Projekt rezolucji - B8-0456/2017Projekt rezolucji
B8-0456/2017
Parlament Europejski

PROJEKT REZOLUCJI w sprawie programu prac Komisji na rok 2018

30.6.2017 - (2017/2699(RSP))

złożony w następstwie oświadczenia Komisji
zgodnie z art. 37 ust. 3 Regulaminu i z porozumieniem ramowym w sprawie stosunków między Parlamentem Europejskim i Komisją Europejską

Rosa D’Amato, Laura Agea, Marco Valli, Isabella Adinolfi, Dario Tamburrano, Rolandas Paksas w imieniu grupy EFDD

Procedura : 2017/2699(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B8-0456/2017
Teksty złożone :
B8-0456/2017
Debaty :
Głosowanie :
Teksty przyjęte :

B8‑0456/2017

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie programu prac Komisji na rok 2018

(2017/2699(RSP))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając porozumienie ramowe w sprawie stosunków między Parlamentem Europejskim i Komisją Europejską[1], a zwłaszcza załącznik IV do tego porozumienia,

–  uwzględniając porozumienie międzyinstytucjonalne pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej a Komisją Europejską w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r.[2],

–  uwzględniając wspólną deklarację w sprawie priorytetów legislacyjnych UE na 2017 r. z dnia 13 grudnia 2016 r.,

–  uwzględniając sprawozdanie podsumowujące Konferencji Przewodniczących Komisji, które stanowi uzupełniający wkład do niniejszej rezolucji z punktu widzenia komisji parlamentarnych i który Komisja powinna odpowiednio uwzględnić przy opracowywaniu i przyjmowaniu swego programu prac na 2018 r.;

–  uwzględniając art. 37 ust. 3 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że UE nadal mierzy się z najpoważniejszym kryzysem gospodarczym, społecznym i politycznym od czasu jej powstania;

B.  mając na uwadze, że państwa członkowskie zmagają się z recesją, deflacją i bezrobociem;

C.  mając na uwadze, że rozwiązania zaproponowane przez instytucje UE powodują zaostrzenie kryzysu gospodarczego, demokratycznego i społecznego w Unii Europejskiej;

D.  mając na uwadze, że zrównoważony wzrost gospodarczy i tworzenie zrównoważonych pod względem społecznym i dobrze płatnych miejsc pracy wysokiej jakości mogłoby stanowić główny priorytet budżetu UE, przy poszanowaniu zasady pomocniczości;

E.  mając na uwadze, że w czasach polityki wyrzeczeń obejmującej wszystkich obywateli nieodzowne jest nie tylko ograniczenie kosztów administracyjnych UE, ale konieczne jest również – w świetle kolejnych wieloletnich ram finansowych – ograniczenie programów, które nie wykazały żadnej wartości dodanej;

F.  mając na uwadze, że poziom błędów i nadużyć wpływających na budżet UE jest nadal wysoki i nie spada w znaczącym stopniu oraz że od 22 lat z rzędu płatności były obarczone istotnym błędem ze względu na częściową skuteczność systemów nadzoru i kontroli;

G.  mając na uwadze, że europejska inicjatywa obywatelska jest instrumentem mało efektywnym, nie została w pełni wdrożona, a zasady jej funkcjonowania nie są ani jasne, ani przejrzyste, o czym świadczy niedawno wydane orzeczenie Sądu w sprawie europejskiej inicjatywy obywatelskiej „STOP TTIP”;

H.  mając na uwadze opinię nr 5151/17 Służby Prawnej Rady z dnia 11 stycznia 2017 r. dotyczącą wniosku Komisji w sprawie porozumienia międzyinstytucjonalnego dotyczącego obowiązkowego rejestru przejrzystości, w której stwierdzono, że instytucje nie mogą uciekać się do porozumienia międzyinstytucjonalnego w celu regulowania zagadnienia, odnośnie do którego w traktatach przewidziano powierzenie tym instytucjom władzy ustawodawczej w danym zakresie przez zapewnienie wyraźnej podstawy prawnej, oraz że porozumienia międzyinstytucjonalne wiążą jedynie instytucje uczestniczące i nie mogą powodować powstania obowiązków dla osób trzecich;

I.  mając na uwadze, że ochrona osób zgłaszających lub ujawniających publicznie informacje o działaniach stanowiących przestępstwo lub oszustwo w instytucjach publicznych lub spółkach ma zasadnicze znaczenie w walce z korupcją i przestępczością „białych kołnierzyków”;

J.  mając na uwadze, że najnowsze ekspertyzy Komisji pokazują, iż dyrektywa 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu[3] była wdrażana w poszczególnych państwach członkowskich w bardzo różny sposób i nadal występują problemy ze stosowaniem dyrektywy do wypadków na dużą skalę i niewypłacalności wśród odpowiedzialnych za nie wykonawców;

K.  mając na uwadze, że unijne dopuszczalne wartości emisji dla niektórych czynników zanieczyszczenia powietrza są mniej rygorystyczne niż te sugerowane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO);

