Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Demokratycznej Republiki Konga (DRK), a w szczególności rezolucje z dnia 10 marca 2016 r.(1), 23 czerwca 2016 r.(2) i 1 grudnia 2016 r.(3),

–  uwzględniając rezolucję Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP–UE z dnia 15 czerwca 2016 r. w sprawie sytuacji przedwyborczej i stanu bezpieczeństwa w DRK,

–  uwzględniając lokalne oświadczenia UE z dnia 2 sierpnia 2016 r. i 24 sierpnia 2016 r. w sprawie procesu wyborczego w DRK po przystąpieniu w kraju do dialogu narodowego,

–  uwzględniając konkluzje Rady UE w sprawie Demokratycznej Republiki Konga z dnia 23 maja 2016 r. i 17 października 2016 r.,

–  uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie DRK, a zwłaszcza rezolucję nr 2293 (2016) w sprawie wznowienia sankcji nałożonych na DRK i mandatu grupy ekspertów oraz nr 2277 (2016), w której przedłużono mandat misji stabilizacyjnej ONZ w DRK (MONUSCO),

–  uwzględniając porozumienie wynegocjowane z udziałem Konferencji Episkopatu Konga (CENCO) w dniu 31 grudnia 2016 r. pomiędzy Josephem Kabilą i opozycją demokratyczną,

–  uwzględniając Afrykańską kartę na rzecz demokracji, wyborów i dobrych rządów,

–  uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z dnia 16 grudnia 1966 r.,

–  uwzględniając wybory prezydenckie w Gabonie przeprowadzone w dniu 27 sierpnia 2016 r. i ustalenia misji obserwacji wyborów w Gabonie z ramienia UE,

–  uwzględniając oświadczenie w sprawie Gabonu złożone przez wiceprzewodniczącą Komisji / wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa,

–  uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że w wyborach prezydenckich przeprowadzonych w Gabonie w 2016 r. głównymi kandydatami byli rządzący prezydent Ali Bongo Ondimba z Gabońskiej Partii Demokratycznej, syn poprzedniego prezydenta Omara Bongo, i Jean Ping z Unii Sił na rzecz Zmian;

B.  mając na uwadze, że po zakończeniu wyborów przeprowadzonych w dniu 27 sierpnia 2016 r. komisja wyborcza w Gabonie z opóźnieniem ogłosiła oficjalne wyniki wyborów z powodu zarzutów dotyczących kwestii logistycznych; mając na uwadze, że w dniu 31 sierpnia 2016 r. ogłoszono zwycięstwo piastującego urząd – Bongo otrzymał 49,8 % głosów, a Ping 48,2 %, przy frekwencji wyborczej 59,5 %;

C.  mając na uwadze, że po wyborach prezydenckich przeprowadzonych w dniu 27 sierpnia 2016 r. sytuacja w Gabonie przerodziła się w kryzys narodowy, protesty w Libreville przeciwko reelekcji Alego Bongo Ondimby doprowadziły do aktów przemocy i chaosu oraz że podczas tych rozruchów wiele osób straciło życie, podłożono ogień pod budynki rządowe i wysunięto zarzuty zbombardowania siedziby opozycji;

D.  mając na uwadze, że unijna misja obserwacji wyborów w Gabonie potępiła akty przemocy, które miały miejsce po ogłoszeniu wyniku wyborów, i odnotowała nieprawidłowości dotyczące frekwencji wyborczej w co najmniej dwóch okręgach, uznając ją za nienaturalnie wysoką; ponadto stwierdziła, że sposób zarządzania lokalami wyborczymi nie był przejrzysty, a obserwatorzy z ramienia UE mogli być świadkami procesu wyborczego jedynie w ograniczonym zakresie, co stanowiło naruszenie umowy zawartej z rządem Gabonu;

E.  mając na uwadze, że gaboński Trybunał Konstytucyjny nie był w stanie w zadowalającym stopniu naprawić nieprawidłowości zaobserwowanych podczas podliczania głosów ani spełnić żądań opozycji o ich ponowne przeliczenie;

F.  mając na uwadze, że zarówno będącemu u władzy rządowi Gabonu, jak i opozycji politycznej pod przywództwem Jeana Pinga zarzuca się popełnienie różnych przestępstw z użyciem przemocy, w tym niszczenie budynków, grabież, morderstwa i tortury, a także podżeganie do takich działań z wyraźnym zamiarem stworzenia atmosfery strachu i terroru wśród ludności cywilnej;

G.  mając na uwadze, że pomimo obietnic składanych przez Alego Bongo Ondimbę, iż jego nowy rząd powołany w dniu 2 października 2016 r. będzie niewykluczający i reprezentatywny, członkowie opozycji nie są w nim licznie obecni, gdyż reprezentowani są w nim jedynie kandydaci niezwiązani z żadną z dwóch głównych partii, a członkowie partii Jeana Pinga nie objęli żadnych stanowisk rządowych;

H.  mając na uwadze, że Joseph Kabila był prezydentem Demokratycznej Republiki Konga od 2001 r.; mając na uwadze, że kadencja prezydenta Kabili miała zakończyć się w dniu 20 grudnia 2016 r. oraz mając na uwadze, że mandat prezydenta DRK jest konstytucyjnie ograniczony do dwóch kadencji, a następne wybory prezydenckie i parlamentarne miały pierwotnie odbyć się pod koniec 2016 r.;

I.  mając na uwadze, że przez ostatnie dwa lata prezydent Kabila wykorzystuje środki administracyjne i techniczne, próbując opóźnić wybory i pozostać u władzy po upływie konstytucyjnego mandatu;

J.  mając na uwadze, że w grudniu 2016 r. UE nałożyła sankcje na siedmiu członków sił kongijskich za pogwałcenie praw człowieka; mając na uwadze, że Stany Zjednoczone nałożyły sankcje na generała Gabriela Amisi Kumbę i Johna Numbi, członków bliskiego kręgu Kabili; jak się uważa, należą oni do osób, które zachęciły prezydenta, by zajął twarde stanowisko wobec protestujących, i brały udział w działaniach szkodzących demokracji w DRK;

K.  mając na uwadze, że w grudniu w DRK zabito ponad 80 osób protestujących przeciwko Kabili kurczowo trzymającemu się władzy bez wyborów;

L.  mając na uwadze, że w dniu 23 stycznia 2017 r. rzecznik rządu kongijskiego Lambert Mende potwierdził, iż dyrektor Human Rights Watch (HRW) na Afrykę Środkową Ida Sawyer została wydalona z kraju za sfałszowanie swojego nazwiska w dokumentach imigracyjnych;

M.  mając na uwadze, że w dniu 31 grudnia 2016 r. sekretarz generalny Episkopatu Konga ogłosił osiągnięcie porozumienia pomiędzy prezydentem Kabilą a Feliksem Tshisekedim w imieniu Zgromadzenia (Le Rassemblement); ustalono w nim, że wybory odbędą się w 2017 r. i że konstytucja nie zostanie zmieniona w sposób, który umożliwiłby prezydentowi ubieganie się o trzecią kolejną kadencję;

N.  mając na uwadze, że bieżące rozmowy w sprawie realizacji porozumienia pomiędzy prezydentem Kabilą a opozycją utknęły w martwym punkcie z powodu różnicy zdań na temat składu rady, która ma monitorować postępy w przygotowywaniu wyborów, oraz możliwości wyboru premiera przez Kabilę;

1.  potępia stosowanie przemocy w Gabonie, zarówno przez protestujących, jak i przez policję i urzędników rządowych, oraz sposób, w jaki usiłowali oni rozwiązać tę sytuację;

2.  przyłącza się do wezwania Organizacji Narodów Zjednoczonych, zwłaszcza Francji i Stanów Zjednoczonych Ameryki, do złagodzenia przez obydwie strony toczącego się w Gabonie sporu, niezwłocznego zaprzestania aktów przemocy i podżegania do przemocy oraz natychmiastowego ogłoszenia przejrzystych szczegółowych danych dotyczących wyniku głosowania;

3.  popiera Radę Pokoju i Bezpieczeństwa Unii Afrykańskiej przypominającą o znaczeniu przejrzystej i standardowej procedury odwoławczej do gabońskiego Trybunału Konstytucyjnego dla utrzymania stabilności w kraju;

4.  wzywa rząd Gabonu do podjęcia pełnej współpracy w kwestii rozmieszczenia francuskojęzycznych obserwatorów z sądów wyższej instancji z innych państw afrykańskich w celu udzielenia pomocy gabońskiemu Trybunałowi Konstytucyjnemu;

5.  wzywa rząd Gabonu, by zobowiązał się do zagwarantowania, że przyszłe wybory będą wolne, uczciwe i demokratyczne, a przejrzyste i rygorystyczne procedury wyborcze będą otwarte dla obserwatorów międzynarodowych;

6.  wzywa negocjatorów, by pamiętali, że po grudniu 2016 r. celem negocjacji jest doprowadzenie w DRK do wyborów przed końcem 2017 r.; apeluje do nich, by nie pozwolili odwieść się od najważniejszych kwestii przez szczegóły negocjacji i podwoili starania w dobrej wierze w następstwie porozumienia wynegocjowanego w ostatniej chwili przez Episkopat (CENCO); przypomina im, jak wysoka jest stawka w przypadku niepowodzenia w doprowadzeniu do pomyślnego wyniku;

7.  wzywa wszystkie podmioty międzynarodowe do zapewnienia Kongu znaczącego wsparcia politycznego, finansowego, technicznego i logistycznego, które jest konieczne dla przeprowadzenia wyborów do grudnia 2017 r.;

8.  potępia wydalenie obrońców praw człowieka i wzywa rząd DRK do udzielenia im zezwolenia na pozostanie w kraju;

9.  apeluje do Komisji i wysokiej przedstawiciel o rozszerzenie listy osób wzywających prezydenta Kabilę do ignorowania konstytucji oraz osób odpowiedzialnych za brutalne represje i naruszenia praw człowieka, a także o zgłoszenie Radzie propozycji rozszerzenia listy przestępców, na których UE nałożyła środki ograniczające (sankcje);

10.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich UE, Organizacji Narodów Zjednoczonych, prezydentowi i rządowi Demokratycznej Republiki Konga oraz prezydentowi i rządowi Gabonu.

(1) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0085. (2) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0290. (3) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0479.