PROJEKT REZOLUCJI w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 i zasobów własnych: czas, by spełnić oczekiwania obywateli
2.10.2019 - (2019/2833(RSP))
zgodnie z art. 132 ust. 2 Regulaminu
Marco Zanni, Hélène Laporte, Anna Bonfrisco, Valentino Grant, Joachim Kuhs
w imieniu grupy ID
B9‑0112/2019
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 i zasobów własnych: czas, by spełnić oczekiwania obywateli
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 312 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),
– uwzględniając Protokół (nr 2) do TFUE w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności,
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 2 maja 2018 r. pt. „Nowoczesny budżet Unii, która chroni, wspiera i broni – wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027” (COM(2018)0321),
– uwzględniając wniosek Komisji z dnia 2 maja 2018 r. dotyczący rozporządzenia Rady określającego wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027 (COM(2018)0322), a także wniosek Komisji z dnia 2 maja 2018 r. dotyczący decyzji Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej (COM(2018)0325),
– uwzględniając swoje sprawozdanie okresowe z dnia 14 listopada 2018 r. w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 – stanowisko Parlamentu z myślą o osiągnięciu porozumienia[1],
– uwzględniając oświadczenia Rady i Komisji z dnia 10 października 2019 r. w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 i zasobów własnych: czas, by spełnić oczekiwania obywateli,
– uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że wieloletnie ramy finansowe (WRF) oraz polityka budżetowa UE szybko okazały się nieskuteczne w reagowaniu na potrzeby obywateli i państw członkowskich oraz na stojące przed nimi coraz większe wyzwania, takie jak bezrobocie, recesja gospodarcza, ubóstwo, kryzys migracyjny i zagrożenia dla bezpieczeństwa;
B. mając na uwadze, że w dniu 2 maja 2018 r. Komisja przedstawiła pakiet wniosków ustawodawczych w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 oraz zasobów własnych UE, a po nich wnioski ustawodawcze dotyczące ustanowienia nowych programów i instrumentów unijnych;
C. mając na uwadze, że instytucje UE nie uwzględniły katastrofalnych skutków swych decyzji politycznych i gospodarczych dla obywateli i MŚP w UE;
D. mając na uwadze, że wielu obywateli UE uważa, że Unia nie pracuje dla nich i przynosi korzyści jedynie elitom europejskim i ich zwolennikom;
1. podkreśla, że WRF na lata 2021–2027 muszą stanowić odpowiedź na rzeczywiste potrzeby obywateli UE; zwraca uwagę na potrzebę unikania poprzednich błędów dzięki dopilnowaniu, by budżet UE był skuteczniejszy, przejrzysty i oparty na wynikach, a także dzięki ograniczeniu rzeczywistych wydatków administracyjnych i zapobieganiu marnotrawieniu środków;
2. ma świadomość trudności gospodarczych, jakich doświadcza szereg państw członkowskich, oraz podejmuje się przystąpienia do negocjacji z Radą w celu wypracowania skuteczniejszych i bardziej przejrzystych WRF, które w większym stopniu będą zorientowane na wyniki;
3. wyraża rozczarowanie, że propozycja Komisji dotycząca podniesienia ogólnego poziomu środków w kolejnych WRF nie uwzględnia wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE i wszystkich związanych z tym konsekwencji finansowych, co oznacza, że podatnicy w państwach członkowskich poniosą wyższe koszty; podkreśla, że na podstawie odpowiedniej oceny należy określić, którymi funduszami można lepiej zarządzać na szczeblu krajowym, aby zagwarantować pełne poszanowanie zasady pomocniczości;
4. wzywa, by zmniejszyć środki w WRF na lata 2021–2027 w stosunku do obecnych poziomów, oraz by nie przekroczyły one 1 % DNB UE-27;
5. wyraża ubolewanie z powodu skandalicznego wzrostu wydatków administracyjnych UE, który nie uwzględnia trudności gospodarczych, jakich doświadczają niektóre państwa członkowskie;
6. sprzeciwia się proponowanemu wprowadzeniu nowych zasobów własnych UE, co ostatecznie doprowadzi do dalszego opodatkowania przedsiębiorstw i zwiększenia presji podatkowej na obywateli;
7. sugeruje, że zamiast rozszerzać listę potencjalnych zasobów własnych, UE powinna zracjonalizować swoje nadmierne wydatki administracyjne i ocenić, czy niektóre fundusze mogłyby być skuteczniej zarządzane na szczeblu krajowym w celu zagwarantowania pełnego przestrzegania zasady pomocniczości;
8. przypomina, że państwa członkowskie odpowiadają za własną politykę fiskalną oraz podkreśla, iż prawo poboru podatków leży u podstaw suwerenności państw członkowskich;
9. podkreśla, że żadna instytucja UE nie jest uprawniona do pobierania podatków od podatników krajowych;
10. zdecydowanie sprzeciwia się stosowaniu jakiejkolwiek warunkowości w celu przekształcenia finansowania UE w instrument szantażu politycznego, jak przewidziano w nowym dziale II „Spójność i wartości”; postrzega to jako kolejny atak na państwa członkowskie UE oraz ich wolność i niezawisłość;
11. sprzeciwia się wszelkim próbom wykorzystywania budżetu UE na cele związane z obronnością lub wojskowością, jak przewidziano w nowym dziale V;
12. podkreśla, że unijne kampanie propagandowe, takie jak te, w których stwierdza się, że obniżenie wkładu do WRF opartego na DNB w połączeniu z nowymi podatkami UE obniży składki obywateli do budżetu UE, to działania marketingowe, które nie są ani etyczne ani sprawiedliwe;
13. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji przewodniczącemu Rady Europejskiej, Komisji i Radzie.
- [1] Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0449.