PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Demokratycznej Republice Konga
7.6.2017 - (2017/2703(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Michael Gahler, Bogdan Brunon Wenta, Mariya Gabriel, Paul Rübig, Cristian Dan Preda, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, György Hölvényi, Maurice Ponga, Joachim Zeller, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Željana Zovko, Brian Hayes, Ádám Kósa, Anna Záborská, Adam Szejnfeld, Dariusz Rosati, Francesc Gambús, Julia Pitera, Andrzej Grzyb, Jarosław Wałęsa, Ivo Belet, Tomáš Zdechovský, Rosa Estaràs Ferragut, Claude Rolin, Andrey Kovatchev, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Lorenzo Cesa, Daniel Caspary w imieniu grupy PPE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0397/2017
B8-0402/2017
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Demokratycznej Republice Konga
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Demokratycznej Republiki Konga (DRK), w szczególności rezolucje z dnia 10 marca 2016 r.[1], 23 czerwca 2016 r.[2], 28 listopada 2016 r. i 25 stycznia 2017 r.,
– uwzględniając oświadczenie rzecznika wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z dnia 29 marca 2017 r. w sprawie zabójstwa ekspertów ONZ w DRK,
– uwzględniając decyzję wykonawczą Rady (WPZiB) 2017/905 z dnia 29 maja 2017 r. wykonującą decyzję 2010/788/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Demokratycznej Republiki Konga[3],
– uwzględniając wspólny komunikat Unii Afrykańskiej, Narodów Zjednoczonych, Unii Europejskiej i Międzynarodowej Organizacji Frankofonii z dnia 28 marca 2017 r. w sprawie sytuacji w prowincjach Kasaï w DRK oraz ich wspólny komunikat z dnia 16 lutego 2017 r. w sprawie DRK;
– uwzględniając sprawozdania sekretarza generalnego ONZ z dnia 10 marca 2017 r. w sprawie misji stabilizacyjnej Organizacji Narodów Zjednoczonych w DRK oraz w sprawie wdrożenia Ram pokoju, bezpieczeństwa i współpracy dla Demokratycznej Republiki Konga i regionu,
– uwzględniając konkluzje Rady w sprawie DRK z dni 17 października 2016 r. i 6 marca 2017 r.,
– uwzględniając oświadczenia prasowe Rady Bezpieczeństwa ONZ dotyczące jej obaw w związku z problemami, na jakie napotyka wdrażanie porozumienia z dnia 31 grudnia 2016 r., oraz podkreślające znaczenie, jakie ma zbadanie niedawnych przypadków przemocy w Kasaï,
– uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federiki Mogherini i komisarza ds. współpracy międzynarodowej i rozwoju Nevena Mimicy z dnia 1 stycznia 2017 r. w sprawie zawarcia porozumienia politycznego w DRK,
– uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie DRK, w szczególności rezolucję 2348 (2017), w której odnowiono mandat misji stabilizacyjnej ONZ w DRK (MONUSCO) oraz rezolucję 2293 (2016) w sprawie wznowienia sankcji nałożonych na DRK i mandatu grupy ekspertów,
– uwzględniając oświadczenie przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa ONZ, w którym z zadowoleniem przyjęto podpisanie w dniu 31 grudnia 2016 r. kompleksowego i obejmującego wszystkie strony porozumienia politycznego w sprawie kalendarza wyborczego w DRK,
– uwzględniając sprawozdanie śródokresowe grupy ekspertów ONZ z dnia 28 grudnia 2016 r. w sprawie DRK,
– uwzględniając deklaracje z Nairobi z grudnia 2013 r.,
– uwzględniając porozumienie ramowe w sprawie pokoju, bezpieczeństwa i współpracy w DRK i jej regionie podpisane w Addis Abebie w lutym 2013 r.,
– uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów z czerwca 1981 r.,
– uwzględniając Afrykańską kartę na rzecz demokracji, wyborów i dobrych rządów,
– uwzględniając konstytucję kongijską z dnia 18 lutego 2006 r.,
– uwzględniając umowę z Kotonu,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że kryzys humanitarny i kryzys bezpieczeństwa utrzymujące się w DRK doprowadziły już do śmierci około 5 mln osób;
B. mając na uwadze, że sytuacja wciąż się pogarsza, zwłaszcza we wschodniej części kraju, gdzie zagraniczne i krajowe ugrupowania zbrojne, w tym Siły Zbrojne Demokratycznej Republiki Konga (FARDC), nadal sporadycznie dopuszczają się – całkowicie bezkarnie – masakr ludności cywilnej, często o podłożu etnicznym, a także łamania praw człowieka i prawa międzynarodowego, w tym celowych ataków na ludność cywilną, powszechnej przemocy seksualnej i ze względu na płeć, systematycznej rekrutacji i wykorzystywania dzieci do celów wojskowych oraz egzekucji pozasądowych;
