PROJEKT REZOLUCJI w sprawie stanu zaawansowania negocjacji ze Zjednoczonym Królestwem
11.12.2017 - (2017/2964(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Tim Aker w imieniu grupy EFDD
B8‑0676/2017
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie stanu zaawansowania negocjacji ze Zjednoczonym Królestwem
Parlament Europejski,
– uwzględniając notyfikację złożoną przez premier Zjednoczonego Królestwa do Rady Europejskiej w dniu 29 marca 2017 r. zgodnie z art. 50 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE),
– uwzględniając art. 25 rozporządzenia Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określającego wieloletnie ramy finansowe na lata 2014−2020[1],
– uwzględniając art. 47 Traktatu o Unii Europejskiej ustanawiający osobowość prawną Unii,
– uwzględniając sprawozdanie w sprawie brexitu i budżetu UE sporządzone przez komisję ds. Unii Europejskiej w Izbie Lordów i opublikowane w dniu 4 marca 2017 r. (HL Paper 125),
– uwzględniając określony w art. 50 wymóg, zgodnie z którym negocjacje w sprawie warunków wystąpienia państwa członkowskiego „uwzględniają ramy jego przyszłych stosunków z Unią”;
_ uwzględniając Kartę Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 25/2625 z dnia 24 października 1970 r. w sprawie zasad prawa międzynarodowego dotyczących przyjaznych stosunków i współdziałania państw zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że 51,8 % głosujących w Zjednoczonym Królestwie (17,4 mln osób) zagłosowało w dniu 23 czerwca 2016 r. za wystąpieniem z Unii Europejskiej;
B. mając na uwadze, że zobowiązania finansowe Zjednoczonego Królestwa wobec Unii wygasają, w ramach prawa międzynarodowego, w momencie zakończenia okresu notyfikacji zgodnie z art. 50, chyba że uzgodniono inaczej;
C. mając na uwadze, że Zjednoczone Królestwo jest drugim co do wielkości płatnikiem netto i było takim płatnikiem w każdym roku swojego członkostwa (z wyjątkiem roku 1975);
D. mając na uwadze, że UE jest unią celną o wspólnych zewnętrznych taryfach celnych, a zatem nie jest strefą wolnego handlu,
E. mając na uwadze, że termin „jednolity rynek” określa UE jako jeden obszar bez granic wewnętrznych lub innych przeszkód regulacyjnych dla swobodnego przepływu towarów i usług, jednak jest on wciąż daleko od ukończenia, w szczególności w odniesieniu do usług;
1. zwraca uwagę na istniejące od dawna zobowiązanie Unii Europejskiej do „coraz ściślejszej Unii” oraz związany z tym wymóg przyjęcia wspólnotowego dorobku prawnego;
2. uznaje ten cel, lecz także to, że może on nie być wyborem niektórych państw, które pragną utrzymać suwerenność narodową oraz mają inną wizję wspólnoty narodów;
3. uważa, że pojęcie pomocniczości nie doprowadziło do zmniejszenia luki między dwoma alternatywnymi wizjami; uważa, że wynik referendum w Zjednoczonym Królestwie stanowi uprawniony wybór wystąpienia z Unii państwa członkowskiego, w którym większość obywateli nie podziela wiary w „coraz ściślejszą Unię”;
4. uważa, że wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z Unii może oraz powinno być korzystne dla wszystkich stron dzięki odłączeniu milionów ludzi, którzy nie podzielają najważniejszego celu Unii;
5. uważa, że we wszystkich nowych uzgodnieniach pomiędzy występującym Zjednoczonym Królestwem a pozostałymi państwami Unii Europejskiej należy dążyć do wzajemności, gdyż wszelkie inne rozwiązania doprowadzą do niezadowolenia i problemów w przyszłości;
6. w związku z tym wzywa do pozytywnego podejścia do długoterminowego celu, jakim jest zapewnienie, by nowe ustalenia zwiększyły perspektywy demokracji, dobrobytu i szczęścia zarówno dla całej Europy, jak i w zakresie, w jakim jest to możliwe, dla całego świata;
7. zwraca uwagę, że nie wydaje się, by długoletnia polityka oszczędnościowa UE przyniosła oczekiwane ożywienie gospodarcze i przywróciła dobrobyt;
8. w związku z tym stwierdza, że chociaż wiele głównych polityk Unii Europejskiej zawodzi obywateli UE, Unia Europejska odmawia zaproponowania alternatywnych rozwiązań, aby wyjść poza postawę „więcej tego samego”;
9. zauważa, że w przeciwieństwie do tego, na co często się wskazuje, stanowisko rządu Zjednoczonego Królestwa jest zasadniczo jasne i proste, a mianowicie, że rząd Zjednoczonego Królestwa dąży do:
• swobodnego przepływu kapitału, towarów i usług (co tak naprawdę jest istotą „wolnego handlu”);
• niezależności od Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej;
• swobody zawierania umów handlowych z państwami trzecimi;
• swobody jeśli chodzi o kontrolę własnych granic (w tym swoich wód terytorialnych i wyłącznej strefy ekonomicznej);
• nieswobodnego przepływu osób, biorąc pod uwagę fakt, że wiąże się to z: i) dostępem do usług publicznych, świadczeń i praw pracowniczych (z uwagi na poważne problemy wynikające z przyznania takiego dostępu setkom milionów osób pochodzących z państw o bardzo różnym poziomie życia); oraz (ii) nałożeniem obowiązku przyjęcia uchodźców i osób ubiegających się o azyl na państwa członkowskie, których narody nie chcą u siebie takich osób;
10. odnotowuje i popiera rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 25/2625 z dnia 24 października 1970 r., a w szczególności: a) zasadę dotyczącą obowiązku nieingerowania w sprawy podlegające krajowej jurysdykcji danego państwa, zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych; b) zasadę równych praw i samostanowienia narodów; c) zasadę suwerennej równości państw; oraz d) zasadę, zgodnie z którą państwa będą wypełniały w dobrej wierze zobowiązania przyjęte przez nie zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych;
11. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa.
- [1] Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884.