PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Wenezueli
5.2.2018 - (2018/2559(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Beatriz Becerra Basterrechea, Dita Charanzová, Nedzhmi Ali, Petras Auštrevičius, Izaskun Bilbao Barandica, Gérard Deprez, Marian Harkin, Filiz Hyusmenova, Ivan Jakovčić, Ilhan Kyuchyuk, Louis Michel, Javier Nart, Urmas Paet, Maite Pagazaurtundúa Ruiz, Jozo Radoš, Frédérique Ries, Marietje Schaake, Pavel Telička, Ramon Tremosa i Balcells, Ivo Vajgl, Johannes Cornelis van Baalen, Hilde Vautmans, Cecilia Wikström w imieniu grupy ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0078/2018
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje liczne rezolucje w sprawie Wenezueli, w szczególności rezolucję z dnia 27 lutego 2014 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli[1], rezolucję z dnia 18 grudnia 2014 r. w sprawie prześladowań demokratycznej opozycji w Wenezueli[2], rezolucję z dnia 12 marca 2015 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli[3], rezolucję z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie sytuacji Wenezueli[4] oraz rezolucję z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli[5],
– uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z dnia 26 stycznia 2018 r. w sprawie ostatnich wydarzeń w Wenezueli, w którym potępiła ona decyzję władz wenezuelskich dotyczącą wydalenia ambasadora Hiszpanii w Caracas,
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 13 listopada 2017 r. i z dnia 22 stycznia 2018 r. w sprawie Wenezueli nakładające embargo na broń oraz sankcje,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych, którego Wenezuela jest stroną,
– uwzględniając Międzyamerykańską kartę demokratyczną przyjętą w dniu 11 września 2001 r.,
– uwzględniając oświadczenie z dnia 31 marca 2017 r. wydane przez Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka Zeida Ra’ada Al Husseina na temat decyzji Sądu Najwyższego Wenezueli o przejęciu uprawnień ustawodawczych Zgromadzenia Narodowego,
– uwzględniając oświadczenie Rady Praw Człowieka ONZ (UNHRC) z dnia 2 lutego 2018 r. potępiające zatrzymanie Enrique Aristeguiety,
– uwzględniając ostrzeżenia Organizacji Państw Amerykańskich (OPA) zawarte w sprawozdaniach z dnia 30 maja 2016 r. i z dnia 14 marca 2017 r. w sprawie Wenezueli oraz apele Sekretarza Generalnego OPA o pilne zwołanie posiedzenia Stałej Rady organizacji na mocy art. 20 Międzyamerykańskiej karty demokratycznej, aby omówić kryzys polityczny w Wenezueli,
– uwzględniając pismo z dnia 27 marca 2017 r. skierowane przez wiceprzewodniczącą Komisji / wysoką przedstawiciel w sprawie pogarszającej się sytuacji i poważnego kryzysu politycznego, gospodarczego i humanitarnego w Wenezueli,
– uwzględniając deklarację OPA podpisaną przez jej 14 państw członkowskich w dniu 13 marca 2017 r., w której wezwano Wenezuelę do szybkiego zaplanowania wyborów, uwolnienia więźniów politycznych i uznania zapisanego w jej konstytucji rozdziału władzy,
– uwzględniając rezolucję Stałej Rady OPA z dnia 3 kwietnia 2017 r. w sprawie ostatnich wydarzeń w Wenezueli,
– uwzględniając sprawozdanie opublikowane przez Biuro Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka w sierpniu 2017 r. zatytułowane „Przypadki łamania i naruszania praw człowieka w kontekście protestów w Boliwariańskiej Republice Wenezueli w dniach od 1 kwietnia do 31 lipca 2017 r.”,
– uwzględniając deklarację Grupy z Limy z dnia 8 sierpnia 2017 r. w sprawie nieuznania Narodowego Zgromadzenia Konstytucyjnego oraz deklarację z dnia 23 stycznia 2018 r. w sprawie decyzji Narodowego Zgromadzenia Konstytucyjnego o przeprowadzeniu wyborów prezydenckich,
– uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego o przyznaniu Nagrody im. Sacharowa za 2017 r. demokratycznej opozycji w Wenezueli;
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w dniu 22 stycznia 2018 r. nielegalne Narodowe Zgromadzenie Konstytucyjne, którego nie uznaje ani wspólnota międzynarodowa, ani UE, wezwało do przeprowadzenia wyborów prezydenckich w dniu 30 kwietnia 2018 r., czyli kilka miesięcy przed terminem, w którym wybory te powinny się tradycyjnie odbyć; mając na uwadze, że zgodnie z konstytucją Wenezueli Krajowa Rada Wyborcza jest organem odpowiedzialnym za ogłaszanie wyborów;
B. mając na uwadze, że decyzja ta została podjęta poza ramami dialogu narodowego i bez względu na jakiejkolwiek postępy, jakie mogłyby zostać osiągnięte przez rząd Wenezueli i opozycję w ramach piątej rundy rozmów w Santo Domingo rozpoczętej w dniu 29 stycznia 2018 r.; mając na uwadze, że ogłoszenie wyborów stoi w sprzeczności zarówno z zasadami demokratycznymi, jak i z zasadą dobrej wiary w odniesieniu do dialogu między rządem a opozycją;
C. mając na uwadze, że w ostatnich miesiącach rząd Nicolása Maduro przyjął szereg środków mających na celu zapobieżenie przeprowadzeniu jakichkolwiek wyborów dających dostateczne gwarancje demokratyczne; mając na uwadze, że w dniu 25 stycznia 2018 r. Sąd Najwyższy postanowił wykluczyć z udziału w wyborach prezydenckich sojusz partii opozycyjnych MUD (Mesa de la Unidad Democrática); mając na uwadze, że dnia 4 lutego 2018 r. Krajowa Rada Wyborcza wykluczyła partię Primero Justicia z procesu wyborczego, co stanowi czyn niekonstytucyjny; mając na uwadze, że ciągłe prześladowanie opozycji, arbitralne pozbawianie wolności wielu liderów opozycji oraz uniemożliwianie wielu innym działaczom kandydowania w wyborach, a także brak rozdziału władz podważają wiarygodność wyborów, prowadząc do dalszej eskalacji już i tak niestabilnej sytuacji;
D. mając na uwadze, że sytuacja w zakresie praw człowieka, demokracji i praworządności w Wenezueli stale się pogarsza; mając na uwadze, że z uwagi na powagę sytuacji politycznej, gospodarczej, społecznej i humanitarnej, przeprowadzenie wolnych i sprawiedliwych wyborów przy wszystkich odpowiednich gwarancjach oraz zapewnienie odpowiedniego czasu na ich przygotowanie są kluczowymi elementami dla rozpoczęcia rozwiązywania wielu problemów, z jakimi boryka się Wenezuela;
E. mając na uwadze, że dnia 2 lutego 2018 r. Enrique Aristeguita Gramcko został porwany o godz. 3.00 rano ze swojego domu w Caracas przez służby wywiadowcze i nie wiadomo, gdzie przebywa; mając na uwadze, że jest to niestety tylko jeden z ostatnich przykładów licznych przypadków arbitralnych zatrzymań osób działających w opozycji do reżimu;
F. mając na uwadze, że pilot śmigłowca Óscar Pérez był jedną z siedmiu zabitych w trakcie dziewięciogodzinnego oblężenia prowadzonego przez rządowe siły bezpieczeństwa w dniu 15 stycznia 2018 r.; mając na uwadze, że on sam i pozostałe osoby podjęły próbę poddania się w czasie oblężenia;
G. mając na uwadze, że Krajowa Rada Wyborcza będąca organem, który zorganizuje następne wybory prezydenckie, popełnia manipulacje, a jej wiarygodność spadła do zera po sfałszowaniu przez nią danych o frekwencji i wyników ostatnich wyborów;
H. mając na uwadze, że rząd Wenezueli stale odmawia przyjęcia i ułatwiania rozdzielania międzynarodowej pomocy humanitarnej, mimo rosnącego niedożywienia dzieci oraz niedoboru żywności i leków, w wyniku czego zmarły setki osób;
I. mając na uwadze, że po podjęciu decyzji dnia 13 listopada 2017 r. o przyjęciu wobec Wenezueli embarga na broń i związane z nią materiały, które mogłyby zostać wykorzystane do represji wewnątrz kraju, w dniu 22 stycznia 2018 r. Rada Unii Europejskiej podjęła jednomyślną decyzję o nałożeniu sankcji na Wenezuelę w formie środków ograniczających dotyczących siedmiu osób zajmujących oficjalne stanowiska, w tym zakaz podróżowania i zamrożenie aktywów, z uwagi na nieprzestrzeganie zasad demokratycznych oraz zasad praworządności i demokracji;
J. mając na uwadze, że w dniu 5 stycznia 2018 r. rząd prezydenta Maduro zamknął granice powietrzne i morskie Wenezueli z trzema wyspami karaibskimi: Arubą, Bonaire i Curacao; mając na uwadze, że Wenezuelczycy próbowali kupować żywność i środki pierwszej potrzeby na tych wyspach z powodu poważnego niedoboru w kraju;
K. mając na uwadze, że po przyjęciu przez UE sankcji Wenezuela wydaliła ambasadora Hiszpanii w Caracas i uznała go za „persona non grata”, oskarżając Hiszpanię o mieszanie się w wewnętrzne sprawy kraju; mając na uwadze, że UE stanowczo potępiła tę decyzję, wskazując jednocześnie na jednomyślność swoich decyzji w dziedzinie polityki zagranicznej, w tym decyzji o nałożeniu sankcji;
