PROJEKT REZOLUCJI w sprawie afery cum-ex – przestępstwa finansowego i luk w obowiązujących ramach prawnych
27.11.2018 - (2018/2900(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Markus Ferber, Dariusz Rosati w imieniu grupy PPE
Nils Torvalds w imieniu grupy ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0551/2018
B8‑0551/2018
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie afery cum-ex – przestępstwa finansowego i luk w obowiązujących ramach prawnych
Parlament Europejski,
– uwzględniając dyrektywę Rady 2014/107/UE z dnia 9 grudnia 2014 r. zmieniającą dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania[1] (DAC2),
– uwzględniając dyrektywę Rady (UE) 2018/822 z dnia 25 maja 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania w odniesieniu do podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych[2] (DAC6),
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że nazwa „cum-ex” odnosi się do praktyki obrotu akcjami w taki sposób, aby ukryć tożsamość faktycznego właściciela i umożliwić obu stronom ubieganie się o zwrot podatku od zysków kapitałowych, który został zapłacony tylko raz;
B. mając na uwadze, że afera cum-ex została ujawniona opinii publicznej dzięki wspólnemu śledztwu wielu europejskich mediów informacyjnych, prowadzonemu w 12 krajach i z udziałem 38 reporterów;
C. mając na uwadze, że według doniesień straty z tytułu dochodów podatkowych poniesione przez 11 państw członkowskich w wyniku tego systemu mogły wynieść nawet 55,2 mld EUR;
D. mając na uwadze, że systemy cum-ex noszą pewne znamiona oszustwa podatkowego, ale nie ma jednoznacznych dowodów na naruszenie prawa krajowego ani unijnego;
E. mając na uwadze, że począwszy od września 2017 r. druga dyrektywa w sprawie współpracy administracyjnej (DAC2) wymaga od państw członkowskich UE uzyskiwania informacji od swoich instytucji finansowych oraz corocznej wymiany tych informacji z państwem członkowskim będącym miejscem zamieszkania podatników;
F. mając na uwadze, że szósta dyrektywa w sprawie współpracy administracyjnej (DAC6) wymaga od każdej osoby, która projektuje, wprowadza na rynek, organizuje, udostępnia do realizacji podlegające zgłoszeniu uzgodnienie transgraniczne, charakteryzujące się określonymi z góry cechami, lub zarządza nim, aby zgłaszała je krajowym organom podatkowym;
G. mając na uwadze, że mandat Komisji Specjalnej ds. Przestępstw Finansowych, Uchylania się od Opodatkowania i Unikania Opodatkowania (TAX3) wyraźnie obejmuje wszystkie istotne wydarzenia mające miejsce w zakresie kompetencji komisji w trakcie jej kadencji;
1. jest głęboko zaniepokojony podawanymi do wiadomości publicznej stratami w dochodach podatkowych państw członkowskich, wynoszącymi według niektórych szacunków medialnych aż 55,2 mld EUR, co jest ciosem dla europejskiej społecznej gospodarki rynkowej;
2. wzywa właściwe instytucje krajowe i unijne do zbadania, czy możliwe jest stwierdzenie naruszenia prawa krajowego albo unijnego;
3. podkreśla fakt, że ujawnione informacje nie mają wpływu na stabilność systemu finansowego UE;
4. wzywa państwa członkowskie do skutecznego prowadzenia obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania;
5. wzywa krajowe organy podatkowe, by w pełni wykorzystały potencjał DAC6 w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji podatkowych w odniesieniu do podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych;
6. wzywa komisję specjalną TAX3 do przeprowadzenia własnej oceny ujawnionych informacji związanych z aferą cum-ex i do uwzględnienia wyników i wszelkich stosownych zaleceń w sprawozdaniu końcowym;
7. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.