Projekt rezolucji - B8-0733/2016Projekt rezolucji
B8-0733/2016
Parlament Europejski

PROJEKT REZOLUCJI w sprawie substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego: sytuacja w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 16 grudnia 2015 r.

1.6.2016 - (2016/2747(RSP))

złożony w następstwie oświadczenia Komisji
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu

Matthias Groote w imieniu grupy S&D
Bas Eickhout w imieniu grupy Verts/ALE

Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0733/2016

Procedura : 2016/2747(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B8-0733/2016
Teksty złożone :
B8-0733/2016
Debaty :
Głosowanie :
Teksty przyjęte :

B8-0733/2016

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego: sytuacja w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 16 grudnia 2015 r.

(2016/2747(RSP))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych[1],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG[2],

–  uwzględniając plan działań Komisji dotyczący określenia kryteriów identyfikowania substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego w związku ze stosowaniem rozporządzenia dotyczącego środków ochrony roślin i rozporządzenia w sprawie produktów biobójczych[3],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie artykułów kosmetycznych[4],

–  uwzględniając wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie T-521/14, w której Szwecja, przy poparciu Parlamentu Europejskiego, Rady Unii Europejskiej, Danii, Finlandii, Francji i Holandii, wniosła skargę przeciwko Komisji[5],

–  uwzględniając art. 17 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE),

–  uwzględniając art. 265 i 266 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

–  uwzględniając pismo z dnia 22 marca 2016 r. skierowane przez przewodniczącego Jeana–Claude'a Junckera do przewodniczącego Parlamentu Europejskiego ((2016)1416502),

–  uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 5 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 Komisja nie później niż w dniu 31 grudnia 2013 r. miała przyjąć akty delegowane dotyczące ustalenia naukowych kryteriów określania właściwości substancji aktywnych i produktów biobójczych, zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego;

B.  mając na uwadze, że taki sam obowiązek został już ustanowiony w rozporządzeniu (WE) nr 1107/2009 w sprawie środków ochrony roślin, Komisja miała zatem do dyspozycji cztery lata na przyjęcie wspomnianych kryteriów naukowych;

C.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 5 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 substancje czynne uznawane za substancje zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego, mogące powodować u ludzi działania niepożądane, ocenione jako takie albo na podstawie kryteriów naukowych, które zostaną określone, lub na podstawie tymczasowych kryteriów w oczekiwaniu na przyjęcie tych kryteriów, nie mogą zostać zatwierdzone, chyba że zastosowanie ma jedno z odstępstw, o których mowa w art. 5 ust. 2;

D.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 1 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 celem niniejszego rozporządzenia jest między innymi zapewnienie wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzi i zwierząt oraz środowiska;

E.  mając na uwadze, że Komisja do tej pory nie przyjęła naukowych kryteriów, co oznacza ponad dwuipółletnie opóźnienie;

F.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 15 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 w sprawie produktów kosmetycznych Komisja dokonuje przeglądu tego rozporządzenia w zakresie substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego w przypadku dostępności wspólnotowych lub uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym kryteriów dotyczących identyfikacji substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego, lub nie później niż do dnia 11 stycznia 2015 r.; mając na uwadze, że Komisja nie przeprowadziła jeszcze tego przeglądu wbrew spoczywającym na niej bezwarunkowym zobowiązaniu prawnym, niesłusznie wiążąc sprawę z nieprzyjęciem przez siebie kryteriów naukowych;

G.  mając na uwadze, że w sprawozdaniu UNEP/ WHO pt. „State of the science of endocrine disrupting chemicals 2012” substancje zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego nazwano globalnym zagrożeniem oraz że powołuje się ono między innymi na wysoką zachorowalność oraz rosnący wśród ludzi trend zapadania na choroby związane z zaburzeniem układu hormonalnego, jak również przedstawia obserwacje dotyczące zaburzeń układu hormonalnego w populacjach dzikich zwierząt;

H.  mając na uwadze, że z najnowszych badań dotyczących kosztów opieki zdrowotnej, które mogą być związane z substancjami zaburzającymi funkcjonowanie układu hormonalnego, wynika, iż „według aktualnie dostępnej literatury obciążenie społeczno–ekonomiczne spowodowane skutkami zdrowotnymi powiązanymi z zaburzeniem gospodarki hormonalnej może być dla UE znaczące”, wynosząc od 46 do 288 mld EUR rocznie[6];

I.  mając na uwadze, że Sąd Unii Europejskiej orzekł w wyroku z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie T-521/14, że Komisja naruszyła prawo UE, nie podejmując działań w celu przyjęcia aktów delegowanych dotyczących ustalenia naukowych kryteriów określania właściwości zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego;

J.  mając na uwadze, że Trybunał stwierdził, iż tymczasowych kryteriów przewidzianych w rozporządzeniu (UE) nr 528/2012 nie można traktować jako zapewnienie określonego poziomu ochrony, który byłby wystarczająco wysoki (pkt 77 wyroku);

K.  mając na uwadze, że główną przyczyną niepodjęcia przez Komisję działań była decyzja jej sekretarza generalnego z dnia 2 lipca 2013 r. w sprawie przeprowadzenia oceny wpływu społeczno–ekonomicznego w celu określenia możliwych kryteriów naukowych, obejmująca też wprowadzenie zmian w przepisach sektorowych (tj. wniesienie dodatkowych elementów dotyczących oceny ryzyka i dodatkowych względów społeczno–ekonomicznych w celu zmniejszenia lub uniknięcia skutków społeczno–gospodarczych – zob. sekcja C planu działania Komisji); mając na uwadze, że kompleksowo przygotowany wniosek dotyczący kryteriów naukowych był wówczas gotowy, po trzech latach prac prowadzonych przez odpowiednie służby;

