Parlament Europejski,

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 28 października 2015 r. zatytułowany „Usprawnianie jednolitego rynku: więcej możliwości dla obywateli i przedsiębiorstw” (COM(2015)0550),

–  uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 28 października 2015 r. zatytułowany „Sprawozdanie z integracji jednolitego rynku i konkurencyjności UE i państw członkowskich” (SWD(2015)0203),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 6 maja 2015 r. zatytułowany „Strategia jednolitego rynku cyfrowego dla Europy” (COM(2015)0192),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 19 stycznia 2016 r. zatytułowaną „W kierunku aktu o jednolitym rynku cyfrowym”(1),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 13 kwietnia 2011 r. zatytułowany „Akt o jednolitym rynku. Dwanaście dźwigni na rzecz pobudzenia wzrostu gospodarczego i wzmocnienia zaufania. »Wspólnie na rzecz nowego wzrostu gospodarczego«” (COM(2011)0206),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 3 października 2012 r. zatytułowany „Akt o jednolitym rynku II. Razem na rzecz nowego wzrostu gospodarczego” (COM(2012)0573),

–  uwzględniając sprawozdanie z dnia 9 maja 2010 r. przygotowane przez Mario Montiego na wniosek przewodniczącego Komisji, zatytułowane „Nowa strategia na rzecz jednolitego rynku. W służbie gospodarki i społeczeństwa Europy”,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 marca 2015 r. w sprawie zarządzania jednolitym rynkiem w ramach europejskiego semestru 2015(2),

–  uwzględniając swoją analizę z września 2014 r. zatytułowaną „Koszt braku działań na poziomie europejskim na jednolitym rynku”, zleconą przez Komisję Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów,

–  uwzględniając swoją analizę ze stycznia 2016 r. zatytułowaną „Strategia na rzecz zakończenia tworzenia jednolitego rynku – »premia w wysokości biliona euro«”, zleconą przez Komisję Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów,

–  uwzględniając swoją rezolucję z maja 2016 r. w sprawie strategii jednolitego rynku(3), przygotowaną na podstawie sprawozdania Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów,

–  uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że jednolity rynek jest – i może pozostać – czynnikiem przyczyniającym się do powodzenia gospodarczego, wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy w Europie, a także jest jednym z fundamentów integracji europejskiej i europejskiej społecznej gospodarki rynkowej; mając na uwadze, że fakt ten uwidoczniono jeszcze bardziej podczas niedawnych negocjacji w sprawie wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE;

B.  mając na uwadze, że według własnych badań Parlamentu przewidywane zyski z pełnego urzeczywistnienia jednolitego rynku wynoszą bilion euro;

C.  mając na uwadze, że jednolity rynek nie może być rozpatrywany jedynie w kategoriach gospodarczych, ale musi być postrzegany jako element szerszych ram prawnych, zapewniających konkretne prawa obywatelom, pracownikom, konsumentom, przedsiębiorcom i przedsiębiorstwom;

D.  mając na uwadze, że potrzebne jest strategiczne, całościowe i kompleksowe podejście; mając na uwadze, że odpowiedź na stojące przed nami wyzwania powinna mieć charakter w takim samym stopniu polityczny i techniczny;

1.  przyjmuje z zadowoleniem ogólne cele ujęte w komunikacie Komisji zatytułowanym „Jednolity rynek w zmieniającym się świecie. Wyjątkowy atut wymagający nowego politycznego zobowiązania”, wydanym kilka miesięcy przed wyborami europejskimi w 2019 r. i w 25. rocznicę jednolitego rynku;

2.  jest przekonany, że dobrze funkcjonujący jednolity rynek jest jednym z filarów Unii Europejskiej i ma nadrzędne znaczenie dla zachowania modelu gospodarczego, społecznego i kulturowego UE oraz zwiększenia konkurencyjności Unii pod względem wzrostu gospodarczego, innowacyjności i tworzenia miejsc pracy;

3.  bierze jednak pod uwagę, że jednolity rynek ma nie tylko pozytywne, ale i negatywne skutki i obecnie znajduje się na rozdrożu; uważa, że ze względu na bardziej złożony, ogólny kontekst światowy pogłębienie integracji jednolitego rynku wymaga większej odwagi politycznej i większego zaangażowania niż 25 lat temu, i podkreśla, że ukończenie tego procesu i zwiększenie jego skuteczności wymaga większych starań; w związku z tym kładzie nacisk na fakt, że kwestia pogłębienia jednolitego rynku powinna ponownie znaleźć się na pierwszym miejscu agendy politycznej;

4.  podkreśla, że na jednolitym rynku względy gospodarcze muszą zostać uzupełnione o szerszą strukturę obejmującą zasady społeczne, prawa pracownicze, ochronę konsumentów, przepisy dotyczące ochrony środowiska i wspólną politykę fiskalną;

5.  uważa, że stanowcza obrona czterech swobód, tj. swobodnego przepływu osób, usług, produktów i kapitału, zarówno fizycznie, jak i w internecie, ma kluczowe znaczenie dla wzmocnienia i pogłębienia jednolitego rynku oraz ułatwienia dalszej współpracy na szczeblu UE i między państwami członkowskimi;

6.  wzywa do odejścia od przebrzmiałego podziału na „cyfrowy” jednolity rynek i ten, który funkcjonuje poza internetem, ponieważ rozwiązania cyfrowe są niezbędnym elementem nowoczesnej gospodarki i każdy segment jednolitego rynku powinien być przygotowany do uczestnictwa w cyfrowym świecie;

7.  zauważa, że obecnie zaledwie 8 % MŚP oferuje towary i usługi przez internet i zaledwie 15 % konsumentów korzysta z możliwości, jakie się z tym wiążą; dodaje, że urzeczywistnienie jednolitego rynku cyfrowego mogłoby przyczynić się do znaczącego wzrostu gospodarczego i utworzenia wielu miejsc pracy, jeżeli udałoby się w pełni wykorzystać jego potencjał; podkreśla, że dane te wyraźnie wskazują na pilną potrzebę dalszych dążeń do pełnego udostępnienia otoczenia cyfrowego obywatelom i przedsiębiorcom oraz zwiększenia zaufania konsumentów do tego otoczenia;

8.  zwraca się do Komisji o kontynuowanie prac nad dokończeniem budowy jednolitego rynku cyfrowego w oparciu o ambitne wnioski ustawodawcze, w dążeniu do ustanowienia współczesnych i skutecznych wspólnych zasad mających na celu ochronę konsumentów, wspieranie administracji publicznej, zwiększenie konkurencyjności europejskich przedsiębiorstw oraz MŚP i tworzenie uczciwej konkurencji;

9.  podkreśla potrzebę wyeliminowania z jednolitego rynku nadal istniejących nieuzasadnionych barier w celu osiągnięcia wymiernych i szybkich rezultatów w zakresie wzrostu, innowacji, tworzenia miejsc pracy, możliwości wyboru dla konsumentów i nowych modeli biznesowych; jest ponadto przekonany, że kluczowe znaczenie mają równe warunki działania przewidujące równe zasady dla porównywalnych podmiotów we wszystkich państwach członkowskich;

10.  przyznaje, że nieuzasadnione i nieproporcjonalne środki krajowe, a także środki nieskoordynowane mogą zagrażać jedności i skuteczności jednolitego rynku; przypomina jednak, że niektóre środki mogą być prawnie uzasadnione i konieczne do ochrony celów interesu publicznego, m.in. ochrony pracowników, zapewnienia zrównoważonego rozwoju i ochrony konsumentów;

11.  apeluje do Komisji o wykorzystanie istniejących instrumentów przeciwdziałania nieuzasadnionym przepisom krajowym, które podważają jednolity rynek, i przyznaje, że należy wzmocnić infrastrukturę zarządzania jednolitym rynkiem, aby zapewnić właściwe mechanizmy monitorowania i wykrywać przypadki nieprawidłowego transponowania lub stosowania przepisów dotyczących jednolitego rynku;

12.  podkreśla, że należy zapewnić, by przepisy przynosiły praktyczne wyniki: obywatele i przedsiębiorstwa mogą zrobić użytek z licznych korzyści oferowanych przez jednolity rynek tylko wtedy, gdy wspólnie uzgodnione przepisy działają u podstaw i wnoszą konkretną wartość dodaną; przypomina, że głównym celem wprowadzania nowych przepisów powinna być korzyść dla obywateli;

13.  zdecydowanie popiera skierowany do Rady Europejskiej apel Komisji o dogłębną dyskusję na szczeblu szefów państw lub rządów poświęconą kwestii jednolitego rynku we wszystkich jego aspektach, w dążeniu do określenia wspólnych priorytetów co do konkretnych działań i odpowiednich mechanizmów służących dostosowaniu jakże potrzebnego odnowienia zaangażowania politycznego do jednolitego rynku;

14.  w związku z nadchodzącą kadencją 2019–2024 wzywa przyszłą Komisję do ambitnego planowania działań dotyczących jednolitego rynku i bardziej terminowego przedstawiania wniosków ustawodawczych, aby zapewnić obydwu współprawodawcom wystarczającą ilość czasu na ich przeanalizowanie i, w stosownych przypadkach, przyjęcie; wyraża ubolewanie, że Komisja dopiero niedawno zgłosiła niektóre z najważniejszych wniosków ustawodawczych w kadencji 2014–2019, co może utrudnić ich analizę i przyjęcie przez współprawodawców; ubolewa, że Radzie nie udało się uzgodnić wspólnego stanowiska w sprawie kilku najważniejszych wniosków ustawodawczych, co w połączeniu z blokowaniem od lat określonych inicjatyw powoduje nieskuteczność procesu ustawodawczego; przypomina Komisji i Radzie o ich obowiązkach, zwłaszcza wobec obywateli Unii oraz unijnych przedsiębiorstw i samorządów lokalnych;

15.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. C 11 z 12.1.2018, s. 55. (2) Dz.U. C 316 z 30.8.2016, s. 98. (3) Dz.U. C 76 z 28.2.2018, s. 112.