PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w północnym Iraku i Mosulu
24.10.2016 - (2016/2956(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Javier Couso Permuy, Ángela Vallina, Patrick Le Hyaric, Kateřina Konečná, Paloma López Bermejo, Eleonora Forenza, Tania González Peñas, Xabier Benito Ziluaga, Lola Sánchez Caldentey, Miguel Urbán Crespo, Estefanía Torres Martínez, Marie-Christine Vergiat, Merja Kyllönen, Marina Albiol Guzmán w imieniu grupy GUE/NGL
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-1159/2016
B8-1164/2016
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w północnym Iraku i Mosulu
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie sytuacji w Iraku i Syrii, zwłaszcza rezolucję z dnia 12 lutego 2015 r. w sprawie kryzysu humanitarnego w Iraku i Syrii, zwłaszcza w związku z tzw. Państwem Islamskim[1],
– uwzględniając Kartę Narodów Zjednoczonych,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że od czasu amerykańskiej inwazji w 2003 r. sytuacja humanitarna w Iraku stale się pogarsza; mając na uwadze, że według najnowszych danych ONZ skutkiem przemocy jest ponad 3,3 mln osób wewnętrznie przesiedlonych w całym Iraku i ponad 10 mln osób potrzebujących pomocy humanitarnej;
B. mając na uwadze, że ugrupowanie zbrojne Islamskiego Państwa w Iraku i Lewancie (ISIL) przejęło kontrolę nad kilkoma miastami w środkowej i północnej części Iraku, w tym nad Mosulem – drugim co do wielkości miastem Iraku, zamieszkałym przez 2 mln osób – oraz Tikritem; mając na uwadze, że koalicja irackich i kurdyjskich sił zbrojnych rozpoczęła zakrojoną na szeroką skalę ofensywę wojskową mającą na celu odbicie Mosulu;
C. mając na uwadze, że poważny kryzys humanitarny w Iraku, narastający od 2003 r. po inwazji wojskowej pod kierunkiem USA, pogłębił się w wyniku tych walk; mając na uwadze, że z szacunków ONZ wynika, że ofensywa na Mosul może spowodować przesiedlenie nawet 1 mln osób, z których ok. 700 000 będzie prawdopodobnie potrzebowało wsparcia w postaci tymczasowego schronienia;
D. mając na uwadze, że Biuro Wysokiego Komisarza ONZ ds. Uchodźców (UNHCR) i jego partnerzy zrobili wszystko, co możliwe, aby przygotować się na spełnienie potrzeb osób, które mogą zostać przesiedlone i poszkodowane w wyniku tej operacji wojskowej; mając na uwadze, że środki na pomoc humanitarną były zupełnie niewystarczające, by w pełni przygotować się na tą sytuację; mając na uwadze, że schronienie w obozach i ośrodkach kryzysowych jest obecnie dostępne jedynie dla 60 000 osób; mając na uwadze, że rozpoczęła się już budowa dodatkowych ośrodków mogących pomieścić 250 000 osób; mając na uwadze, że niebezpiecznie maleje dostęp do wody pitnej; mając na uwadze, że gotowe do dystrybucji są racje żywnościowe dla jedynie 220 000 rodzin;
E. mając na uwadze, że od początku konfliktu w Syrii blisko 240 000 osób uciekło przed przemocą do Iraku, głównie do stanowiącego jego część Regionu Kurdystanu;
F. mając na uwadze, że mocarstwa regionalne i podmioty międzynarodowe w niewłaściwy sposób wykorzystują konflikt w Iraku, realizując własne interesy i programy; mając na uwadze, że Turcja pod pretekstem walki z tzw. Państwem Islamskim przeprowadziła operacje przeciwko Kurdom w Iraku i rozmieściła, wedle szacunków, 2 000 żołnierzy w północnym Iraku, nie porozumiewając się w tej sprawie z rządem irackim ani nie prosząc go o zgodę; mając na uwadze, że obecność wojskowa Turcji w Iraku stanowi wyraźne naruszenie suwerenności państwowej Iraku;
