PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Nikaragui
11.3.2019 - (2019/2615(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Charles Tannock, Karol Karski, Ryszard Czarneckiw imieniu grupy ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0165/2019
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Nikaragui,
– uwzględniając układ o stowarzyszeniu między UE a Ameryką Środkową z 29 czerwca 2012 r.,
– uwzględniając oświadczenia w sprawie sytuacji w Nikaragui złożone w imieniu UE przez wysoką przedstawiciel 2 października 2018 r., 15 maja 2018 r., 22 kwietnia 2018 r. i 15 grudnia 2018 r., a także oświadczenie z 1 marca 2019 r. w sprawie wznowienia dialogu narodowego,
– uwzględniając krajowy dokument strategiczny UE i wieloletni program orientacyjny na lata 2014–2020 w sprawie Nikaragui,
– uwzględniając konstytucję Nikaragui,
– uwzględniając sprawozdanie interdyscyplinarnej grupy niezależnych ekspertów z 20 grudnia 2018 r. dotyczące gwałtownych zajść, do których doszło w Nikaragui od 18 kwietnia do 30 maja,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (ICCPR) ratyfikowany przez Nikaraguę w 1980 r.,
– uwzględniając Deklarację praw ludów tubylczych ONZ z 2007 r., której Nikaragua jest stroną,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że 18 kwietnia 2018 r. Nikaraguę ogarnęły niepokoje polityczne, po tym jak prezydent Daniel Ortega zaproponował zastosowanie środków oszczędnościowych w krajowym systemie zabezpieczeń społecznych;
B. mając na uwadze, że rząd Nikaragui zareagował brutalnie, a siły bezpieczeństwa w całym kraju użyły ostrej amunicji do stłumienia protestów, w wyniku czego setki ludzi poniosło śmierć lub odniosło obrażenia;
C. mając na uwadze, że w ostatnich latach wolność słowa i zgromadzeń były w tym kraju stopniowo ograniczane, a od kwietnia 2018 r. niemal zupełnie nie istnieją; mając na uwadze poważne przypadki nękania i prześladowania dziennikarzy, przywódców społeczeństwa obywatelskiego, działaczy politycznych i społecznych, osób walczących o ochronę środowiska oraz innych podmiotów obywatelskich; mając na uwadze, że tysiące Nikaraguańczyków uciekło z kraju przed ciągłymi ostrymi represjami ze strony rządu i upadkiem gospodarczym, który jest wynikiem tej sytuacji;
D. mając na uwadze, że pod koniec 2018 r. rząd Nikaragui odebrał status prawny wielu organizacjom miejscowym i międzynarodowym; mając na uwadze, że ograniczyło to mieszkańcom Nikaragui możliwości organizowania się i zrzeszania, udziału w życiu publicznym i swobodnego wyrażania opinii, gdyż próbuje się uciszyć obrońców praw człowieka, którym nieustannie grozi, że w odpowiedzi na ich działania władze wykorzystają prawo karne do działań odwetowych;
E. mając na uwadze, że 16 maja 2018 r. zapoczątkowano dialog narodowy, w którym mediatorem był kościół katolicki, jednak dialog ten wkrótce potem zawieszono; mając na uwadze, że w 27 lutego 2019 r. podjęto starania o wznowienie dialogu narodowego, jednak zakończyły się one fiaskiem 10 marca 2019 r., gdy Sojusz Obywatelski wycofał się z negocjacji;
F. mając na uwadze, że od zamieszek z kwietnia 2018 r. zatrzymano ponad 700 osób; mając na uwadze, że w związku ze wznowieniem dialogu narodowego 27 lutego 2019 r. zwolniono z więzień i objęto aresztem domowym 112 osób;
G. mając na uwadze, że zamieszki pogłębiły niepewność gospodarczą w kraju oraz przyniosły większą niestabilność społeczną i polityczną;
H. mając na uwadze, że w ostatnich latach doszło do osłabienia demokracji i praworządności w Nikaragui, ponieważ prezydent umocnił swoją kontrolę nad parlamentem, sądownictwem, wojskiem, policją i mediami, a społeczeństwo obywatelskie ma coraz mniejsze możliwości działania;
I. mając na uwadze, że w styczniu 2019 r. delegacja ad hoc Parlamentu Europejskiego złożyła wizytę w Nikaragui i odrzuciła oficjalne stanowisko rządu w sprawie zamieszek; mając na uwadze, że od czasu tej wizyty represje w kraju nasiliły się;
J. mając na uwadze, że rozwój i umacnianie demokracji i praworządności oraz poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności musi być nieodłącznym elementem polityki zewnętrznej UE, w tym układu o stowarzyszeniu między UE a krajami Ameryki Środkowej z 2012 r.;
1. potępia brutalne akty przemocy wobec pokojowych demonstrantów oraz ograniczanie wolności słowa i zgromadzeń w tym kraju; solidaryzuje się z Nikaraguańczykami i składa kondolencje rodzinom zabitych od kwietnia 2018 r.;
2. wzywa rząd Nikaragui do wszczęcia bezstronnego i niezależnego dochodzenia oraz do ścigania osób odpowiedzialnych za łamanie praw człowieka podczas protestów;
3. ubolewa, że starania o nawiązanie nowego dialogu narodowego nie przyniosły skutku; podkreśla, że pluralistyczny dialog z przedstawicielami wszystkich podmiotów i grup społecznych to jedyny sposób na wyjście z obecnego kryzysu;
4. wzywa rząd Nikaragui do poszanowania wolności wypowiedzi i zgromadzeń prowadzonych pokojowo, zgodnie z prawem krajowym i międzynarodowym, gdyż jest to istotny element demokratycznego społeczeństwa; wzywa ponadto władze do przestrzegania wolności prasy i mediów jako kluczowego elementu otwartego społeczeństwa, co zagwarantowano w konstytucji Nikaragui;
5. domaga się natychmiastowego uwolnienia wszystkich więźniów politycznych oraz wszystkich osób, które po prostu pokojowo korzystały z wolności słowa i zgromadzeń; apeluje do władz o zapewnienie poszanowania praw i integralności więźniów politycznych;
6. wzywa rząd Nikaragui do przywrócenia statusu prawnego organizacjom krajowym i międzynarodowym, którym odebrano taki status od kwietnia 2018 r.;
7. apeluje o natychmiastowe przeprowadzenie reformy ordynacji wyborczej, która zagwarantuje uczciwe, wolne i przejrzyste wybory; zaleca opozycji przezwyciężenie wewnętrznych podziałów;
8. zwraca się do rządu Nikaragui o pełne poszanowanie wartości demokratycznych, w tym podziału władzy; przypomina, że nieograniczony udział opozycji w życiu politycznym, depolaryzacja wymiaru sprawiedliwości, położenie kresu bezkarności i niezależne społeczeństwo obywatelskie to podstawowe czynniki sukcesu każdej demokracji;
9. popiera aspiracje większości Nikaraguańczyków, którzy chcą stworzyć wolny, stabilny, prosperujący, pluralistyczny i demokratyczny kraj, szanujący swojego krajowe i międzynarodowe zobowiązania w dziedzinie praw człowieka i podstawowych wolności;
10. przypomina, że w świetle układu o stowarzyszeniu między UE a krajami Ameryki Środkowej Nikaragua musi przestrzegać zasad praworządności i demokracji oraz praw człowieka, których broni i które wspiera UE; wzywa do skorzystania z klauzuli demokratycznej, co oznacza zawieszenie udziału Nikaragui w układzie o stowarzyszeniu między UE a Ameryką Środkową;
11. apeluje do UE i państw członkowskich, by dalej monitorowały sytuację oraz w trybie pilnym rozważyły zastosowanie ukierunkowanych i indywidualnych sankcji wobec rządu Nikaragui i osób odpowiedzialnych za łamanie praw człowieka, zgodnie z konkluzjami Rady z 21 stycznia 2019 r.; podkreśla, że sankcje nie powinny przynosić szkody mieszkańcom;
12. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, państwom członkowskim oraz rządowi i parlamentowi Nikaragui.