Projekt rezolucji - B8-1283/2016Projekt rezolucji
B8-1283/2016

PROJEKT REZOLUCJI w sprawie stosunków UE–Turcja

22.11.2016 - (2016/2993(RSP))

złożony w następstwie oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu

Gianni Pittella, Kati Piri, Knut Fleckenstein, Nikos Androulakis, Zigmantas Balčytis, Brando Benifei, José Blanco López, Vilija Blinkevičiūtė, Nicola Caputo, Nicola Danti, Isabella De Monte, Jean-Paul Denanot, Doru-Claudian Frunzulică, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Sylvie Guillaume, Liisa Jaakonsaari, Agnes Jongerius, Eva Kaili, Miapetra Kumpula-Natri, Cécile Kashetu Kyenge, Marju Lauristin, Krystyna Łybacka, Costas Mavrides, Alessia Maria Mosca, Demetris Papadakis, Emilian Pavel, Pina Picierno, Miroslav Poche, Gabriele Preuß, Monika Smolková, Tibor Szanyi, Paul Tang, Marc Tarabella, Elena Valenciano w imieniu grupy S&D

Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-1276/2016

Procedura : 2016/2993(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B8-1283/2016
Teksty złożone :
B8-1283/2016
Debaty :
Teksty przyjęte :

B8-1283/2016

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie stosunków UE–Turcja

(2016/2993(RSP))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Turcji, w szczególności rezolucję z dnia 27 października 2016 r. w sprawie sytuacji dziennikarzy w Turcji[1] i rezolucję z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie sprawozdania za 2015 r. w sprawie Turcji[2],

–  uwzględniając ramy negocjacyjne UE przyjęte dla Turcji w dniu 3 października 2005 r.,

–  uwzględniając roczne sprawozdanie o postępach Turcji w 2016 r. opublikowane przez Komisję dnia 9 listopada 2016 r. (SWD(2016)0366),

–  uwzględniając konkluzje Rady w sprawie Turcji z dnia 18 lipca 2016 r.,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 231/2014 z dnia 11 marca 2014 r. ustanawiające Instrument Pomocy Przedakcesyjnej (IPA II)[3],

–  uwzględniając prawo do wolności wypowiedzi zapisane w europejskiej konwencji praw człowieka (EKPC) i w Międzynarodowym pakcie praw obywatelskich i politycznych (MPPOiP), których Turcja jest stroną,

–  uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że Unia Europejska i Parlament Europejski zdecydowanie potępiły nieudany zamach stanu w Turcji i uznały, że władze tureckie mają prawo postawić przed sądem osoby odpowiedzialne za ten zamach oraz osoby w niego zaangażowane;

B.  mając na uwadze, że Turcja jest krajem kandydującym do członkostwa w Unii Europejskiej; mając na uwadze, że środki represyjne rządu tureckiego stosowane na mocy stanu wyjątkowego są nieproporcjonalne i łamią podstawowe prawa i swobody chronione turecką konstytucją, naruszają demokratyczne wartości, na których opiera się Unia Europejska, oraz Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych; mając na uwadze, że od zamachu stanu władze aresztowały 10 członków Wielkiego Zgromadzenia Narodowego Turcji i około 150 dziennikarzy – co jest największą liczbą takich aresztowań na całym świecie; mając na uwadze, że zatrzymano 2386 sędziów i prokuratorów oraz 40 tys. innych osób, z których ponad 31 tys. nadal przebywa w areszcie; mając na uwadze, że 129 tys. pracowników sektora publicznego pozostaje zawieszonych (66 tys.) lub zostało zwolnionych (63 tys.), przy czym w większości przypadków do dziś dnia nie postawiono im zarzutów;

C.  mając na uwadze, że prezydent Erdoğan i rząd Turcji wielokrotnie wydawali oświadczenia na temat przywrócenia kary śmierci; mając na uwadze, że Rada w swych konkluzjach z dnia 18 lipca 2016 r. w sprawie Turcji przypomniała, że zdecydowane odrzucenie kary śmierci jest jednym z podstawowych elementów unijnego dorobku prawnego;

D.  mając na uwadze poważne obawy o warunki, w jakich przebywają osoby zatrzymane i aresztowane po zamachu stanu, w związku z doniesieniami o torturach i złym traktowaniu, a także ogromną skalę zwolnień urzędników państwowych, którzy wciąż czekają na rzetelny proces sądowy, jak również poważne ograniczenia wolności słowa i ograniczenia nakładane na prasę i media w Turcji, w rezultacie czego w Turcji prawie nie ma już niezależnych mediów;

E.  mając na uwadze, że ust. 5 ram negocjacyjnych odnoszących się do negocjacji akcesyjnych z Turcją stanowi, że w przypadku poważnego i stałego naruszania zasad wolności i demokracji, łamania praw człowieka, naruszania podstawowych wolności i praworządności, Komisja zaleci zawieszenie negocjacji i wprowadzi warunki ich wznowienia; mając na uwadze, że Turcja nie spełnia już w wystarczającym stopniu kryteriów kopenhaskich, gdyż nie respektuje wartości określonych w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej; mając na uwadze, że tymczasowe wstrzymanie negocjacji oznaczałoby zawieszenie obecnych rozmów, nieotwieranie nowych rozdziałów oraz brak nowych inicjatyw w odniesieniu do przystąpienia Turcji do UE;

1.  z całą mocą potępia nieproporcjonalnie surowe środki represyjne wprowadzane w Turcji od czasu nieudanego wojskowego zamachu stanu w lipcu; wzywa Komisję i państwa członkowskie do rozpoczęcia tymczasowego zawieszenia toczących się negocjacji w sprawie przystąpienia aż do momentu, gdy rząd turecki powróci na drogę poszanowania praworządności i praw człowieka; nadal jednak zobowiązuje się do utrzymania silnych więzi między Turcją i UE oraz jest przekonany, że miejsce demokratycznej Turcji jest w UE; ponawia zobowiązanie UE do pozytywnej i strategicznej współpracy z Turcją;

2.  zobowiązuje się do dokonania ponownej oceny swego stanowiska w sprawie tymczasowego zawieszenia rozmów dotyczących przystąpienia w momencie zniesienia stanu wyjątkowego w Turcji;

3.  przypomina, że ponowne wprowadzenie kary śmierci przez rząd turecki doprowadziłoby do formalnego zawieszenia procesu akcesyjnego;

4.  podkreśla, że prace nad liberalizacją przepisów wizowych rozpoczną się, jak tylko Turcja odpowiednio spełni wymogi określone w programie liberalizacji przepisów wizowych;

5.  wzywa Komisję do przeanalizowania skutków zawieszenia finansowania dla Turcji w ramach Instrumentu Pomocy Przedakcesyjnej (IPA II), biorąc również pod uwagę wpływ takiej decyzji na społeczeństwo obywatelskie w tym kraju; wzywa także Komisję do ustosunkowania się do niedawnych wydarzeń w Turcji w sprawozdaniu z przeglądu śródokresowego w sprawie IPA zaplanowanym na 2017 r.;

6.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządowi i parlamentowi Turcji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych.