniego (Iran), z dnia 18 września 2014 r. w sprawie sytuacji w Iraku i Syrii oraz ofensywy Państwa Islamskiego, w tym prześladowań mniejszości[2], z dnia 12 lutego 2015 r. w sprawie kryzysu humanitarnego w Iraku i Syrii, zwłaszcza w kontekście Państwa Islamskiego (IS)[3] oraz z dnia 12 marca 2015 r. w sprawie ostatnich ataków i uprowadzeń dokonanych przez Państwo Islamskie/Daisz na Bliskim Wschodzie, zwłaszcza wobec Asyryjczyków[4],
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 16 marca 2015 r. w sprawie regionalnej strategii UE dotyczącej Syrii i Iraku oraz zagrożeń ze strony ISIL/Daiszu, z dnia 20 października 2014 r. w sprawie kryzysu związanego z ISIL/Da’esh w Syrii i Iraku, z dnia 30 sierpnia 2014 r. w sprawie Iraku i Syrii, z dnia 14 kwietnia 2014 r. i 12 października 2015 r. w sprawie Syrii oraz 15 sierpnia 2014 r. w sprawie Iraku,
– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa w sprawie Iraku i Syrii,
– uwzględniając wytyczne UE w sprawie propagowania i ochrony wolności wyznania lub przekonań oraz wytyczne UE w sprawie promowania przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego; uwzględniając Deklarację ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji ze względu na wyznanie lub przekonania z 1981 r.,
– uwzględniając decyzję Rady 2003/335/WSiSW z dnia 8 maja 2003 r. w sprawie wykrywania i karania ludobójstwa, zbrodni przeciw ludzkości i zbrodni wojennych[5]; uwzględniając oświadczenie specjalnego doradcy Sekretarza Generalnego ONZ ds. zapobiegania ludobójstwu,
– uwzględniając oświadczenie wygłoszone w imieniu Unii Europejskiej przez Stavrosa Lambrinidisa, specjalnego przedstawiciela UE ds. praw człowieka, podczas otwartej debaty Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie ofiar ataków i nadużyć na tle etnicznym lub religijnym na Bliskim Wschodzie, z dnia 27 marca 2015 r.,
– uwzględniając sprawozdanie niezależnej międzynarodowej komisji śledczej do spraw Syryjskiej Republiki Arabskiej przedłożone Radzie Praw Człowieka w dniu 13 sierpnia 2015 r., a w szczególności jego ust. 165–173,
– uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2254(2015) zatwierdzającą plan działania dotyczący procesu pokojowego w Syrii i określającą datę rozpoczęcia rozmów;
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że jak stwierdzono w rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ 2249 (2015), agresywna ekstremistyczna ideologia tzw. „ISIS/Daisz”, jego budzące odrazę nieustanne, systematyczne i powszechne ataki przeciwko ludności cywilnej, naruszenia praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego, w tym te popełniane na tle religijnym lub etnicznym, oraz niszczenie dziedzictwa kulturowego i nielegalny handel dobrami kultury stanowią globalne i bezprecedensowe zagrożenie dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa;
B. mając na uwadze, że według doniesień ONZ i innych organizacji międzynarodowych ISIS/Daisz i powiązane ugrupowania na Bliskim Wschodzie, zwłaszcza w Syrii i Iraku dopuszczają się powszechnego i poważnego naruszania międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego, wobec mniejszości etnicznych i religijnych, w tym przez ukierunkowane zabójstwa, przymusowe nawrócenia, uprowadzenia, sprzedawanie kobiet, niewolnictwo kobiet i dzieci, rekrutowanie dzieci do samobójczych zamachów bombowych, wykorzystywanie seksualne i nadużycia fizyczne oraz tortury; mając na uwadze, że istnieją coraz większe obawy co do losu osób nadal przebywających na terenach kontrolowanych przez siły ISIS/Daisz, ponieważ nie dociera tam prawie żadna międzynarodowa pomoc humanitarna;
C. mając na uwadze, że celem ataków ISIS/Daisz są mniejszości wyznaniowe i etniczne, takie jak społeczności chrześcijan, jazydów, Turkmenów, Szabaków, jarsanitów, Sabejczyków i szyitów, a także wielu Arabów i sunnitów; mając na uwadze, że celowo niszczone są meczety, zabytki, kaplice, kościoły i inne miejsca kultu, groby i cmentarze;
D. mając na uwadze, że w lutym 2015 r. ISIS/Daisz porwało ponad 220 asyryjskich chrześcijan po najechaniu szeregu wspólnot rolniczych na południowym brzegu rzeki Khabur w północno-wschodniej prowincji Hasaka, i że do tej pory jedynie nieliczne osoby zostały wypuszczone po opłaceniu porywaczy, a los innych pozostaje nieznany;
E. mając na uwadze, że niezależna międzynarodowa komisja śledcza udokumentowała i ujawniła, że osoby należące do mniejszości etnicznych i wyznaniowych w opozycji do ISIS/Daisz i innych ugrupowań terrorystycznych, milicji i pozapaństwowych ugrupowań zbrojnych pozostających de facto pod ich kontrolą nadal są narażone na prześladowania;
F. mając na uwadze, że w kilku sprawozdaniach organów ONZ, w tym specjalnego doradcy Sekretarza Generalnego ONZ ds. zapobiegania ludobójstwu, specjalnego doradcy Sekretarza Generalnego ONZ ds. obowiązku ochrony i Biura Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka stwierdzono, że czyny popełniane przez ISIS/Daisz można uznać za zbrodnie wojenne, zbrodnie przeciwko ludzkości oraz, prawdopodobnie, ludobójstwo;
G. mając na uwadze, że ludobójstwo, zbrodnie przeciw ludzkości i zbrodnie wojenne są przedmiotem zainteresowania wszystkich państw członkowskich, które są zdecydowane współpracować w celu zapobiegania takim zbrodniom i położenia kresu bezkarności ich sprawców, zgodnie ze wspólnym stanowiskiem Rady 2003/444/WPZiB z dnia 16 czerwca 2003 r.;
H. mając na uwadze, że na mocy prawa międzynarodowego każdy człowiek ma prawo do życia zgodnie ze swoim sumieniem i swobodnie wyznawać i zmieniać przekonania religijne i niereligijne; mając na uwadze, że liderzy polityczni i religijni mają obowiązek zwalczania ekstremizmu na każdym szczeblu i promowania wzajemnego szacunku między obywatelami i wśród wspólnot religijnych;
1. przypomina o swoim zdecydowanym potępieniu ISIS/Daisz i dokonywane przez nie jawne naruszenia praw człowieka, które zgodnie z Rzymskim Statutem Międzynarodowego Trybunału Karnego stanowią zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnie wojenne oraz które można nazwać ludobójstwem; jest głęboko zaniepokojony celowymi atakami tej grupy terrorystycznej na chrześcijan, jazydów, Turkmenów, szyitów, Szabaków, Sabejczyków, jarsanitów i sunnitów, którzy nie zgadzają się z jej interpretacją islamu, podejmowanymi w ramach strategii mającej na celu eksterminację wszelkich mniejszości religijnych na obszarach znajdujących się pod jej kontrolą;
2. wzywa umawiające się strony Konwencji ONZ w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa podpisanej w Paryżu w dniu 9 grudnia 1948 r. oraz umawiające się strony innych odnośnych porozumień międzynarodowych do zapobiegania zbrodniom wojennym, zbrodniom przeciwko ludzkości i ludobójstwu na swoim terytorium; podkreśla, że sprawcy tych czynów nie mogą pozostać bezkarni, a osoby odpowiedzialne powinny stanąć przed MTK; wzywa Syrię i Irak do uznania jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Karnego;
3. bezwarunkowo odrzuca ogłoszenie przez przywódcę tzw. ISIS/Daisz utworzenia kalifatu na kontrolowanych przez nie obecnie obszarach i uznaje je za nielegalne; podkreśla, że utworzenie i ekspansja kalifatu islamskiego oraz działalność innych grup ekstremistycznych dopuszczających się przemocy na Bliskim Wschodzie stanowi bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa regionu i państw europejskich oraz jawne naruszenie międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego;
4. apeluje do państw członkowskich o aktywne działanie w dziedzinie zwalczania radykalizacji oraz usprawniania systemu prawnego i sądowniczego, tak by nie dopuścić do wyjazdu ich obywateli w celu przyłączenia się do tzw. „ISIS/Daisz” i dopilnować, by w razie gdyby to uczynili, byli jak najszybciej ścigani za przestępstwo karne, w tym za podżeganie online i popieranie popełniania tych zbrodni; podkreśla znaczenie zapobiegania, ścigania sprawców, niesienia pomocy, rehabilitacji i reintegracji;
