ΠΡΟΤΑΣΗ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ σχετικά με τη συμβολή της ΕΕ στο δεσμευτικού χαρακτήρα μέσο του ΟΗΕ σχετικά με τις διεθνικές εταιρείες και λοιπές επιχειρήσεις που έχουν διεθνικά χαρακτηριστικά όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα
1.10.2018 - (2018/2763(RSP))
σύμφωνα με το άρθρο 128 παράγραφος 5 του Κανονισμού
Linda McAvan εξ ονόματος της Επιτροπής Ανάπτυξης
B8‑0443/2018
Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τη συμβολή της ΕΕ στο δεσμευτικού χαρακτήρα μέσο του ΟΗΕ σχετικά με τις διεθνικές εταιρείες και λοιπές επιχειρήσεις που έχουν διεθνικά χαρακτηριστικά όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,
– έχοντας υπόψη τα άρθρα 2, 3, 21 και 23 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ),
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 5ης Ιουλίου 2016 σχετικά με την εφαρμογή των συστάσεων του 2010 του Κοινοβουλίου για τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά πρότυπα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την εταιρική κοινωνική ευθύνη[1],
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 30ής Μαΐου 2018 σχετικά με την ετήσια έκθεση για την εφαρμογή της κοινής εμπορικής πολιτικής[2],
– έχοντας υπόψη τα άρθρα 207 και 208 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ),
– έχοντας υπόψη το στρατηγικό πλαίσιο της ΕΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία, όπως εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων στις 25 Ιουνίου 2012, και το σχέδιο δράσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία για την περίοδο 2015-2019, το οποίο εγκρίθηκε από το Συμβούλιο στις 20 Ιουλίου 2015,
– έχοντας υπόψη τις κατευθυντήριες αρχές του ΟΗΕ για τις επιχειρήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι οποίες εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στο ψήφισμά του 17/4 της 16ης Ιουνίου 2011,
– έχοντας υπόψη τη στρατηγική της Επιτροπής «Εμπόριο για Όλους»,
– έχοντας υπόψη τις τομεακές οδηγίες της Επιτροπής σχετικά με την εφαρμογή των κατευθυντήριων αρχών του ΟΗΕ[3],
– έχοντας υπόψη το έγγραφο εργασίας των υπηρεσιών της Επιτροπής της 14ης Ιουλίου 2015 σχετικά με την πορεία της εφαρμογής των κατευθυντήριων αρχών των Ηνωμένων Εθνών για τις επιχειρήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα (SWD(2015)0144),
– έχοντας υπόψη τη γνωμοδότηση του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (FRA) με τίτλο «Βελτίωση της πρόσβασης σε μέσα προσφυγής στον τομέα των επιχειρήσεων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε επίπεδο ΕΕ»[4],
– έχοντας υπόψη το ψήφισμα 26/9 του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ της 26ης Ιουνίου 2014, με το οποίο αποφασίστηκε η δημιουργία ανοικτής διακυβερνητικής ομάδας εργασίας για τις διεθνικές εταιρείες και άλλες επιχειρήσεις όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, η οποία έχει ως εντολή να αναπτύξει ένα νομικά δεσμευτικό μέσο στο διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τη ρύθμιση των δραστηριοτήτων των διεθνικών εταιρειών και λοιπών επιχειρήσεων,
– έχοντας υπόψη το Γενικό Σχόλιο αριθ. 24 (2017) της Επιτροπής του ΟΗΕ για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Μορφωτικά Δικαιώματα (CESCR) σχετικά με τις υποχρεώσεις των κρατών βάσει του Διεθνούς Συμφώνου για τα οικονομικά, κοινωνικά και μορφωτικά δικαιώματα στο πλαίσιο επιχειρηματικών δραστηριοτήτων (E/C.12/GC/24),
– έχοντας υπόψη τις αρχές του Μάαστριχτ για τις εξωεδαφικές υποχρεώσεις των κρατών στον τομέα των οικονομικών, κοινωνικών και μορφωτικών δικαιωμάτων[5],
– έχοντας υπόψη το Παγκόσμιο Σύμφωνο του ΟΗΕ[6],
– έχοντας υπόψη τις κατευθυντήριες γραμμές του ΟΟΣΑ για τις πολυεθνικές επιχειρήσεις,
– έχοντας υπόψη την τριμερή δήλωση αρχών της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για τις πολυεθνικές επιχειρήσεις και την κοινωνική πολιτική, που αναθεωρήθηκε το 2017,
– έχοντας υπόψη τις κατευθυντήριες γραμμές του ΟΟΣΑ σχετικά με τη δέουσα επιμέλεια για τον τομέα ένδυσης και υπόδησης,
– έχοντας υπόψη τις αρχές για τα δικαιώματα των παιδιών και τις επιχειρήσεις που καταρτίστηκαν από τη UNICEF,
– έχοντας υπόψη τα συμπεράσματα του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2016 σχετικά με τις επιχειρήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα,
– έχοντας υπόψη το πρότυπο καθοδήγησης για την κοινωνική ευθύνη ISO 26000,
– έχοντας υπόψη τις κατευθυντήριες γραμμές του ΟΟΣΑ σχετικά με τη δέουσα επιμέλεια για την υπεύθυνη επιχειρηματική συμπεριφορά,
– έχοντας υπόψη τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις[7],