L.  mając na uwadze, że obywatele mieszkający w pobliżu największych europejskich składowisk legalnych i nielegalnych odpadów zwanych „ziemią ognia” (Neapol) oraz zakładu przemysłowego ILVA w Tarencie, są narażeni na bardzo wysokie ryzyko rakotwórcze;

M.  mając na uwadze, że Komisja Europejska sama stwierdziła, iż dyrektywa Rady 89/105/WE z dnia 21 grudnia 1988 r. dotycząca przejrzystości środków regulujących ustalanie cen na produkty lecznicze przeznaczone do użytku przez człowieka oraz włączenia ich w zakres krajowego systemu ubezpieczeń zdrowotnych[4] nie odzwierciedla już coraz bardziej złożonych procedur ustalania cen i refundacji produktów leczniczych w państwach członkowskich;

N.  mając na uwadze, że Komisja Europejska nadal zezwala na wprowadzanie do obrotu żywności i paszy modyfikowanej genetycznie pomimo braku konsensusu wśród państw członkowskich;

O.  mając na uwadze, że nie wszystkie źródła energii uznawane za odnawialne w obecnych ramach prawodawstwa mają lepsze oddziaływanie na środowisko, zdrowie i społeczeństwo niż odpowiadające im źródła kopalne;

P.  mając na uwadze, że konieczny jest większy wysiłek w dążeniu do społeczeństwa cyfrowego sprzyjającego włączeniu, które jest w stanie wykorzystać możliwości i stawić czoła wyzwaniom cyfryzacji zarówno dla obywateli, jak i przedsiębiorstw;

Q.  mając na uwadze, że cyfryzacja przemysłu mogłaby pomóc w zwiększeniu odporności, efektywności energetycznej i efektywności gospodarowania zasobami oraz zrównoważony rozwój innowacyjności naszych gospodarek; mając na uwadze, że UE stoi w obliczu kilku wyzwań spowodowanych przez handel, globalizację i innowacje w technologii;

R.  mając na uwadze, że w orzeczeniu w postępowaniu w sprawie wydania opinii 2/15[5] z dnia 21 grudnia 2016 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyjaśnił zakres kompetencji UE w negocjacjach handlowych;

S.  mając na uwadze, że należy nadać większe znaczenie prawu do składania petycji, ponieważ stanowi fundament demokracji uczestniczącej, w której każdy obywatel powinien dysponować prawem do odgrywania bezpośredniej roli w życiu demokratycznym Unii; mając na uwadze, że prawdziwie demokratyczne i partycypacyjne sprawowanie rządów powinno zapewniać skuteczną ochronę praw podstawowych, pełną przejrzystość i bezpośrednie zaangażowanie wszystkich obywateli w proces decyzyjny;

T.  mając na uwadze, że składający petycje są obywatelami zaangażowanymi w zabezpieczenie praw podstawowych oraz poprawę obecnego i przyszłego dobrobytu społeczeństw; mając na uwadze, że rozpatrywanie petycji jest niezwykle ważne dla postrzegania przez obywateli UE instytucji unijnych oraz poszanowania prawa do składania petycji zagwarantowanego w prawie UE;

U.  mając na uwadze, że w celu promowania dobrych rządów i zapewniania uczestnictwa społeczeństwa obywatelskiego unijne instytucje, organy, urzędy i agencje muszą prowadzić swe prace w sposób wykazujący najwyższy poziom przejrzystości i demokracji;

V.  mając na uwadze, że konieczne jest zagwarantowanie odpowiedzialności i skutecznej kontroli państw członkowskich lub obywateli państw członkowskich w europejskich przedsiębiorstwach;

W.  mając na uwadze, że lokalne lotniska mają wiele trudności gospodarczych i konieczne jest zagwarantowanie właściwego połączenia wszystkim obywatelom Unii, w szczególności z/do odległych i odizolowanych miejsc w regionach najbardziej oddalonych;

X.  mając na uwadze, że istnieje szereg trudności w egzekwowaniu przepisów UE dotyczących kabotażu, co pogłębia zjawisko dumpingu społeczny w państwach członkowskich; mając na uwadze, że konieczne jest zapewnienie uczciwej konkurencji na rynku transportu drogowego towarów przy jednoczesnej ochronie praw pracowników;

Y  mając na uwadze, że niektóre największe platformy płacą w Europie znikome podatki w stosunku do ich zysków;

Z.  mając na uwadze, że obecne rozdrobnienie procedur kontroli celnej, które znacznie różnią się w poszczególnych państwach członkowskich, a także różne sankcje powodują istotne rozbieżności rynkowe dla wykonawców i ukierunkowują przepływ handlu w stronę najłatwiejszego punktu wprowadzenia;

