PROJEKT REZOLUCJI w sprawie obchodów 30. rocznicy rewolucji rumuńskiej z grudnia 1989 r.

16.12.2019 - (2019/2989(RSP))

złożony w następstwie oświadczenia Komisji
zgodnie z art. 132 ust. 2 Regulaminu

Traian Băsescu, Ioan‑Rareş Bogdan, Siegfried Mureşan, Marian‑Jean Marinescu, Vasile Blaga, Daniel Buda, Cristian‑Silviu Buşoi, Gheorghe Falcă, Mircea‑Gheorghe Hava, Dan‑Ştefan Motreanu, Gheorghe‑Vlad Nistor, Eugen Tomac, Loránt Vincze, Iuliu Winkler, Roberta Metsola, Kinga Gál, Antonio Tajani, Radan Kanev
w imieniu grupy PPE
Dan Nica, Juan Fernando López Aguilar, Claudiu Manda, Klára Dobrev, Csaba Molnár, Attila Ara‑Kovács, Cristian Terheş, Maria Grapini, Tudor Ciuhodaru, Mihai Tudose, Carmen Avram, Adrian‑Dragoş Benea, Bogusław Liberadzki, Rovana Plumb, Monika Beňová, Miroslav Číž, Robert Hajšel, Corina Crețu
w imieniu grupy S&D
Dacian Cioloş, Cristian Ghinea, Dragoş Tudorache, Dragoş Pîslaru, Clotilde Armand, Ramona Strugariu, Vlad‑Marius Botoş, Nicolae Ştefănuță, Karen Melchior
w imieniu grupy Renew
Dace Melbārde, Andrey Slabakov, Anna Fotyga, Zdzisław Krasnodębski, Angel Dzhambazki, Nicola Procaccini
w imieniu grupy ECR

B9‑0241/2019

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie obchodów 30. rocznicy rewolucji rumuńskiej z grudnia 1989 r.

(2019/2989(RSP))

Parlament Europejski,

– uwzględniając uniwersalne zasady praw człowieka i podstawowe zasady Unii Europejskiej jako wspólnoty wartości,

– uwzględniając Powszechną Deklarację Praw Człowieka przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 10 grudnia 1948 r.,

– uwzględniając swą rezolucję z dnia 19 września 2019 r. w sprawie znaczenia europejskiej pamięci historycznej dla przeszłości Europy[1],

– uwzględniając rezolucje i deklaracje w sprawie zbrodni totalitarnych reżimów komunistycznych przyjęte przez kilka parlamentów krajowych,

– uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że w roku 2019 obchodzona jest 30. rocznica rewolucji rumuńskiej, wywołanej protestami w Timișoarze, które były następnie kontynuowane we wszystkich częściach kraju i zakończyły się rewolucją antytotalitarną w Bukareszcie, co doprowadziło do upadku reżimu komunistycznego i wprowadzenia demokracji; mając na uwadze, że rewolucja ta, w wyniku której tragicznie zginęło 1142 osób, 3138 osób odniosło poważne obrażenia, a ponad 760 osób było nielegalnie przetrzymywanych i torturowanych, stanowiła punkt wyjścia do transformacji narodu rumuńskiego w kierunku wolności i rządów prawa;

B. mając na uwadze, że rewolucja rumuńska z grudnia 1989 r. była najbardziej brutalną z wszystkich protestów, które doprowadziły do upadku komunizmu w państwach za żelazną kurtyną;

C. mając na uwadze, że rewolucja z grudnia 1989 r., a także poświęcenie obywateli Rumunii, którzy odważnie stanęli na linii ognia, otworzyły temu krajowi drogę do NATO, Unii Europejskiej i świata demokratycznego, z którego został on wbrew woli narodu rumuńskiego wyrwany po zakończeniu drugiej wojny światowej;

D. mając na uwadze, że użycie siły wobec narodu rumuńskiego w grudniu 1989 r. do głębi wstrząsnęło całym społeczeństwem w Rumunii, a zidentyfikowanie prawdziwych sprawców tych zbrodni pozostaje ciągle nierozwiązanym i dręczącym problemem dla ofiar, ich rodzin i wszystkich obywateli Rumunii;

E. mając na uwadze, że żaden akt agresji wojskowej przeciwko własnemu narodowi nie powinien pozostać bezkarny;

F. mając na uwadze wyroki Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (Stowarzyszenie „21 grudnia 1989 r.” i In. przeciwko Rumunii, Acatrinei i In. przeciwko Rumunii, Șandru i In. przeciwko Rumunii) stwierdza, że w trakcie rewolucji miały miejsce poważne naruszenia praw podstawowych – takie jak naruszenia prawa do życia, zakazu tortur oraz nieludzkiego lub poniżającego traktowania i prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego – dokonywane przez siły reżimu komunistycznego, które otwierały ogień do pokojowo nastawionych demonstrantów i pozbawiały wolności wiele osób demonstrujących przeciwko uciskowi Ceaușescu; mając na uwadze, że nawet po tylu latach ani ofiary ani ich spadkobiercy nie poznali prawdy o dokładnych okolicznościach tych tragedii;

G. mając na uwadze, że zgodnie z art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej Unia opiera się na wartościach poszanowania godności osoby ludzkiej, wolności, demokracji, równości, państwa prawnego, jak również poszanowania praw człowieka; mając na uwadze, że wartości te są wspólne wszystkim państwom członkowskim;

H. mając na uwadze, że państwo rumuńskie niepotrzebnie opóźniło proces wyjaśniania prawdy i podawania jej do wiadomości publicznej, co ma zasadnicze znaczenie dla zagwarantowania prawa ofiar i ich spadkobierców do godziwej rekompensaty i odszkodowania; mając na uwadze, że organy krajowe nie dopełniły obowiązku należytej staranności wynikającego z międzynarodowych norm w zakresie praw człowieka;

1. upamiętnia i niniejszym oddaje hołd ofiarom rewolucji z grudnia 1989 r., które poświęciły życie, aby położyć kres totalitarnej dyktaturze w Rumunii, oraz ich rodzinom;

2. stwierdza, że poświęcenie pokojowych demonstrantów w grudniu 1989 r. utorowało drogę do przejścia Rumunii do demokracji, praworządności i wprowadzenia gospodarki rynkowej oraz jej późniejszego przystąpienia do Sojuszu Północnoatlantyckiego i Unii Europejskiej;

3. wzywa państwo rumuńskie do zwiększenia wysiłków na rzecz wyjaśnienia prawdy o wydarzeniach rewolucji, co 30 lat po rewolucji z grudnia 1989 r. jest ze względu na prawo narodu rumuńskiego do poznania prawdy absolutną koniecznością dla tego kraju, narodu rumuńskiego, Europy i Unii Europejskiej;

4. wzywa instytucje Unii Europejskiej i jej państwa członkowskie, w tym Rumunię, do dołożenia wszelkich możliwych starań w celu zapewnienia pamięci o zbrodniach reżimów komunistycznych oraz do zagwarantowania, że nigdy więcej nie dojdzie do tego rodzaju przestępstw;

5. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom wszystkich państw członkowskich.

 

• [1] Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0021.