PROJEKT REZOLUCJI w sprawie groźby zniszczenia Chan el Ahmar oraz innych osad beduińskich
11.9.2018 - (2018/2849(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Ivo Vajgl w imieniu grupy ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0384/2018
B8-0385/2018
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie groźby zniszczenia Chan el Ahmar oraz innych osad beduińskich
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie konfliktu izraelsko-palestyńskiego,
– uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federiki Mogherini z dnia 7 września 2018 r. w sprawie niedawnych wydarzeń w kwestii planowanej rozbiórki Chan el Ahmar,
– uwzględniając wspólne oświadczenie Francji, Niemiec, Włoch, Hiszpanii i Zjednoczonego Królestwa z dnia 10 września 2018 r. w sprawie Chan el Ahmar,
– uwzględniając IV konwencję genewską z 1949 r.,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w dniu 5 września 2018 r. Sąd Najwyższy Izraela odrzucił petycje mieszkańców Chan el Ahmar, palestyńskiej osady beduińskiej położonej w strefie C na okupowanym Zachodnim Brzegu Jordanu, zezwalając władzom izraelskim na przystąpienie do realizacji nakazu wyburzenia osady począwszy od dnia 12 września 2018 r.;
B. mając na uwadze, że Chan el Ahmar znajduje się na terenie korytarza E1 na okupowanym Zachodnim Brzegu Jordanu; mając na uwadze, że zachowanie obecnego stanu rzeczy na tym obszarze ma podstawowe znaczenie dla możliwości wypracowania rozwiązania dwupaństwowego oraz stworzenia w przyszłości zdolnego do samostanowienia państwa palestyńskiego sąsiadującego z Izraelem;
C. mając na uwadze, że Parlament przy wielu okazjach wyraził sprzeciw wobec wszelkich działań, które zagrażają wykonalności rozwiązania dwupaństwowego i wezwał obie strony, by za pośrednictwem prowadzonej polityki i podejmowanych działań wykazały rzeczywiste zaangażowanie na rzecz wypracowania takiego rozwiązania w celu odbudowania zaufania;
D. mając na uwadze, że władze izraelskie są zdania, iż lokalizacja Chan el Ahmar w pobliżu autostrady nr 1 stwarza bezpośrednie zagrożenie dla ludności osady i użytkowników autostrady oraz że bezskutecznie próbują one ustalić z mieszkańcami plan przesiedlenia;
E. mając na uwadze, że na mocy IV konwencji genewskiej przymusowe przesiedlenia są zakazane, o ile nie wymagają ich bezpieczeństwo ludności lub nadrzędne interesy wojskowe; mając na uwadze, że osoby przesiedlone muszą w takich sytuacjach zostać przeniesione z powrotem do domów po zakończeniu działań wojennych na danym obszarze;
F. mając na uwadze, że poza Chan el Ahmar mieszkańcy szeregu innych osad beduińskich żyją w ciągłym zagrożeniu zniszczenia ich domostw lub ewakuacji, zarówno na pustyni Negew, jak i w strefie C okupowanego Zachodniego Brzegu Jordanu, co jest konsekwencją polityki obecnego rządu izraelskiego wobec tych społeczności;
1. dołącza do apelu skierowanego przez wysoką przedstawiciel, Francję, Niemcy, Włochy, Hiszpanię i Zjednoczone Królestwo do rządu izraelskiego, aby zarzucić realizację planu przesiedlenia, który doprowadzi do rozbiórki osady i przymusowego przeniesienia ludności w inne miejsce; uważa, że szczególnie istotne jest, aby UE nadal zajmowała w tej sprawie spójne stanowisko;
2. zwraca się do władz izraelskich, aby, podejmując ostateczną decyzję, uwzględniły nie tylko kwestie bezpieczeństwa i względy gospodarcze uzasadniające proponowany przez nie plan przesiedlenia, ale również newralgiczne położenie osady; przypomina, że sektor C ma strategiczne znaczenie dla utrzymania przyszłego państwa palestyńskiego w bezpośrednim sąsiedztwie;
3. jest w związku z tym zdania, że rozbiórka osady w poważnym stopniu zagrozi wykonalności rozwiązania dwupaństwowego i podważy szanse na pokój; podkreśla zatem, że ochrona i możliwość zrealizowania rozwiązania dwupaństwowego musi być głównym priorytetem polityki i działań Unii Europejskiej w odniesieniu do konfliktu izraelsko-palestyńskiego oraz procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie;
4. podkreśla, że Palestyńska Władza Narodowa oświadczyła już, iż odwoła się od wyroku Sądu Najwyższego z myślą o uznaniu, że rozbiórka Chan el Ahmar i przymusowe przesiedlenie ludności osady stanowią naruszenie międzynarodowego prawa humanitarnego;
5. wzywa wysoką przedstawiciel, by – na wypadek gdyby rozbiórka osady i przesiedlenie jej ludności doszły jednak do skutku – zażądała od Izraela pełnego odszkodowania za zniszczenie infrastruktury sfinansowanej przez UE;
6. wzywa rząd izraelski, by niezwłocznie położył kres polityce polegającej na grożeniu zniszczeniem i wyeksmitowaniem społeczności beduińskich zamieszkujących pustynię Negew oraz strefę C na okupowanym Zachodnim Brzegu Jordanu;
7. przypomina Izraelowi jako okupantowi o jego zobowiązaniach wobec ludności palestyńskiej pozostającej pod jego okupacją od 1967 r., wynikających z IV konwencji genewskiej; podkreśla, że naruszenie tych zobowiązań stanowi poważną zbrodnię na mocy międzynarodowego prawa humanitarnego;
8. ponownie wyraża zdecydowane poparcie dla rozwiązania dwupaństwowego w granicach z 1967 r. zakładającego istnienie bezpiecznego państwa Izrael i niepodległego, demokratycznego i zdolnego do samostanowienia państwa palestyńskiego, posiadających wspólną stolicę w Jerozolimie i współistniejących w pokoju i poczuciu bezpieczeństwa w oparciu o prawo do samostanowienia oraz przy pełnym poszanowaniu prawa międzynarodowego; potępia wszelkie jednostronne decyzje i działania, które mogłyby podważyć perspektywy wypracowania takiego rozwiązania;
9. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, specjalnemu przedstawicielowi UE ds. procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie, rządom i parlamentom państw członkowskich, Sekretarzowi Generalnemu ONZ, specjalnemu koordynatorowi ONZ ds. procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie, Knesetowi i rządowi Izraela, prezydentowi Palestyńskiej Władzy Narodowej i Palestyńskiej Radzie Legislacyjnej.