PROJEKT REZOLUCJI w sprawie masakr we wschodniej części Konga
17.6.2016 - (2016/2770(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Mariya Gabriel, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Cristian Dan Preda, Joachim Zeller, Michael Gahler, György Hölvényi, Davor Ivo Stier, Theodor Dumitru Stolojan, Krzysztof Hetman w imieniu grupy PPE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0801/2016
B8-0802/2016
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie masakr we wschodniej części Konga
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Demokratycznej Republiki Konga (DRK), zwłaszcza rezolucje z dnia 9 lipca 2015 r.[1], z dnia 17 grudnia 2015 r.[2] i z dnia 10 marca 2016 r.[3],
– uwzględniając oświadczenia delegatury UE w Demokratycznej Republice Konga w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w tym kraju,
– uwzględniając coroczne sprawozdanie UE na temat praw człowieka i demokracji na świecie w 2014 r., przyjęte przez Radę w dniu 22 czerwca 2015 r.,
– uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie DRK, a zwłaszcza rezolucję nr 2198 (2015) w sprawie wznowienia sankcji nałożonych na DRK i mandatu grupy ekspertów oraz rezolucję nr 2277 (2016), w której przedłużono o rok mandat misji stabilizacyjnej Organizacji Narodów Zjednoczonych w DRK (MONUSCO),
– uwzględniając roczne sprawozdanie Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w DRK z dnia 27 lipca 2015 r.,
– uwzględniając oświadczenie z dnia 9 listopada 2015 r. w sprawie sytuacji w DRK wydane przez przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa ONZ,
– uwzględniając sprawozdania Sekretarza Generalnego ONZ z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie misji stabilizacyjnej Organizacji Narodów Zjednoczonych w DRK oraz w sprawie wdrożenia porozumienia ramowego dotyczącego pokoju, bezpieczeństwa i współpracy w DRK i jej regionie,
– uwzględniając konkluzje Rady w sprawie Demokratycznej Republiki Konga z dnia 23 maja 2016 r.,
– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz jej rzecznika dotyczące sytuacji w Demokratycznej Republice Konga, w szczególności oświadczenia z dnia 25 stycznia 2015 r. i z dnia 12 października 2015 r.,
– uwzględniając lokalne oświadczenia UE z dnia 21 października 2015 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w DRK,
– uwzględniając porozumienie ramowe dotyczące pokoju, bezpieczeństwa i współpracy w DRK i jej regionie, podpisane w Addis Abebie w lutym 2013 r.,
– uwzględniając Konwencję ONZ o prawach dziecka,
– uwzględniając wytyczne UE w sprawie dzieci w konfliktach zbrojnych,
– uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów z 1981 r., ratyfikowaną przez DRK,
– uwzględniając umowę z Kotonu,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że utrzymujące się kryzysy humanitarne i wojskowe w DRK doprowadziły już do śmierci około 5 mln osób;
B. mając na uwadze, że stan bezpieczeństwa i sytuacja w zakresie praw człowieka w DRK wciąż ulegają pogorszeniu we wschodniej części kraju, gdzie nadal działają dziesiątki ugrupowań zbrojnych i skąd wciąż napływają doniesienia o łamaniu praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego, w tym o celowych atakach na ludność cywilną, powszechnej przemocy seksualnej oraz systematycznym poborze i wykorzystywaniu dzieci przez ugrupowania zbrojne;
C. mając na uwadze, że w prowincji Kiwu Północne zagraniczne i krajowe ugrupowania zbrojne, w tym armia Konga (FARDC), nadal sporadycznie dopuszczają się masakr ludności cywilnej, które często mają podłoże etniczne, i zachowują całkowitą bezkarność;
D. mając na uwadze, że z początkiem maja 2016 r. w Beni brutalnie zamordowano ponad 50 osób, w tym dzieci, w związku z czym szacowana liczba ofiar śmiertelnych w regionie wzrosła do ponad 600 od października 2014 r.; mając na uwadze, że wiele wsi we wschodniej części kraju okupują obecnie ugrupowania zbrojne;
E. mając na uwadze, że w świetle tych aktów okrucieństwa, których rzekomo dopuszczają się zarówno uzbrojone grupy rebeliantów, jak i państwowe siły zbrojne, bezczynność i milczenie prezydenta Kabili powodują wzrost niezadowolenia;
F. mając na uwadze, że znalezienie politycznego rozwiązania kryzysu na wschodzie DRK ma kluczowe znaczenie dla ugruntowania pokoju i bezpieczeństwa w tym kraju oraz w całym regionie Wielkich Jezior;
G. mając na uwadze, że według szacunków organizacji humanitarnych pomocy potrzebuje obecnie 7,5 mln ludzi; mając na uwadze, że w wyniku trwającego konfliktu i prowadzonych operacji wojskowych 1,5 mln osób zostało wewnętrznie przesiedlonych, a 500 tys. musiało uciekać z kraju;
H. mając na uwadze, że Biuro ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej Organizacji Narodów Zjednoczonych (OCHA) informuje o rosnącej liczbie uprowadzeń pracowników pomocy humanitarnej i konwojów oraz ataków na tych pracowników i te konwoje, co zmusza organizacje humanitarne do dostarczania pomocy z opóźnieniem i zawieszania działalności;
I. mając na uwadze, że szkoły nadal są wykorzystywane do celów wojskowych, jako obiekty okupowane lub miejsca rekrutacji;
J. mając na uwadze, że co się tyczy przemocy seksualnej, ONZ zwraca uwagę na ważne działania władz Konga, w tym na 20 procesów, które odbyły się w ostatnich miesiącach i w których 19 wojskowych uznano za winnych zgwałceń; mając na uwadze, że mimo to wskaźniki przemocy seksualnej w DRK wciąż należą do najwyższych na świecie;
K. mając na uwadze, że armia Konga i misja stabilizacyjna Organizacji Narodów Zjednoczonych w Demokratycznej Republice Konga (MONUSCO) są obecne w regionie w celu utrzymania stabilności, zwalczania uzbrojonych oddziałów rebeliantów i zapewniania ochrony cywilom;
L. mając na uwadze, że krajowy program orientacyjny na rzecz DRK na lata 2014–2020 dysponujący środkami w wysokości 620 mln EUR, finansowany z 11. Europejskiego Funduszu Rozwoju, na pierwszym miejscu stawia wzmocnienie zarządzania i praworządności, w tym reformy wymiaru sprawiedliwości, policji i armii;
M. mając na uwadze, że następne wybory prezydenckie i parlamentarne mają się odbyć w listopadzie 2016 r., kiedy to kończy się ostatnia z dwóch przewidzianych w konstytucji kadencji prezydenta Kabili; mając na uwadze, że był on oskarżany przez przeciwników o próby odroczenia wyborów i utrzymania się przy władzy po tym terminie; mając na uwadze, że powoduje to wzrost napięcia politycznego, nasilenie zamieszek i eskalację przemocy w całym kraju;
N. mając na uwadze, że dostęp do zasobów naturalnych i ich eksploatacja nadal odgrywają ważną rolę w podsycaniu konfliktów w DRK i regionie;
1. jest głęboko zaniepokojony aktualnym stanem bezpieczeństwa i aktualną sytuacją w zakresie praw człowieka we wschodniej części DRK, który to region charakteryzuje się znaczną niestabilnością, a różne ugrupowania zbrojne stale dopuszczają się w nim ataków na ludność cywilną; podkreśla, że osoby dopuszczające się naruszeń praw człowieka, zbrodni wojennych i przestępstw przeciwko ludzkości nie mogą pozostawać bezkarne, oraz żąda wszczęcia przez władze DRK i partnerów międzynarodowych szczegółowego, niezależnego i przejrzystego dochodzenia w sprawie masakr w prowincji Kiwu Północne;
2. ponawia skierowane do wszystkich stron konfliktu wezwanie do natychmiastowego zaprzestania stosowania przemocy, złożenia broni, zwolnienia dzieci ze służby w swoich szeregach i propagowania dialogu na rzecz pokojowego i trwałego rozwiązania konfliktu;
3. przypomina ponadto, że unieszkodliwienie wszystkich ugrupowań zbrojnych w tym regionie przyczyni się w znacznym stopniu do zaprowadzenia pokoju i stabilności, oraz wzywa rząd DRK do zapewnienia, aby ten cel oraz zapewnienie bezpieczeństwa na terytorium Kiwu Północnego miały charakter priorytetowy;
