PROJEKT REZOLUCJI w sprawie środków zaradczych dotyczących wpływu decyzji WTO w sprawie sporu z Airbusem na europejskie rolnictwo
25.11.2019 - (2019/2895(RSP))
zgodnie z art. 132 ust. 2 Regulaminu
Luke Ming Flanagan, Marisa Matias, José Gusmão, Konstantinos Arvanitis, Stelios Kouloglou, Manuel Bompard, Anja Hazekamp, Petros Kokkalis, Manon Aubry, Emmanuel Maurel, Miguel Urbán Crespo, Idoia Villanueva Ruiz, Eugenia Rodríguez Palop
w imieniu grupy GUE/NGL
B9‑0206/2019
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie środków zaradczych dotyczących wpływu decyzji WTO w sprawie sporu z Airbusem na europejskie rolnictwo
Parlament Europejski,
– uwzględniając decyzję podjętą przez organ arbitrażowy w Światowej Organizacji Handlu (WTO) w sprawie sporu dotyczącego dotacji dla koncernu Airbus (DS316) 2 października 2019 r., zezwalającą na podjęcie przez USA środków zaradczych w odniesieniu do eksportu z UE o wartości 7,5 mld USD (6,8 mld EUR),
– uwzględniając formalną decyzję podjętą 14 października przez Organ Rozstrzygania Sporów WTO, w której zaaprobowano te sankcje,
– uwzględniając decyzję USA o wprowadzeniu nowej taryfy celnej w wysokości 25 % ad valorem na niektóre produkty rolne i 10 % ad valorem na produkty nierolne, ze skutkiem od 18 października 2019 r.,
– uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że USA są głównym odbiorcą eksportu produktów rolnych z UE-28, którego wartość w 2018 r. wyniosła 22,3 mld EUR;
B. mając na uwadze, że nowe taryfy celne uderzą w eksportowane z UE produkty rolno-spożywcze o wartości 4,3 mld EUR (60 % łącznej wartości środków zaradczych), co odpowiada kwocie 1,1 mld EUR;
C. mając na uwadze, że decyzja USA dotknie przede wszystkim Zjednoczone Królestwo, Francję, Hiszpanię, Włochy, Niemcy i Irlandię; mając na uwadze, że negatywne skutki odczują również sektory rolno-spożywcze innych państw członkowskich UE;
D. mając na uwadze, że mimo niechęci USA do wypracowania obopólnie zadowalającego rozwiązania sporu Boeing-Airbus oraz do pojęcia kroków w celu odblokowania nominacji członków Organu Apelacyjnego WTO przez Organ Rozstrzygania Sporów WTO, Komisja proponuje przydzielenie USA udziału w kontyngencie taryfowym na wołowinę wysokiej jakości, chociaż USA nie uznały zasady ostrożności;
E. mając na uwadze, że sankcje USA obejmą głównie unijne produkty o dużej wartości (szkocką whisky, wino, nabiał, takie jak masło i sery, oraz oliwę z oliwek);
F. mając na uwadze, że sankcje, choć w mniejszym stopniu, ukierunkowane są też na inne produkty rolno-spożywcze, takie jak wieprzowina, kawa, ciastka i soki owocowe;
G. mając na uwadze, że rolnicy i podmioty w łańcuchu rolno-spożywczym kolejny raz padają ofiarą pozarolniczego konfliktu handlowego; mając na uwadze, że Włochy i Irlandia, które nie należą do konsorcjum Airbus, również są narażone na nowe taryfy;
H. mając na uwadze, że w przypadku produkcji w niektórych sektorach sankcje USA zwiększą niestabilność rynku wewnętrznego UE, potęgują wahania rynkowe wynikające z ekstremalnych zdarzeń pogodowych, co ograniczy zyski producentów i może spotęgować potencjalne negatywne skutki gospodarcze wycofania się Zjednoczonego Królestwa z UE;
I. mając na uwadze, że prawo do pożywienia zostało zagwarantowane w Powszechnej deklaracji praw człowieka z 1948 r.;