L.  mając na uwadze, że w wyroku tym Sąd uznał, że na Komisji ciążył wyraźny, konkretny i bezwarunkowy obowiązek przyjęcia aktów delegowanych w celu ustalenia wyżej wymienionych naukowych kryteriów nie później niż w dniu 13 grudnia 2013 r.;

M.  mając na uwadze, że Sąd dalej stwierdził, że żaden przepis rozporządzenia nr 528/2012 nie wymaga przeprowadzenia oceny skutków w odniesieniu do naukowych, opartych na zagrożeniach kryteriów, a nawet jeśli Komisja uznała, że taka ocena jest niezbędna, nie zwalniało to jej z dotrzymania terminu określonego w rozporządzeniu (pkt 74 wyroku);

N.  mając na uwadze, że Sąd orzekł ponadto, że specyfikacji kryteriów naukowych można dokonać wyłącznie w sposób obiektywny, na podstawie danych naukowych dotyczących układu hormonalnego i niezależnie od wszelkich innych względów, w szczególności ekonomicznych (pkt 71 wyroku); mając na uwadze, że w ten sposób Sąd wyjaśnił, iż ocena skutków społeczno–ekonomicznych jest nieodpowiednia w przypadku decyzji w kwestiach naukowych;

O.  mając na uwadze, że Sąd dalej orzekł, iż Komisja nie może – w związku z wykonywaniem uprawnień powierzonych jej przez prawodawcę – kwestionować ustalonej przez prawodawcę równowagi regulacyjnej między poprawą rynku wewnętrznego a ochroną zdrowia ludzi i zwierząt oraz środowiska (pkt 72 wyroku); mając na uwadze, że w ten sposób Sąd wyjaśnił, iż w ramach oceny skutków dotyczącej przyjęcia aktu delegowanego Komisja nie powinna oceniać zmian regulacyjnych w przepisach sektorowych;

P.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 266 TFUE w przypadku stwierdzenia, iż zaniechanie przez instytucję działania jest sprzeczne z Traktatami, jest ona zobowiązana do podjęcia środków, które zapewnią wykonanie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej;

Q.  mając na uwadze, że podczas posiedzenia plenarnego Parlamentu Europejskiego w lutym 2016 r. komisarz Andriukaitis zapowiedział, że Komisja pragnie mimo wszystko kontynuować ocenę wpływu, uznając ją za „użyteczne, a nawet niezbędne narzędzie kształtowania jej przyszłej decyzji w sprawie kryteriów”;

R.  mając na uwadze, że przewodniczący Jean–Claude Juncker w swoim piśmie z dnia 22 marca 2016 r. do przewodniczącego Martina Schulza potwierdził, że w sprawie oceny skutków Komisja zamierza najpierw zasięgnąć opinii Rady ds. Kontroli Regulacyjnej przed podjęciem decyzji w sprawie kryteriów naukowych, potwierdzając tym samym, że kontynuuje prowadzenie oceny skutków, która nie jest ani konieczna, ani właściwa i nie przestrzega też ograniczenia uprawnień przekazanych Komisji, przyczyniając się tym samym do dalszego opóźniania przyjęcia kryteriów naukowych;

S.  mając zatem na uwadze, że nie ulega wątpliwości, iż Komisja nie podjęła jeszcze działań w celu wykonania wyroku Trybunału, lecz uparcie tkwi w sytuacji naruszenia prawa UE, jak stwierdził Trybunał, czym narusza również postanowienia art. 266 TFUE;

T.  mając na uwadze, że jest absolutnie niedopuszczalne, aby Komisja jako strażniczka traktatów sama ich nie przestrzegała;

1.  zgadza się Sądem, że zadaniem Komisji nie jest dokonywanie oceny wpływu społeczno–ekonomicznego w celu określenia kwestii naukowej i że Komisja nie jest uprawniona do zmiany równowagi regulacyjnej przewidzianej w akcie podstawowym poprzez korzystanie z uprawnień nadanych jej zgodnie z art. 290 TFUE, co mimo to jest aspektem, który Komisja ocenia w ramach przeprowadzonej przez siebie oceny skutków;

2.  potępia fakt, że Komisja nie tylko nie dopełniła obowiązku przyjmowania aktów delegowanych na mocy rozporządzenia (UE) nr 528/2012, ale również nie wykonała swoich zobowiązań instytucjonalnych określonych w traktatach – zwłaszcza w art. 266 TFUE;

3.  apeluje do Komisji, aby niezwłocznie wywiązała się ze swoich obowiązków przewidzianych w art. 266 TFUE i niezwłocznie przyjęła oparte na zagrożeniach naukowe kryteria określania właściwości zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego;

4.  uznaje niniejszą rezolucję za oficjalne wezwanie Komisji do działania w rozumieniu art. 265 TFUE;

5.  zastrzega, że na mocy art. 265 TFUE ma prawo wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w celu stwierdzenia naruszenia art. 266 TFUE, jeżeli Komisja nie określi swojego stanowiska w ciągu najbliższych dwóch miesięcy;

6.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji przewodniczącemu Rady i przewodniczącemu Komisji oraz do poinformowania ich o wyniku głosowania nad tą rezolucją na posiedzeniu plenarnym.

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności