PROJEKT REZOLUCJI w sprawie wolontariatu europejskiego
19.10.2016 - (2016/2872(RSP))
zgodnie z art. 128 ust. 5 Regulaminu
Andrew Lewer, Angel Dzhambazki w imieniu grupy ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-1126/2016
Parlament Europejski,
– uwzględniając decyzję Rady z dnia 27 listopada 2009 r. w sprawie Europejskiego Roku Wolontariatu Propagującego Aktywność Obywatelską (rok 2011)[1],
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 września 2011 r. pt. „Komunikat w sprawie polityki UE i wolontariatu: Uznanie i propagowanie wolontariatu transgranicznego w UE” (COM(2011)0568),
– uwzględniając Agendę Działań na rzecz Wolontariatu w Europie opracowaną przez Przymierze Europejskiego Roku Wolontariatu 2011,
– uwzględniając zalecenie Rady z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego[2],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 października 2013 r. w sprawie wolontariatu i działalności wolontariackiej w Europie[3],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 czerwca 2012 r. w sprawie uznania i propagowania wolontariatu transgranicznego w UE[4],
– uwzględniając Europejską kartę praw i obowiązków wolontariuszy[5],
– uwzględniając skierowane do Komisji pytanie w sprawie wolontariatu europejskiego (O-000107/2016 – B8-1803/2016),
– uwzględniając art. 128 ust. 5 i art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. przypominając, że w 2016 r. wolontariat europejski obchodzi 20. rocznicę powstania i że od jego powołania wsparcie otrzymało 100 000 wolontariuszy;
B. podkreślając, że Europejski Rok Wolontariatu 2011 miał na celu podkreślenie wartości dodanej wolontariatu w Europie i że po pięciu latach Parlament Europejski powinien rozważyć skutki Europejskiego Roku Wolontariatu 2011 pod względem wartości dodanej i polityki rozwoju oraz zastanowić się nad tym, w jaki sposób wolontariat jest ujęty w najważniejszych europejskich programach takich jak Erasmus+ i wolontariat europejski;
C. zauważając, że Europejski Rok Wolontariatu 2011 mógł zapewnić impuls i kontekst w odniesieniu do ustanowienia lub zmiany krajowych i prawnych ram wolontariatu w całej Europie; podkreślając, że chociaż koncepcja pojedynczego punktu kontaktowego dla instytucji UE i wymiana najlepszych praktyk w dziedzinie wolontariatu na poziomie UE ma wartość, polityka w zakresie wolontariatu pozostaje w gestii państw członkowskich UE;
D. przypominając, że osoby podejmują się wolontariatu, kierując się własną wolą, wyborem i motywacją, i nie dążą przy tym do korzyści finansowych; podkreślając, że może on przyczyniać się do budowania poczucia wspólnoty i stanowić sposób reagowania na ludzkie, społeczne bądź środowiskowe potrzeby i problemy;
E. podkreślając, że wolontariat to jeden z najbardziej widocznych przejawów wspólnoty, który propaguje i ułatwia włączenie społeczne, buduje kapitał społeczny i powoduje przemianę społeczeństwa, oraz że wolontariat przyczynia się do rozwoju dobrze prosperującego społeczeństwa obywatelskiego, które może oferować kreatywne i innowacyjne rozwiązania wspólnych wyzwań oraz przyczynia się do wzrostu gospodarczego;
F. podkreślając fakt, że bezpieczne środowisko sprzyjające wolontariuszom i organizacjom wolontariackim, włącznie z trwałą infrastrukturą wolontariacką, może przyczynić się do zaangażowania w wolontariat większej liczby obywateli;
G. podkreślając fakt, że wolontariat wymaga połączenia mechanizmów wsparcia lub odpowiednich struktur organizacyjnych, które mogą skorzystać na odpowiednich ramach prawnych w państwach członkowskich, określających prawa i obowiązki wolontariuszy i wolontariatu; rozumiejąc, że liczebność i działalność wolontariatu różni się znacznie w poszczególnych państwach członkowskich;
