PROJEKT REZOLUCJI w sprawie substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego: sytuacja w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 16 grudnia 2015 r.
1.6.2016 - (2016/2747(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Piernicola Pedicini, Marco Affronte, Eleonora Evi, Marco Zullo, Fabio Massimo Castaldo, Marco Valli, Daniela Aiuto, Laura Agea, Dario Tamburrano, Laura Ferrara, Isabella Adinolfi, Tiziana Beghin, David Borrelli, Rosa D’Amato, Ignazio Corrao, Marco Zanni w imieniu grupy EFDD
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0733/2016
B8-0736/2016
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego: sytuacja w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 16 grudnia 2015 r.
Parlament Europejski,
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych[1],
– uwzględniając wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (trzecia izba Sądu) z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie T-521/14, Królestwo Szwecji przeciwko Komisji Europejskiej, w przedmiocie „Skarga na bezczynność – Specyfikacja kryteriów naukowych celem ustalenia właściwości zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego – Niewydanie przez Komisję aktów delegowanych – Obowiązek działania”, którą Królestwo Szwecji wniosło przeciwko Komisji Europejskiej m.in. przy poparciu Parlamentu Europejskiego,
– uwzględniając art. 168, 234, 265 i 266 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),
– uwzględniając art. 14 i art. 17 ust. 8 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE),
– uwzględniając pismo z dnia 22 marca 2016 r. skierowane przez przewodniczącego Jeana-Claude'a Junckera do przewodniczącego Parlamentu Europejskiego ((2016)1416502),
– uwzględniając art. 119, 123 i art. 169 ust. 5 Regulaminu,
– uwzględniając wniosek o wotum nieufności dla Komisji Europejskiej złożony zgodnie z art. 119 Regulaminu (2016/1594(MOC)),
– uwzględniając opinię prawną D(2016)24155 z dnia 23 maja 2016 r. wydaną przez Wydział Prawny Parlamentu Europejskiego, w szczególności jej ust. 17, 19, 20 oraz 21,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że rozporządzenie (UE) nr 528/2012 opiera się na zasadzie ostrożności w celu zagwarantowania, że wytwarzanie i udostępnianie na rynku substancji czynnych i produktów biobójczych nie będzie skutkować szkodliwym wpływem na zdrowie ludzi lub zwierząt ani niepożądanym wpływem na środowisko;
B. mając na uwadze, że zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 528/2012 Komisja miała przyjąć najpóźniej do dnia 13 grudnia 2013 r. akty delegowane ustalające naukowe kryteria określania właściwości substancji czynnych i środków biobójczych powodujących zaburzenie funkcjonowania układu hormonalnego;
C. mając na uwadze, że Komisja nie przyjęła wyżej wymienionych aktów delegowanych ani przed dniem 13 grudnia 2013 r., ani po tym terminie;
D. mając na uwadze, że w wyroku z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie T-521/14 Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że na Komisji ciążył wyraźny, konkretny i bezwarunkowy obowiązek przyjęcia aktów delegowanych w celu ustalenia wyżej wymienionych naukowych kryteriów nie później niż w dniu 13 grudnia 2013 r.;
E. mając na uwadze, że odrzucając argument prawny podany przez Komisję na uzasadnienie zaniechania działania (ust. 74), Trybunał Sprawiedliwości oświadczył jednoznacznie, iż żaden przepis rozporządzenia nr 528/2012 nie wymaga przeprowadzenia oceny skutków w odniesieniu do naukowych kryteriów opartych na ocenie ryzyka;
F. mając na uwadze, że Komisja kilkakrotnie potwierdzała zamiar dokonania oceny skutków przez przyjęciem rzeczonego aktu delegowanego;
G. mając na uwadze, że oświadczenia te stanowią potwierdzenie ciągłych i stale powtarzających się naruszeń rozporządzenia nr 528/2012 oraz wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie T-521/14;
H. mając na uwadze, że zgodnie z art. 266 akapit pierwszy Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w przypadku orzeczenia o nieważności aktu przyjętego przez instytucję lub stwierdzenia, iż zaniechanie przez instytucję działania jest sprzeczne z Traktatami, jest ona zobowiązana do podjęcia środków, które zapewnią wykonanie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej;