– έχοντας υπόψη την οδηγία 2014/95/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2014, για την τροποποίηση της οδηγίας 2013/34/ΕΕ όσον αφορά τη δημοσιοποίηση μη χρηματοοικονομικών πληροφοριών και πληροφοριών για την πολυμορφία από ορισμένες μεγάλες επιχειρήσεις και ομίλους[8],
– έχοντας υπόψη τον κανονισμό (ΕΕ) 2017/821 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 2017, για τον προσδιορισμό υποχρεώσεων δέουσας επιμέλειας στην αλυσίδα εφοδιασμού των ενωσιακών εισαγωγέων κασσιτέρου, τανταλίου και βολφραμίου, των μεταλλευμάτων τους, καθώς και χρυσού, που προέρχονται από περιοχές συγκρούσεων και υψηλού κινδύνου[9],
– έχοντας υπόψη τη σύσταση του Συμβουλίου της Ευρώπης προς τα κράτη μέλη σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις επιχειρήσεις, η οποία εγκρίθηκε στις 2 Μαρτίου 2016,
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 13ης Μαρτίου 2018 σχετικά με την ισότητα των φύλων στις εμπορικές συμφωνίες της ΕΕ[10],
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 13ης Δεκεμβρίου 2017 σχετικά με την ετήσια έκθεση του 2016 για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία στον κόσμο και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα αυτόν[11],
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 16ης Νοεμβρίου 2017 σχετικά με τη στρατηγική ΕΕ-Αφρικής: μία ώθηση για την ανάπτυξη[12],
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 27ης Απριλίου 2017 σχετικά με την εμβληματική πρωτοβουλία της ΕΕ στον τομέα της ένδυσης[13],
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του, της 14ης Φεβρουαρίου 2017, σχετικά με την αναθεώρηση της Ευρωπαϊκής Κοινής Αντίληψης για την ανάπτυξη[14],
– έχοντας υπόψη την έκθεσή του σχετικά με τον αντίκτυπο του διεθνούς εμπορίου και των εμπορικών πολιτικών της ΕΕ στις παγκόσμιες αλυσίδες αξίας[15],
– έχοντας υπόψη τον κανονισμό (ΕE) αριθ. 995/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Οκτωβρίου 2010, για τη θέσπιση των υποχρεώσεων των φορέων εκμετάλλευσης που διαθέτουν ξυλεία και προϊόντα ξυλείας στην αγορά[16],
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 25ης Νοεμβρίου 2010 σχετικά με την εταιρική κοινωνική ευθύνη σε διεθνείς εμπορικές συμφωνίες[17],
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του, της 14ης Δεκεμβρίου 2016, σχετικά με την ετήσια έκθεση του 2015 για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία ανά τον κόσμο και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί του θέματος[18],
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 22ας Νοεμβρίου 2016 σχετικά με την αύξηση της αποτελεσματικότητας της αναπτυξιακής συνεργασίας[19],
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 25ης Οκτωβρίου 2016 σχετικά με την εταιρική ευθύνη για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε τρίτες χώρες[20],
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 5ης Ιουλίου 2016 σχετικά με την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων στο πλαίσιο των εξωτερικών σχέσεων της ΕΕ[21],
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του, της 14ης Απριλίου 2016, για τον ιδιωτικό τομέα και την ανάπτυξη[22],
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του, της 17ης Δεκεμβρίου 2015, σχετικά με την ετήσια έκθεση του 2014 για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία στον κόσμο και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πεδίο αυτό[23],
– έχοντας υπόψη τη μελέτη που ανατέθηκε από την Υποεπιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σχετικά με την εφαρμογή των κατευθυντήριων αρχών του ΟΗΕ για τις επιχειρήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα[24],
– έχοντας υπόψη τις ερωτήσεις προς την Αντιπρόεδρο της Επιτροπής / Ύπατη Εκπρόσωπο της Ένωσης για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας, την Επιτροπή και το Συμβούλιο σχετικά με τη συμβολή της ΕΕ στο δεσμευτικού χαρακτήρα μέσο του ΟΗΕ σχετικά με τις διεθνικές εταιρείες και λοιπές επιχειρήσεις που έχουν διεθνικά χαρακτηριστικά όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα (O-000074/2018 – B8‑0402/2018, O-000075/2018 – B8-0403/2018 και O-000078/2018 – B8‑0404/2018),
– έχοντας υπόψη την πρόταση ψηφίσματος της Επιτροπής Ανάπτυξης,
– έχοντας υπόψη το άρθρο 128 παράγραφος 5 και το άρθρο 123 παράγραφος 2 του Κανονισμού του,