1. wyraża poważną troskę o bezpieczeństwo nawet 1,5 mln osób mieszkających w Mosulu, które mogą odczuć skutki operacji wojskowych prowadzonych w celu odbicia miasta z rąk ISIL;
2. podkreśla, że w walce z ISIL należy przestrzegać praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego; wzywa wszystkie strony konfliktu do podjęcia konkretnych działań gwarantujących objęcie ochroną całej ludności cywilnej i udzielanie pomocy zgodnie z międzynarodowym prawem humanitarnym i zasadami humanitarnymi, w tym w trakcie wszystkich działań zbrojnych; stanowczo apeluje do wszystkich zaangażowanych stron, by unikały lokalizowania pozycji wojskowych na zaludnionych obszarach, i zrezygnowały z ataków na cele cywilne; podkreśla, że strony powinny zawrzeć porozumienie w sprawie humanitarnych przerw w walkach, lokalnego zawieszenia broni i rozejmów umożliwiających agencjom humanitarnym bezpieczny i nieskrępowany dostęp do wszystkich obszarów, gdzie odczuwane są skutki konfliktu;
3. wzywa UE do zapewnienia większego wsparcia dla rosnącej liczby uchodźców; zachęca Komisję do udostępnienia większych środków finansowych i zasobów ludzkich w celu wsparcia uchodźców; krytycznie odnosi się do nieustannego niedofinansowania działań UNHCR;
4. wzywa UE do zapewnienia pomocy uchodźcom w kurdyjskiej części Iraku;
5. z zadowoleniem przyjmuje wysiłki zbrojne podejmowane w celu zwalczania grup terrorystycznych operujących jak nieregularna armia i wzywa armię iracką, by działała jako faktyczne siły krajowe i zrezygnowała z dawnych postaw o podłożu religijnym, które przyczyniają się do pogorszenia sytuacji;
6. podkreśla, że najlepszym sposobem wsparcia narodu irackiego w walce z ugrupowaniami zbrojnymi ISIL jest zaprzestanie finansowania jakichkolwiek milicji, a przede wszystkim niekupowanie ropy z pól naftowych kontrolowanych przez ISIL, przewożonej ciężarówkami przez terytorium Turcji; podkreśla, że do zaostrzenia konfliktu doprowadził handel bronią i dostawy broni;
7. apeluje o zorganizowanie międzynarodowej konferencji w sprawie Iraku pod auspicjami ONZ, z udziałem krajów ościennych; podkreśla, że tylko rozwiązanie polityczne uwzględniające obawy i interesy całego społeczeństwa irackiego może doprowadzić do położenia kresu konfliktom o podłożu religijnym i przemocy w kraju;
8. zdecydowanie potępia rolę, jaką różne zachodnie interwencje odegrały w ostatnich latach we wspieraniu radykalizacji jednostek, zwłaszcza na Bliskim Wschodzie; podkreśla, że takie strategie polityczne promują terroryzm zamiast go zwalczać, a zatem należy ich zaniechać; podkreśla, że kraje te ponoszą odpowiedzialność za konflikty w regionie Bliskiego Wschodu, i apeluje do nich w szczególności o ulżenie cierpieniom osób odczuwających skutki przemocy oraz o przyznanie azylu uchodźcom;
9. potępia szczególnie inwazję z 2003 r., która doprowadziła do demontażu państwa irackiego i wzywa podmioty regionalne i międzynarodowe do przestrzegania Karty Narodów Zjednoczonych i powstrzymania się od ingerowania w sprawy wewnętrzne innych państw;
10. stanowczo wzywa Turcję do wycofania swoich sił z terytorium irackiego oraz apeluje do wszystkich krajów o poszanowanie suwerenności i integralności terytorialnej Iraku;
11. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji przewodniczącemu Rady Europejskiej, przewodniczącemu Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, szefowej delegatury UE w Iraku, przewodniczącym parlamentów państw członkowskich, rządowi i Radzie Reprezentantów Republiki Iraku, sekretarzowi generalnemu Unii dla Śródziemnomorza oraz Lidze Państw Arabskich.
- [1] Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0040.