Projekt rezolucji - B9-0111/2019Projekt rezolucji
B9-0111/2019

PROJEKT REZOLUCJI w sprawie zewnętrznej ingerencji w wybory i dezinformacji w krajowych i unijnych procesach demokratycznych

2.10.2019 - (2019/2810(RSP))

złożony w następstwie oświadczeń Rady i Komisji
zgodnie z art. 132 ust. 2 Regulaminu

Christine Anderson, Nicolaus Fest, Lars Patrick Berg
w imieniu grupy ID

Procedura : 2019/2810(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B9-0111/2019
Teksty złożone :
B9-0111/2019
Debaty :
Teksty przyjęte :

B9‑0111/2019

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zewnętrznej ingerencji w wybory i dezinformacji w krajowych i unijnych procesach demokratycznych

(2019/2810(RSP))

Parlament Europejski,

 uwzględniając komunikat Komisji z dnia 26 kwietnia 2018 r. pt. „Zwalczanie dezinformacji w internecie: podejście europejskie” (COM(2018)0236),

 uwzględniając sprawozdanie Komisji z realizacji planu działania na rzecz zwalczania dezinformacji z dnia 14 czerwca 2019 r. (JOIN(2019)0012),

 uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dnia 18 października 2018 r.,

 uwzględniając badanie pt. „Automated tackling of disinformation” [Zautomatyzowane zwalczanie dezinformacji] opublikowane przez Dyrekcję Generalną ds. Analiz Parlamentarnych Parlamentu Europejskiego w dniu 15 marca 2019 r.[1],

 uwzględniając swą rezolucję z dnia 12 marca 2019 r. w sprawie zagrożeń dla bezpieczeństwa wynikających z rosnącej obecności technologicznej Chin w UE oraz możliwości podjęcia na szczeblu UE działań mających zmniejszyć te zagrożenia[2],

 uwzględniając zalecenie Parlamentu Europejskiego z dnia 13 marca 2019 r. dla Rady oraz wiceprzewodniczącej‑ Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, zawierające podsumowanie działań podjętych przez ESDZ dwa lata po sprawozdaniu PE w sprawie unijnej komunikacji strategicznej w celu przeciwdziałania wrogiej propagandzie stron trzecich[3],

 uwzględniając rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 25 października 2018 r. w sprawie wykorzystania danych użytkowników Facebooka przez Cambridge Analytica oraz wpływu, jaki wywarło to na ochronę danych[4],

 uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 grudnia 2018 r. w sprawie sprawozdania rocznego w sprawie realizacji wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony[5],

 uwzględniając 19. sprawozdanie Komisji z postępu prac nad stworzeniem rzeczywistej i skutecznej unii bezpieczeństwa z dnia 24 lipca 2019 r. (COM(2019)0353),

 uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych)[6],

 uwzględniając wniosek Komisji z 6 czerwca 2018 r. dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego program „Cyfrowa Europa” na lata 2021–2027 (COM(2018)0434),

 uwzględniając oświadczenia Rady i Komisji z dnia 17 września 2019 r. w sprawie zewnętrznej ingerencji w wybory i dezinformacji w krajowych i unijnych procesach demokratycznych,

 uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że podejmowane przez podmioty międzynarodowe, w tym Unię Europejską i wspierane przez nią podmioty niepaństwowe, próby ingerowania w proces decyzyjny są częścią szerszej tendencji, jaką obserwuje się w państwach demokratycznych na całym świecie;‑

B. mając na uwadze, że taka ingerencja może przybierać wiele form, np. kampanii dezinformacyjnych w mediach społecznościowych w celu kształtowania opinii publicznej, cyberataków na krytyczną infrastrukturę i szpiegostwa przemysłowego;

C. mając na uwadze, że ingerencja UE w wybory za granicą to duże wyzwanie, ponieważ stanowi poważne zagrożenie dla europejskich społeczeństw i europejskich instytucji demokratycznych, podstawowych praw i wolności, praworządności, bezpieczeństwa, dobrobytu gospodarczego, a ostatecznie – suwerenności;

D. mając na uwadze, że wzajemne połączenia między ludźmi i gospodarkami na całym świecie za pomocą środków cyfrowych i nowych technologii sprawiły, że rozszerzył się zakres narzędzi, jakimi mogą dysponować podmioty międzynarodowe, w tym UE, dokonując ingerencji za granicą; mając na uwadze, że do szerzenia dezinformacji i rozpowszechniania fałszywych informacji można łatwo wykorzystywać platformy medialne;

E. mając na uwadze, że należy szerzyć wiedzę na temat unijnych kampanii dezinformacyjnych, ponieważ stanowią one jedno z głównych źródeł dezinformacji w Europie;

1. podkreśla, że wolność słowa i wypowiedzi oraz pluralizm mediów stanowią podstawę odpornych społeczeństw demokratycznych i najlepszą ochronę przed kampaniami dezinformacyjnymi i wrogą propagandą;

2. podkreśla, że wszyscy obywatele państw członkowskich mają prawo do pozyskiwania informacji w dowolny sposób, nie będąc kontrolowanym czy manipulowanym przez rząd lub instytucję UE;

3. przypomina, że finansowana przez UE podczas wyborów propaganda, np. referendum w sprawie brexitu w Zjednoczonym Królestwie, podważa prawo obywateli do zabierania głosu w rządzie ich kraju bezpośrednio lub za pośrednictwem dobrowolnie wybranych przedstawicieli, co zapisano w Powszechnej deklaracji praw człowieka;‑

4. zdecydowanie potępia stałe stosowanie przez Unię propagandy w przedszkolach i szkołach w państwach członkowskich UE;

5. poddaje ostrej krytyce wydatki na propagandę unijną w państwach członkowskich;

6. zauważa, że nie ma niepodważalnych dowodów na ingerencję Rosji w wybory europejskie oraz że sporządzone po długim dochodzeniu sprawozdanie R. Muellera dotyczące działalności Rosji w wyborach w USA nie jest jednoznaczne; zauważa ponadto, że prasa międzynarodowa wyraziła wątpliwości co do potencjalnej ingerencji rządów niektórych państw członkowskich w kampanię wyborczą podczas ostatnich wyborów prezydenckich w USA;

7. zauważa, że nie jest jasne, czy tzw. ruch klimatyczny stanowi zagrożenie hybrydowe, jako że jest finansowany przez podmioty prywatne i potencjalnie państwowe, aby wpływać na proces podejmowania decyzji politycznych w UE i przez UE ze szkodą dla jej obywateli;‑‑ wzywa Komisję do zbadania kontekstu finansowego ruchu klimatycznego pod kątem ingerencji zewnętrznych;

8. wzywa Komisję, aby w wysiłkach na rzecz walki z dezinformacją Unia wystrzegała się utworzenia „ministerstwa prawdy”, a tym samym ograniczenia wolności wypowiedzi i prawa do przekazywania informacji i idei bez ingerencji władz publicznych;

9. wzywa Komisję i państwa członkowskie, by nie dopuściły do tego, by UE stała się maszyną (kontr)propagandową tłumiącą wszelkie formy sprzeciwu wobec prowadzonej przez nią narracji;

10. domaga się, by Komisja unikała nakładania autocenzury na obywateli UE poprzez wzbudzanie strachu, że wszelkie formy krytyki wobec UE będą tłumione lub karane;

11. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zadbania o to, by nie wykorzystywać strategii przeciwdziałania dezinformacji i propagandzie jako narzędzia do zapobiegania krytyce w UE lub jej tłumienia;

12. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji i Radzie oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

 

Ostatnia aktualizacja: 7 października 2019
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności