PROJEKT REZOLUCJI w sprawie kryzysu migracyjnego oraz sytuacji humanitarnej w Wenezueli i na jej granicach
2.7.2018 - (2018/2770(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Elena Valenciano, Francisco Assis, Ramón Jáuregui Atondo w imieniu grupy S&D
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0315/2018
B8-0316/2018
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie kryzysu migracyjnego oraz sytuacji humanitarnej w Wenezueli i na jej granicach
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Wenezueli, w szczególności z dnia 27 lutego 2014 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli[1], z dnia 18 grudnia 2014 r. w sprawie prześladowań demokratycznej opozycji w Wenezueli[2], z dnia 12 marca 2015 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli[3], z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli[4], z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli[5], z dnia 8 lutego 2018 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli[6] oraz z dnia 3 maja 2018 r. w sprawie wyborów w Wenezueli[7],
– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z dnia 26 stycznia 2018 r., 19 kwietnia 2018 r. i 22 maja 2018 r. w sprawie ostatnich wydarzeń w Wenezueli,
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 13 listopada 2017 r. oraz 22 stycznia, 28 maja i 25 czerwca 2018 r.,
– uwzględniając oficjalną misję europejskiego komisarza ds. pomocy humanitarnej i zarządzania kryzysowego Christosa Stylianidesa do Kolumbii w marcu 2018 r.,
– uwzględniając oświadczenie swojego Zespołu ds. Wspierania Demokracji i Koordynacji Wyborów z dnia 23 kwietnia 2018 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych,
– uwzględniając statut rzymski Międzynarodowego Trybunału Karnego,
– uwzględniając oświadczenie prokurator Międzynarodowego Trybunału Karnego Fatou Bensoudy z dnia 8 lutego 2018 r.,
– uwzględniając oświadczenie Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka z dnia 31 marca 2017 r.,
– uwzględniając sprawozdanie Biura Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka zatytułowane „Przypadki łamania i naruszania praw człowieka w kontekście protestów w Boliwariańskiej Republice Wenezueli” z dnia 22 czerwca 2018 r.,
– uwzględniając wspólne oświadczenie z dnia 28 kwietnia 2017 r. specjalnej sprawozdawczyni ONZ ds. pozasądowych, doraźnych i arbitralnych egzekucji, specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. prawa do wolności pokojowego zgromadzania się i zrzeszania się, specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. obrońców praw człowieka oraz Grupy Roboczej ONZ ds. Arbitralnych Zatrzymań,
– uwzględniając oświadczenie przywódców państw grupy G-7 z dnia 23 maja 2018 r.,
– uwzględniając deklaracje Grupy z Limy z dnia 23 stycznia 2018 r., 14 lutego 2018 r., 21 maja 2018 r. i 2 czerwca 2018 r.,
– uwzględniając deklarację Organizacji Państw Amerykańskich (OPA) z dnia 20 kwietnia 2018 r. w sprawie pogarszającej się sytuacji humanitarnej w Wenezueli,
– uwzględniając sprawozdanie opublikowane w dniu 12 lutego 2018 r. przez Międzyamerykańską Komisję Praw Człowieka (IACHR), zatytułowane „Instytucje demokratyczne, państwo prawa i prawa człowieka w Wenezueli”, oraz rezolucję IACHR z dnia 14 marca 2018 r.,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że sytuacja w zakresie praw człowieka, demokracji i praworządności w Wenezueli stale się pogarsza; mając na uwadze, że coraz więcej osób opuszcza Wenezuelę z różnych powodów, między innymi takich, jak: brak bezpieczeństwa, przemoc, łamanie praw człowieka i pogarszanie się stanu praworządności, brak żywności, leków lub dostępu do podstawowych usług socjalnych, utrata dochodów i rosnące ubóstwo;
B. mając na uwadze, że według Biura Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka (OHCHR) 87 % ludności Wenezueli żyje w ubóstwie, a poziom skrajnego ubóstwa wynosi 61,2 %; mając na uwadze, że śmiertelność okołoporodowa matek wzrosła o 60 %, zaś wśród niemowląt o 30 %, a w kraju brakuje 80 % podstawowego wyposażenia i sprzętu medycznego; mając na uwadze, że w 2017 r. liczba zachorowań na malarię wzrosła o 69 % w porównaniu z rokiem poprzednim, co według WHO stanowi największy wzrost na świecie; mając na uwadze, że inne choroby, takie jak gruźlica i odra, wkrótce przejdą w stan epidemii; mając na uwadze, że pomimo alarmujących liczb rząd Wenezueli nadal zaprzecza istnieniu kryzysu humanitarnego i odrzuca pomoc międzynarodową;
