PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Wenezueli
1.6.2016 - (2016/2699(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Ernest Urtasun, Molly Scott Cato, Bronis Ropė, Igor Šoltes, Ernest Maragall, Barbara Lochbihler w imieniu grupy Verts/ALE
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Wenezueli,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że sytuacja w Wenezueli jest nadzwyczaj napięta z bardzo różnych powodów;
B. mając na uwadze, że załamanie się cen ropy naftowej, która generalnie jest głównym źródłem przychodów w walucie obcej dla tego kraju, doprowadziło do poważnego skurczenia się gospodarki krajowej;
C. mając na uwadze, że inflacja osiągnęła 700 %, co jest najwyższym wskaźnikiem na świecie;
D. mając na uwadze, że kraj cierpi na poważny niedostatek podstawowych dóbr konsumpcyjnych, łącznie z żywnością i lekami, a do 40 % produkowanych na miejscu lub importowanych podstawowych artykułów, których cena jest utrzymywana na niskim poziomie z powodów społecznych, znika w nielegalnym handlu z sąsiednimi krajami;
E. mając na uwadze, że żądany od dawna wzrost nadmiernie niskich cen ropy oraz liberalizacja kursu wymiany również miały negatywny wpływ na dochody i dostęp do dóbr;
F. mając na uwadze, że bezprecedensowa susza spowodowana zjawiskiem pogodowym el Niño jeszcze bardziej osłabia ten kraj; mając na uwadze, że decyzja dotycząca produkowania 70 % energii potrzebnej w tym kraju w oparciu o energię wodną, z zaniedbaniem innych odnawialnych źródeł, doprowadziła do obecnego skrajnego niedoboru energii i zamykania zarówno przedsiębiorstw prywatnych, jak i urzędów publicznych;
G. mając na uwadze, że w dniu 13 maja 2016 r. prezydent Wenezueli Nicolás Maduro przedłużył stan wyjątkowy o kolejne 60 dni;
H. mając na uwadze, że wybory parlamentarne w grudniu 2015 r. dały zwycięstwo opozycji, głównie dzięki dużej absencji wyborców PSUV, co doprowadziło do niespotykanej dotąd kohabitacji w organach wykonawczych, sądowniczych i ustawodawczych;
I. mając na uwadze, że opozycja rozpoczęła działania mające doprowadzić do referendum w sprawie cofnięcia mandatu prezydentowi Wenezueli, na co pozwala konstytucja wenezuelska z 1999 r. dająca możliwość odwołania wszystkich urzędników na wszystkich szczeblach po wypełnieniu przez nich połowy mandatu;
J. mając na uwadze, że jest to jedyny tego rodzaju mechanizm na świecie obwarowany pewnymi warunkami, np. że o rozpoczęcie procedury musi wystąpić przynajmniej 1 % wyborców w każdym stanie, że 20 % uprawnionych do głosowania musi wystąpić o zorganizowanie referendum, że frekwencja wyborcza musi wynosić przynajmniej 25 % czy wreszcie że za odwołaniem danego urzędnika musi zagłosować więcej wyborców niż głosujących przeciw jego odwołaniu;
K. mając na uwadze, że siłowe rozwiązywanie konfliktów było charakterystyczną cechą całego regionu w XX w.; mając na uwadze, że na wszystkich szczeblach życia publicznego wciąż utrzymuje się wysoki poziom przemocy, co zagraża zniszczeniem Wenezueli, która nie zaznała wojny domowej w przeciwieństwie do większości innych państw tego regionu;
L. mając na uwadze, że bezkarność w Wenezueli ma długą historię, a dotychczas nie ustalono winnych wielu morderstw i masakr, np. dokonanych w więzieniu Catia;
M. mając na uwadze, że krwawe zamieszki w 2014 r., kiedy zamordowano co najmniej 43 osoby, wciąż pozostają bez kary, podczas gdy komisja mianowana w celu wykrycia prawdy powinna wyjaśnić okoliczności związane z przestępstwami popełnionymi przez ostatnie dziesięciolecia i otworzyć drogę ku normalnym procesom i sankcjom;
N. mając na uwadze, że Unia Narodów Południowoamerykańskich i OPA prowadzą obecnie mediacje mające na celu przywrócenie dialogu politycznego w ramach konstytucji; mając na uwadze, że były premier Hiszpanii José Luis Rodriguez Zapatero kieruje działaniami dyplomatycznymi przy wsparciu sekretarza stanu USA Johna Kerry'ego;
1. apeluje do wszystkich zaangażowanych stron o zaprzestanie zwiększania niestabilności w tym kraju, o unikanie wszelkiej przemocy i niepowtarzanie krwawych wydarzeń, jakie miały miejsce po gwałtownych manifestacjach na początku 2015 r., o poszanowanie prawa oraz o rozpoczęcie konstruktywnego dialogu zgodnie z praworządnością i konstytucją;
2. podkreśla, że to do Wenezuelczyków należy demokratyczna decyzja dotycząca społecznego i gospodarczego modelu tego kraju;
3. podkreśla, że obecna sytuacja nie powinna być wykorzystywana przez państwa trzecie do wewnętrznych celów w swoich krajach;
4. zdecydowanie potępia wszelkie apele o interwencję mającą na celu obalenie rządu, co gorsza w drodze interwencji wojskowej, o co zaapelował w dniu 12 maja 2016 r. były prezydent Kolumbii Alvaro Uribe podczas wystąpienia w Miami; podkreśla, że jakiekolwiek zmiany polityczne muszą nastąpić jedynie przy użyciu metod prawnych i wyborczych;
5. apeluje do wszystkich zainteresowanych stron o opracowanie planu pomocy humanitarnej i zlikwidowanie czarnego rynku, przemytu i innych działań, które uniemożliwiają dostęp do podstawowych dóbr, zwłaszcza biedniejszym warstwom społeczeństwa wenezuelskiego;
6. z zadowoleniem przyjmuje wysiłki UNASUR-u i jego sekretarza generalnego Ernesto Sampera, a także byłego premiera Hiszpanii José Luisa Rodrígueza Zapatero oraz byłych prezydentów: Leonela Fernándeza (Republika Dominikańska) i Martína Torrijosa (Panama), zmierzające do wspierania narodowego dialogu z przedstawicielami rządu Wenezueli i opozycją reprezentowaną przez MUD;
7. wzywa wiceprzewodniczącą Komisji / wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federikę Mogherini do wspierania tych wysiłków w celu powrotu do pokojowych negocjacji i uniknięcia eskalacji konfliktu;
8. zobowiązuje swego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i władzom Wenezueli oraz Zgromadzeniu EuroLat.