Projekt rezolucji - B8-0074/2018Projekt rezolucji
B8-0074/2018

PROJEKT REZOLUCJI w sprawie rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 13 grudnia 2017 r. zmieniającego rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1675 uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 przez dodanie Sri Lanki, Trynidadu i Tobago oraz Tunezji do tabeli w pkt I załącznika

31.1.2018 - (C(2017)8320 – 2017/3020(DEA))

złożony zgodnie z art. 105 ust. 3 Regulaminu

Marie-Christine Vergiat, Cornelia Ernst, Marisa Matias, Merja Kyllönen, Helmut Scholz, Barbara Spinelli, Lola Sánchez Caldentey w imieniu grupy GUE/NGL

Procedura : 2017/3020(DEA)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B8-0074/2018
Teksty złożone :
B8-0074/2018
Teksty przyjęte :

B8‑0074/2018

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 13 grudnia 2017 r. zmieniającego rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1675 uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 przez dodanie Sri Lanki, Trynidadu i Tobago oraz Tunezji do tabeli w pkt I załącznika

(C(2017)8320 – 2017/3020(DEA))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (C(2017)8320),

–  uwzględniając art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniającą rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylającą dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE[1] (czwarta dyrektywa w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy), w szczególności jej art. 9 ust. 2 i art. 64 ust. 5,

–  uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1675 z dnia 14 lipca 2016 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 przez wskazanie państw trzecich wysokiego ryzyka mających strategiczne braki[2], w szczególności załącznik do tego rozporządzenia,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 września 2016 r. w sprawie stosunków między UE a Tunezją w bieżącym kontekście regionalnym[3],

–  uwzględniając swą rezolucję z dnia 19 stycznia 2017 r. w sprawie rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 24 listopada 2016 r. zmieniającego rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1675 uzupełniające dyrektywę (UE) 2015/849 przez wskazanie państw trzecich wysokiego ryzyka mających strategiczne braki[4],

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 24 marca 2017 r. zmieniającego rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1675 uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 przez wykreślenie Gujany z tabeli w pkt I załącznika i dodanie do tej tabeli Etiopii[5],

–  uwzględniając pismo Komisji z dnia 29 czerwca 2017 r., w tym jej plan działania na przyszłość pt. „W kierunku nowej metodyki oceny UE państw trzecich wysokiego ryzyka zgodnie z dyrektywą (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu”,

–  uwzględniając art. 105 ust. 3 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że celem rozporządzenia delegowanego, załącznika do niego oraz zmieniających je rozporządzeń delegowanych jest wskazanie państw trzecich wysokiego ryzyka mających strategiczne braki pod względem przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, które stanowią zagrożenie dla systemu finansowego UE i wobec których konieczne jest stosowanie wzmocnionych środków należytej staranności przez unijne podmioty na mocy czwartej dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy;

B.  mając na uwadze, że rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1675 uzupełniające dyrektywę (UE) 2015/849 przez wskazanie państw trzecich wysokiego ryzyka mających strategiczne braki obowiązuje od dnia 23 września 2016 r.;

C.  mając na uwadze, że rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1675 pozostanie w mocy nawet po odrzuceniu zmieniającego je rozporządzenia delegowanego;

D.  mając na uwadze, że Parlament odrzucił dwa wcześniejsze zmieniające rozporządzenia delegowane (C(2016)07495 i C(2017)01951) ze względu na to, że procedura Komisji nie była wystarczająco niezależna;

E.  mając na uwadze, że Parlament docenia starania Komisji na rzecz ustanowienia nowej metodyki, która nie opiera się wyłącznie na zewnętrznych źródłach informacji, aby zidentyfikować jurysdykcje wykazujące strategiczne braki w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu;