C. mając na uwadze, że od sierpnia 2016 r. w prowincji Kasaï odnotowano znaczny wzrost użycia siły w starciach między siłami rządowymi a bojówkami; mając na uwadze, że w wyniku tego setki osób straciły życie, a miliony ludzi zmuszone zostały do porzucenia domów; mając na uwadze, że w sprawozdaniach ONZ udokumentowano łamanie praw człowieka na ogromną skalę, w tym masakry ludności cywilnej i istnienie 40 masowych grobów;
D. mając na uwadze, brak działań i milczenie prezydenta Kabili wobec tych okrucieństw, popełnianych prawdopodobnie zarówno przez uzbrojone bojówki, jak i państwowe siły wojskowe, jest niezwykle niepokojące;
E. mając na uwadze, że ofiarami tego konfliktu padają w pierwszej kolejności kobiety i dzieci; mając na uwadze, że przemoc seksualna i przemoc na tle płciowym, często stosowane jako taktyka wojenna, są szeroko rozpowszechnione;
F. mając na uwadze, że w dniu 19 grudnia 2016 r. wygasł mandat konstytucyjny prezydenta Kabili; mając na uwadze, że prezydent opóźnia wybory i pozostaje u władzy, co przyczyniło się do nasilenia napięcia politycznego, niepokojów i przemocy w całym kraju i spowodowało śmierć dziesiątek osób;
G. mając na uwadze, że grupy działające na rzecz praw człowieka stale informują o pogarszaniu się sytuacji w zakresie praw człowieka oraz wolności słowa i zgromadzeń w DRK, w tym o nadużywaniu siły wobec pokojowych demonstrantów i wzroście liczby motywowanych politycznie procesów;
H. mając na uwadze, że w dniu 31 grudnia 2016 r. pod auspicjami Konferencji Biskupów Katolickich (CENCO) osiągnięto pełne porozumienie w sprawie transformacji, które pozwala prezydentowi Kabili pozostać u władzy pod warunkiem, że wybory odbędą się do końca 2017 r., a premier zostanie wyznaczony z koalicji partii opozycyjnych; mając na uwadze, że dotychczas nie poczyniono żadnych postępów w realizacji porozumienia, a rząd zasugerował, że wybory nie odbędą się w tym roku z powodu ograniczeń finansowych;
I. mając na uwadze, że zarówno UE, jak i Stany Zjednoczone przyjęły sankcje wobec DRK; mając na uwadze, że w maju 2017 r. UE rozszerzyła zakres sankcji, obejmując nimi dziewięciu urzędników i członków rządu za to, że przyczynili się do aktów poważnie naruszających prawa człowieka w DRK;
J. mając na uwadze, że według ocen podmiotów niosących pomoc humanitarną 7,3 mln osób, w tym 4,4 mln dzieci, potrzebuje obecnie pomocy oraz nie ma podstawowego dostępu do wody pitnej, infrastruktury sanitarnej, usług medycznych i edukacji; mając na uwadze, że 5,9 mln osób doświadcza braku bezpieczeństwa żywnościowego; mając na uwadze, że trwający konflikt i operacje wojskowe doprowadziły do dużych przymusowych przesiedleń, przy czym 2,3 mln osób to przesiedleńcy wewnętrzni, a 450 tys. uciekło do krajów sąsiadujących;
K. mając na uwadze, że te niepokojące liczby prawdopodobnie wzrosną, a w miarę utrzymywania się konfliktu sytuacja ulegnie dalszemu pogorszeniu, zwłaszcza z uwagi na ograniczony dostęp do dotkniętych nim osób;
L. mając na uwadze, że Biuro ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA) informuje o rosnącej liczbie uprowadzeń pracowników pomocy humanitarnej i konwojów oraz ataków na nich, co zmusza organizacje humanitarne do dostarczania pomocy z opóźnieniem i zawieszania działalności; mając na uwadze, że w ostatnim czasie w prowincji Kasaï uprowadzono i zabito dwoje śledczych ONZ;
M. mając na uwadze, że unijna pomoc humanitarna dla DRK w 2017 r. wyniosła dotychczas 22,7 mln EUR;
N. mając na uwadze, że krajowy program orientacyjny na rzecz DRK na lata 2014–2020 dysponujący środkami w wysokości 620 mln EUR, finansowany z 11. Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFD), na pierwszym miejscu stawia wzmocnienie zarządzania i praworządności, w tym reformy wymiaru sprawiedliwości, policji i armii;
1. pozostaje poważnie zaniepokojony bieżącą sytuacją polityczną, stanem bezpieczeństwa i sytuacją humanitarną w DRK, które stale się pogarszają; stanowczo potępia wszelkie akty łamania i naruszania praw człowieka popełniane wobec ludności cywilnej, takie jak uprowadzenia, zabójstwa, tortury, gwałty i inne formy przemocy na tle seksualnym; przypomina rządowi o ciążącym na nim obowiązku zagwarantowania praw człowieka i zapewnienia ochrony ludności cywilnej;
