PROJEKT REZOLUCJI w sprawie przyszłości wykazu działań na rzecz osób LGBTI (2019–2024)
12.2.2019 - (2019/2573(RSP))
zgodnie z art. 128 ust. 5 Regulaminu
Roberta Metsola w imieniu grupy PPE
Daniele Viotti w imieniu grupy S&D
Sophia in ’t Veld, Beatriz Becerra Basterrechea, Izaskun Bilbao Barandica w imieniu grupy ALDE
Malin Björk, Miguel Urbán Crespo, Merja Kyllönen, Xabier Benito Ziluaga, Tania González Peñas, Lola Sánchez Caldentey, Paloma López Bermejo, Ángela Vallina, Barbara Spinelli, Nikolaos Chountis, Martin Schirdewan, Helmut Scholz, Kostadinka Kuneva, Marisa Matias, Marina Albiol Guzmán, Dimitrios Papadimoulis, Stelios Kouloglou, Patrick Le Hyaric w imieniu grupy GUE/NGL
Terry Reintke, Judith Sargentini w imieniu grupy Verts/ALE
B8‑0127/2019
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie przyszłości wykazu działań na rzecz osób LGBTI (2019–2024)
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej,
– uwzględniając art. 8 i 10 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności jej art. 21,
– uwzględniając Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,
– uwzględniając zalecenie Komitetu Ministrów Rady Europy CM/Rec(2010)5 dla państw członkowskich w sprawie środków zwalczania dyskryminacji ze względu na orientację seksualną lub tożsamość płciową, przyjęte dnia 31 marca 2010 r.,
– uwzględniając wniosek dotyczący dyrektywy Rady w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania osób bez względu na religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną (COM(2008)0426) oraz swoje stanowisko w tej sprawie z dnia 2 kwietnia 2009 r.,
– uwzględniając wytyczne na rzecz promowania i ochrony wszystkich praw człowieka przysługujących lesbijkom, gejom, osobom biseksualnym, transpłciowym i interseksualnym (LGBTI) przyjęte przez Radę Unii Europejskiej na posiedzeniu w dniu 24 czerwca 2013 r.,
– uwzględniając konkluzje Rady w sprawie równouprawnienia osób LGBTI z dnia 16 czerwca 2016 r.,
– uwzględniając wyniki przeprowadzonego przez Agencję Praw Podstawowych (FRA) Unii Europejskiej badania dotyczącego lesbijek, gejów, osób biseksualnych i transpłciowych w Unii Europejskiej, opublikowanego w dniu 17 maja 2013 r.,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie unijnego planu przeciwdziałania homofobii i dyskryminacji ze względu na orientację seksualną i tożsamość płciową[1],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 stycznia 2019 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw podstawowych w Unii Europejskiej w 2017 r.[2],
– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy nr 2191(2017) z dnia 12 października 2017 r. w sprawie promowania praw człowieka i wyeliminowania dyskryminacji osób interseksualnych,
– uwzględniając „Wykaz działań na rzecz postępów w zakresie równouprawnienia osób LGBTI” Komisji Europejskiej z grudnia 2015 r.,
– uwzględniając roczne sprawozdania Komisji z 2016 i 2017 r. w sprawie wdrażania wykazu działań na rzecz postępów w zakresie równouprawnienia osób LGBTI,
– uwzględniając wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 5 czerwca 2018 r. (Relu Adrian Coman i inni przeciwko Inspectoratul General pentru Imiri oraz Ministerul Afacerilor Interne)[3] i inne odnośne orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka,
– uwzględniając sprawozdanie Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej z maja 2015 r. zatytułowane „Sytuacja w zakresie praw podstawowych osób interseksualnych”,
– uwzględniając sprawozdanie Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej z marca 2017 r. zatytułowane „Obecna sytuacja migracyjna w UE: lesbijki, geje, osoby biseksualne, transpłciowe i interseksualne ubiegające się o azyl”,
– uwzględniając sprawozdanie komisarza Rady Europy ds. praw człowieka z 2015 r. zatytułowane „Prawa człowieka a osoby interseksualne”,
– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy nr 2048(2015) z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie dyskryminacji osób transpłciowych w Europie;
– uwzględniając Konwencję ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW),
– uwzględniając Konwencję Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (konwencję stambulską),
– uwzględniając skierowane do Komisji pytanie na temat przyszłości wykazu działań na rzecz LGBTI (2019–2024) (O-000006/2019 – B8-0014/2019),
– uwzględniając art. 128 ust. 5 i art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że osoby LGBTI nadal doświadczają dyskryminacji i przemocy w Unii Europejskiej; mając na uwadze, że nie wszystkie państwa członkowskie UE zapewniają osobom LGBTI ochronę prawną przed dyskryminacją;
B. mając na uwadze, że Parlament w swojej rezolucji z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie unijnego planu przeciwdziałania homofobii i dyskryminacji ze względu na orientację seksualną i tożsamość płciową wezwał Komisję do przyjęcia strategii na rzecz równouprawnienia osób LGBTI;