H. podkreślając znaczenie równego dostępu do możliwości w zakresie wolontariatu i ochrony przed dyskryminacją w czasie pracy wolontariackiej, a także prawo osób do godzenia działalności wolontariackiej z życiem prywatnym i zawodowym;
I. podkreślając, że uznanie społecznej i ekonomicznej wartości wolontariatu jest kluczowe dla sprzyjania odpowiednim zachętom dla wszystkich zainteresowanych stron, a tym samym zwiększenia skali, jakości i wpływu wolontariatu;
J. uznając, że program Erasmus+ oferuje możliwości finansowania i wspierania projektów wolontariackich, zwłaszcza poprzez program wolontariatu europejskiego, oraz że program „wolontariusz pomocy UE” został zainicjowany przez DG ECHO, aby zapewnić praktyczne wsparcie dla projektów pomocy humanitarnej; podkreślając jednak, że dostęp organizacji wolontariackich do głównych funduszy unijnych, takich jak europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne, pozostaje ograniczony;
K. przypominając, że obecny kryzys uchodźczy pokazuje, jak istotni są wolontariusze i wolontariat; odnotowując, że wolontariusze mogą dawać przykład odporności i są często gotowi proponować elastyczne i pragmatyczne rozwiązania wspólnych problemów;
1. uważa, że wolontariat stanowi przejaw wspólnoty, wolności i odpowiedzialności, który przyczynia się do wzmocnienia aktywnego obywatelstwa, oraz jest istotnym narzędziem włączenia społecznego i spójności, wraz ze szkoleniem, edukacją i dialogiem międzykulturowym, wnosząc jednocześnie istotny wkład w upowszechnianie wartości państw członkowskich UE; podkreśla, że korzyści płynące z wolontariatu są również widoczne w działalności wolontariackiej prowadzonej z krajami trzecimi, która stanowi strategiczne narzędzie wspierania wzajemnego zrozumienia i relacji międzykulturowych;
2. uznaje wartość krajowych ram prawnych, które precyzują status wolontariuszy i wolontariatu, a także znaczenie lepszego zrozumienia i porównywalności kwalifikacji i umiejętności na szczeblu UE z myślą o ułatwieniu mobilności;
3. wzywa państwa członkowskie do wdrożenia procesów w ramach zalecenia Rady z 2012 r. w celu zapewnienia lepszego zrozumienia i porównywalności kwalifikacji i umiejętności; sugeruje, aby we wszystkich przyszłych inicjatywach w zakresie europejskiego paszportu umiejętności i Europass nadać znaczenie wiedzy nabytej w ramach uczenia się formalnego, nieformalnego i pozaformalnego, w tym wolontariatu; przypomina, że wolontariat zapewnia umiejętności, które mogą ułatwić dostęp do rynku pracy;
4. zauważa, że w Europie wolontariuszami jest prawie 100 mln obywateli w każdym wieku, a ich praca przyczynia się do wygenerowania ok. 5 % PKB UE; zwraca się do Komisji o rozważenie wartości ekonomicznej towarów i usług dostarczanych przez wolontariuszy poprzez politykę w większym stopniu skupioną na wolontariacie;
5. zachęca państwa członkowskie, które jeszcze tego nie uczyniły, do ustanowienia krajowych systemów służb wolontariatu i do poprawy dostępu do wysokiej jakości informacji na temat możliwości w zakresie wolontariatu na szczeblu krajowym i lokalnym, zwłaszcza poprzez istniejące sieci informacji młodzieżowej i wzajemnego informowania się, oraz do tworzenia krajowych ośrodków służb obywatelskich, które również wspierałyby międzynarodowy wolontariat;
6. zwraca się do Komisji, aby rozważyła przeprowadzenie badania na temat różnych krajowych systemów służb wolontariatu, włącznie ze służbą obywatelską i korpusem solidarności, oraz aktualnego otoczenia dla potencjalnych wolontariuszy w państwach członkowskich, w celu ułatwienia wzajemnego zrozumienia i szerzenia dobrych praktyk;
7. odnotowuje zaproponowany przez Komisję pomysł utworzenia nowej inicjatywy w zakresie wolontariatu – europejskiego korpusu solidarności; wzywa Komisję, aby przede wszystkim oceniła unijną wartość dodaną takiej inicjatywy; wzywa Komisję, w zależności od pozytywnej oceny jej wartości dodanej, do dopilnowania, aby w kształtowanie tej inicjatywy były zaangażowane zwłaszcza lokalne i krajowe organizacje wolontariackie; podkreśla ponadto konieczność dopilnowania, aby tworzenie i wdrażanie europejskiego korpusu solidarności nie podważyło budżetów już przydzielonych na inne programy UE ani uzgodnionych pułapów WRF na lata 2014–2020;
8. zaleca dalsze umiędzynarodowienie programu wolontariatu europejskiego i proponuje zaproszenie wszystkich państw EFTA/EOG, krajów przystępujących i krajów kandydujących do współpracy z państwami członkowskimi UE, zgodnie z ich układami o stowarzyszeniu i umowami dwustronnymi z UE; podkreśla potrzebę zwiększenia możliwości w zakresie wolontariatu za granicą i współpracy z organizacjami wolontariackimi w UE i krajach sąsiadujących;
9. podkreśla, że program wolontariatu europejskiego powinien nieść korzyści zaangażowanym osobom i organizacjom, a także całemu społeczeństwu; podkreśla znaczenie propagowania wolontariatu europejskiego wśród wszystkich młodych ludzi, jednakże bez wykluczania starszego pokolenia, ponieważ może ono odegrać istotną rolę, np. mentorów;
10. podkreśla, że wolontariat europejski powinien być oparty na wysokiej jakości ofertach wolontariatu zgodnych z kartą wolontariatu oraz zasadami karty jakości mobilności edukacyjnej oraz że powinien opierać się na strukturze, która zachęca organizacje wolontariackie do stawania się organizacjami przyjmującymi, tym samym zapewniając im odpowiednie wsparcie i szkolenie, przy jednoczesnym wzmocnieniu roli organizacji koordynujących, które wspierają wiele organizacji przyjmujących, np. pod względem administracji i szkolenia;
11. przypomina, że program wolontariatu europejskiego powinien być oparty na strukturze, która umożliwia młodzieży szybki i łatwy dostęp do programu; wzywa zatem do racjonalizacji i uproszczenia obecnego systemu składania wniosków, tak aby zachęcać do angażowania się w wolontariat i zmniejszyć obciążenia administracyjne dla organizacji charytatywnych i wolontariackich;
12. podkreśla potrzebę wzmocnienia działań następczych po doświadczeniach z wolontariatu, zwłaszcza po powrocie z wolontariatu za granicą, poprzez wspieranie – nie tylko przed wyjazdem, ale także po powrocie – społeczności lokalnych w postaci szkoleń po fazie ukierunkowania i integracji; takie środki powinny również wspierać pozytywne informacje zwrotne, tak aby umożliwić dzielenie się doświadczeniami i zachęcić więcej osób do rozważenia możliwości w zakresie wolontariatu;
13. podkreśla, że w całym procesie należy zapewnić opiekę mentorską poprzez odpowiedzialne zarządzanie wolontariuszami, zauważając, że wolontariusze również powinni mieć świadomość własnej odpowiedzialności dotyczącej zobowiązań wobec organizacji wolontariackich i społeczeństwa;
14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.
- [1] Dz.U. L 17 z 22.1.2010, s. 43–49.
- [2] Dz.U. C 398 z 22.12.2012, s. 1.
- [3] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0549.
- [4] Dz.U. C 332 E z 15.11.2013, s. 14.
- [5] http://ec.europa.eu/citizenship/pdf/volunteering_charter_en.pdf