4. przypomina rządowi Konga o ciążącym na nim obowiązku zagwarantowania bezpieczeństwa na terytorium całego kraju oraz zapewnienia ochrony jego obywatelom; w związku z tym wzywa władze do podęcia wszelkich niezbędnych kroków w celu zakończenia utrzymującego się konfliktu we wschodniej części DRK oraz do przywrócenia autorytetu państwa;
5. dostrzega wysiłki władz Konga w walce z bezkarnością, choć postępy są nadal zbyt powolne; nalega, aby osoby odpowiedzialne za przypadki łamania i naruszania praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego, w tym za uprowadzanie dzieci i werbowanie ich do sił zbrojnych w trakcie konfliktu zbrojnego oraz za przemoc seksualną wobec kobiet i dzieci, zostały pociągnięte do odpowiedzialności oraz aby wymierzono im sprawiedliwość; z zadowoleniem przyjmuje w związku z tym przyjęcie w grudniu 2015 r. przez Zgromadzenie Narodowe ustawy wdrażającej Rzymski Statut Międzynarodowego Trybunału Karnego (MTK);
6. ponownie wyraża głębokie zaniepokojenie w związku z alarmującą sytuacją humanitarną w kraju spowodowaną w szczególności brutalnym konfliktem zbrojnym w jego wschodniej części; wzywa UE i jej państwa członkowskie do dalszego zapewniania pomocy ludności DRK w celu uchronienia przed śmiercią i poprawienia warunków życia szczególnie wrażliwych grup ludności;
7. potępia wszystkie ataki skierowane przeciwko organizacjom humanitarnym oraz przypadki utrudniania dostępu do pomocy humanitarnej; wzywa wszystkie strony konfliktu do poszanowania niezależności, neutralności i bezstronności organizacji humanitarnych;
8. podkreśla, że udane i terminowe przeprowadzenie wyborów będzie miało kluczowe znaczenie dla długoterminowej stabilności i rozwoju w tym kraju; wzywa władze DRK do wyraźnego wyrażenia woli poszanowania konstytucji Konga i zagwarantowania warunków sprzyjających przejrzystym, wiarygodnym i pluralistycznym wyborom; utrzymuje, że odpowiedzialnością rządu jest zapobieganie pogłębianiu się obecnego kryzysu politycznego oraz poszanowanie praw politycznych obywateli tego kraju i ich bezpieczeństwa;
9. przypomina zaciągnięte przez DRK na mocy umowy z Kotonu zobowiązanie do poszanowania zasad demokracji i praworządności oraz praw człowieka; wzywa UE do zacieśnienia dialogu z DRK oraz do skoncentrowania współpracy na rzecz rozwoju na budowaniu lepszej administracji i usprawnianiu słabo działających w tym kraju struktur wojskowych, policyjnych i sądowniczych;
10. wzywa społeczność międzynarodową, głównie Unię Afrykańską, UE i kraje sąsiadujące z DRK, do zapewnienia stałego dialogu politycznego między krajami regionu Wielkich Jezior w celu zapobiegania dalszej destabilizacji; wyraża ubolewanie, że poczyniono niewielkie postępy we wdrażaniu porozumienia ramowego dotyczącego pokoju, bezpieczeństwa i współpracy oraz wzywa wszystkie strony do aktywnego włączenia się w wysiłki na rzecz stabilizacji;
11. zachęca UE do wysłania obserwatora w celu oceny sytuacji humanitarnej i zwrócenia uwagi społeczności międzynarodowej na dokonane masakry;
12. z zadowoleniem przyjmuje fakt przedłużenia mandatu MONUSCO oraz wzmocnienia kompetencji tej misji w zakresie ochrony cywilów, w tym przemocy ze względu na płeć i przemocy wobec dzieci, które stanowią zagadnienia o charakterze wielowymiarowym; z zadowoleniem przyjmuje też fakt wyznaczenia Mamana Sambo Sidikou jako specjalnego przedstawiciela Sekretarza Generalnego ONZ w DRK i szefa MONUSCO oraz potwierdza swoje pełne poparcie w związku z wykonywaniem silnego mandatu MONUSCO z myślą o obronie praw człowieka i praworządności;
13. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, Unii Afrykańskiej, Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz rządowi i parlamentowi DRK.
- [1] Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0278.
- [2] Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0475.
- [3] Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0085.