AA.  mając na uwadze, że w dniu 25 października 2016 r. Parlament przyjął zdecydowaną większością głosów rezolucję w sprawie odpowiedzialności przedsiębiorstw za poważne naruszenia praw człowieka w państwach trzecich[6], w której wezwał Komisję do przeprowadzenia szeregu działań i nadal czeka na działania następcze ze strony Komisji; mając na uwadze, że w dniu 11 kwietnia 2017 r. sprawozdawca pierwotnego sprawozdania zwrócił się do Komisji Europejskiej w ramach posiedzenia Podkomisji Praw Człowieka (DROI) z pytaniem wymagającym odpowiedzi ustnej, aby uzyskać informację, czy takie działania następcze zostały już przedstawione Parlamentowi, lecz nie uzyskał zadowalającej odpowiedzi; mając na uwadze, że tego samego dnia skierował on to samo pytanie do komisarza Nevena Mimicy w ramach zorganizowanego dialogu z Komisją Rozwoju (DEVE) i również w tej sprawie nie uzyskał zadowalającej odpowiedzi;

Priorytety

1.  podkreśla, że wspólna waluta ma niesymetryczny i destrukcyjny wpływ na słabsze gospodarki, które zmuszone są podejmować bolesne działania dostosowawcze polegające na wewnętrznej dewaluacji ze względu na fakt, że wspólna waluta jest przeszacowana w stosunku do ich gospodarek, zaś korporacje wielonarodowe w silniejszych państwach członkowskich strefy euro wykorzystują nieuczciwą przewagę konkurencyjną wynikającą z niedoszacowania waluty w odniesieniu do ich konkurentów w innych państw członkowskich, co powoduje rozbieżności i zaburzenia równowagi makroekonomicznej w UE;

2.  apeluje do państw członkowskich o demokratyczne podjęcie decyzji w sprawie transponowania paktu fiskalnego do prawa krajowego w celu uniknięcia szkodliwego wpływu polityki wyrzeczeń na rzeczywiste oszczędności;

3.  podkreśla pilną potrzebę przywrócenia odpowiedzialności finansowej za ich działania państwom członkowskim, tak aby mogły w pełni wykorzystywać własne narzędzia polityki pieniężnej i fiskalnej w celu skutecznego wspierania ożywienia gospodarczego i zapewnienia demokratycznej i politycznej legitymacji fundamentalnych decyzji gospodarczych;

4.  podkreśla pilną potrzebę zaplanowania uporządkowanego rozpadu unii walutowej i niezwłocznego opracowania demokratycznych mechanizmów dobrowolnego wystąpienia państwa ze strefy euro;

5.  wzywa do nadania impulsu negocjacjom w sprawie reformy strukturalnej sektora bankowego opartej na jasnym i obowiązkowym rozdzieleniu działań inwestycyjnych i handlowych, co jest kluczowe dla ochrony deponentów i oszczędzających, zapobieżenia akumulacji ryzyka systemowego i utrzymania stabilności finansowej;

6.  uważa, że należy zakończyć politykę wyrzeczeń i przywrócić odpowiedzialność państw członkowskich za sprawy finansowe, aby zareagować w sposób odpowiedni i skuteczny na wiele kryzysów jednocześnie; zwraca się o wyczerpujący przegląd obecnych programów w celu zredukowania tych, które nie oferują realnej wartości dodanej; zwraca uwagę, że w niektórych przypadkach skuteczniejsze jest finansowanie i wdrażanie programów na szczeblu krajowym, zgodnie z zasadą pomocniczości;

7.  podkreśla, że z finansowania unijnego nie wolno korzystać w celu finansowania projektów kontrowersyjnych lub stanowiących marnotrawstwo środków;

8.  ponownie przypomina o potrzebie lepszego wykorzystywania pieniędzy podatników; podkreśla znaczenie redukowania kosztów administracyjnych UE, szczególnie w okresie utrzymującego się kryzysu; zwraca się o istotne ważone cięcia w celu wyeliminowania marnotrawstwa pieniędzy i o dokonywanie oszczędności bez wpływu na prace ustawodawcze;

9.  domaga się lepszej kontroli i nadzoru nad budżetem UE; powtarza swój apel o uzyskanie pozytywnego poświadczenia wiarygodności od Trybunału Obrachunkowego; ubolewa nad poziomem błędów i nadużyć wpływających na budżet UE, zwracając w szczególności uwagę na udzielanie zamówień publicznych, i z całą mocą podkreśla konieczność walki z korupcją i przestępczością zorganizowaną na szczeblu ponadnarodowym; zwraca uwagę na znaczenie większej przejrzystości wydatków unijnych oraz domaga się publikowania i udostępniania wszystkich informacji na temat wydatkowania funduszy europejskich;

10.  apeluje o pilne działania na rzecz rozwiązania problemu ubóstwa i nierówności; powtarza apel o dalszą ocenę nierówności oraz ich hamującego wpływu na ożywienie gospodarcze;

11.  potępia wszystkie unijne akty prawne, które nakładają zbędne obciążenia administracyjne na MŚP – główne źródło zatrudnienia i wzrostu – i stawiają je w obliczu dodatkowych przeszkód biurokratycznych; podkreśla, że należy okazać więcej wsparcia dla MŚP, jednocześnie zapewniając odpowiednią ochronę socjalną;