C. mając na uwadze znaczne pogorszenie się sytuacji gospodarczej; mając na uwadze, że Międzynarodowy Fundusz Walutowy zakłada wzrost hiperinflacji w Wenezueli do poziomu 13 000 % w 2018 r. z poziomu szacowanego w 2017 r. na 2400 %, co spowoduje wzrost cen średnio o prawie 1,5 % na godzinę;
D. mając na uwadze, że w sprawozdaniu OHCHR opublikowanym w dniu 22 czerwca 2018 r. podkreślono, iż władze Wenezueli nie pociągnęły do odpowiedzialności sprawców poważnych naruszeń praw człowieka, w tym zabójstw, użycia nadmiernej siły wobec demonstrantów, arbitralnych zatrzymań, złego traktowania i tortur; mając na uwadze, że powszechna wydaje się również bezkarność funkcjonariuszy sił bezpieczeństwa podejrzanych o pozasądowe zabójstwa demonstrantów; mając na uwadze, że ustalenia te świadczą o dalszej eskalacji napięć w kraju;
E. mając na uwadze, że obecny kryzys spowodowany działalnością człowieka w Wenezueli, we wszystkich jego niezliczonych aspektach, skutkuje największymi w historii przesiedleniami ludności w regionie; mając na uwadze, że zgodnie z zachowawczymi danymi rządowymi przedstawionymi przez Międzynarodową Organizację ds. Migracji (IOM) od 2014 r. z kraju wyjechało ponad dwa miliony obywateli Wenezueli, z czego prawie milion w latach 2015–2017; mając na uwadze, że zdecydowana większość Wenezuelczyków, którzy uciekli z kraju – 84 % według IOM – przeniosła się do innych krajów Ameryki Łacińskiej;
F. mając na uwadze, że według IOM największa liczba Wenezuelczyków zamieszkuje w Kolumbii – na jej terytorium mieszka ponad 820 tys. obywateli Wenezueli, w Peru blisko 350 tys., w Argentynie 95 tys., a w Brazylii 50 tys.; mając na uwadze, że 520 tys. Wenezuelczyków w Ameryce Łacińskiej skorzystało z alternatywnych legalnych form pobytu; mając na uwadze, że ponad 280 tys. Wenezuelczyków złożyło wniosek o nadanie statusu uchodźcy w różnych krajach świata; mając na uwadze, że szacuje się, iż ponad 60 % Wenezuelczyków nadal znajduje się w nieuregulowanej sytuacji; mając na uwadze rosnące znaczenie szlaków morskich, w szczególności prowadzących na wyspy karaibskie, takie jak Aruba, Curaçao, Bonaire, Trynidad i Tobago; mając na uwadze, że państwom przyjmującym coraz trudniej jest zapewniać pomoc nowo przybyłym;
G. mając na uwadze, że UNHCR wystosowało dodatkowy apel o 46,1 mln USD na pokrycie wstępnych wydatków dziewięciu operacji UNHCR, ze szczególnym uwzględnieniem głównych krajów przyjmujących: Brazylii, Kolumbii, Kostaryki, Ekwadoru, Meksyku, Panamy, Peru i Południowych Karaibów; mając na uwadze, że apel ten obejmuje również interwencje w Wenezueli; mając na uwadze, że do dnia 13 czerwca 2018 r. wypłacono jedynie 44 % tej kwoty (20,5 mln USD), co oznacza, że luka w finansowaniu wynosi obecnie 56 %;
H. mając na uwadze, że w dniu 7 czerwca 2018 r. Komisja zapowiedziała pakiet 35,1 mln EUR na pomoc nadzwyczajną i pomoc rozwojową w celu wsparcia ludności Wenezueli i krajów sąsiadujących dotkniętych kryzysem; mając na uwadze, że ten wkład finansowy zostanie dodany do 37 mln EUR, które UE już przeznaczyła na projekty pomocy i współpracy humanitarnej w tym kraju;
I. mając na uwadze, że wybory przeprowadzone w Wenezueli dnia 20 maja 2018 r. nie były ani wolne, ani uczciwe, a ich wynik nie jest wiarygodny, gdyż ich przebieg nie zapewnił niezbędnych gwarancji pluralistycznego i demokratycznego charakteru tych wyborów;
J. mając na uwadze, że każdego miesiąca ponad 12 tys. Wenezuelczyków wjeżdża do brazylijskiego stanu Roraima, z czego około 2700 pozostaje w mieście Boa Vista; mając na uwadze, że Wenezuelczycy stanowią już ponad 7 % ludności tego miasta, a przy obecnym tempie do końca roku zamieszka tam ponad 60 tys. Wenezuelczyków; mając na uwadze, że ten napływ demograficzny wywiera ogromną presję na służby publiczne miasta, a mianowicie na zdrowie publiczne i edukację; mając na uwadze, że Roraima jest jednym z najbiedniejszych stanów Brazylii, z mało pojemnym rynkiem pracy i słabą gospodarką, co stanowi kolejną przeszkodę w integracji migrantów i uchodźców;
K. mając na uwadze, że w dniach 25–30 czerwca 2018 r. Parlament wysłał delegację ad hoc na granice Wenezueli z Kolumbią i Brazylią, aby dokonać oceny skutków kryzysu w terenie;
1. wyraża solidarność z obywatelami Wenezueli, którzy zmuszeni byli do opuszczenia swojego kraju z powodu braku usług opieki zdrowotnej, lekarstw i żywności; jest również głęboko zaniepokojony katastrofalną sytuacją humanitarną w Wenezueli, która doprowadziła do bezprecedensowego napływu uchodźców do sąsiednich krajów i poza ich granice;
2. apeluje o bezzwłoczne uzgodnienie planu dostępu pomocy humanitarnej dla tego kraju i wzywa władze wenezuelskie, by pilnie umożliwiły swobodne niesienie pomocy humanitarnej w kraju oraz zapewniły dostęp organizacjom międzynarodowym pragnącym udzielić społeczeństwu pomocy; apeluje o szybką reakcję, aby zapobiec niedożywieniu wśród grup znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji;
3. uznaje i pochwala znaczenie środków przyjętych przez szereg krajów w regionie w celu zaradzenia tej sytuacji, w szczególności uregulowanie statusu migrantów poprzez wizy i tymczasowe zezwolenia na pobyt, oraz uznawanie uchodźców na mocy Deklaracji z Kartageny w sprawie uchodźców z 1984 r.; wzywa państwa członkowskie UE do podjęcia natychmiastowych i zorientowanych na ochronę działań wobec wenezuelskich migrantów lub uchodźców na ich terytorium, takich jak wizy humanitarne, specjalne warunki pobytu lub inne regionalne ramy migracyjne, wraz z odpowiednimi gwarancjami ochrony;
4. wzywa społeczność międzynarodową do ustanowienia skoordynowanej, kompleksowej i regionalnej reakcji na kryzys oraz do zwiększenia pomocy finansowej i materialnej dla krajów-beneficjentów poprzez wypełnienie swoich zobowiązań; przypomina, że po dodatkowym apelu UNHCR brakuje jeszcze 25,6 mln USD;
5. wzywa UE do kontynuowania wsparcia finansowego oraz do zwiększenia go w razie potrzeby w związku z pogarszającą się sytuacją i jej wpływem na przepływ uchodźców;
6. powtarza, że obecny kryzys humanitarny wynika z kryzysu politycznego; przypomina, że jedyną drogą wyjścia z kryzysu jest dialog i negocjacje; wyraża poparcie dla wynegocjowanego rozwiązania politycznego, które postrzega jako jedyny sposób na osiągnięcie trwałej stabilności w kraju oraz umożliwienie mu rozwiązania głębokiego kryzysu i zaspokojenia najpilniejszych potrzeb ludności;
7. wzywa Europejską Służbę Działań Zewnętrznych, aby dołożyła wszelkich starań w celu ułatwienia międzynarodowych wysiłków mediacyjnych niezbędnych do nawiązania realnego dialogu politycznego;
8. apeluje do władz Wenezueli o natychmiastowe położenie kresu wszelkim przypadkom łamania praw człowieka – dotyczących również ludności cywilnej – oraz o pełne respektowanie wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności, w tym wolności słowa, wolności prasy i wolności zgromadzeń; wzywa władze Wenezueli, aby przywróciły porządek demokratyczny, który jest niezbędnym warunkiem zakończenia pogłębiającego się kryzysu;
9. wzywa do przeprowadzenia nowych wyborów prezydenckich zgodnie z uznanymi międzynarodowymi standardami demokratycznymi i wenezuelskim porządkiem konstytucyjnym; przypomina o konieczności poszanowania wszystkich demokratycznie wybranych instytucji, zwłaszcza Zgromadzenia Narodowego, uwolnienia wszystkich więźniów politycznych oraz przestrzegania zasad demokracji, praworządności i praw człowieka;
10. zwraca uwagę, że celem zwołania nowych wyborów musi być ponowne wybranie głównych instytucji kraju, tj. Prezydenta i Zgromadzenia Narodowego; przypomina, że warunki tych wyborów powinny zostać uzgodnione między rządem a opozycją w przejrzystych, równych i sprawiedliwych ramach, umożliwiających międzynarodową obserwację, bez ograniczeń dla partii politycznych i kandydatów oraz przy pełnym poszanowaniu praw politycznych wszystkich Wenezuelczyków;
11. popiera apel Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka o powołanie komisji śledczej ds. zbadania sytuacji w Wenezueli oraz o pogłębienie zaangażowania MTK; wzywa UE do odgrywania aktywnej roli w tym zakresie;
12. ponawia apel, by jak najszybciej wysłać do Wenezueli delegację Parlamentu Europejskiego, która poprowadzi dialog ze wszystkimi stronami konfliktu;
13. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii ds. polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, rządowi i Zgromadzeniu Narodowemu Boliwariańskiej Republiki Wenezueli, rządowi i Kongresowi Republiki Kolumbii, Euro-Latynoamerykańskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu oraz sekretarzowi generalnemu Organizacji Państw Amerykańskich.
- [1] Dz.U. C 285 z 29.8.2017, s. 145.
- [2] Dz.U. C 294 z 12.8.2016, s. 21.
- [3] Dz.U. C 316 z 30.8.2016, s. 190.
- [4] Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0269.
- [5] Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0200.
- [6] Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0041.
- [7] Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0199.