I. mając na uwadze, że w związku z tym takie powtarzające się niezgodne z przepisami zachowanie stanowi jawne naruszenie Traktatów, którego dopuściła się sama strażniczka Traktatu – Komisja;
J. mając na uwadze, że zgodnie ze szczegółowym i niebudzącym sprzeciwu sprawozdaniem opublikowanym w maju 2015 r. przez Corporate Europe Observatory (CEO) DG ENVI Komisji była w stanie dostarczyć w wyznaczonym terminie zestaw naukowych kryteriów określania chemikaliów zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego;
K. mając na uwadze, że zgodnie z tymże sprawozdaniem opóźnienie przy przyjęciu aktów delegowanych przez dążenie do przeprowadzenia niezgodnej z prawem oceny skutków było zamierzoną strategią obraną przez czołowych biurokratów w Komisji, którzy zdecydowali się bronić prywatnych interesów przemysłowych ze szkodą dla ochrony zdrowia ludzi i ochrony środowiska;
L. mając na uwadze, że przewodniczący M. Schulz ogłosił najpierw na sesji plenarnej w dniu 12 maja 2016 r. wniosek o wotum nieufności dla Komisji złożony przez posła P. Pediciniego i innych, a następnie uznał go za nieważny w piśmie skierowanym do wszystkich posłów do Parlamentu Europejskiego; mając na uwadze, że podstawą tej decyzji była całkowicie błędna interpretacja art. 169 ust. 5 Regulaminu;
M. mając na uwadze, że w opinii Wydziału Prawnego Parlamentu Europejskiego wydanej na wniosek komisji ENVI w dniu 10 maja 2016 r. stwierdzono jasno, iż jedynym środkiem ochrony prawnej pozostającym Parlamentowi jest dwuletnia procedura, która – w przypadku pomyślnego zakończenia – może doprowadzić tylko do tego, że Trybunał ogłosi ponownie, iż zaniechanie działania przez Komisję było niezgodne z prawem, lecz nie będzie mógł jej zmusić do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z wymogami rozporządzenia nr 528/2012 (rozporządzenie w sprawie środków biobójczych);
N. mając na uwadze, że Wydział Prawny Parlamentu Europejskiego dodaje, iż Parlament może oczywiście zareagować na postawę Komisji w ramach kontroli politycznej sprawowanej nad Komisją zgodnie z art. 14 TUE;
1. ubolewa, że Komisja nie wywiązała się z obowiązku przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 528/2012;
2. przypomina, że na Komisji spoczywał obowiązek ustalenia naukowych kryteriów określania właściwości substancji czynnych i środków biobójczych powodujących zaburzenie funkcjonowania układu hormonalnego, podczas gdy zgodnie z wytycznymi dotyczącymi lepszego stanowienia prawa rolą oceny skutków jest zebranie dowodów pozwalających określić, czy przyszłe działania ustawodawcze lub nieustawodawcze UE są uzasadnione oraz w jaki sposób można najlepiej zaplanować takie działania w celu osiągnięcia pożądanych celów politycznych;
3. uważa za niedopuszczalne, że nawet po wydaniu wyroku skazującego przez Trybunał Sprawiedliwości w grudniu 2015 r. Komisja nie przyjęła aktów delegowanych dotyczących naukowych kryteriów określenia właściwości substancji czynnych i środków biobójczych powodujących zaburzenie funkcjonowania układu hormonalnego;
4. uważa, że opcje polityczne określone w wyniku ocen skutków nie powinny w żadnym razie mieć wpływu przy ustalaniu naukowych kryteriów dotyczących właściwości zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego lub skutków w postaci działania określonych substancji na zdrowie;
5. zwraca uwagę na dalsze naruszenie Traktatu związane z niepodjęciem przez Komisję wszystkich środków koniecznych, by zastosować się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości;
6. wyraża ubolewanie, że przewodniczący Parlamentu Europejskiego najpierw ogłosił na posiedzeniu plenarnym wniosek o wotum nieufności złożony zgodnie z art. 119 Regulaminu (2016/1594(MOC)), a następnie uznał go za nieważny;
7. wzywa Komisję do przyjęcia zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 528/2012 aktów delegowanych ustalających naukowe kryteria określania właściwości substancji czynnych i środków biobójczych powodujących zaburzenie funkcjonowania układu hormonalnego; wzywa Komisję do niezwłocznego podjęcia działań, a najpóźniej w ciągu dwóch miesięcy, po których akt ten uznaje się za wezwanie do usunięcia uchybienia zgodnie z art. 265 TFUE;
8. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji przewodniczącemu Rady i przewodniczącemu Komisji oraz do poinformowania ich o wyniku głosowania na posiedzeniu plenarnym.
- [1] Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1.