Α. λαμβάνοντας υπόψη ότι η ΕΕ βασίζεται στις αξίες του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου, καθώς και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων· λαμβάνοντας υπόψη ότι η δράση της σε διεθνές επίπεδο (μεταξύ άλλων οι πολιτικές της για την ανάπτυξη και το εμπόριο) πρέπει να έχει ως πυξίδα τις αρχές αυτές και να συνάδει με την αρχή της συνοχής της αναπτυξιακής πολιτικής (ΣΑΠ), όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 208 της Συνθήκης της Λισαβόνας· λαμβάνοντας υπόψη ότι, σύμφωνα με το άρθρο 208 της ΣΛΕΕ, η αρχή της ΣΑΠ πρέπει να τηρείται σε όλες τις εξωτερικές δράσεις της ΕΕ·
Β. λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι τόσο κανονιστική όσο και οικονομική δύναμη· λαμβάνοντας υπόψη ότι πρέπει, συνεπώς, να εδραιωθεί ως επικεφαλής όσον αφορά τη διάδοση ορθών πρακτικών και την εκπόνηση διεθνών προτύπων·
Γ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η εφαρμογή του Θεματολογίου του 2030 συνεπάγεται ότι η οικονομική ανάπτυξη συμβαδίζει με την κοινωνική δικαιοσύνη, τη χρηστή διακυβέρνηση και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών δικαιωμάτων και του δικαιώματος στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ελευθερία για όλους, καθώς και με υψηλά εργασιακά και περιβαλλοντικά πρότυπα· λαμβάνοντας υπόψη ότι η βιώσιμη ανάπτυξη, το εμπόριο και τα ανθρώπινα δικαιώματα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και μπορούν να αλληλοενισχύονται·
Δ. λαμβάνοντας υπόψη ότι επιφορτισμένα με τις υποχρεώσεις που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι κυρίως τα κράτη· λαμβάνοντας υπόψη ότι, παρόλο που τα κράτη δεν ευθύνονται τα ίδια για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από ιδιωτικούς φορείς, ενδέχεται να παραβιάζουν τις διεθνείς υποχρεώσεις τους στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όταν οι παραβιάσεις αυτές μπορούν να τους καταλογιστούν ή όταν παραλείπουν να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα δέουσας επιμέλειας για την πρόληψη, τη διερεύνηση, την τιμωρία και την έννομη προστασία απέναντι σε έκνομες ενέργειες ιδιωτικών φορέων· λαμβάνοντας υπόψη ότι τα κράτη έχουν σε γενικές γραμμές τη διακριτική ευχέρεια να αποφασίζουν ποια μέτρα θα λάβουν, αξιοποιώντας πολιτικές, νομοθεσία, κανονισμούς και αποφάσεις·
Ε. λαμβάνοντας υπόψη ότι η δέουσα επιμέλεια είναι μια έννοια που συμπεριλαμβάνεται στις κατευθυντήριες αρχές του ΟΟΣΑ για τις πολυεθνικές επιχειρήσεις[25]·
ΣΤ. λαμβάνοντας υπόψη ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα στην επικράτειά τους και/ή στη δικαιοδοσία τους· λαμβάνοντας υπόψη ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει να καταστήσουν σαφές ότι η υποχρέωση προστασίας συνεπάγεται ρύθμιση ώστε να διασφαλίζεται ότι όλες οι επιχειρήσεις που εδρεύουν στην επικράτειά τους και/ή στη δικαιοδοσία τους σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλες τις δραστηριότητές τους, μεταξύ άλλων μέσω των θυγατρικών τους και των ελεγχόμενων εταιρειών και οντοτήτων στην αλυσίδα εφοδιασμού τους παγκοσμίως·
Ζ. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι κατευθυντήριες αρχές του ΟΗΕ για τις επιχειρήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που εγκρίθηκαν ομόφωνα στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξακολουθούν να αποτελούν το επίσημο πλαίσιο για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του κινδύνου αρνητικών επιπτώσεων στα ανθρώπινα δικαιώματα σε σχέση με επιχειρηματική δραστηριότητα, και λαμβάνοντας υπόψη ότι η μελέτη του 2017 που ανατέθηκε από την Υποεπιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σχετικά με την εφαρμογή των κατευθυντήριων αρχών του ΟΗΕ για τις επιχειρήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα καταδεικνύει σαφώς ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ είναι τα πλέον προηγμένα σε παγκόσμιο επίπεδο στην εφαρμογή των κατευθυντήριων αρχών του ΟΗΕ και διαθέτουν τον μεγαλύτερο αριθμό εθνικών σχεδίων δράσης που έχουν εγκριθεί ή βρίσκονται σε εξέλιξη·
Η. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι κατευθυντήριες αρχές του ΟΗΕ ισχύουν για όλα τα κράτη και όλες τις επιχειρήσεις, διεθνικές και άλλες, ανεξαρτήτως μεγέθους, τομέα, τόπου εγκατάστασης, ιδιοκτησίας και δομής, και βασίζονται στους τρεις πυλώνες του πλαισίου του ΟΗΕ «προστασία-σεβασμός-επανόρθωση», δηλαδή: 1) στο καθήκον του κράτους να προστατεύει από παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τρίτους, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων· 2) στην εταιρική ευθύνη περί σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων· και 3) στην καλύτερη πρόσβαση των θυμάτων σε αποτελεσματικά μέσα έννομης προστασίας, τόσο δικαστικά όσο και εξωδικαστικά· τονίζει ότι παρόλο που οι κατευθυντήριες αρχές του ΟΗΕ δεν είναι νομικά δεσμευτικές, αναγνωρίζονται και υποστηρίζονται ευρέως, και αποτελούν τη βάση για προσεγγίσεις πολιτικής απέναντι στις επιχειρήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα διεθνώς, όπως επίσης και για την αναγνώριση των υφιστάμενων υποχρεώσεων των κρατών να σέβονται, να προστατεύουν και να τηρούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες, για τον ρόλο των επιχειρήσεων ως εξειδικευμένων οργάνων της κοινωνίας που εκτελούν εξειδικευμένες λειτουργίες οι οποίες απαιτούνται για την τήρηση όλων των ισχυόντων νόμων και για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και για την ανάγκη συνδυασμού των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων με κατάλληλα και αποτελεσματικά μέσα προσφυγής σε περίπτωση παραβίασης· λαμβάνοντας υπόψη ότι, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, όπου εφαρμόζονται οι κατευθυντήριες αρχές του ΟΗΕ μειώνονται τα περιστατικά παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που σχετίζονται με εταιρείες·
Θ. λαμβάνοντας υπόψη ότι το Παγκόσμιο Σύμφωνο του ΟΗΕ καλεί τις επιχειρήσεις να ενστερνιστούν, να υποστηρίξουν και να εφαρμόσουν, στη σφαίρα επιρροής τους, μια δέσμη θεμελιωδών αξιών όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα εργασιακά πρότυπα, το περιβάλλον και την καταπολέμηση της διαφθοράς, καθώς και να δεσμευτούν για την τήρηση αυτών των αξιών και την ενσωμάτωσή τους στις επιχειρηματικές δραστηριότητές τους σε εθελοντική βάση·
Ι. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι εταιρείες συγκαταλέγονται στους σημαντικότερους παράγοντες της οικονομικής παγκοσμιοποίησης, των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών και του διεθνούς εμπορίου και πρέπει να τηρούν όλες τις ισχύουσες και εφαρμοστέες νομοθετικές διατάξεις και τις ισχύουσες Συνθήκες και να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα· λαμβάνοντας υπόψη ότι οι επιχειρήσεις αυτές, καθώς και οι εθνικές εταιρείες, ενδέχεται κάποιες φορές να προκαλούν ή να συμβάλλουν σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να θίγουν τα δικαιώματα ευπαθών ομάδων, όπως των μειονοτήτων, των αυτόχθονων πληθυσμών, των γυναικών και των παιδιών, ή να συμβάλλουν σε περιβαλλοντικά προβλήματα· λαμβάνοντας υπόψη ότι μπορεί επίσης να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην παροχή θετικών κινήτρων για την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας, των περιβαλλοντικών προτύπων και της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης·
ΙΑ. λαμβάνοντας υπόψη ότι υπάρχει ασυμμετρία μεταξύ των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων των διεθνικών εταιρειών, ιδίως στις συμφωνίες για την προστασία των επενδύσεων, όπου εκχωρούνται στους επενδυτές ευρεία δικαιώματα, όπως «δίκαιη και ισότιμη μεταχείριση», τα οποία δεν συνοδεύονται απαραίτητα από δεσμευτικές και εκτελεστές υποχρεώσεις όσον αφορά τη συμμόρφωση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την εργατική και περιβαλλοντική νομοθεσία σε ολόκληρη την αλυσίδα εφοδιασμού·
ΙΒ. λαμβάνοντας υπόψη ότι αναγνωρίζεται ο μακροπρόθεσμος θετικός αντίκτυπος που έχουν στα ανθρώπινα δικαιώματα η δραστηριοποίηση σε παγκόσμια κλίμακα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων και το καλό παράδειγμα που δίνει η χωρίς διακρίσεις εταιρική νοοτροπία τους·
ΙΓ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η ΕΕ, όσον αφορά την εσωτερική/εξωτερική συνοχή των πολιτικών της, έχει διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στη διαπραγμάτευση και την υλοποίηση σειράς πρωτοβουλιών για την παγκόσμια ευθύνη, οι οποίες συνδέονται με την προώθηση και τον σεβασμό των διεθνών προτύπων για τις επιχειρήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα· λαμβάνοντας υπόψη ότι η ΕΕ και τα κράτη μέλη της έχουν επίσης δεσμευτεί να συμμορφώνονται με μια σειρά μέσων, ειδικότερα δε με τις κατευθυντήριες αρχές του ΟΗΕ του 2011 για τις επιχειρήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα και με τη σύσταση του Συμβουλίου της Ευρώπης του 2016 για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις επιχειρήσεις·
ΙΔ. λαμβάνοντας υπόψη ότι, τα τελευταία χρόνια, η ΕΕ και τα κράτη μέλη της έχουν αρχίσει να εγκρίνουν νομοθετικά μέτρα με στόχο την ενίσχυση της εταιρικής λογοδοσίας και την ενσωμάτωση στοιχείων δέουσας επιμέλειας για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη νομοθεσία· λαμβάνοντας υπόψη ότι τα εν λόγω μέτρα βοηθούν πλέον στον καθορισμό παγκόσμιων προτύπων, αλλά μπορούν ακόμη να αναπτυχθούν περαιτέρω, όπως για παράδειγμα ο κανονισμός της ΕΕ σχετικά με τα ορυκτά από περιοχές συγκρούσεων και η οδηγία της ΕΕ για τη μη χρηματοοικονομική πληροφόρηση, καθώς και ο κανονισμός της ΕΕ για την ξυλεία· λαμβάνοντας υπόψη ότι η Επιτροπή, ωστόσο, διστάζει να προτείνει περαιτέρω νομοθετικά μέτρα για άλλους τομείς, όπως η ένδυση, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις από το Κοινοβούλιο· λαμβάνοντας υπόψη ότι ο μεγάλος αριθμός εθνικών νομοθετικών πρωτοβουλιών μπορεί να οδηγήσει σε αναποτελεσματικούς και άνισους όρους ανταγωνισμού εντός της ΕΕ· λαμβάνοντας υπόψη ότι μια δεσμευτική συνθήκη του ΟΗΕ μπορεί να αποτελέσει ουσιαστικό βήμα προόδου στο συγκεκριμένο ζήτημα·
ΙΕ. λαμβάνοντας υπόψη ότι τα θύματα παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις οποίες εμπλέκονται επιχειρήσεις της ΕΕ μπορούν να διεκδικήσουν αποζημίωση ενώπιον εθνικών δικαστηρίων στην ΕΕ δυνάμει του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012· λαμβάνοντας υπόψη ότι οι διατάξεις που καθορίζονται στον εν λόγω κανονισμό απαιτούν ένα ισχυρότερο διεθνές πλαίσιο προκειμένου να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητά τους όσον αφορά τα εμπλεκόμενα μέρη, ενώ παράλληλα διασφαλίζουν ισότιμους όρους ανταγωνισμού μεταξύ εταιρειών που εδρεύουν εντός ΕΕ και εταιρειών που εδρεύουν εκτός ΕΕ·
ΙΣΤ. λαμβάνοντας υπόψη ότι εξακολουθεί να μην υπάρχει μια ολιστική προσέγγιση σε παγκόσμιο επίπεδο όσον αφορά την εταιρική ευθύνη για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων· λαμβάνοντας υπόψη ότι τα θύματα παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις οποίες ενέχονται διεθνικές εταιρείες αντιμετωπίζουν πολλαπλά εμπόδια όσον αφορά την πρόσβασή τους σε μέσα έννομης προστασίας, συμπεριλαμβανομένων της προσφυγής στη δικαιοσύνη και των εγγυήσεων μη επανάληψης· λαμβάνοντας υπόψη ότι τέτοια εμπόδια στην πρόσβαση σε μέσα έννομης προστασίας συνιστούν περαιτέρω σοβαρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων· λαμβάνοντας υπόψη ότι μια ολιστική προσέγγιση θα παρείχε ασφάλεια δικαίου τόσο στις επιχειρήσεις όσο και στα άτομα, στο πλαίσιο του πολλαπλασιασμού των εθνικών πρωτοβουλιών δέουσας επιμέλειας·
ΙΖ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η ανισότητα μεταξύ των φύλων συνεπάγεται ότι οι γυναίκες είναι συχνά ιδιαίτερα ευάλωτες σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα εμπόδια όταν επιδιώκουν την πρόσβαση σε μέσα έννομης προστασίας·
ΙΗ. λαμβάνοντας υπόψη ότι, σύμφωνα με τη γνωμοδότηση του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων (FRA) του 2017, μπορούν να γίνουν περισσότερα για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική δικαστική και εξωδικαστική πρόσβαση σε μέσα έννομης προστασίας για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων εντός ή εκτός της ΕΕ στις οποίες εμπλέκονται επιχειρήσεις, μεταξύ άλλων με την παροχή μεγαλύτερης βοήθειας στα θύματα όσον αφορά την πρόσβαση στα δικαστήρια και τη δυνατότητα άσκησης συλλογικής προσφυγής, μετριάζοντας το βάρος της απόδειξης και παρέχοντας κίνητρα για την ανάληψη υποχρεώσεων δέουσας επιμέλειας από τις εταιρείες, μεταξύ άλλων από τις μητρικές εταιρείες που συνδέονται με τις επιδόσεις ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα των θυγατρικών εταιρειών ή των αλυσίδων εφοδιασμού·
ΙΘ. λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ επιβάλλει στα κράτη εσωτερικές και εξωεδαφικές υποχρεώσεις όσον αφορά τα καθήκοντά τους να παρέχουν στα θύματα παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων πρόσβαση σε μέσα προσφυγής στη δικαιοσύνη·
Κ. λαμβάνοντας υπόψη ότι επί του παρόντος βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση στο πλαίσιο του ΟΗΕ ένα σύστημα εταιρικής ευθύνης για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στο πλαίσιο της ανοιχτής διακυβερνητικής ομάδας εργασίας του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ για τις διεθνικές εταιρείες και άλλες επιχειρήσεις όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα (OEIGWG), που συστάθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2014· λαμβάνοντας υπόψη ότι τόσο η ΕΕ όσο και τα κράτη μέλη της διαδραματίζουν ρόλο στην OEIGWG, αλλά ότι η Επιτροπή δεν έχει εντολή από το Συμβούλιο για τη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων εξ ονόματος της ΕΕ όσον αφορά τη συμμετοχή της στην OEIGWG·
1. επισημαίνει ότι η παγκοσμιοποίηση και η αυξανόμενη διεθνοποίηση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και των αλυσίδων εφοδιασμού ενισχύουν τη σπουδαιότητα του ρόλου που διαδραματίζουν οι εταιρείες στη διασφάλιση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και έχουν ήδη διαμορφώσει μια κατάσταση στην οποία οι διεθνείς προδιαγραφές, οι κανόνες και η συνεργασία έχουν καίρια σημασία για την αποφυγή των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε τρίτες χώρες·
2. θεωρεί ότι οι διεθνικές εταιρείες θα πρέπει να μην χρηματοδοτούν ούτε να συμμετέχουν σε δραστηριότητες, εμπορικές ή μη, που μπορεί να τροφοδοτούν τον ριζοσπαστισμό ή τον εξτρεμισμό, ιδίως όταν αυτό συνεπάγεται τη χειραγώγηση μιας θρησκευτικής πίστης, όπως επίσης και να μην παρέχουν καμία άμεση ή έμμεση στήριξη σε οποιαδήποτε ομάδα προωθεί, υποστηρίζει ή δικαιολογεί τη βία·
3. πιστεύει ακράδαντα ότι ο ιδιωτικός τομέας αποτελεί σημαντικό εταίρο για την επίτευξη των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΣΒΑ) και την κινητοποίηση πρόσθετων πόρων για την ανάπτυξη· τονίζει ότι, δεδομένου του ενισχυόμενου ρόλου τους στην αναπτυξιακή συνεργασία, οι φορείς του ιδιωτικού τομέα πρέπει να ευθυγραμμίζονται με τις αρχές της αποτελεσματικότητας της ανάπτυξης και να συμμορφώνονται με τις αρχές της εταιρικής λογοδοσίας καθ’ όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής των έργων·
4. υπενθυμίζει ότι η δέουσα επιμέλεια αποτελεί βασική συνιστώσα του δεύτερου πυλώνα των κατευθυντήριων αρχών του ΟΗΕ όσον αφορά την εταιρική ευθύνη και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων· τονίζει ότι οι αποτελεσματικές πρακτικές δέουσας επιμέλειας μπορούν επίσης να συμβάλουν στη βελτίωση της πρόσβασης στην έννομη προστασία· παροτρύνει την ΕΕ και τα κράτη μέλη της να επιδιώξουν τη θέσπιση ενός συνεκτικού πλαισίου που θα προβλέπει υποχρεωτικές απαιτήσεις δέουσας επιμέλειας όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα για τις εταιρείες·
5. υπενθυμίζει ότι η διαδικασία ανάπτυξης των εθνικών σχεδίων δράσης (ΕΣΔ), αν σχεδιαστεί σωστά και προσαρμοστεί στο τοπικό πλαίσιο, μπορεί να συμβάλει όχι μόνο στην εξασφάλιση αποτελεσματικής εφαρμογής των κατευθυντήριων αρχών του ΟΗΕ αλλά και στην ενίσχυση των εθνικών μηχανισμών προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων·
6. ζητεί εκ νέου από τους εκπροσώπους της ΕΕ στους διαλόγους για τα ανθρώπινα δικαιώματα με τρίτες χώρες να επικαλούνται συστηματικά τις κατευθυντήριες αρχές του ΟΗΕ και άλλα διεθνή πρότυπα εταιρικής ευθύνης·
7. υποστηρίζει ένθερμα την πλήρη εφαρμογή, εντός και εκτός ΕΕ, των κατευθυντήριων γραμμών του ΟΗΕ, όπως εγκρίθηκαν ομόφωνα από το Συμβούλιο τον Ιούνιο του 2011, και καλεί την ΕΕ και τα κράτη μέλη να εκπονήσουν και να εγκρίνουν φιλόδοξα και αποτελεσματικά σχέδια δράσης, τόσο σε ενωσιακό όσο και σε εθνικό επίπεδο, τα οποία θα θέτουν σαφείς προσδοκίες για τις κυβερνήσεις και για όλα τα είδη επιχειρήσεων όσον αφορά την ταχεία, αποτελεσματική και ολοκληρωμένη εφαρμογή των εν λόγω αρχών· θεωρεί ότι τα ΕΣΔ θα πρέπει να περιλαμβάνουν δείκτες για τη μέτρηση της προόδου επίτευξης των στόχων· τονίζει επίσης ότι η ΕΕ θα πρέπει να διασφαλίσει την ανεξάρτητη και τακτική αξιολόγηση από ομοτίμους των ΕΣΔ των κρατών μελών, καθώς και της σημειωθείσας προόδου, ιδίως για να διευκολύνεται η πρόσβαση σε μέσα έννομης προστασίας· υπενθυμίζει ότι οι κατευθυντήριες αρχές του ΟΗΕ μπορούν να συμπληρωθούν με παράλληλες δεσμευτικές πρωτοβουλίες προκειμένου να καλυφθούν τα κενά τους·
8. θεωρεί λυπηρό το γεγονός ότι εξακολουθεί να μην υπάρχει μια συνολική προσέγγιση ως προς τον τρόπο συμμόρφωσης των διεθνικών εταιρειών με το δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ως προς τον τρόπο με τον οποίον διασφαλίζουν άλλους μηχανισμούς επανόρθωσης, κάτι που μπορεί να συντελεί στην ατιμωρησία των διεθνικών εταιρειών για υποθέσεις παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άρα να λειτουργεί σε βάρος των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των ατόμων· εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι οι κατευθυντήριες αρχές του ΟΗΕ δεν ενσωματώνονται σε εκτελεστά μέσα· υπενθυμίζει ότι η πλημμελής εφαρμογή των κατευθυντήριων αρχών του ΟΗΕ αποδίδεται κατά κύριο λόγο, όπως και στην περίπτωση άλλων διεθνώς αναγνωρισμένων προτύπων, στον μη δεσμευτικό χαρακτήρα τους·
9. επισημαίνει με ανησυχία ότι εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά εμπόδια σε σχέση με την πρόσβαση στα μέσα έννομης προστασίας, ιδίως στην περίπτωση διεθνικών εταιρειών, λόγω π.χ. των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν τα θύματα όσον αφορά τον προσδιορισμό του αρμόδιου δικαστηρίου, της έλλειψης κωδικοποίησης ορισμένων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους ποινικούς κώδικες ή της διαφθοράς, που μπορεί να υπονομεύει τις νομικές διαδικασίες στις αναπτυσσόμενες χώρες· υπενθυμίζει ότι τα κατάλληλα εξωδικαστικά μέσα έννομης προστασίας είναι επίσης ζωτικής σημασίας, αλλά συχνά απουσιάζουν· καλεί τις εθνικές κυβερνήσεις να εντείνουν τις προσπάθειές τους προκειμένου να διασφαλίσουν, μέσω δικαστικών, διοικητικών, νομοθετικών ή άλλων κατάλληλων μέσων, ότι όποτε συμβαίνουν παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην επικράτεια και/ή στη δικαιοδοσία τους, τα θύματα έχουν πρόσβαση σε αποτελεσματικά μέσα έννομης προστασίας·
10. επιβεβαιώνει ότι επείγει η ανάληψη δράσης με αποτελεσματικό και συνεκτικό τρόπο σε όλα τα επίπεδα, μεταξύ άλλων σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από διεθνικές εταιρείες, για την παροχή πρόσβασης σε μέσα έννομης προστασίας, για την αντιμετώπιση των νομικών προβλημάτων που ανακύπτουν λόγω του διεθνικού χαρακτήρα των δραστηριοτήτων των επιχειρήσεων και των διεθνικών εταιρειών, της αυξανόμενης πολυπλοκότητας των παγκόσμιων αλυσίδων αξίας και της εξωεδαφικής διάστασης των διεθνικών εταιρειών, καθώς και για να αντιμετωπιστεί η συναφής αβεβαιότητα ως προς την απόδοση ευθυνών για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων· επιβεβαιώνει την ανάγκη να εφαρμοστούν πλήρως οι εξωεδαφικές υποχρεώσεις των κρατών, όπως καθορίζονται στις αρχές του Μάαστριχτ, και να χρησιμοποιηθούν ως βάση τα διάφορα μέσα του Συμβουλίου της Ευρώπης, ιδίως δε η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΑΔ)· γενικότερα, προτρέπει την ΕΕ να αναλάβει πρωτοβουλίες για τη βελτίωση της πρόσβασης στην έννομη προστασία σε εξωεδαφικές περιπτώσεις, σύμφωνα με τις συστάσεις που περιλαμβάνονται στη γνωμοδότηση του FRA του 2017·
11. επιβεβαιώνει την υπεροχή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, σύμφωνα με το άρθρο 103 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, και την ανάγκη να καθιερωθεί αυτή η υπεροχή μέσω ενός σαφούς συστήματος βάσει του οποίου οι υποχρεώσεις στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα υπερισχύουν πράγματι έναντι αντικρουόμενων υποχρεώσεων άλλου τύπου, και θα προβλέπονται κατάλληλοι μηχανισμοί για την εφαρμογή της νομοθεσίας περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και έλεγχοι και μηχανισμοί προσφυγής σε περίπτωση παραβίασης, σε συνδυασμό με την επιβολή κατάλληλων κυρώσεων και αποζημιώσεων· επιμένει ότι αυτό είναι ουσιώδες για να αντιμετωπιστούν οι ανισορροπίες της παγκοσμιοποίησης και να δοθεί προτεραιότητα στα δικαιώματα των ατόμων και στον πλανήτη· τονίζει ότι ο συντονισμός και η ανταλλαγή πληροφοριών και ορθών πρακτικών θα συμβάλουν θετικά στις πρωτοβουλίες που λαμβάνονται από επιχειρήσεις οι οποίες έχουν αποφασίσει να σεβαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά πρότυπα·
12. τονίζει ότι η ανάληψη εταιρικής κοινωνικής ευθύνης σε εθελοντική βάση μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού σε βάρος όσων έχουν επιλέξει να συμμορφωθούν με τα διεθνή πρότυπα· τονίζει ότι δεν επαρκεί για να διασφαλίσει, σε σχέση με την άσκηση του καθήκοντος μέριμνας, την πλήρη συμμόρφωση με διεθνή πρότυπα και υποχρεώσεις·
13. εκφράζει ιδιαίτερη ικανοποίηση, στο πλαίσιο αυτό, για τις εργασίες που έχουν δρομολογηθεί στον ΟΗΕ μέσω της OEIGWG για τη θέσπιση δεσμευτικού μέσου του ΟΗΕ σχετικά με τις διεθνικές εταιρείες και άλλες επιχειρήσεις όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, και θεωρεί ότι αποτελούν αναγκαίο βήμα προόδου για την προώθηση και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων·
14. τονίζει ότι η δεσμευτική συμφωνία θα πρέπει να βασίζεται στο πλαίσιο των κατευθυντήριων αρχών του ΟΗΕ και να περιλαμβάνει: τον ορισμό των δεσμευτικών υποχρεώσεων δέουσας επιμέλειας για διεθνικές εταιρείες και άλλες επιχειρήσεις, μεταξύ άλλων όσον αφορά τις θυγατρικές τους, την αναγνώριση των εξωεδαφικών υποχρεώσεων των κρατών όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αναγνώριση της ποινικής ευθύνης των εταιρειών, μηχανισμούς για συντονισμό και συνεργασία μεταξύ κρατών για τη διερεύνηση, τη δίωξη και την επιβολή του νόμου σε διασυνοριακές υποθέσεις, και τη δημιουργία διεθνών δικαστικών και εξωδικαστικών μηχανισμών για εποπτεία και επιβολή του νόμου· θεωρεί ότι το νέο μέσο θα πρέπει να επιβάλει στα κράτη την υποχρέωση να θεσπίσουν ρυθμιστικά μέτρα που θα απαιτούν από τις εταιρείες να εφαρμόζουν πολιτικές και διαδικασίες δέουσας επιμέλειας όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, και προτείνει να επιβληθεί αυτή η υποχρέωση απαιτώντας από τις εταιρείες να λογοδοτούν είτε στην περιοχή δικαιοδοσίας όπου προκλήθηκε η ζημία είτε στην περιοχή δικαιοδοσίας όπου έχει συσταθεί ή έχει σημαντική παρουσία η μητρική εταιρεία·