F.  mając na uwadze, że Parlament jest zdania, iż wniosek Komisji dotyczący wykazu ocen do przeprowadzenia do końca 2025 r. w ramach priorytetu 2. spowoduje nadmierne opóźnienie pełnej operacyjności tego wykazu; mając na uwadze, że Parlament zachęca Komisję do przyjęcia bardziej ambitnych ram czasowych dla dalszych działań w ramach planu działania na rzecz zmiany metodologii, w tym zachęca ją, by dążyła do sfinalizowania wykazu dotyczącego priorytetu 2. do końca 2020 r., a także do przyznania wystarczających zasobów na ten proces; mając na uwadze, że Parlament domagał się, by należycie informować go o wszystkich etapach tego procesu, w tym o zobowiązaniach podjętych przez Komisję, i nadal oczekuje na działania następcze;

G.  mając na uwadze, że Parlament wzywa Komisję, by uwzględniła niedawne porozumienie polityczne dotyczące zmiany czwartej dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy przy opracowywaniu nowej metodologii;

H.  mając na uwadze, że w wyżej wymienionym porozumieniu politycznym podkreśla się konieczność, by Komisja uwzględniła odpowiednie oceny i sprawozdania sporządzone przez organizacje międzynarodowe i organy normalizacyjne posiadające kompetencje w dziedzinie zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu przy sporządzaniu aktów delegowanych, o których mowa w art. 9 ust. 2 czwartej dyrektywy;

I.  mając na uwadze, że Komisja zamierza dodać Sri Lankę, Trynidad, Tobago i Tunezję do wykazu państw trzecich wysokiego ryzyka w zmieniającym rozporządzeniu delegowanym i oparła swoją decyzję na oświadczeniach publicznych Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF), dokumentach FATF pt. „Poprawa globalnego dostosowania AML/CFT: proces w toku” (ang. Improving Global AML/CFT Compliance: on-going process), sprawozdaniach Grupy ds. Przeglądu Współpracy Międzynarodowej funkcjonującej w ramach FATF w odniesieniu do ryzyka stwarzanego przez poszczególne państwa trzecie zgodnie z art. 9 ust. 4 czwartej dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy;

J.  mając na uwadze, że Komisja rozważała w szczególności wyniki 29. posiedzenia plenarnego FATF, podczas którego Sri Lankę, Trynidad, Tobago i Tunezję uznano za państwa wykazujące braki strategiczne w systemie AML/CFT;

K.  mając na uwadze, że na posiedzeniu plenarnym FATF w Buenos Aires Tunezja wyraziła silne zaangażowanie polityczne na rzecz wykonania ministerialnego planu działania z dnia 3 listopada 2017 r. bez dalszej zwłoki; mając na uwadze, że na posiedzeniu, które odbyło się w Sankt Petersburgu w dniu 11 stycznia 2018 r., władze Tunezji przedstawiły ekspertom FATF środki przyjęte w celu wdrożenia tego planu działania od czasu ostatniego posiedzenia plenarnego Grupy Specjalnej dla Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy w grudniu 2017 r.;

L.  mając na uwadze, że w dniu 6 grudnia 2017 r. Grupa Specjalna dla Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy przyjęła nową klasyfikację Tunezji, która była znacznie korzystniejsza, i której Komisja nie uwzględniła, rozważając wpisanie Tunezji w załączniku;

M.  mając na uwadze, że Tunezja wykazała duże zaangażowanie i wolę polityczną, by poczynić niezbędne reformy, których wymagała Grupa Specjalna ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy;

N.  mając na uwadze, że Tunezja musi wykazać się równie dużym zaangażowaniem i wolą polityczną wobec instytucji europejskich, aby podjąć skuteczne działanie w celu wdrożenia niezbędnych reform;

O.  mając na uwadze, że od siedmiu lat Tunezja jest zaangażowana w fazę przemian demokratycznych, których nie można porównywać z sytuacją żadnego innego kraju w regionie, i że nadal musi stawić czoła wielu wyzwaniom, co instytucje europejskie często podkreślają;

1.  wyraża sprzeciw wobec rozporządzenia delegowanego Komisji;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji i do powiadomienia jej, że rozporządzenie delegowane nie może wejść w życie;

3.  wzywa Komisję do przedstawienia nowego aktu delegowanego uwzględniającego powyższe uwagi;

4.  zaleca Komisji, by w przyszłości sporządzała odrębne akty delegowane, tak by dodać lub usunąć jedno państwo na raz;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

Ostatnia aktualizacja: 2 lutego 2018
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności