PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Nikaragui
28.5.2018 - (2018/2711(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Fabio Massimo Castaldo, Ignazio Corrao w imieniu grupy EFDD
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0244/2018
Parlament Europejski,
– uwzględniając oświadczenie ESDZ z dnia 15 maja 2018 r. w sprawie rozpoczęcia dialogu narodowego w Nikaragui,
– uwzględniając oświadczenie delegatury UE w Nikaragui z dnia 20 kwietnia 2018 r. w sprawie sytuacji w tym kraju,
– uwzględniając oświadczenie rzeczniczki ESDZ z dnia 22 kwietnia 2018 r. w sprawie sytuacji w Nikaragui,
– uwzględniając wizytę Międzyamerykańskiej Komisji Praw Człowieka (IACHR) w Nikaragui oraz wstępne uwagi z tej wizyty,
– uwzględniając wstępne sprawozdanie IACHR w sprawie Nikaragui,
– uwzględniając oświadczenia sekretarza generalnego ONZ w sprawie Nikaragui;
– uwzględniając stanowisko sekretarza generalnego Organizacji Państw Amerykańskich (OPA) w sprawie Nikaragui,
– uwzględniając kartę OPA oraz Amerykańską Konwencję Praw Człowieka,
– uwzględniając wnioski Biura Wysokiego Komisarza NZ ds. Praw Człowieka skierowane do władz Nikaragui,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w listopadzie 2016 r. Daniel Ortega po raz trzeci został wybrany na prezydenta Nikaragui; mając na uwadze, że kandydatką na stanowisko wiceprezydenta była jego żona Rosario Murillo;
B. mając na uwadze, że w kwietniu 2018 r. w Nikaragui wybuchły protesty po ogłoszeniu ustawy zwiększającej składki na ubezpieczenia społeczne przy jednoczesnym zmniejszaniu świadczeń emerytalnych; mając na uwadze, że reformę systemu zabezpieczenia społecznego można uznać jedynie za „czubek góry lodowej” coraz dłuższej listy zarzutów pod adresem Ortegi, którego oskarża się o oszustwo wyborcze, zaniedbania w sytuacji klęsk ekologicznych i próby stworzenia dynastii;
C. mając na uwadze, że pokojowe protesty studentów spotkały się z brutalną reakcją rządu i szybko przekształciły się w zamieszki, w których co najmniej 76 osób zginęło, a setki odniosło obrażenia lub zostało aresztowanych;
D. mając na uwadze, że podczas demonstracji rząd zamykał środki masowego przekazu i cenzurował media internetowe w celu zatuszowania protestów;
E. mając na uwadze, że pod wpływem protestów Ortega wycofał się z reformy w dniu 22 kwietnia, a następnie zgodził na podjęcie dialogu narodowego z szeregiem różnych sektorów;
F. mając na uwadze, że mimo zgody prezydenta na rozpoczęcie dialogu nie przerwano protestów, domagając się sprawiedliwości dla zamordowanych, opowiadając za przywróceniem demokracji, pokoju i sprawiedliwości oraz apelując do Ortegi o złożenie rezygnacji;
G. mając na uwadze, że w dniu 17 maja w Managui rozpoczęto za pośrednictwem Konferencji Biskupów Nikaragui dialog narodowy między rządem, sektorem prywatnym, grupami opozycji i organizacjami pozarządowymi;
H. mając na uwadze, że w dniach 17–21 maja wizytę w Nikaragui złożyła IACHR; mając na uwadze, że udokumentowała ona przypadki nielegalnych i arbitralnych aresztowań, stosowania tortur oraz okrutnego, nieludzkiego i poniżającego traktowania, cenzury i ataków na prasę, a także inne formy zastraszania, takie jak groźby, nękanie i prześladowania mające na celu stłumienie protestów i utrudnienie udziału w nich obywateli;
I. mając na uwadze, że dialog narodowy został zawieszony w związku z brakiem porozumienia co do kwestii wymagających przedyskutowania, a w całym kraju nadal dochodzi do gwałtownych starć;
J. mając na uwadze, że prokurator generalny Nikaragui ogłosił wszczęcie formalnego dochodzenia w sprawie ofiar śmiertelnych, a Zgromadzenie Narodowe Nikaragui powołało krajową komisję prawdy w celu zbadania przypadków zgonów i zarzucanych naruszeń praw w czasie protestów; mając na uwadze, że członkowie tej komisji są powiązani z rządem i dotychczas nie podjęli żadnych działań;
1. zdecydowanie potępia niewspółmierne i masowe użycie siły wobec studentów, demonstrantów i dziennikarzy i w efekcie śmierć co najmniej 76 osób oraz arbitralne zatrzymania manifestantów; jednocześnie potępia śmierć dwóch funkcjonariuszy policji i agresję wobec urzędników publicznych; składa kondolencje rodzinom ofiar i życzy wszystkim poszkodowanym szybkiego powrotu do zdrowia;
2. zwraca się do rządu Nikaragui o dopilnowanie, by wobec demonstrantów nie stosowano śmiercionośnej broni, i przypomina, że użycie siły musi być we wszystkich okolicznościach zgodne z zasadami wyjątkowości, legalności, konieczności i proporcjonalności oraz z międzynarodowymi normami dotyczącymi użycia siły przez funkcjonariuszy organów ścigania;
3. wzywa rząd Nikaragui do natychmiastowego zaprzestania brutalnego tłumienia protestów i do podjęcia wszelkich środków niezbędnych do zapewnienia swobodnego i pełnego korzystania z prawa do demonstracji, prawa wolności wypowiedzi, prawa do pokojowego zgromadzania się oraz prawa obywateli do udziału w życiu politycznym;
4. przypomina wszystkim stronom, że przemoc jest nie do przyjęcia oraz że rozbieżności można przełamać jedynie w drodze pluralistycznego dialogu; wzywa wszystkie strony do zachowania powściągliwości, powstrzymania przemocy i dołożenia wszelkich starań, by załagodzić sytuację; wzywa organy państwowe, by powstrzymały się od publicznych oświadczeń, które stygmatyzują demonstrantów, obrońców praw człowieka i dziennikarzy, oraz od wykorzystywania mediów państwowych do prowadzenia kampanii publicznych mogących zachęcać do przemocy;
5. potępia cenzurę stosowaną wobec prasy i mediów internetowych, jak również zastraszanie dziennikarzy i przejawianą wobec nich agresję; ponownie podkreśla, że wolność i niezależność mediów to podstawowe elementy prawa wolności wypowiedzi, które odgrywają istotną rolę w społeczeństwie demokratycznym i jako takie powinny być zawsze przestrzegane;
6. apeluje o stworzenie międzynarodowego mechanizmu w celu zbadania aktów przemocy i przypadków śmierci, do których doszło podczas protestów, z myślą o ustaleniu sprawców i pociągnięciu ich do odpowiedzialności; wzywa do przyznania odszkodowań ofiarom naruszeń praw człowieka;
7. apeluje do rządu Nikaragui o ułatwienie wizyt wszystkich organów ds. praw człowieka systemu międzyamerykańskiego i ONZ, jak również innych odpowiednich podmiotów społeczności międzynarodowej;
8. z zadowoleniem przyjmuje rozpoczęcie dialogu narodowego za pośrednictwem Kościoła katolickiego, lecz wyraża zaniepokojenie, że już teraz znalazł się w impasie z powodu niemożności określenia agendy i że zawieszono rozmowy; przypomina stronom, że dialog narodowy jest jedynym możliwym rozwiązaniem obecnego kryzysu, i wzywa je do zaangażowania się w ten proces w celu osiągnięcia satysfakcjonującego porozumienia;
9. jest głęboko przekonany, że dialog jest jedynym sposobem na pogodzenie aspiracji wszystkich stron i jedynym rozwiązaniem kryzysu, ale uważa, że zakończy się sukcesem, tylko jeżeli będzie pluralistyczny, a wszystkie strony będą działać w dobrej wierze i wykażą się rzeczywistą wolą osiągnięcia porozumienia; popiera pomysł powołania komisji mieszanej w celu doprowadzenia do konsensusu i przezwyciężenia impasu;
10. apeluje do rządu Nikaragui o przyjęcie i wdrożenie zaleceń IACHR oraz o zobowiązanie się do wprowadzenia mechanizmu monitorowania ich stosowania, a także o ustalenie konkretnego harmonogramu następnych wizyt IACHR; zwraca się do władz Nikaragui o ochronę osób, które zeznawały przed IACHR, i o powstrzymanie się od brania na nich odwetu lub zezwalania na działania odwetowe;
11. przypomina, że akty przemocy i ataki na obrońców praw człowieka poważnie osłabiają zasadniczą rolę społeczeństwa i praworządności; przypomina władzom Nikaragui o konieczności dopilnowania, by obrońcy praw człowieka mogli prowadzić legalną działalność bez żadnych ograniczeń i bez obawy przed represjami; w związku z tym wyraża ubolewanie z powodu kampanii zniesławiających wymierzonych w CENIDH (Centro Nicaragüense de Acueductos los Derechos Humanos – Nikaraguańskie Centrum Praw Człowieka) i inne organizacje praw człowieka;
12. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Państw Amerykańskich, Euro-Latynoamerykańskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu, Parlamentowi Ameryki Centralnej, a także rządowi i parlamentowi Republiki Nikaragui.