PROJEKT REZOLUCJI w sprawie rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 23 maja 2016 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dotyczące metody ustalania wysokości minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych
29.6.2016 - (C(2016)2976 – 2016/2743(DEA))
Philippe Lamberts w imieniu grupy Verts/ALE
B8-0868/2016
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 23 maja 2016 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dotyczące metody ustalania wysokości minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych
(C(2016)2976 – 2016/2743(DEA))
Parlament Europejski,
– uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (C(2016)2976),
– uwzględniając art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE ustanawiającą ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych[1], w szczególności jej art. 45 ust. 2,
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE[2], w szczególności jego art. 13 ust. 1,
– uwzględniając projekt regulacyjnego standardu technicznego przedłożony dnia 3 lipca 2015 r. przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB) zgodnie z art. 45 ust. 2 dyrektywy 2014/59/UE,
– uwzględniając art. 105 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że art. 45 ust. 2 dyrektywy 2014/59/UE upoważnia Komisję, po przedłożeniu projektów standardów przez EUNB oraz zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, do przyjmowania aktów delegowanych określających kryteria oceny dotyczące metody ustalania wysokości minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych;
B. mając na uwadze, że dnia 17 grudnia 2015 r. Komisja zatwierdziła projekty regulacyjnych standardów technicznych ze zmianami, zgodnie z motywem 23 i art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010;
C. mając na uwadze, że w dniu 9 lutego 2016 r. EUNB wydał opinię dla Komisji, wyrażając sprzeciw wobec niektórych proponowanych przez nią zmian w ostatecznych projektach regulacyjnych standardów technicznych EUNB dotyczących kryteriów określania minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych;
D. mając na uwadze, że fundusze na cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji ustanowiono w celu finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w wyjątkowych okolicznościach, gdy program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji nie może być zrealizowany wyłącznie przy wykorzystaniu zasobów finansowych instytucji będącej na progu upadłości, zaś niemożność wykonania programu zagrażałaby stabilności finansowej lub innym celom restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji;
E. mając na uwadze, że sprawiedliwa ocena kryterium dotyczącego „[konieczności] zapewnienia możliwości przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji [...] w sposób służący osiągnięciu celów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji”, określonego w art. 45 ust. 6 lit. a) dyrektywy 2014/59/UE, będzie często wymagać od organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji rozważenia, czy zasoby wewnętrzne instytucji mogą być niewystarczające i czy potrzebne jest zatem wykorzystanie mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji; mając na uwadze, że ocena tego, czy do restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji potrzebne jest wykorzystanie funduszy na te cele, ma szczególne znaczenie wówczas, gdy instytucja ma znaczenie systemowe, a jej niekontrolowana upadłość miałaby negatywne konsekwencje dla stabilności finansowej;
F. mając na uwadze, że wymóg podziału obciążeń – wedle którego akcjonariusze i wierzyciele powinni wnieść wkład w celu pokrycia strat i dokapitalizowania równy kwocie nie niższej niż 8 % łącznych zobowiązań i funduszy własnych, zanim fundusz na cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będzie można wykorzystać w określonych celach, jak stanowi art. 44 ust. 5 dyrektywy 2014/59/UE – stanowi istotne ograniczenie działań organów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji; mając na uwadze, że konieczne jest zatem uwzględnienie tego ograniczenia przy ocenie kryterium określonego w art. 45 ust. 6 lit. a), dotyczącego możliwości zastosowania narzędzi restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w sposób odpowiadający celom restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w przypadku instytucji o znaczeniu systemowym;
G. mając na uwadze, że dotycząca instytucji systemowych ocena tego, czy wymogi podziału obciążeń określone w art. 44 ust. 5 dyrektywy 2014/59/UE mogą być spełnione, stanowi wymóg, który należy wyraźnie utrzymać w rozporządzeniu delegowanym, tak aby zachować spójność z dyrektywą oraz zapewnić pewność prawną;
H. mając na uwadze, że Komisja usunęła dwa inne przepisy zawarte w projektach standardów przedłożonych przez EUNB, które są ważne dla wdrożenia minimalnych wymogów dotyczących funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych oraz umorzenia lub konwersji, a mianowicie:
– usunięcie testu zmniejszenia kwoty dokapitalizowania i porównania instytucji systemowych z grupą porównywalnych instytucji (art. 2 ust. 3 lit. c) projektu);
– usunięcie 48-miesięcznego ograniczenia dla okresu przejściowego (art. 8 ust. 2 projektu);
1. wyraża sprzeciw wobec rozporządzenia delegowanego Komisji uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/58/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dotyczące metody ustalania wysokości minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych;
2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji i do powiadomienia jej, że rozporządzenie delegowane nie może wejść w życie;
3. wzywa Komisję do przedstawienia nowego aktu delegowanego uwzględniającego następujące zalecenia:
a) dotycząca instytucji systemowych ocena tego, czy mogą być spełnione wymogi podziału obciążeń określone w art. 44 ust. 5 dyrektywy 2014/59/UE (wedle których akcjonariusze i wierzyciele powinni wnieść wkład w celu pokrycia strat i dokapitalizowania równy kwocie nie niższej niż 8 % łącznych zobowiązań, w tym funduszy własnych), powinna zostać wyraźnie utrzymana w rozporządzeniu delegowanym, tak aby zachować spójność z dyrektywą oraz zapewnić pewność prawną;
b) test zmniejszenia kwoty dokapitalizowania i porównanie instytucji systemowych z grupą porównywalnych instytucji (art. 2 ust. 3 lit. c) projektu) powinny zostać utrzymane w rozporządzeniu delegowanym;
c) 48-miesięczne ograniczenie dla okresu przejściowego (art. 8 ust. 2 projektu) powinno zostać utrzymane w rozporządzeniu delegowanym;
4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.