12.  wzywa do poprawy bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników oraz rozważenia stosownych sposobów reagowania na niedociągnięcia, a także bezzwłocznego przedstawienia trzeciej partii substancji w ramach przeglądu dyrektywy w sprawie substancji rakotwórczych i mutagennych oraz uwzględnienia dopuszczalnych ilości substancji działających szkodliwie na rozrodczość w oparciu o dane naukowe i techniczne, jak również ocenę skutków, aby zapewnić odpowiednią kontrolę parlamentarną;

13.  podkreśla fakt, iż aby obywatele mogli korzystać w codziennym życiu ze swoich praw, należy stworzyć prawodawstwo, które w sposób spójny i skuteczny będzie zwalczać niepewność, bezrobocie, nierówności gospodarcze i społeczne, dyskryminację i ubóstwo, zapewniając w ten sposób najwyższe poziomy sprawiedliwości społecznej; apeluje, by procesy decyzyjne na szczeblu unijnym były w pełni przejrzyste, bezstronne i niezależne;

14.  apeluje do Komisji o terminowe działanie w celu właściwego wdrożenia przepisów ustanowionych dyrektywą 1999/70/WE w sprawie pracy na czas określony, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i z myślą o zapewnieniu pełnej i skutecznej ochrony prawnej praw pracowników oraz przy odpowiednim rozwiązaniu problemu nadużyć, dyskryminacji, niedociągnięć i luk prawnych;

15.  sprzeciwia się warunkowości makroekonomicznej i podkreśla, że zawieszenie europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych powodowane brakiem zgodności z wymogami w zakresie zarządzania gospodarczego jest podwójnym karaniem regionów UE i osłabia wysiłki na rzecz ożywienia gospodarczego i społecznego, w związku z czym powinno być zniesione, a jednocześnie uważa, że sankcje przewidziane w obecnym rozporządzeniu nie tylko zakłócą planowanie finansowe na szczeblu programu, ale mogą również doprowadzić do zatrzymania projektów w terenie;

16.  wzywa Komisję do przeglądu klauzuli inwestycyjnej, tak aby przy obliczaniu deficytów krajowych w ramach europejskiego semestru można było wyłączyć inwestycje regionalne i krajowe dofinansowane z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych;

17.  sprzeciwia się wszystkim programom UE ukierunkowanym na wspieranie reform strukturalnych, szczególnie jeżeli są one finansowane z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych;

18.  apeluje, aby wszelkie kolejne wnioski dotyczące europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych były składane jak najszybciej w celu zapewnienia odpowiedniego czasu na kontrolę parlamentarną;

19.  uważa, że nie można dłużej opóźniać wniosku w sprawie zmiany rozporządzenia (UE) nr 211/2011 w sprawie inicjatywy obywatelskiej, ponieważ narzędzie to wymaga pilnej reformy;

20.  uważa, że konieczne jest terminowe dokonanie rewizji rozporządzenia (UE) nr 211/2011 z myślą o wyeliminowaniu wszystkich niedociągnięć przez zaproponowanie skutecznych rozwiązań w celu zapewnienia, aby procedury i warunki wymagane odnośnie do europejskiej inicjatywy obywatelskiej były naprawdę jasne, proste, łatwe w stosowaniu i proporcjonalne;

21.  apeluje o obowiązkowy rejestr przejrzystości, ponieważ wnioskowane porozumienie międzyinstytucjonalne w tej sprawie – zgodnie z traktatami i opinią Służby Prawnej Rady – miałoby tylko ograniczony skutek i nie doprowadziłoby do stworzenia obowiązków dla osób trzecich, niezależnie od tego, czy są one instytucjami, państwami członkowskimi czy osobami fizycznymi;

22.  podkreśla, że muszą zostać przyjęte środki w zdecydowany sposób poprawiające demokratyczne funkcjonowanie UE, dające każdemu obywatelowi ogólne prawo do uczestnictwa w życiu demokratycznym, jak zauważył niedawno Sąd Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w swoim wyroku z dnia 10 maja 2017 r. dotyczącym europejskiej inicjatywy obywatelskiej „Stop TTIP”[7];

23.  podkreśla pilną potrzebę bardziej zdecydowanych środków na rzecz ochrony demaskatorów w celu zapewnienia tym osobom, a w szczególności ich rodzinom, odpowiedniej ochrony przed odwetem;

24.  wyraża zaniepokojenie w kwestii wdrożenia dyrektywy w sprawie odpowiedzialności za środowisko (2004/35/WE), która nie obejmuje wszystkich typów szkód dla ludzi i środowiska naturalnego;

25.  apeluje do Komisji o doprecyzowanie, jakie działania zamierza podjąć w kwestii jednolitego rynku cyfrowego; podkreśla potrzebę promowania uczciwej konkurencji na tym rynku w celu zapewnienia, aby nie dochodziło do nadużywania władzy w korporacjach międzynarodowych;