J. mając na uwadze, że światowy system żywnościowy jest obecnie w kryzysie, gdyż w dzisiejszym przemysłowym systemie żywnościowym jedzenie jest traktowane jako dobro prywatne, podczas gdy należy traktować je jako dobro wspólne, aby umożliwić przejście na zrównoważony system żywnościowy, który jest sprawiedliwszy zarówno dla producentów, jak i dla konsumentów żywności;
1. zauważa, że podjęta przez USA decyzja o nałożeniu środków zaradczych na UE w wyniku sporu z Airbusem została zatwierdzona przez Organ Rozstrzygania Sporów WTO; wzywa Komisję do wspierania reformy WTO, tak aby jej kompetencje obejmowały ocenę wpływu polityki handlowej na zgodność z porozumieniem paryskim oraz na osiąganie celów zrównoważonego rozwoju;
2. podkreśla, że taryfy te nie tylko wywrą znaczny negatywny wpływ na objęte nimi produkty i ww. państwa członkowskie, lecz także na cały sektor rolnictwa i łańcuch rolno-spożywczy w UE;
3. wyraża głębokie ubolewanie z powodu braku zaangażowania USA w podejmowane przez UE próby wypracowania rozwiązania przed zastosowaniem taryf i wzywa Komisję Europejską do otwarcia negocjacji w celu znalezienia szybkiego rozwiązania i złagodzenia rosnących napięć w handlu między obiema stronami;
4. uważa, że USA nie należy przydzielać żadnego udział w kontyngencie taryfowym na wołowinę wysokiej jakości, dopóki kraj ten nie wykaże istotnego zaangażowania w rozwiązanie sporu Boeing – Airbus i nie przestanie blokować zastąpienia któregokolwiek z członków organu apelacyjnego WTO i odrzucać wszelkich propozycji uruchomienia procesu wyboru w celu obsadzenia wakatów;
5. wzywa Komisję do ścisłego monitorowania rynku UE, w całym łańcuchu dostaw żywności, aby zidentyfikować wszelkie zakłócenia spowodowane stosowaniem tych sankcji oraz efekt domina wywołany przez produkty, które wypadły z łańcucha dostaw żywności;
6. apeluje do UE, aby zgodnie z zasadami WTO wykorzystała dostępne instrumenty wspólnej polityki rolnej do umożliwienia rolnikom przejścia na zrównoważone praktyki rolne oparte na krótkich łańcuchach dostaw i produkcji regionalnej, tak by w jak największym stopniu zabezpieczyć ich przed wstrząsami zewnętrznymi;
7. podkreśla, że globalizacja łańcucha dostaw żywności nie przyniosła korzyści producentom produktów pierwotnych, czyli sektorowi, który charakteryzuje się niższymi kosztami produkcji, niskimi zyskami i narażeniem na nieuczciwe praktyki handlowe ze względu na swój fragmentaryczny charakter;
8. ubolewa nad faktem, że polityka rolna UE wyewoluowała w kierunku traktowania żywności jako towaru; jest głęboko przekonany, że żywność jest podstawowym prawem człowieka i nie powinna być wykorzystywana jako wrogie narzędzie przez żadną ze stron w sporach handlowych;
9. wzywa Komisję do podjęcia globalnych działań zmierzających do zlikwidowania paradoksu polegającego na współistnieniu obfitości żywności oraz powszechnego niedożywienia i głodu, który to paradoks wynika z tego, że pokarm, służący do zaspokajania jednej z podstawowych ludzkich potrzeb, jest traktowany jako towar;
10. podkreśla, że polityka rolna UE powinna zostać przekierowana z obecnego, uprzemysłowionego modelu opartego na eksporcie do państw trzecich, w ramach którego główni producenci narażeni są na wydarzenia geopolityczne poza ich kontrolą, na model, w którym głównymi celami są suwerenność żywnościowa, produkcja żywności wysokiej jakości, uczciwe zyski dla producentów, ochrona środowiska i wysokie standardy dobrostanu zwierząt;
11. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.