PROJEKT REZOLUCJI w sprawie potrzeby europejskiej polityki reindustrializacji w świetle niedawnych spraw Caterpillar i Alstom
28.9.2016 - (2016/2891(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Anthea McIntyre, Zdzisław Krasnodębski, James Nicholson, Helga Stevens w imieniu grupy ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-1051/2016
B8-1055/2016
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie potrzeby europejskiej polityki reindustrializacji w świetle niedawnych spraw Caterpillar i Alstom
Parlament Europejski,
– uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) i Traktat o Unii Europejskiej (TUE), w szczególności art. 5 ust. 3 TUE i Protokół (nr 2) do TFUE w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie konkurencyjności, restrukturyzacji, przenoszenia i zamykania przedsiębiorstw w UE,
– uwzględniając deklarację Rady Europejskiej w sprawie konkurencyjności z dnia 19 lutego 2016 r.,
– uwzględniając konkluzje Rady ds. Konkurencyjności z dnia 29 września 2016 r.,
– uwzględniając dwa sprawozdania Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy, ERM 2014 („Po restrukturyzacji: rynki pracy, warunki pracy i zadowolenie z życia”) oraz ERM 2009 („Restrukturyzacja w recesji”),
– uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Cyfryzacja europejskiego przemysłu” (COM(2016)0180),
– uwzględniając Program Komisji na rzecz nowych umiejętności i zatrudnienia,
– uwzględniając porozumienie międzyinstytucjonalne w sprawie lepszego stanowienia prawa zawarte przez Parlament Europejski, Radę Unii Europejskiej i Komisję Europejską w 2016 r.,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że niedawne sprawy Caterpillar i Alstom są odzwierciedleniem powszechnej i intensywnej restrukturyzacji w wielu państwach członkowskich w wyniku zmieniającego się otoczenia gospodarczego, która ma często nieprzewidziany wpływ na społeczności oraz strukturę gospodarczą i społeczną danego państwa członkowskiego,
B. mając na uwadze, że przenoszenie produkcji, delokalizacja, zamknięcia, fuzje, nabycia, przejęcia, reorganizacja produkcji i outsourcing działalności są najpowszechniejszymi formami restrukturyzacji,
C. mając na uwadze, że informowanie pracowników i przeprowadzanie z nimi konsultacji jest podstawowym elementem modeli społecznych państw członkowskich,
D. mając na uwadze, że państwa członkowskie staną w następnych dziesięcioleciach przed istotnymi wyzwaniami gospodarczymi na szybko zmieniającym się i stawiającym coraz większe wymagania rynku światowym; mając na uwadze, że państwa członkowskie muszą współpracować z przemysłem w celu zwiększenia poziomu wydajności i innowacji, przez co będą mogły stawić czoła stojącym przed nimi wyzwaniom gospodarczym,
E. mając na uwadze, że utrzymanie zrównoważonej, silnej i konkurencyjnej bazy przemysłowej ma zasadnicze znaczenie dla wzrostu gospodarczego i konkurencyjności UE,
F. mając na uwadze, że władze lokalne i regionalne odpowiadają za dwie trzecie inwestycji publicznych w UE[1], a zatem ich stałe kontakty z przedsiębiorstwami i przemysłem są niezmiernie ważne,
G. mając na uwadze, że UE i jej państwa członkowskie mają do odegrania pewną rolę w koordynacji strategii politycznych, dzięki którym zrównoważony i konkurencyjny przemysł wytwórczy będzie mógł reagować na zmieniające się warunki na rynkach Europy i innych kontynentów,
1. wyraża solidarność z pracownikami i wykonawcami tych przedsiębiorstw oraz z regionami, których dotknęły te likwidacje;
2. uważa, że zmniejszenie obciążeń administracyjnych nakładanych na przedsiębiorstwa i obniżenie ponoszonych przez nie kosztów przestrzegania przepisów oraz uchylenie zbędnego prawodawstwa przy jednoczesnym dalszym zapewnianiu wysokich standardów ochrony konsumentów, pracowników, zdrowia i środowiska musi stanowić kluczowy element każdej unijnej polityki reindustrializacji;