15. καλεί τα κράτη μέλη του ΟΗΕ να προστατεύσουν τις διαπραγματεύσεις από εμπορικά και άλλα κατεστημένα συμφέροντα, ακολουθώντας το παράδειγμα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) και το άρθρο 5.3 της σύμβασης-πλαισίου της ΠΟΥ για τον έλεγχο του καπνού, συμπεριλαμβανομένων αυστηρών κανόνων δεοντολογίας για την πρόληψη συγκρούσεων συμφερόντων και αντιδεοντολογικής άσκησης πίεσης, και απαιτώντας πλήρη διαφάνεια όσον αφορά τις επαφές του κλάδου με συμμετέχοντες στις διαπραγματεύσεις·
16. υπενθυμίζει την ανάγκη να υιοθετηθεί μια προσέγγιση που θα λαμβάνει υπόψη τη διάσταση του φύλου καθ’ όλη τη διαδικασία και να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις ευάλωτες ομάδες, όπως είναι οι αυτόχθονες λαοί και τα παιδιά·
17. υπενθυμίζει ότι το Κοινοβούλιο έχει εκφράσει σε οκτώ διαφορετικά ψηφίσματα την αμέριστη υποστήριξή του για την πολυμερή αυτή διαδικασία της OEIGWG·
18. τονίζει ότι είναι σημαντικό η ΕΕ και τα κράτη μέλη της να έχουν ενεργό συμμετοχή σε αυτήν τη διακυβερνητική διαδικασία μέσω της δημιουργίας μιας ομάδας εργασίας που θα περιλαμβάνει όλα τα σχετικά τμήματα της Επιτροπής, την ΕΥΕΔ, την ομάδα εργασίας του Συμβουλίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα (COHOM) και τις σχετικές επιτροπές του Κοινοβουλίου, βάσει της αρχής της ΣΑΠ·
19. επαναλαμβάνει και πάλι την έκκλησή του προς την ΕΕ και τα κράτη μέλη της για ουσιαστική και εποικοδομητική συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις αυτές και στη διακυβερνητική διαδικασία που έχει ως στόχο την ολοκλήρωση της εντολής της OEIGWG· υπογραμμίζει την ύψιστη σημασία της εποικοδομητικής συμβολής της ΕΕ στην επίτευξη μιας δεσμευτικής συνθήκης για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του θέματος της εταιρικής ευθύνης για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συναφή προβλήματα·
20. καλεί τα κράτη μέλη του ΟΗΕ να διασφαλίσουν ότι οι διαπραγματεύσεις που θα οδηγήσουν στη συνθήκη διεξάγονται σε πλαίσιο διαφάνειας, με διαβούλευση με ευρύ φάσμα δικαιούχων οι οποίοι δυνητικά επηρεάζονται από τη συνθήκη, συμπεριλαμβανομένων οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών και εκπροσώπων των θυμάτων· καλεί την ΕΕ και τα κράτη μέλη της να ενσωματώσουν στη διαπραγματευτική τους θέση μια ουσιαστική προσέγγιση με βάση το φύλο·
21. καλεί την ΕΕ να εξασφαλίσει ότι κάθε αναθεώρηση ή μελλοντική εκπόνηση εγγράφου στρατηγικής που θα συνδέεται με το στρατηγικό πλαίσιο και το σχέδιο δράσης της ΕΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία θα περιλαμβάνει σαφείς στόχους και μετρήσιμα σημεία αναφοράς για τη συμμετοχή της ΕΕ στις διαπραγματεύσεις για τη συνθήκη του ΟΗΕ·
22. αποφασίζει να συνεχίσει να παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τη διαδικασία διαπραγματεύσεων της OEIGWG·
23. αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο, στην Επιτροπή και στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης.
- [1] Κείμενα που εγκρίθηκαν, P8_TA(2016)0298.
- [2] Κείμενα που εγκρίθηκαν, P8_TA(2018)0230.
- [3] https://ec.europa.eu/anti-trafficking/publications/european-commission-sector-guides-implementing-un-guiding-principles-business-and-hum-0_en
- [4] Γνωμοδότηση FRA - 1/2017 [B-HR].
- [5] http://www.etoconsortium.org/nc/en/main-navigation/library/maastricht-principles/?tx_drblob_pi1%5BdownloadUid%5D=23
- [6] https://www.unglobalcompact.org/
- [7] ΕΕ L 351 της 20.12.2012, σ. 1.
- [8] ΕΕ L 330 της 15.11.2014, σ. 1.
- [9] ΕΕ L 130 της 19.5.2017, σ. 1.
- [10] Κείμενα που εγκρίθηκαν, P8_TA(2018)0066.
- [11] Κείμενα που εγκρίθηκαν, P8_TA(2017)0494.
- [12] Κείμενα που εγκρίθηκαν, P8_TA(2017)0448.
- [13] Κείμενα που εγκρίθηκαν, P8_TA(2017)0196.
- [14] Κείμενα που εγκρίθηκαν, P8_TA(2017)0026.
- [15] Κείμενα που εγκρίθηκαν, P8_TA(2017)0330.
- [16] ΕΕ L 295 της 12.11.2010, σ. 23.
- [17] Κείμενα που εγκρίθηκαν, P7_TA(2010)0446.
- [18] Κείμενα που εγκρίθηκαν, P8_TA(2016)0502.
- [19] Κείμενα που εγκρίθηκαν, P8_TA(2016)0437.
- [20] Κείμενα που εγκρίθηκαν, P8_TA(2016)0405.
- [21] Κείμενα που εγκρίθηκαν, P8_TA(2016)0300.
- [22] Κείμενα που εγκρίθηκαν, P8_TA(2016)0137.
- [23] Κείμενα που εγκρίθηκαν, P8_TA(2015)0470.
- [24] http://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/STUD/2017/578031/EXPO_STU(2017)578031_EN.pdforhttp://www.europarl.europa.eu/thinktank/en/document.html?reference=EXPO_STU%282017%29578031
- [25] http://www.oecd.org/corporate/mne/48004323.pdf