PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Jemenie
22.11.2017 - (2017/2849(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Charles Tannock w imieniu grupy ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0649/2017
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie sytuacji w Jemenie, w tym rezolucję z dnia 15 czerwca 2017 r.[1],
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 3 kwietnia 2017 r. w sprawie sytuacji w Jemenie,
– uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2216, 2266 i 2342 w sprawie sytuacji w Jemenie oraz oświadczenie przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa ONZ z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie sytuacji humanitarnej w Jemenie, Somalii, Sudanie Południowym i na północnym wschodzie Nigerii,
– uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa w sprawie sytuacji w Jemenie,
– uwzględniając oświadczenie ówczesnego zastępcy sekretarza generalnego ONZ do spraw humanitarnych Stephena O’Briena złożone na posiedzeniu Rady Bezpieczeństwa ONZ w dniu 12 lipca 2017 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając konwencję genewską z 1949 r. i protokoły dodatkowe do niej,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r.,
– uwzględniając Konwencję praw dziecka ONZ z dnia 20 listopada 1989 r. oraz jej Protokół fakultatywny z dnia 25 maja 2000 r. w sprawie angażowania dzieci w konflikty zbrojne;
– uwzględniając oenzetowską konwencję CCW z dnia 10 października 1980 r.,
– uwzględniając Konwencję ONZ o zakazie użycia, składowania, produkcji i transferu min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu z dnia 18 września 1997 r.,
– uwzględniając deklarację ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji ze względu na wyznanie lub przekonania z dnia 25 listopada 1981 r.,
– uwzględniając statut rzymski Międzynarodowego Trybunału Karnego,
– uwzględniając wynik spotkania darczyńców wysokiego szczebla w sprawie kryzysu humanitarnego w Jemenie, które odbyło się w Genewie (Szwajcaria) w dniu 25 kwietnia 2017 r.,
– uwzględniając decyzję Rady Praw Człowieka ONZ z września 2017 r. o zbadaniu wszystkich domniemanych naruszeń praw człowieka w trakcie konfliktu w Jemenie;
– uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2017/628 z dnia 3 kwietnia 2017 r. w sprawie wykonania art. 15 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1352/2014 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Jemenie[2],
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Jemen uległ ogromnym zniszczeniom w czasie trwającej ponad dwa lata wojny, która wybuchła po zajęciu przez popieranych przez Iran rebeliantów Huti stolicy państwa, Sany, oraz obaleniu rządu prezydenta Abd Rabu Mansura Hadiego; mając na uwadze, że w 2015 r. zawiązała się międzynarodowa koalicja pod przywództwem Arabii Saudyjskiej, której celem jest walka z rebeliantami i sprzymierzonymi z nimi wojskami; mając na uwadze, że w efekcie konflikt przerodził się w szerszą, krwawą zastępczą wojnę między dwoma największymi potęgami w regionie;
B. mając na uwadze, że w wyniku walk około 20 milionów Jemeńczyków, tj. około 70 % ludności, potrzebuje pomocy humanitarnej; mając na uwadze, że wojna doprowadziła również do przesiedlenia wewnętrznego ponad dwóch milionów osób, zniszczenia infrastruktury, upadku gospodarki Jemenu oraz do zakłóceń dostaw podstawowych towarów i usług sanitarnych oraz czystej wody pitnej;
C. mając na uwadze, że w wyniku wojny śmierć poniosło ponad 10 000 osób, z czego większość to cywile, a tysiące osób zostało rannych; mając na uwadze, że na skutek niedawnej epidemii cholery ucierpiało ponad 700 000 osób, a ponad 2 000 zmarło w wyniku ataków powietrznych mających, które zniszczyły systemy uzdatniania wody;
D. mając na uwadze, że według ONZ siedem milionów osób, w tym 2,3 mln niedożywionych i 500 000 poważnie niedożywionych dzieci w wieku poniżej pięciu lat, jest na progu klęski głodu i zagrożenia chorobami;
E. mając na uwadze, że szkody wyrządzone podczas wojny i brak środków doprowadziły do upadku jemeńskiego systemu opieki zdrowotnej;
F. mając na uwadze, że przyczyn wojny należy szukać w fakcie, że kolejnym rządom nie udało się zaspokoić demokratycznych, gospodarczych i społecznych aspiracji narodu jemeńskiego, co stało się pożywką dla niezadowolenia, podziałów i przemocy;
G. mając na uwadze, że we wrześniu 2017 r. Rada Praw Człowieka ONZ postanowiła przeprowadzić dochodzenia w sprawie wszystkich domniemanych naruszeń praw człowieka przez wszystkie strony konfliktu w Jemenie;
H. mając na uwadze, że wojna w Jemenie otwiera przestrzeń dla grup ekstremistów, w tym Al-Kaidy na Półwyspie Arabskim, które rozszerzają zasięg swojej działalności, przez co stanowią zagrożenie na jeszcze większym obszarze;
I. mając na uwadze, że siły obu stron wojny zostały oskarżone o kierowanie broni ciężkiej na obszary zabudowane, w tym o ataki na szpitale, budynki cywilne i inne obiekty niewojskowe;
J. mając na uwadze, że prowadzone przez Arabię Saudyjską ataki lotnicze doprowadziły do śmierci i obrażeń przypadkowych osób na nieproporcjonalną skalę, z pogwałceniem prawa konfliktów zbrojnych, w tym w wyniku stosowania broni kasetowej zakazanej na szczeblu międzynarodowym;
K. mając na uwadze, że w czasie wojny 1 600 szkół zostało częściowo lub całkowicie zniszczonych, co dziesiątą szkołę trzeba było zamknąć, około dwóch milionów dzieci nie chodzi do szkoły, a trzy czwarte nauczycieli od roku nie otrzymało wynagrodzenia;
L. mając na uwadze, że koalicja pod przywództwem Arabii Saudyjskiej, jemeńskie siły rządowe i ugrupowania rebelianckie Huti zostały wstępnie ujęte na liście ONZ wymieniającej strony odpowiedzialne za śmierć lub okaleczenia dzieci w wyniku działań wojennych;
M. mając na uwadze, że rozmowy pod egidą ONZ mające na celu ustanowienie pokoju w Jemenie nie doprowadziły do przełomu w kwietniu 2016 r. i wciąż podejmowane są wysiłki na szczeblu międzynarodowym, by ponownie doprowadzić walczące strony do stołu negocjacyjnego;
N. mając na uwadze, że na konferencji wysokiego szczebla ONZ, która odbyła się w Genewie w kwietniu 2017 r., międzynarodowi darczyńcy zaoferowali 1,1 mld USD na przeciwdziałanie kryzysowi humanitarnemu w Jemenie;
1. ubolewa nad faktem, że wojna w Jemenie trwa nadal, rujnując życie niewinnych kobiet, dzieci i mężczyzn, a także gospodarkę i infrastrukturę kraju;
2. stanowczo wzywa wszystkie strony konfliktu do natychmiastowego zaprzestania walk i jak najszybszego wznowienia merytorycznych rozmów pokojowych w trosce o zapewnienie pokojowej, pluralistycznej i stabilnej sytuacji w Jemenie w interesie wszystkich jej obywateli;
3. wyraża głębokie zaniepokojenie tragiczną i wciąż pogarszającą się sytuacją humanitarną w Jemenie; ponownie wzywa wszystkie strony wojny, by wywiązały się ze swych obowiązków w zakresie zapewnienia dostępu pomocy humanitarnej, w tym dostaw żywności i wody, dla ludności cywilnej Jemenu;
4. przypomina wszystkim stronom konfliktu, że szpitale i personel medyczny podlegają wyraźnej ochronie na mocy międzynarodowego prawa humanitarnego oraz że celowe ataki na ludność i infrastrukturę cywilną to zbrodnia wojenna;
5. popiera pracę specjalnego wysłannika ONZ do Jemenu, Ismaila Oulda Szejka Ahmeda, który pośredniczy w rozmowach pokojowych między walczącymi stronami i ma za zadanie doprowadzić do zakończenia konfliktu i kryzysu humanitarnego;
6. wyraża ubolewanie z powodu decyzji bojowników Huti i ich sojuszników o odrzuceniu Ismaila Oulda Szejka Ahmeda jako negocjatora pokoju i uważa, że niechęć głównych stron do okazania woli podjęcia rozmów pokojowych może jedynie przedłużyć konflikt i cierpienie narodu jemeńskiego;
7. jest przekonany, że Arabia Saudyjska i Iran posiadają klucz do rozwiązania kryzysu oraz wzywa obie strony do podjęcia wysiłków na rzecz poprawy dwustronnych stosunków i próby nawiązania współpracy z myślą o zakończeniu walk w Jemenie;
8. wzywa wszystkie strony do poszanowania praw człowieka i swobód wszystkich obywateli w Jemenie oraz wszystkich osób uczestniczących w misjach pokojowych i humanitarnych w tym kraju, w tym pracowników organizacji pomocowych, lekarzy i dziennikarzy;
9. popiera apel komisarza UE ds. pomocy humanitarnej i zarządzania kryzysowego Christosa Stylianidesa, by znieść blokady sił koalicyjnych, które uniemożliwiają niesienie pomocy humanitarnej drogą powietrzną, morską i lądową;
10. przypomina państwom członkowskim o odpowiedzialności i zobowiązaniach wynikających z traktatów i konwencji międzynarodowych, w tym z rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2342, w związku z wojną w Jemenie;
11. z zadowoleniem przyjmuje decyzje UE, ONZ, USA i innych podmiotów o nałożeniu sankcji i innych środków ograniczających na osoby fizyczne i podmioty związane z wojną w Jemenie;
12. ubolewa nad doniesieniami, że siły Huti, rząd i siły prorządowe oraz inne ugrupowania zbrojne wykorzystują dzieci-żołnierzy, które stanowią około jedną trzecią wszystkich bojowników w Jemenie, oraz przypomina wszystkim stronom o ich obowiązkach wynikających z prawa międzynarodowego i konwencji międzynarodowych;
13. z zadowoleniem przyjmuje zobowiązania podjęte podczas spotkania darczyńców wysokiego szczebla w sprawie kryzysu humanitarnego w Jemenie i podkreśla potrzebę skoordynowanych działań humanitarnych pod kierownictwem ONZ, aby ulżyć w cierpieniu jemeńskiej ludności; ponadto ponownie wzywa wszystkie państwa do wypełnienia zobowiązań podjętych na spotkaniu darczyńców, aby przyczynić się do zaspokojenia potrzeb humanitarnych;
14. zdecydowanie popiera działania zastępcy sekretarza generalnego ONZ do spraw humanitarnych i koordynatora pomocy kryzysowej Marka Lowcocka i jego poprzednika Stephena O’Briena w dążeniu do złagodzenia cierpień ludności jemeńskiej;
15. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, prezydentowi Jemenu, jemeńskiej Izbie Reprezentantów oraz sekretarzowi generalnemu Rady Współpracy Państw Zatoki.
- [1] Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0273.
- [2] Dz.U. L 90 z 4.4.2017, s. 1.