3. uważa, że konkurencyjność przemysłowa musi być uwzględniania we wszystkich istotnych obszarach polityki UE, w tym w dziedzinie cyfrowej, w celu zapewnienia silnej bazy przemysłowej we wszystkich państwach członkowskich;
4. przyznaje, że Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (EFG) to instrument, który ma zapewnić konkretną jednorazową i krótkoterminową pomoc w powrocie zwolnionych pracowników na rynek pracy;
5. podkreśla jednak, że EFG jest instrumentem, który reaguje tylko wtedy, kiedy doszło już do zwolnień, oraz że potrzebne są większe starania państw członkowskich i UE, aby stworzyć właściwe otoczenie ekonomiczne i prawne w celu pobudzenia konkurencyjności i tworzenia trwałych miejsc pracy;
6. zwraca uwagę na nową tendencję polegającą na tym, że przedsiębiorstwa wracają do produkcji i świadczenia usług w Europie, a także na związane z tym faktem możliwości w zakresie wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy; apeluje do Komisji, aby zastanowiła się nad tym, jak UE może stworzyć warunki sprzyjające wykorzystywaniu przez przedsiębiorstwa szans, jakie niesie ze sobą ta relokacja miejsc pracy;
7. zauważa, że poczyniono pewne postępy w ramach podjętych ostatnio inicjatyw politycznych, takich jak Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych; uważa, że należy dalej badać potencjał w zakresie zwiększania strategicznego i ukierunkowanego kredytowania przez Europejski Bank Inwestycyjny projektów w zakresie innowacji i transformacji przemysłowej, zwłaszcza produkcji i powiązanych usług;
8. podkreśla istotną rolę, jaką przedsiębiorstwa mogą odegrać przez nawiązywanie kontaktów z systemami kształcenia w swoich państwach członkowskich; podkreśla znaczenie wspierania większego efektu synergii między systemami kształcenia, szkołami wyższymi i rynkiem pracy, w tym kontaktów z miejscem zatrudnienia i współpracy z przedsiębiorstwami w tworzeniu innowacyjnych klastrów;
9. uważa, że baza umiejętności konkurencyjnych na poziomie międzynarodowym umożliwi państwom członkowskim zdobycie segmentów rynku globalnego o wysokiej wartości;
10. podkreśla, że osiągnięcie nowych, sprawiedliwych i wyważonych porozumień handlowych, jako część europejskiego programu na rzecz wzrostu gospodarczego, ma zasadnicze znaczenie dla opracowania otwartych na zewnątrz, konkurencyjnych europejskich ram gospodarczych, mogących przynieść naszym obywatelom, konsumentom i pracownikom wymierne korzyści oraz generować nowe miejsca pracy;
11. zauważa, że łańcuch dostaw, na którym najczęściej opierają się główni europejscy producenci, obejmuje MŚP, które są często gorzej przygotowane do radzenia sobie z takimi przypadkami restrukturyzacji; wzywa do refleksji nad wyjątkową pozycją MŚP we wszelkich przyszłych unijnych inicjatywach w zakresie polityki przemysłowej;
12. wzywa do zwrócenia szczególnej uwagi na MŚP oraz na wzmocnienie współpracy między przedsiębiorstwami o ugruntowanej pozycji a młodymi przedsiębiorstwami, gdyż mogłoby to przyczynić się do stworzenia bardziej zrównoważonego i konkurencyjnego modelu działalności oraz do wyłonienia się z ich grona liderów na skalę światową;
13. wzywa państwa członkowskie oraz władze lokalne i regionalne do określenia szerokiego wachlarza wschodzących gałęzi przemysłu oraz najważniejszych sektorów rozwojowych, na których państwa członkowskie powinny skupić się przy tworzeniu swojej bazy umiejętności;
14. wzywa Komisję, Radę i państwa członkowskie, aby monitorowały wyzwania stojące przed europejskim przemysłem oraz, tam, gdzie to stosowne, brały te kwestie pod uwagę przy opracowywaniu odpowiednich inicjatyw politycznych zgodnie z zasadą pomocniczości;
15. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.
- [1] http://www.ccre.org/docs/Note_CCRE_Dexia_EN.pdf