C. mając na uwadze, że w swoich konkluzjach w sprawie równouprawnienia osób LGBTI z dnia 16 czerwca 2016 r. Rada zachęciła państwa członkowskie do współpracy z Komisją nad wykazem działań na rzecz osób LGBTI;
D. mając na uwadze, że Komisja przyjęła kompleksowe ramy strategiczne dotyczące innych kwestii związanych z prawami podstawowymi, takich jak niepełnosprawność i integracja Romów, ale nie podjęła jeszcze takich działań na rzecz praw osób LGBTI;
E. mając na uwadze, że wykaz działań na rzecz postępów w zakresie równouprawnienia osób LGBTI opublikowany przez Komisję w 2015 r. to strategia, która jest niewiążąca i nie obejmuje wszystkich aspektów tego zagadnienia;
F. mając na uwadze, że sprawozdania Komisji z wdrażania wykazu działań na rzecz postępów w zakresie równouprawnienia osób LGBTI pokazują, że podjęto istotne kroki, ale pozostaje jeszcze wiele do zrobienia, aby zapewnić równouprawnienie wszystkim obywatelom w UE, w tym osobom LGBTI;
G. mając na uwadze, że chociaż wytyczne przyjęte przez Radę Europejską w celu promowania i ochrony wszystkich praw człowieka przysługujących lesbijkom, gejom, osobom biseksualnym, transpłciowym i interseksualnym (LGBTI) stały się dla UE i jej państw członkowskich wiążące w ich działaniach zewnętrznych od 2013 r., brak uzupełniającego zobowiązania w odniesieniu do polityki wewnętrznej stanowi zagrożenie dla wewnętrznej i zewnętrznej spójności polityki;
H. mając na uwadze, że dyrektywa antydyskryminacyjna pozostaje zablokowana w Radzie;
1. ponawia zalecenia zawarte w jego rezolucji w sprawie planu działania UE;
2. zauważa, że w ostatnich latach w UE odnotowano ostry sprzeciw wobec równouprawnienia płci, który ma bezpośredni wpływ na osoby LGBTI; wzywa Komisję, by zobowiązała się do rozwiązania kwestii tego sprzeciwu, do uznania równouprawnienia i niedyskryminacji za priorytetowy cel oraz do zadbania o to, by to zobowiązanie było kontynuowane w ramach prac następnej Komisji, która rozpocznie urzędowanie w 2019 r.;
3. wzywa Komisję do zadbania o to, by prawa osób LGBTI zostały potraktowane priorytetowo w programie prac na lata 2019–2024, oraz do zacieśnienia współpracy między różnymi dyrekcjami generalnymi w obszarach, w których należy uwzględnić prawa osób LGBTI, takie jak edukacja i zdrowie, zgodnie z wykazem działań na rzecz osób LGBTI;
4. wzywa Komisję do przyjęcia kolejnego dokumentu strategicznego w celu wspierania równouprawnienia osób LGBTI;
5. wzywa Komisję do monitorowania i egzekwowania wdrażania przepisów i środków mających na celu przeciwdziałanie dyskryminacji w celu zagwarantowania praw osób LGBTI we wszystkich dziedzinach;
6. wzywa Komisję do kontynuowania prac nad zagadnieniami uwzględnionymi już w wykazie działań na rzecz osób LGBTI;
7. wzywa Komisję do zaangażowania Parlamentu i organizacji społeczeństwa obywatelskiego w prace nad przyszłym wykazem działań na rzecz osób LGBTI;
8. wzywa Komisję do kontynuowania kampanii informacyjnych i publicznych kampanii komunikacyjnych dotyczących osób LGBTI i ich rodzin; podkreśla znaczenie takich działań na wszystkich poziomach, a także znaczenie skupienia się na korzyściach dla społeczeństwa płynących z różnorodności, a nie jedynie na unormowaniu statusu osób LGBTI;
9. wzywa Komisję do podjęcia konkretnych środków w celu zapewnienia swobody przemieszczania się wszystkim rodzinom, w tym rodzinom osób LGBTI, zgodnie z niedawną sprawą Coman przed TSUE;
10. zauważa, że 8 państw członkowskich wymaga sterylizacji, a 18 państw członkowskich – diagnozy zdrowia psychicznego od osób pragnących uzyskać prawne uznanie płci; wzywa Komisję do dokonania oceny, czy takie wymogi są zgodne z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej;
11. wzywa Komisję do ujęcia w swoich przyszłych pracach nad prawami osób LGBTI perspektywy przekrojowej, do uwzględnienia doświadczeń związanych z dyskryminacją intersekcjonalną, której doświadczają marginalizowane osoby LGBTI, oraz do opracowania środków w celu zaspokojenia ich szczególnych potrzeb, w tym poprzez udostępnienie finansowania na specjalne sieci wsparcia dla marginalizowanych grup LGBTI;
12. wzywa Komisję do dalszej współpracy z państwami członkowskimi z zamiarem wdrożenia przyszłych działań na rzecz praw osób LGBTI;
13. apeluje do Komisji o sprzyjanie wymianie dobrych praktyk w tej kwestii; wzywa państwa członkowskie do przyjęcia przepisów niezbędnych do zagwarantowania odpowiedniego poszanowania, promowania i ochrony praw podstawowych dzieci osób LGBTI, w tym pełnej ochrony przed dyskryminacją;
14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, parlamentom i rządom państw członkowskich oraz Zgromadzeniu Parlamentarnemu Rady Europy.
- [1] Dz.U. C 93 z 24.3.2017, s. 21.
- [2] Teksty przyjęte, P8_TA(2019)0032.
- [3] Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 5 czerwca 2018 r., ECLI:EU:C:2018:385.