5. potwierdza i popiera niezbywalne prawo wszystkich mniejszości etnicznych i religijnych zamieszkujących w Iraku i Syrii do dalszego przebywania na terenach zwyczajowo zamieszkałych przez nich w przeszłości z poszanowaniem godności, równości i bezpieczeństwa, a także do zupełnie swobodnego praktykowania religii bez żadnego przymusu, przemocy czy dyskryminacji; podkreśla, że wszyscy regionalni przywódcy polityczni i religijni muszą jasno i wyraźnie oświadczyć, że popierają stałą obecność w tym regionie mniejszości etnicznych i religijnych, a także ich pełne i równe prawa jako obywateli w ich ojczyznach
6. wzywa społeczność międzynarodową, w tym UE i państwa członkowskie, do zapewnienia koniecznych warunków bezpieczeństwa i perspektyw dla mniejszości etnicznych i wyznaniowych, które zostały zmuszone do opuszczenia swojej ojczyzny lub przymusowo przesiedlone, do urzeczywistnienia jak tylko będzie to możliwe ich prawa do powrotu do ojczyzny, do ochrony ich domostw, własności i dobytku, a także kościołów i obiektów religijnych i kulturowych, a także umożliwienie im godnego życia i przyszłości;
7. podkreśla znaczenie zapewnienia ochrony wojskowej i pomocy przez wszystkie podmioty i społeczność międzynarodową, w tym odpowiedniej pomocy wojskowej, szczególnie podatnym grupom atakowanym przez ISIS/Daisz na Bliskim Wschodzie, takim jak mniejszości etniczne i religijne, a także zagwarantowania ich udziału w przyszłym trwałym rozwiązaniu politycznym z myślą o zachowaniu ich życia oraz tradycji międzykulturowego, międzyetnicznego i międzyreligijnego współistnienia; wzywa wszystkie strony biorące udział w konflikcie do przestrzegania uniwersalnych praw człowieka i ułatwiania dostarczania pomocy humanitarnej i wsparcia wszystkimi możliwymi kanałami; przypomina, że najważniejszym zobowiązaniem i głównym obowiązkiem wszystkich podmiotów regionalnych, jak również UE, powinno być dołożenie wszelkich starań o zagwarantowanie powrotu tradycyjnych mniejszości i wszystkich obywateli do wcześniejszego miejsca zamieszkania, z którego byli zmuszeni uciekać;
8. wzywa wszystkie strony konfliktu w Syrii, z wyłączeniem ugrupowań terrorystycznych, takich jak Al-Kaida, Daisz, Front Obrony Ludności Lewantu i powiązane z nimi grupy do współpracy pod auspicjami ONZ i do negocjowania – ze wsparciem ze strony całej społeczności międzynarodowej – przemian politycznych; potwierdza swoje pełne i aktywne poparcie dla pracy specjalnego wysłannika ONZ Staffana de Mistury na rzecz rozpoczęcia przez wszystkie strony z Syrii negocjacji w Genewie w najbliższej przyszłości oraz dla jego propozycji w sprawie lokalnego zawieszenia broni; wzywa UE i społeczność międzynarodową do wywierania presji na wszystkich darczyńców, by wypełniali swoje obietnice i w pełni zaangażowali się w dostarczanie wsparcia finansowego dla krajów przyjmujących, zwłaszcza z myślą o konferencji darczyńców na rzecz Syrii, która odbędzie się w Londynie w dniu 4 lutego 2016 r.;
9. domaga się od jednostek UE ds. współpracy i pomocy humanitarnej pełnej współpracy bezpośrednio z uznanymi przywódcami mniejszości etnicznych i religijnych oraz włączenia ich do planów oraz praktycznego wdrażania i dystrybuowania pomocy, przez co będzie można lepiej zaspokoić ich potrzeby i ogólnie potrzeby ludności;
10. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, specjalnemu przedstawicielowi UE ds. praw człowieka, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi Syrii, rządowi i Izbie Reprezentantów Iraku, regionalnemu rządowi Kurdystanu, instytucjom Organizacji Współpracy Islamskiej (OWI), Radzie Współpracy Państw Zatoki (RWPZ), Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, Zgromadzeniu Ogólnemu ONZ, Radzie Bezpieczeństwa ONZ i Radzie Praw Człowieka ONZ.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0422.
- [2] Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0027.
- [3] Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0040.
- [4] Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0071.
- [5] Dz.U. L 118 z 14.5.2003, s. 12.