1. wyraża duże zaniepokojenie stałym, sprzecznym z konstytucją łamaniem ładu demokratycznego i praw człowieka w Wenezueli; zdecydowanie odrzuca decyzję nieuznawanego na forum międzynarodowym ani przez UE Narodowego Zgromadzenia Konstytucyjnego, w której wzywa ono do przeprowadzenia wcześniejszych wyborów prezydenckich do końca kwietnia 2018 r.; głęboko ubolewa nad faktem, że środki przyjęte przez rząd prezydenta Maduro i Sąd Najwyższy nie dopuszczają członków opozycji z koalicji MUD do kandydowania w nadchodzących wyborach; wzywa władze Wenezueli do pełnego przywrócenia ich praw wyborczych;
2. popiera oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel, zgodnie z którym tylko wybory zorganizowane w ramach realistycznego kalendarza wyborczego, uzgodnionego w kontekście dialogu narodowego z udziałem wszystkich istotnych podmiotów i partii politycznych, przy poszanowaniu równych, uczciwych i przejrzystych warunków uczestnictwa – zakładających zniesienie zakazów obejmujących liderów opozycji, uwolnienie więźniów politycznych i zapewniających równowagę i niezawisłość składu Krajowej Rady Wyborczej, a także istnienie wystarczających gwarancji, w tym obecności niezależnych obserwatorów międzynarodowych – zostaną uznane przez UE i mogą zapobiegać dalszej polaryzacji;
3. podkreśla, że w obecnej sytuacji Parlament Europejski nie uzna wyborów ani władz wyłonionych w nieprawomocnym procesie wyborczym;
4. z zadowoleniem przyjmuje nałożenie embarga na broń i sankcji wobec siedmiu wenezuelskich urzędników w odpowiedzi na poważne naruszenia praw człowieka i zasad demokracji w tym kraju; przypomina, że UE podejmuje jednomyślnie wszystkie decyzje w dziedzinie polityki zagranicznej, w tym decyzje o nałożeniu sankcji; podkreśla, że rozszerzenie wykazu osób objętych sankcjami na innych wenezuelskich urzędników i członków ich rodzin powinno zostać bezzwłoczne zbadane i przyjęte; wzywa Radę, aby rozważyła wprowadzenie sankcji na ropę naftową z Wenezueli, w tym na transakcje z przedsiębiorstwem państwowym PDVSA;
5. wzywa rząd Wenezueli do przywrócenia rozdziału i niezależności władz oraz do przywrócenia pełnej władzy konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego; ponawia pełne poparcie dla Zgromadzenia Narodowego jako jedynego prawomocnie powołanego i uznawanego parlamentu w Wenezueli; odrzuca decyzje podjęte przez Narodowe Zgromadzenie Konstytucyjne jako naruszające wszystkie demokratyczne standardy i zasady;
6. wzywa rząd Wenezueli do zapewnienia natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia wszystkich więźniów politycznych; w pełni popiera wszczęcie postępowania przez Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK) w sprawie bardzo licznych i systematycznych zbrodni przeciwko ludzkości i aktów represji popełnionych przez reżim wenezuelski; wzywa do jak najszybszego wszczęcia postępowania oraz wzywa UE do odegrania aktywnej roli w tym zakresie;
7. wyraża głębokie zaniepokojenie dramatycznie pogarszającą się sytuacją w zakresie demokracji, praw człowieka oraz sytuacją społeczno-gospodarczą w Wenezueli; wzywa władze Wenezueli do umożliwienia niezakłóconego niesienia pomocy humanitarnej w kraju w trybie pilnym oraz do dopuszczenia organizacji międzynarodowych, które chcą nieść pomoc; wzywa władze do wyrażenia formalnej zgody na porozumienie osiągnięte w trakcie rozmów prowadzonych na Arubie w dniu 12 stycznia 2018 r., aby ponownie mogły zostać otwarte granice między Wenezuelą a trzema karaibskimi wyspami;
8. ponawia swój pilny apel, by jak najszybciej wysłać do Wenezueli delegację Parlamentu Europejskiego w celu prowadzenia dialogu ze wszystkimi stronami zaangażowanymi w konflikt;
9. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii ds. polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, rządowi i Zgromadzeniu Narodowemu Boliwariańskiej Republiki Wenezueli, Europejsko-Latynoamerykańskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu oraz sekretarzowi generalnemu Organizacji Państw Amerykańskich.
- [1] Dz.U. C 285 z 29.8.2017, s. 145.
- [2] Dz.U. C 294 z 12.8.2016, s. 21.
- [3] Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0080.
- [4] Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0269.
- [5] Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0200.