26.  przypomina, że rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji[8] opiera się na zasadzie „najszerszego możliwego dostępu”; wyraża przekonanie, że przejrzystość i pełny dostęp do dokumentów przechowywanych przez instytucje UE muszą być stać się regułą, aby zapewnić możliwość pełnego korzystania przez obywateli ze swoich demokratycznych praw; wyraża ubolewanie, że przegląd rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 został wstrzymany; uważa, że należy niezwłocznie osiągnąć postępy, ponieważ rozporządzenie nie odzwierciedla już obecnego stanu prawnego oraz praktyk instytucjonalnych;

27.  wyraża głębokie zaniepokojenie z powodu braku odpowiedzialności korporacyjnej europejskich korporacji ponadnarodowych za nadużycia w zakresie praw człowieka związane z ich działalnością w państwach rozwijających się; zauważa, że może to prowadzić do braku ochrony, dostępu do sprawiedliwości i dochodzenia roszczeń przez ofiary takich nadużyć;

28.  wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, iż różne wezwania skierowane do Komisji, wyrażone w rezolucji w sprawie odpowiedzialności przedsiębiorstw za poważne naruszenia praw człowieka w państwach trzecich[9], nie zostały przez Komisję w żaden sposób uwzględnione oraz ubolewa nad brakiem działania Komisji w tym obszarze w okresie ostatnich ośmiu miesięcy; wzywa do podjęcia kompleksowych działań następczych;

29.  zauważa z zaniepokojeniem, jak istniejące dobrowolne inicjatywy na rzecz promowania zrównoważonego charakteru globalnego łańcucha dostaw przemysłu konfekcyjnego nie rozwiązały w sposób skuteczny kwestii związanych z prawami człowieka i prawami pracowniczymi w tym sektorze;

30.  uważa, że obecny system handlu emisjami nie jest adekwatny i wymaga pilnego przeglądu;

31.  zwraca uwagę na sprawozdanie WHO dotyczące potrzeby dostosowania wartości granicznych emisji zanieczyszczeń powietrza do bardziej rygorystycznych stężeń;

32.  wyraża krytykę i wzywa do przeglądu tych obszarów polityki UE, które stanowią główną przyczynę wylesiania z uwagi na zapotrzebowanie na biopaliwa w Europie;

33.  wzywa do ustanowienia publicznego inwentarza różnych typów, rodzajów wykorzystania i rozpowszechnienia rynkowego nanomateriałów na europejskim rynku zgodnie z rezolucją Parlamentu Europejskiego z dnia 24 kwietnia 2009 r.[10] oraz do uregulowania kwestii nanomateriałów w ramach rozporządzenia REACH (rozporządzenia (WE) nr 1907/2006)[11];

34.  wzywa do przeprowadzenia przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) dochodzenia w celu stwierdzenia, czy fundusze europejskie mające na celu oczyszczenie tzw. „ziemi ognia” i zakładu przemysłowego ILVA w Tarencie zostały wydane zgodnie z prawem; ponadto wzywa do przeprowadzenia audytu wewnętrznego w celu sprawdzenia, czy finansowane projekty przyniosły oczekiwane rezultaty;

35.  wzywa do większej przejrzystości środków regulujących ustalanie cen produktów leczniczych stosowanych u ludzi oraz do włączenia ich w zakres krajowych systemów ubezpieczenia zdrowotnego, aby zastąpić dyrektywę 89/105/EWG[12] w celu zapewnienia skutecznej kontroli i pełnej przejrzystości procedur stosowanych w celu ustalania cen oraz refundacji produktów leczniczych we wszystkich państwach członkowskich;

36.  wzywa do ustanowienia kompleksowych ram polityki poświęconych problemowi boreliozy, dotyczących konkretnych wyzwań i obszarów polityki poszczególnych państw członkowskich;

37.  podkreśla zasadnicze znaczenie zapewnienia interoperacyjności baz danych w celu przeciwdziałania terroryzmowi i przestępczości w ogóle; wzywa do maksymalizacji korzyści z istniejących systemów informatycznych w celu zapewnienia współpracy państw członkowskich na rzecz przeciwdziałania terroryzmowi i poważnej przestępczości;

38.  przypomina, że państwa członkowskie powinny dokonać transpozycji instrumentów dostępnych na szczeblu międzynarodowym i wdrożyć je w walce z terroryzmem, przestępczością zorganizowaną, korupcją i praniem pieniędzy;

39.  wskazuje na trwający obecnie poważny kryzys migracyjny, który ma wpływ na wszystkie państwa członkowskie w Europie; w szczególności jest zdania, że Grecja i Włochy odczuwają skutki tego kryzysu w sposób nieproporcjonalny; wzywa do skuteczniejszej współpracy międzynarodowej w celu zaradzenia tej sytuacji;

40.  podkreśla konieczność monitorowania i zapewnienia większej przejrzystości wypłat środków z Funduszu Azylu, Migracji i Integracji oraz Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a także ścisłego monitorowania i regularnej oceny wykorzystania funduszy unijnych przekazywanych Turcji w ramach porozumienia UE-Turcja i wszystkich tzw. umów migracyjnych z państwami trzecimi;

41.  w sprawie Włoch uważa za kluczowe rozpatrzenie konkretnych przypadków elektrociepłowni geotermalnych, w których emisje ekwiwalentu CO2 są wyższe od tych pochodzących z elektrowni gazowych o tej samej mocy, oraz emisji innych wyjątkowo szkodliwych zanieczyszczeń, takich jak m.in. siarkowodór, arsen i rtęć, które są wyższe od tych pochodzących z elektrowni węglowych o tej samej mocy; w tym kontekście wzywa Komisję do opracowania konkretnych rozwiązań w celu określenia norm emisji dla elektrowni geotermalnych oraz stosownych kryteriów zrównoważonego rozwoju w celu uznania energii geotermalnej za źródło odnawialne, przy jednoczesnej minimalizacji wpływu na środowisko naturalne i zdrowie ludzi we Włoszech;

42.  ponownie stwierdza, że możliwości, jakie daje cyfryzacja, powinny przekładać się przede wszystkim na korzyści dla obywateli oraz że konieczne są dalsze starania na rzecz wyeliminowania występujących między regionami luk w cyfryzacji i łączności w celu usprawnienia dostępu do łączności bezprzewodowej oraz wspierania umiejętności cyfrowych; w tym kontekście wzywa do zwiększenia wysiłków w obszarze badań i wdrażania technologii 5G, przy jednoczesnym wspieraniu skutecznej konkurencji na rzecz użytkowników końcowych oraz rozwoju przedsiębiorstw;

43.  uznaje za priorytet stworzenie środowiska przyjaznego dla przedsiębiorstw celem zapewnienia pomocy przedsiębiorstwom typu start-up, mikroprzedsiębiorstwom oraz małym i średnim przedsiębiorstwom w ich rozwoju oraz pełnym wykorzystaniu możliwości, jakie dają innowacje i cyfryzacja; w tym celu wzywa do ukierunkowanego, adekwatnego i łatwo dostępnego wsparcia dla tych podmiotów za pomocą stosownych instrumentów unijnych;

44.  jest zdania, że zachodzi potrzeba dokonania zrównoważonej, skutecznej, sprawiedliwej, przejrzystej i proporcjonalnej reformy instrumentów ochrony handlu w celu zapewnienia ochrony europejskich producentów, importerów i konsumentów;

45.  wzywa do podjęcia działań w sprawie wzajemności w praktykach handlowych, z zobowiązaniem do postępów w dyskusji, oraz apeluje o skuteczne rozwiązania w kwestii sposobów regulowania rynków zamówień publicznych oraz inwestycji realizowanych z europejskimi kontrahentami; w tym względzie podkreśla konieczność dokonania przeglądu wniosku dotyczącego rozporządzenia w sprawie instrumentów dotyczących udzielania zamówień publicznych w kontekście międzynarodowym (COM(2012)0124) oraz konieczność wprowadzenia mechanizmu kontroli inwestycji zagranicznych w sektorach o znaczeniu strategicznym, z bezpośrednim udziałem społeczeństwa obywatelskiego; ponownie przypomina o potrzebie zapewnienia równowagi, aby uniknąć protekcjonizmu, lecz jednocześnie wzmocnić wzajemność;

46.  wzywa do skuteczniejszego monitorowania rozwoju bezpośrednich inwestycji zagranicznych, zwłaszcza tych nakierowanych na zasoby i spółki o znaczeniu strategicznym lub w sektorze zaawansowanych technologii w Europie, w celu wypracowania wspólnego stanowiska na rzecz wdrożenia różnych praktyk krajowych, wymiany informacji oraz lepszej koordynacji, unikania nieuczciwej konkurencji lub wypaczonego podejścia do kwestii przejmowania spółek kapitałowych i przedsiębiorstw o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa krajowego lub międzynarodowego;

47.  ponownie wyraża głębokie zaniepokojenie w sprawie możliwości wznowienia negocjacji handlowych między UE a USA bez zmiany obecnego mandatu negocjacyjnego; wzywa Komisję do uwzględnienia wydanego niedawno orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w postępowaniu w sprawie wydania opinii 2/15 oraz do utrzymania wszystkich porozumień mieszanych w celu uniknięcia określonych mandatów w sprawie postanowień dotyczących inwestycji i włączenia międzynarodowego trybunału inwestycyjnego we wszystkie negocjacje negocjacje w sprawie wolnego handlu;

48.  zwraca się o rozszerzenie wykazu oznaczeń geograficznych będących przedmiotem negocjacji z Chinami w celu zapewnienia ochrony lokalnych i regionalnych produktów rolnych i win; podkreśla potrzebę współpracy ze Światową Organizacją Handlu (WTO) w celu określenia i uznawania wykazu oznaczeń geograficznych dla produktów nierolnych, który to wykaz ma być dołączony do przyszłych umów handlowych;

49.  ponownie wyraża zaniepokojenie w sprawie postanowień umów o wolnym handlu dotyczących przepływu danych; podkreśla zarówno znaczenie zagwarantowania prywatności konsumentów, jak i stworzenia rzetelnych cyfrowych platform mających na celu pobudzenie rozwoju i działalności handlowej europejskich małych i średnich przedsiębiorstw; zwraca uwagę, że zrównoważony wniosek dotyczący strategii handlu cyfrowego może być narzędziem ograniczania nieuczciwych praktyk i cyberterroryzmu oraz zwalczania handlu nielegalnymi i podrobionymi towarami w sieci;

50.  ponownie przypomina o istotnym znaczeniu roślin wysokobiałkowych w płodozmianie, ich wpływie na żyzność gleby, ograniczenie stosowania substancji odżywczych, zachwaszczenia i stosowania mikroskładników odżywczych; podkreśla potrzebę zwiększenia wydajności upraw i zawartości białka w UE za pomocą doraźnej strategii;

51.  wzywa do zapewnienia większego wsparcia dla pszczelarzy w celu zagwarantowania zrównoważonego rozwoju tego sektora oraz działalności młodych rolników w tym sektorze; wyraża zaniepokojenie wzrostem ilości podrobionych produktów zawierających jedynie niewielką ilość miodu, obecnych na rynku;

52.  przypomina o istotnym znaczeniu dalszych dyskusji w przedmiocie rozporządzenia w sprawie klonowania, zatwierdzonego przez Parlament znaczną większością głosów; podkreśla potrzebę ochrony konsumentów i producentów w warunkach globalizacji gospodarczej oraz zagwarantowania uczciwej konkurencji z partnerami UE;

53.  zwraca się do Komisji z prośbą o realizację polityki handlowej, która zapewnia europejskim producentom możliwości wywozu; wzywa do zapewnienia stosownego wsparcia dla producentów najbardziej wrażliwych produktów rolnych w obecnych negocjacjach w sprawie wolnego handlu z państwami Mercosuru;

54.  powtarza, że należy umożliwić dalsze zarządzanie ryzykiem w ramach przyszłej wspólnej polityki rolnej w celu zaradzenia nie tylko zagrożeniom klimatycznym, ale również zagrożeniom rynkowym oraz tym związanym z bezpieczeństwem biologicznym;

55.  potępia te obszary polityki UE, które mają szkodliwy wpływ na dobrostan zwierząt; wskazuje przykłady takie jak program REACH, który doprowadził do utworzenia jednego z największych mechanizmów przeprowadzania testów na zwierzętach na świecie; ponadto zwraca uwagę na szkodliwe zasady unijne umożliwiające wywóz żywych zwierząt, które mogą prowadzić do sytuacji, w której zwierzęta są przewożone na obszarze Europy nawet przez 8 godzin lub dłużej w złych warunkach; wzywa do zdecydowanego przeglądu tych obszarów polityki i prawodawstwa;

56.  uważa, że opinie obywateli europejskich wyrażane w petycjach kierowanych do Parlamentu Europejskiego mają zasadnicze znaczenie i powinny być traktowane priorytetowo przez europejskiego prawodawcę; przypomina, że zasada demokracji jest jedną z podstawowych wartości państw członkowskich i każdy akt prawny zmierzający do zmiany porządku prawnego UE musi być przedmiotem pluralistycznej debaty opartej na uczestnictwie, w kontekście lepszego zarządzania umożliwiającego zagwarantowanie pełnej przejrzystości i bezpośredniego udziału wszystkich obywateli;

57.  przyznaje, że petycje są jednym ze źródeł informacji o szczególnym znaczeniu nie tylko o naruszeniach i brakach w stosowaniu prawa UE w państwach członkowskich, ale także o ewentualnych przypadkach naruszenia praw podstawowych obywateli; podkreśla, że odpowiedniemu rozpatrywaniu petycji musi towarzyszyć większa zdolność reagowania na problemy związane z odpowiednią ochroną praw podstawowych obywateli oraz zdolność rozwiązywania tych problemów;

58.  domaga się terminowego publikowania nazwisk wszystkich urzędników zaangażowanych w przypadki „syndromu drzwi obrotowych”, a także zagwarantowania pełnej przejrzystości wszystkich powiązanych informacji; zdecydowanie uważa, że wszystkie instytucje i agencje europejskie muszą pójść za tym przykładem; domaga się aktywnego publikowania oraz pełnej przejrzystości w zakresie funkcji zawodowej byłych komisarzy po zakończeniu ich kadencji i wszystkich powiązanych informacji; głęboko ubolewa, że były przewodniczący Komisji José Manuel Barroso został mianowany doradcą i prezesem niewykonawczym spółki Goldman Sachs International; podkreśla, że przypadek Barroso pogłębił nieufność obywateli wobec Komisji, co do jej wiarygodności i niezależności od prywatnych interesów finansowych;

