Parlament Europejski,

–  uwzględniając wstępny projekt globalnego porozumienia ONZ na rzecz bezpiecznej, uporządkowanej i legalnej migracji ONZ z dnia 5 lutego 2018 r.,

–  uwzględniając oświadczenie Sekretarza Generalnego ONZ z dnia 11 stycznia 2018 r. pt. „Making Migration Work for All” [Migracja z korzyścią dla wszystkich], które stanowiło wkład we wstępny projekt,

–  uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z dnia 17 kwietnia 2018 r. w sprawie postępów w zakresie globalnych porozumień ONZ na rzecz bezpiecznej, uporządkowanej i legalnej migracji oraz w sprawie uchodźców,

–  uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że ONZ opisuje migrację jako pożądane i niepowstrzymane zjawisko, nie uznając jego szkodliwych i niebezpiecznych konsekwencji;

B.  mając na uwadze, że w rezultacie obecnych przepływów migracyjnych powstają równoległe społeczności kulturowe cechujące się izolacją i nierównością, z długoterminowymi skutkami społeczno-gospodarczymi i kulturowymi w państwie przyjmującym;

C.  mając na uwadze, że sekretarz generalny ONZ proponuje depenalizację przypadków nielegalnego przekraczania granic, naruszając tym samym suwerenne prawo państw narodowych do określania swojego krajowego prawa karnego;

D.  mając na uwadze, że według Eurostatu i UNHCR w latach 2014–2017 UE przyjęła 3,6 mln migrantów(1);

E.  mając na uwadze, że od czasu masowego napływu nielegalnych migrantów zwielokrotniły się ataki terrorystyczne, przestępstwa z użyciem przemocy, ataki, niegodziwe traktowanie w celach seksualnych i gwałty;

1.  przypomina Komisji i Radzie, że art. 2 ust. 1 Karty Narodów Zjednoczonych ustanawia suwerenną równość państw narodowych i że w związku z tym zaangażowanie UE w tym obszarze powinno zostać odrzucone;

2.  przypomina, że polityka migracyjna należy do wyłącznych kompetencji państw członkowskich;

3.  podkreśla, że kontrola granic krajowych jest podstawowym elementem suwerenności i powinna pozostać w gestii państw narodowych;

4.  przypomina, że główną rolą państw narodowych jest ochrona, wspieranie i reprezentowanie własnych obywateli;

5.  podkreśla znaczenie udzielania pomocy osobom, które ubiegają się o azyl w dobrej wierze, oraz odsyłania do kraju pochodzenia osób, które nie kwalifikują się do statusu uchodźcy;

6.  ubolewa, że prawo do azylu jest obecnie kolejną ścieżką migracji, nie zaś narzędziem ochrony międzynarodowej, i w związku z tym zwraca się do państw członkowskich o dokonanie przeglądu obecnej polityki azylowej w celu zachowania pierwotnego ducha konwencji genewskiej z 1951 r.;

7.  przypomina Komisji i Radzie, że każde suwerenne państwo ma prawo decydować o statusie migrantów ekonomicznych;

8.  podkreśla potrzebę wyraźnego zapisania w tekście globalnego porozumienia ONZ, że jest to niewiążąca, przeprowadzana przez państwo procedura, która nie może stanowić podstawy do tworzenia prawa międzynarodowego;

9.  zachęca społeczność międzynarodową do podjęcia skutecznych kroków w celu wyeliminowania modelu biznesowego stosowanego przez przemytników poprzez niewprowadzanie obowiązkowej relokacji oraz do zwalczania radykalizacji postaw i przestępczości zorganizowanej;

10.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz sekretarzowi generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.

(1) http://appsso.eurostat.ec.europa.eu/nui/show.do?dataset=migr_asyappctza&lang=en