2. apeluje o przeprowadzenie pełnego, dokładnego i przejrzystego dochodzenia w sprawie masowego i powszechnego łamania praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego, do którego dochodzi w całym kraju, w szczególności w regionie Kasaï, aby ustalić winnych i pociągnąć ich do odpowiedzialności;
3. ponownie apeluje o pomyślne i terminowe przeprowadzenie wyborów, w pełnej zgodności z konstytucją Konga i Afrykańską kartą na rzecz demokracji, wyborów i dobrych rządów, a także podkreśla, że kongijski rząd ma obowiązek zagwarantować warunki sprzyjające przeprowadzeniu przejrzystych, wiarygodnych i pluralistycznych wyborów do końca roku;
4. z zadowoleniem przyjmuje porozumienie polityczne osiągnięte w grudniu 2016 r. i wyraża uznanie dla wysiłków mediacyjnych CENCO; wyraża jednak zaniepokojenie brakiem postępów w jego wdrażaniu, zwłaszcza przez prezydenta i rząd; w związku z tym nalega na wszystkie zainteresowane strony polityczne, aby szybko uzgodniły praktyczne rozwiązania na okres przejściowy i przyspieszyły przygotowania do wyborów;
5. podkreśla, że rząd ma obowiązek przestrzegania, chronienia i promowania praw człowieka i podstawowych wolności przysługujących jego obywatelom; przypomina, że wolność słowa, zrzeszania się i zgromadzeń jest podstawą dynamicznego życia politycznego i demokratycznego oraz że stosowanie siły wobec pokojowych demonstracji powinno być zakazane;
6. z zadowoleniem przyjmuje nałożenie przez UE ukierunkowanych sankcji – obejmujących zakaz podróży i zamrożenie aktywów – na osoby odpowiedzialne za łamanie praw człowieka i podważanie procesu demokratycznego w DRK oraz apeluje o ich rozszerzenie w razie konieczności;
7. apeluje do delegatury UE o dalsze ścisłe monitorowanie rozwoju wydarzeń w DRK i sięganie po wszelkie odpowiednie narzędzia i instrumenty w celu wspierania obrońców praw człowieka i ruchów prodemokratycznych;
8. przypomina, że pokój i bezpieczeństwo to warunki wstępne udanych wyborów i stabilnej sytuacji politycznej; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje odnowienie mandatu MONUSCO oraz wzmocnienie jej kompetencji w obszarze ochrony ludności cywilnej i przestrzegania praw człowieka w kontekście wyborów;
9. ponownie wyraża pełne poparcie dla pracy specjalnego przedstawiciela Sekretarza Generalnego ONZ w DRK, a także Wspólnego Biura ONZ ds. Praw Człowieka w DRK;
10. podkreśla, że sytuacja w DRK stanowi poważne zagrożenie dla stabilności całego regionu Afryki Środkowej; ponownie wyraża poparcie dla Unii Afrykańskiej (UA) jako mediatora w dialogu politycznym w DRK; podkreśla kluczową rolę UA w zapobieganiu kryzysowi politycznemu w regionie i apeluje o jej większe zaangażowanie w działania na rzecz pełnego poszanowania konstytucji Konga; wzywa UA i UE do zapewnienia stałego dialogu politycznego między krajami regionu Wielkich Jezior, aby zapobiec dalszej destabilizacji;
11. wyraża ubolewanie z powodu bardzo niewielkich postępów we wdrażaniu porozumienia ramowego i wzywa wszystkie strony do aktywnego udziału w działaniach na rzecz stabilizacji; uważa w związku z tym, że wsparcie UE powinno nadal koncentrować się na demokracji i budowaniu państwowości, w tym pogłębieniu reform w sektorze bezpieczeństwa i reformy instytucji publicznych;
12. ponownie wyraża głębokie obawy w związku z niepokojącą sytuacją humanitarną w DRK; wzywa UE i państwa członkowskie do kontynuacji pomocy dla ludności DRK, aby poprawić warunki życia najsłabszych grup ludności i łagodzić konsekwencje przesiedleń, braku bezpieczeństwa żywnościowego, epidemii i klęsk żywiołowych;
13. potępia wszelkie ataki na pracowników pomocy humanitarnej i placówki humanitarne;
14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Unii Afrykańskiej, prezydentowi, premierowi i parlamentowi DRK, sekretarzowi generalnemu ONZ, Radzie Praw Człowieka ONZ oraz Wspólnemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu AKP-UE.
- [1] Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0085.
- [2] Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0290.
- [3] Dz.U. L 138I z 29.5.2017, s. 6.