59.  podkreśla, że aktualne przepisy prawa dotyczące obecnych nieuczciwych praktyk i pomocy państwa nie są ani odpowiednie, ani skuteczne; wzywa zatem do dalszego przeglądu obowiązujących zasad; zwraca uwagę na wytyczne interpretacyjne dotyczące rozporządzenia (WE) nr 1008/2008[13], podkreślając potrzebę utrzymania pułapu dla państw trzecich i ich obywateli wynoszącego 49 % udziałów w europejskich przedsiębiorstwach, zapewniając państwom członkowskim i ich obywatelom prawo własności i skuteczną kontrolę;

60.  wzywa do zapewnienia większego wsparcia na rzecz równoważonego rozwoju ekonomicznego, finansowego i operacyjnego regionalnych portów lotniczych za pomocą odpowiednich, przejrzystych procedur, realizowanych z poszanowaniem zasad uczciwej konkurencji między wszystkimi przedsiębiorstwami transportu lotniczego, z zachowaniem tych samych możliwości dostępnych dla wszystkich przewoźników;

61.  przyjmuje do wiadomości przyjęty przez Komisję pakiet na rzecz mobilności; jest zdania, że należy nadal badać wszystkie najlepsze rozwiązania na rzecz rozwiązania problemu nieprawidłowego kabotażu, mając na uwadze, że można przeprowadzać skuteczną kontrolę przy użyciu nowoczesnych narzędzi, takich jak globalne systemy nawigacji satelitarnej, w celu śledzenia pojazdów ciężarowych wykorzystywanych do celów komercyjnych;

62.  podkreśla konieczność przeglądu zasad społecznych mających zastosowanie do sektora transportu drogowego w celu znalezienia odpowiedniej równowagi między ochroną socjalną pracowników sektora transportu drogowego a swobodą świadczenia usług transgranicznych przez przewoźników;

63.  domaga się oceny i wyjaśnienia stosowania przepisów prawa krajowego dotyczących minimalnego wynagrodzenia kierowców w Niemczech i we Francji;

64.  wyraża głębokie przekonanie, że należy niezwłocznie przyjąć decyzję Rady dnia 14 kwietnia 2014 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Traktatu z Marrakeszu o ułatwieniu dostępu do opublikowanych utworów osobom niewidomym, niedowidzącym i cierpiącym na inne zaburzenia odczytu druku[14];

65.  wzywa do podjęcia niezbędnych środków w celu zapewnienia pełnego stosowania standardów dostępności stron internetowych wszystkich instytucji Unii Europejskiej oraz oferowania – w stosunkach urzędowych – informacji w językach migowych, alfabecie Braille’a, przy pomocy alternatywnych i wspomagających metod komunikacji oraz innych dostępnych środków, trybów i form komunikacji przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych, w tym czytelnych formatów; podkreśla konieczność poczynienia przez Unię Europejską postępów na rzecz przyjęcia wniosku dotyczącego dyrektywy w sprawie dostępności stron internetowych instytucji sektora publicznego[15];

66.  jest zdania, że należy zapewnić większe wsparcie dla mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw w sektorze kultury i sektorze kreatywnym; zauważa, że problemy tych przedsiębiorstw pogłębiły się wskutek polityki oszczędnościowej UE; wyraża ubolewanie, że wszystkie środki podjęte do tej pory przez Unię Europejską zawiodły w kontekście realizacji celu znacznej poprawy warunków sektora kultury i sektora kreatywnego i przyjmuje stanowisko, że obecne mechanizmy finansowe UE nadal nie są skuteczne w reagowaniu na potrzeby tych sektorów;

67.  jest stanowczo przekonany, że polityka oszczędnościowa UE doprowadziła do dalszego pogorszenia sytuacji w sektorze edukacji i kultury; podkreśla, że Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych jest szczególnie szkodliwy dla sektora edukacji;

68.  wyraża zaniepokojenie faktem niewdrożenia wyroków Europejskiego Trybunału Praw Człowieka; przypomina, że na mocy art. 46 ust. 1 europejskiej konwencji praw człowieka wysokie umawiające się stron podjęły bez ograniczeń uroczyste i wiążące zobowiązanie prawne do „przestrzegania ostatecznego wyroku Trybunału we wszystkich sprawach, których są stronami”; ubolewa nad opóźnieniami w realizacji niektórych wyroków Trybunału, a w pewnych okolicznościach brakiem woli politycznej ku temu;

69.  wzywa państwa członkowskie do wykonania ich zobowiązań międzynarodowych oraz zapewnienia przestrzegania praw obywatelskich i politycznych; wzywa Komisję do zapewnienia utrzymania praw człowieka, swobód obywatelskich i politycznych oraz zasad demokracji w państwach, w których wartości te są ignorowane;

°

°  °

70.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności